Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

10+1 πράγματα που δεν ήξερες για το φεγγάρι

Η Σελήνη δεν είναι στρογγυλή.
Έχει το σχήμα αυγού.
Η «μύτη» του αυγού βλέπει κατευθείαν προς εσένα.
Η Σελήνη έχει ηλικία 4,6 δισεκατομμυρίων ετών.
Είναι συνομήλικη της Γης.
Η ηλικία προέκυψε από τη μέτρηση των πετρωμάτων της.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής της η Γη δεν είχε δορυφόρο.
Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες, αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν, ένας πλανήτης-μετεωρίτης στο μέγεθος του Άρη χτύπησε την επιφάνειά της.
Ένα μεγάλο τμήμα της Γης εξαερώθηκε και τα υπολείμματα, μαζί με μάζα του μετεωρίτη, εκτοξεύθηκαν σε υψόμετρο 22.000 χιλιομέτρων πάνω από το έδαφος. Τα σωματίδια αυτά συμπυκνώθηκαν σε...μεγαλύτερα κι αυτή η διαδικασία γέννησε τελικά τη Σελήνη.
Την ώρα που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, η Σελήνη απομακρύνεται από τη Γη.
Κάθε χρόνο, η Σελήνη «κλέβει» λίγη από την ενέργεια της Γης και απομακρύνεται περίπου 3,8 εκατοστά στην τροχιά της. Στην αρχή της γέννησής της, η Σελήνη φαινόταν στον ουρανό τρεις φορές μεγαλύτερη.
Η περιστροφή της Σελήνης γύρω από τη Γη διαρκεί ακριβώς 27.3 ημέρες. Η ταχύτητα περιστροφής της είναι 3.700 χιλιόμετρα την ώρα.
Η βαρυτική δύναμη της Σελήνης πάνω στη γη προκαλεί δυο είδη παλιρροιών στους ωκεανούς.Μια όταν τα νερά των ωκεανών «βλέπουν» τη Σελήνη, προκαλώντας εντονότερα φαινόμενα και μια όταν τα νερά βρίσκονται αντίθετα προς αυτήν, προκαλώντας ηπιότερα φαινόμενα.
Όταν ο αστροναύτης Άλαν Σέπαρντ πάτησε στη Σελήνη, πήρε ένα μπαστούνι του γκολφ κι έριξε μια με ένα μπαλάκι. Η μπάλα «πέταξε» 800 μέτρα μακριά.
Η επιφάνεια της Σελήνης ψήνεται στους 117 βαθμούς Κελσίου για δυο εβδομάδες (η σεληνιακή μέρα διαρκεί περίπου ένα μήνα). Αμέσως μετά ξεκινά η σεληνιακή νύχτα, όπου η θερμοκρασία πέφτει στους -169 βαθμούς.
Η Σελήνη δεν έχει νερό. Τα πετρώματά της είναι εντελώς ξηρά. Το νερό που υπήρχε διέφυγε εξατμιζόμενο στο διάστημα, ελλείψει ατμόσφαιρας.
Ωστόσο οι συγκρούσεις της με μετεωρίτες που διέθεταν νερό στα πετρώματά τους την έχουν «προικίσει» με δεξαμενές νερού σε περιοχές κοντά στους πόλους, που δεν βλέπουν ποτέ το φως του ήλιου.
Η Σελήνη δε διαθέτει βουνά, λόφους ή οροσειρές. Το μόνο που υπάρχει είναι τεράστιες κοιλότητες (οι «ουλές» που φαίνονται από τη Γη) λόγω προσκρούσεων με αστεροειδείς και σκόρπιες πέτρες-σκουπίδια ως αποτέλεσμα αυτών των βίαιων γεγονότων. Κι αυτό γιατί η επιφάνειά της δεν αλλάζει, λόγω τεκτονικών κινήσεων.
Tα μηχανήματα μέτρησης έχουν καταγράψει μικρούς σεισμούς στην επιφάνειά της. Οι επιστήμονες αρχίζουν να πιστεύουν πως η Σελήνη έχει πυρήνα, σε μορφή λάβας, αλλά πολύ μικρό σε διάμετρο – το πολύ 4% της μάζας της (ο πυρήνας της Γης φτάνει το 30%).

2013: Όλα όσα συγκλόνισαν την ανθρωπότητα [Βίντεο]


Ένα 6λεπτο αφιέρωμα σε μερικές στιγμές, ανθρώπους και ιστορίες που μας «έφεραν κοντά» αυτή τη χρονιά, από τις μεγαλύτερες τραγωδίες μέχρι τις στιγμές δόξας και έμπνευσης του 2013.

Η Ρωσία μπορεί να δημιουργήσει επανδρωμένη βάση στη Σελήνη

Στην κρατική εταιρία Roscosmos άρχισε το προκαταρκτικό έργο επιστημονικής επιβεβαίωσης της δυνατότητας δημιουργίας επανδρωμένης σεληνιακής βάσης, δήλωσε ο Διευθυντής του Ινστιτούτου διαστημικών ερευνών, ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι.
«Ο άμεσος στόχος στον ορίζοντα σχεδιασμού - είναι η δημιουργία ενός επανδρωμένου προκεχωρημένου φυλακίου στη Σελήνη» – είπε ο επιστήμονας.
Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, στη Σελήνη ο άνθρωπος θα τα βρει πολύ δύσκολα.
«Η μακρόχρονη παραμονή είναι δυνατή μόνο σε ειδικά καταφύγια και, πιθανότατα, κάτω από την επιφάνεια του σεληνιακού εδάφους», - πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι ο κύριος κίνδυνος για τις μακρόχρονες σεληνιακές αποστολές και τη πτήση στον Άρη είναι η κοσμική ραδιενέργεια.

Ο «ανθρώπινος» χάρτης της Σελήνης


Ένα νέο χάρτη της Σελήνης δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της η επιστημονική επιθεώρηση «New Scientist». Ο χάρτης δημιουργήθηκε με αφορμή την επιτυχή προσεδάφιση στη Σελήνη της κινεζικής αποστολής Chang'e-3.
Σε αυτόν τον χάρτη σημειώνονται τα σημεία στον φυσικό μας δορυφόρο όπου έχουν προσεδαφιστεί κάποιες από τις παλαιότερες αποστολές εκεί αλλά και τα σημεία που έχουν επιλεχθεί για να προσεδαφιστούν εκείνες που είναι προγραμματισμένες να γίνουν τα επόμενα χρόνια.
Luna 9: Σοβιετική Ενωση 1966
Η αποστολή προσεδαφίστηκε με επιτυχία στον Ωκεανό των Καταιγίδων
Apollo 17: ΗΠΑ 1972
Η τελευταία επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη. Η προσεδάφιση έγινε στην Κοιλάδα Taurus-Littrow που βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο της περίφημης Θάλασσας της Γαλήνης, την περιοχή που προσεδαφίστηκε η θρυλική αποστολή Apollo 11 τα μέλη της οποίας έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν το έδαφος της Σελήνης.
Luna 24: Σοβιετική Ενωση 1976
Η τελευταία αποστολή στη Σελήνη όπου υπήρξε προσεδάφιση πριν από την πρόσφατη κινεζική αποστολή. Η προσεδάφιση έγινε στη Θάλασσα της Κρίσης.
Chang'e-3: Κίνα 2013
Η πρώτη προσελήνωση κινεζικής αποστολής. Η προσεδάφιση έγινε στη Θάλασσα των Δακρύων
Astrobotic: Google 2015
Πρόκειται για μια αποστολή που έχει χρηματοδοτήσει ο γίγαντας ιντερνετικών υπηρεσιών και σύμφωνα με τον σχεδιασμό η προσεδάφιση θα γίνει στον Βόρειο Πόλο της Σελήνης
Luna-Glob: Ρωσία/Σουηδία/Ελβετία 2016
Η αποστολή θα προσεδαφιστεί στον Νότιο Πόλο
Chandrayann-2: Ινδία 2017
Πρόκειται για σύνθετη αποστολή στην οποία θα τεθεί δορυφόρος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη αλλά θα υπάρξει και προσεδάφιση ρομπότ εξερεύνησης. Δεν έχει ακόμη αποφασισθεί το σημείο προσεδάφισης.
SELENE-2: Ιαπωνία 2018
Και αυτή είναι μια σύνθετη αποστολή στην οποία θα τεθεί δορυφόρος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη αλλά θα υπάρξει και προσεδάφιση ρομπότ εξερεύνησης. Δεν έχει ακόμη αποφασισθεί το σημείο προσεδάφισης.
Sackleton Energy Company: 2018
Άλλη μια ιδιωτική αποστολή που σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα στείλει στον Νότιο Πόλο της Σελήνης ένα ζευγάρι εξερευνητικών ρομπότ
Resource Prospector: ΗΠΑ (πιθανή συμμετοχή Καναδά/Ιαπωνίας) 2018
Αποστολή εξερευνητικού ρομπότ στη Σελήνη με σημείο προσεδάφισης τον Βόρειο Πόλο.

Προσοχή τι γράφετε! Το Facebook αποθηκεύει τα πάντα!


Προσοχή τι γράφετε! Το Facebook αποθηκεύει τα πάντα!

Διαδώστε αυτό το άρθρο

Tο Facebook όπως φαίνεται ξέρει και αποθηκεύει όλα όσα έχει δημοσιεύσει ο χρήστης αλλά και όλα όσα έχει πάει να δημοσιεύσει και τελικά το μετάνιωσε και δεν δημοσιεύτηκε ποτέ.
Σύμφωνα με μία μελέτη που έγινε με βάση 5 εκατ λογαριασμούς χρηστών του δημοφιλούς κοινωνικού δίκτυου φαίνεται οτι το Facebook μετατρέπει σε metadata αυτά που δημοσιεύουν οι χρήστες αλλά ακόμα και όλα όσα έχουν γράψει και τελικά δεν τα δημόσιευσαν…
 
Από την πλευρά του εκπρόσωπος του Facebook δήλωσε ότι αυτή η πρακτική είναι σύμφωνη με τη Data Use Policy του δικτύου και με αυτό τον τρόπο προσπαθούν να καταλάβουν γιατί μερικές φορές ο χρήστης αλλάζει γνώμη και δεν δημοσιεύει κάποια posts.

Προσεληνώθηκε επιτυχώς το κινεζικό διαστημικό σκάφος Chang'e-3

Προσεληνώθηκε επιτυχώς σήμερα το κινεζικό διαστημικό σκάφος "Chang'e 3", μετέδωσε το επίσημο πρακτορείο Νέα Κίνα και η κρατική τηλεόραση.
Η επιτυχής προσελήνωσή του καθιστά την Κίνα την τρίτη χώρα που στέλνει επιτυχώς διαστημικό σκάφος στη Σελήνη, μετά τις ΗΠΑ και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Το "Chang'e 3", που μεταφέρει μέσα σε μία πυραυλάκατο το εξάτροχο ρομπότ «Yutu» («Λαγός από νεφρίτη»), προσεληνώθηκε στην περιοχή του κρατήρα του "Κόλπου της Ίριδος".
Το 2007, η Κίνα είχε πραγματοποιήσει την εκτόξευση του "Chang'e 1", το οποίο σε 16 μήνες δημιούργησε έναν τρισδιάστατο χάρτη της Σελήνης, ενώ το 2010 είχε αποσταλεί μια κινεζική συσκευή με φωτογραφικό εξοπλισμό.
Το ρομπότ των 130 κιλών φέρει δύο ηλιακούς συλλέκτες, πιστεύεται όμως ότι διαθέτει και μια θερμοηλεκτρική γεννήτρια πλουτωνίου, όπως συμβαίνει και με το ρομπότ Curiosity της NASA στον Άρη.
Η αποστολή "Chang'e-3" θεωρείται ένα ακόμα βήμα για μια επανδρωμένη κινεζική αποστολή στη Σελήνη την επόμενη δεκαετία. Νωρίτερα, μέχρι το 2020, προγραμματίζεται να έχει συναρμολογηθεί και ο πρώτος κινεζικός διαστημικός σταθμός.
defencenet.gr

Iάπωνες θέλουν να μετατρέψουν το φεγγάρι σε γιγάντιο φωτοβολταϊκό πάρκο


Σε τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής ηλιακής ενέργειας φιλοδοξεί να μετατρέψει το φεγγάρι η Ιαπωνική αρχιτεκτονική και μηχανολογική εταιρεία Shimizu Corporation.
Η εταιρεία προτείνει την ανάπτυξη μιας γιγάντιας συλλογής φωτοβολταϊκών, μήκους 10.900 χιλιομέτρων και πλάτους 19 χιλιομέτρων στην επιφάνεια της Σελήνης.
Σύμφωνα με την εταιρεία ο φωτοβολταϊκός σταθμός, με την ονομασία Luna Ring, θα μπορούσε να κατασκευαστεί από ρομπότ, με τους ανθρώπους να έχουν απλά την εποπτεία του έργου.
Θεωρητικά, η μονάδα θα μπορούσε να στέλνει αδιαλείπτως την παραγόμενη ενέργεια σε σταθμούς – δέκτες ανά την υφήλιο, μέσω λέιζερ ή ραδιοκυμάτων.
Το σχέδιο υπερπηδά δυο σημαντικά εμπόδια στην παραγωγή ηλιακής ενέργειας: τα καιρικά φαινόμενα και το σκοτάδι. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι ο φωτοβολταϊκός σταθμός θα μπορούσε να στέλνει ασταμάτητα πίσω στη Γη ως και 13.000 τεραβατώρες ενέργειας.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2011 η συνολική παραγωγή ενέργειας στις ΗΠΑ ανήλθε σε 4.100 τεραβατώρες.
Η ιαπωνική εταιρεία δεν ξέρει αν το σχέδιό της τελικά θα υλοποιηθεί, ωστόσο υποστηρίζει ότι η ανεξάντλητη, καθαρή ηλιακή ενέργεια είναι η υπέρτατη πηγή πράσινης ενέργειας που φέρνει ευημερία στη φύση και στους ανθρώπους.
econews.gr

Εντοπίστηκε υγρασία στο έδαφος του Άρη

Νέες εικόνες από την επιφάνεια του Άρη υποδεικνύουν την ύπαρξη νερού και μάλιστα σε υγρή μορφή εκεί, όχι στο μακρινό παρελθόν αλλά ακόμη και σήμερα! Δορυφορικές εικόνες δείχνουν κάποια σημεία στον ισημερινό του Κόκκινου Πλανήτη όπου το έδαφος μοιάζει να έχει...υγρασία.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι είναι πιθανό στο υπέδαφος εκείνων των περιοχών να υπάρχει νερό σε παγωμένη μορφή και κάποιες περιόδους (άνοιξη, καλοκαίρι) ο πάγος λιώνει και το νερό σε υγρή πλέον μορφή ρέει. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία κάποιες ποσότητες του νερού που ρέει στο υπέδαφος ανεβαίνει στην επιφάνεια και «βρέχει» το έδαφος αλλά σύντομα εξατμίζεται.
Απρόσμενη ανακάλυψη
Οι νέες εικόνες δείχνουν σημεία στο γιγάντιο φαράγγι του Άρη, το Valles Marineris, που κάποιες εποχές εμφανίζονται εντελώς ξερά ενώ κάποιες άλλες στιγμές φαίνεται να τα έχει «επισκεφθεί» νερό.
Η ανακάλυψη είναι σημαντική εκτός των άλλων επειδή μέχρι σήμερα δεν είχαν εντοπιστεί ίχνη παγωμένου νερού στο υπέδαφος των τροπικών περιοχών του Αρη. Η ανάλυση των εικόνων και η ανάπτυξη της θεωρίας της σύντομης παρουσίας νερού σε υγρή μορφή στο έδαφος του Άρη έγινε από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αριζόνα.
Αλλαγή σχεδίων
Προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι οι τροπικές περιοχές του Άρη είναι υπερβολικά ξερές για να υποστηρίζουν οποιεσδήποτε μορφές ζωής εκεί. Οι συγκεκριμένες περιοχές εξαιτίας των κλιματικών συνθηκών τους και επειδή θεωρούνται απόλυτα άνυδρες καταγράφονται ως ασφαλή σημεία προσεδάφισης διαστημικών σκαφών.
Αν όμως η νέα μελέτη είναι ορθή τότε οι διαστημικές υπηρεσίες θα πρέπει να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους και να αναζητήσουν νέα σημεία ασφαλούς προσεδάφισης σε μελλοντικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Πιο γρήγορα από ότι το 2010 λιώνουν οι πάγοι στη δυτική Ανταρκτική


Οι πάγοι της δυτικής Ανταρκτικής λιώνουν σήμερα με ταχύτερο ρυθμό απ' ό,τι είχε παρατηρηθεί το 2010, σύμφωνα με τις έρευνες που έκανε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΟΔ).
Σύμφωνα με την έκθεση που παρουσίασε την Τετάρτη ο ΕΟΔ, μετά τρία χρόνια ερευνών που βασίστηκαν στις παρατηρήσεις του δορυφόρου CryoSat, οι πάγοι αυτής της περιοχής χάνουν περίπου 150 κυβικά χιλιόμετρα από τον όγκο τους κάθε χρόνο.
Ο Άντριου Σέφερντ του Πανεπιστημίου του Λιντς, που ήταν επικεφαλής της έρευνας, σημείωσε ότι η παρατηρούμενη μείωση του πάγου ενδέχεται να οφείλεται είτε στο επιταχυνόμενο λιώσιμό του είτε στο γεγονός ότι ο δορυφόρος κάνει πιο ακριβείς μετρήσεις σε σχέση με το παρελθόν.
"O CryoSat μας επιτρέπει να επιτηρούμε τις παράκτιες περιοχές και το υψόμετρο της Ανταρκτικής, κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν τα παλαιότερα εργαλεία που είχαμε στη διάθεσή μας. Φαίνεται ότι οι περιοχές αυτές είναι κρίσιμης σημασίας για τον καθορισμό της συνολικής εικόνας", τόνισε.
Οι επιστήμονες παρατηρούν με ιδιαίτερη προσοχή το λιώσιμο των πάγων στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία, κυρίως λόγω των επιπτώσεων που έχει το φαινόμενο αυτή στην άνοδο της στάθμης των θαλασσών.
Η στάθμη των θαλασσών ανεβαίνει επίσης από το λιώσιμο άλλων ογκοπάγων και λόγω της θερμικής διαστολής που προκαλείται από την υπερθέρμανση των υδάτων των ωκεανών. Η μέση στάθμη αυξήθηκε κατά 19 εκατοστά από το 1901 έως το 2010, δηλαδή κατά 1,7 χιλιοστά ετησίως. Τα τελευταία τριάντα χρόνια όμως η άνοδος ήταν πιο έντονη, αφού έφτασε τα 3,2 χιλιοστά τον χρόνο.
news247

Το ακραίο σενάριο επιστημόνων που θέλει το σύμπαν να είναι ένα απλό... ολόγραμμα


Σύμφωνα με τη θεωρία που πρωτοεμφανίστηκε το 1997 από τον Αργεντινό θεωρητικό φυσικό Χουάν Μαλκαντένα, όλα όσα βλέπουμε είναι μια απλή προβολή και στα αλήθεια δεν έχει φυσική υπόσταση. Όταν είχε πρωτοεκφραστεί η θεωρία του φυσικού, δεν είχε ιδιαίτερη απήχηση.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιστημονικής κοινότητας θεώρησε υπερβολικά «τραβηγμένο» το σενάριο του Αργεντινού, το οποίο έμεινε πίσω στις μελέτες επειδή πολύ απλά δεν χωράει εύκολα στο μυαλό ακόμα και των ειδικών.
Ωστόσο, πρόσφατα μαθηματικά μοντέλα αποδεικνύουν πως η... παραμυθένια θεωρία του Μαλκαντένα, που ποτέ ως τώρα δεν έχει εξεταστεί, μπορεί και να είναι αληθινή. Σύμφωνα με τη θεωρία, η βαρύτητα στο σύμπαν προέρχεται από λεπτές, δονούμενες χορδές.
Αυτές οι χορδές είναι ολογράμματα των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα σε ένα απλούστερο σύμπαν. Το μοντέλο αυτό προβλέπει ένα δεκαδιάστατο σύμπαν, με εννιά διαστάσεις για το χώρο και μία για το χρόνο.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του περιοδικού Nature, Ιάπωνες ερευνητές προσπάθησαν να ερευνήσουν παραπάνω αυτή τη θεωρία, δημιουργώντας μαθηματικές αποδείξεις. Το συμπέρασμα των μαθηματικών ήταν πως η ολογραφική αρχή του Μαλκαντένα μπορεί και να είναι σωστή, αφού είναι μαθηματικά ορθή.
Η βασική αρχή της ολογραφικής αρχής του Μαλκαντένα είναι πως το σύμπαν που ζούμε αποτελεί μια τρισδιάστατη προβολή ενός άλλου, πιο απλού και δισδιάστατου σύμπαντος. Δηλαδή ισχυρίζεται πως υπάρχει ένα σύμπαν-επιφάνεια, το οποίο παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες που απαιτούνται για τη δημιουργία ενός τρισδιάστατου αντικειμένου.
Ο υπεύθυνος της έρευνας γύρω από τη θεωρία του Μαλκαντένα, ήταν ο Ιάπωνας καθηγητής Yoshifumi Hyakutake του πανεπιστημίου Ιμπαράκι και πρόσφατα παρουσίασε τα εντυπωσιακά δεδομένα της έρευνας της ομάδας του. Οι Ιάπωνες επιστήμονες υπολόγισαν την εσωτερική ενέργεια μιας μαύρης τρύπας, την εντροπία και άλλα χαρακτηριστικά της σύμφωνα με τη θεωρία των χορδών.
Όπως αποδείχτηκε, τα αποτελέσματα ήταν ακριβώς αυτά που σκεφτόταν ο Αργεντίνος φυσικός όταν σκεφτόταν τη θεωρία του. Ταίριαζαν απόλυτα στις προβλέψεις των επιστημόνων και άφησαν ανοιχτή τη περίπτωση το μοντέλο του ολογράμματος να είναι αληθινό.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως σύμφωνα με τη θεωρία του Μαλκαντένα, μπορεί να εξηγηθεί το τεράστιο κενό που έχουν μεταξύ τους η κβαντική φυσική και η θεωρία της βαρύτητας του Αινστάιν που ως και σήμερα προσπαθεί να δικαιολογηθεί από τους επιστήμονες.
Οπότε, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, ερχόμαστε πιο κοντά στο απίθανο σενάριο, να ζούσε μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα.
iefimerida.gr

Δύο νέοι μετεωρίτες έπεσαν σε Αττική και Ζάκυνθο

Τη νύχτα πολίτες είδαν μετεωρίτη στην περιοχή της Αττικής, ενώ ένας ακόμη εντοπίστηκε στο Ιόνιο, πιθανότατα κοντά στην περιοχή που είχε πέσει και ο προηγούμενος.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ευθύμιο Λέκκα τις δύο τελευταίες εβδομάδες η χώρα δέχεται μια μικρή... βροχή μετεωριτών.
Πάντως τόσο στην περίπτωση της Αττικής, όσο και στην περίπτωση του Ιονίου δεν υπήρξε αναφορά για πτώση του ουράνιου αντικειμένου στη στεριά και πιθανότατα για ακόμη μια φορά μιλάμε για πτώση σε θαλάσσιο χώρο.

Nasa: Ο αστεροειδής που θα χτυπήσει τη Γη το 2880

Πάνω από 10.000 κομήτες και αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη σε «σχετικά κοντινή» απόσταση 45 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, ωστόσο μόνο 1.000 από αυτούς είναι αρκετά μεγάλοι ώστε να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις σε περίπτωση πρόσκρουσης.
Ο αστεροειδής 1950 DA με διάμετρο 1,7 χλμ. είναι ένας από αυτούς.
Ο αστεροειδής ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά τον Φεβρουάριο του 1950 και παρατηρήθηκε για 17 ημέρες ωστόσο εξαφανίστηκε για να παρουσιαστεί εκ νέου στις 31 Δεκεμβρίου του 2000, την παραμονή του 21ου αιώνα.
Από τα στοιχεία που συλλέχθηκαν τότε, σε συνδυασμό με παρατηρήσεις ραντάρ τον Μάρτιο του 2001, προέκυψε ότι η τροχιά του 1950 DA είναι τέτοια που θα τον φέρει στις 16 Μαρτίου του 2880 κοντά στη Γη.
Πόσο κοντά όμως; Τόσο κοντά, υποστηρίζουν οι επιστήμονες, που για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα 20 λεπτών η πρόσκρουση δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Την εικόνα του αστεροειδούς (πάνω), που καταγράφηκε από ραντάρ τον Μάρτιο του 2001 όταν ο 1950 DA πέρασε σε απόσταση 7,7 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, έδωσε στη δημοσιότητα το Παρατηρητήριο Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο.
Σύμφωνα με το Εργαστήριο Αεροπροώθησης της NASA (JPL), βάσει των γνώσεων που έχουμε μέχρι σήμερα, οι πιθανότητες ο αστεροειδής να προσκρούσει στη Γη είναι μια στις 300, δηλαδή κατά 50% υψηλότερος συγκριτικά με τον κίνδυνο πρόσκρουσης οποιουδήποτε άλλου αντικειμένου.
Ωστόσο, οι παράγοντες που επηρεάζουν τη διαδρομή ενός αστεροειδούς στο διάστημα είναι πολλοί και περιλαμβάνουν τον ρυθμό περιστροφής του, την ανακλαστικότητά του, τη σύνθεση, τη μάζα του, την ποικιλομορφία του εδάφους, τις βαρυτικές επιδράσεις με άλλα σώματα κλπ.
Όπως επισημαίνουν οι αστρονόμοι, όλοι αυτοί οι παράγοντες καθορίζουν την κίνηση του αστεροειδούς και την ακριβή του θέση στον χρόνο.
Δεδομένου ότι ορισμένα από αυτά τα στοιχεία δεν είναι ακόμα γνωστά για τον αστεροειδή 1950 DA, οι επιστήμονες συνιστούν ψυχραιμία.
Όπως υποστηρίζουν, ο αστεροειδής ενδέχεται να αλλάξει τροχιά, ενώ ακόμα κι αν ακολουθήσει το μονοπάτι για τη φονική πρόσκρουση η τεχνολογία θα έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που πιθανότατα η εκτροπή του θα είναι εξαιρετικά εύκολη υπόθεση.

H Nasa σχεδιάζει καλλιέργειες φυτών στη Σελήνη


Η NASA δεν στέλνει ακόμα αγρότες στον Άρη, αλλά φιλοδοξεί να καλλιεργήσει τα πρώτα φυτά στη Σελήνη εντός του 2015.
Ομάδα επιστημόνων, ειδικών, φοιτητών και εθελοντών που ονομάστηκε Lunar Plant Growth Habitat σχεδιάζει να κατασκευάσει μικρά δοχεία, σε μέγεθος τσίγκινου κουτιού, μέσα στα οποία θα φυτρώσουν φυτά προστατευμένα από τις τραχείες κλιματικές συνθήκες που επικρατούν στη Σελήνη και τα οποία θα εκπέμπουν πληροφορίες σχετικά με την ανάπτυξη του περιεχομένου τους στη Γη.
Οι μικροσκοπικοί, τεχνητοί βιότοποι θα είναι εξοπλισμένοι με κάμερες, αισθητήρες και άλλες ηλεκτρονικές συσκευές που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να παρακολουθήσουν την ανάπτυξη των φυτών. Κάθε βιότοπος θα είναι εξοπλισμένος κατάλληλα ώστε να μπορεί να ρυθμίζει τη θερμοκρασία του, την άρδευση και την ενεργειακή τροφοδοσία.
Στους κυλίνδρους θα περιέχονται σπόροι από κάρδαμο, βασιλικό, ηλιοτρόπια και γογγύλια.
Παρόμοιοι μικροβιότοποι θα αποσταλούν σε σχολεία και επιστήμονες σε όλες τις ΗΠΑ. Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά θα έρθουν σε επαφή με ένα σημαντικό επιστημονικό εγχείρημα, ενώ θα ενημερωθούν για τις προκλήσεις της καλλιέργειας φυτικών οργανισμών εκτός γήινης ατμόσφαιρας.
Σε αντίθεση με τα περισσότερα πειράματα της NASA, αυτό θα είναι σχετικά μικρής κλίμακας και χαμηλού κόστους.
Το πρόγραμμα συμπίπτει με το Google Lunar X Prize, έναν διαγωνισμό που προσφέρει 20 εκατ. δολάρια στην ιδιωτική εταιρεία που θα προκριθεί για να στείλει ένα μη επανδρωμένο ρομποτικό σκάφος στη Σελήνη, το οποίο αφού ταξιδέψει στην επιφάνεια του Φεγγαριού θα εκπέμψει πίσω στη Γη δύο “Mooncasts” ως τα τέλη του 2015.
Ο νικητής θα μεταφέρει πιθανότατα τους τεχνητούς βιότοπους της NASA μαζί του.
Μια πιθανή επιτυχία του προγράμματος αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να αναπτύξουν νέους τρόπους καλλιέργειας καρπών στη Γη.
Την ώρα που συντελούνται κλιματικές αλλαγές, οι ξηρασίες γίνονται συχνότερες και οι ακραίες θερμοκρασίες επηρεάζουν τις καλλιέργειες τροφίμων σε όλο τον κόσμο, το πείραμα στη Σελήνη ίσως αποδειχτεί πολύτιμο για την αντιμετώπιση της πείνας που μαστίζει τον πλανήτη.
econews

Υπόγεια Αθήνα: Μύθοι και αλήθειες για την πιο κρυφή πλευρά της πόλης


Κατάδυση στον υπόγειο κόσμο της Αθήνας σημαίνει κατάδυση στη σκοτεινή της πλευρά, στο υποσυνείδητό της. Σημαίνει κατάδυση στους φόβους, στις ανασφάλειες και τις αμφιβολίες της, στην άβυσσο των δοξασιών, των θρύλων και των δεισιδαιμονιών, στην άβυσσο του αρχέγονου τρόμου, ενός τρόμου που καλύφθηκε στο πέρασμα του χρόνου με τόνους μπετόν, πέτρας και χώματος, λωρίδες ασφάλτου και θόρυβο.
Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας. Μάλλον δεν χρειάζεται να είναι κανείς «ειδικός» στα θέματα του μυστηρίου για να την γνωρίζει. Ο καθένας πλέον το έχει ακούσει. Άλλωστε είναι ένα ζήτημα που κατάφερε να γίνει πρωτοσέλιδο ακόμη και σε εφημερίδες. Το υπέδαφος της πρωτεύουσας είναι γεμάτο από υπόγειες στοές. Αυτές συνδέονται μεταξύ τους και συνδέουν τις πιο απομακρυσμένες περιοχές της πόλης, ενώ ποιος ξέρει και τι μπορεί να συμβαίνει τα βράδια σε ορισμένες από αυτές. Η ιστορία έχει ως εξής.
Ξεκινάς το ταξίδι σου από κάποια από τις «γνωστές εισόδους» του κέντρου της πόλης. Από τα υπόγεια της Βουλής στο Σύνταγμα, την εκκλησία της Αγίας Δυνάμεως δίπλα στο Υπουργείο Παιδείας στην οδό Μητροπόλεως, την Ρώσικη Εκκλησία στην οδό Φιλελλήνων ή το κτίριο της οδού Ακαδημίας 58a με τον θρυλικό και απομακρυσμένο πλέον υπέρθυρο δράκο.
Από εκεί συνεχίζεις το δρόμο και ανάλογα με την πορεία που θα ακολουθήσεις μπορείς να βγεις στους Αγίους Ισιδώρους στον λόφο του Λυκαβηττού, ή στις υπόγειες στοές κάτω από την Ακρόπολη όπου υπάρχει άλλωστε και ο «πραγματικός» μυστικός Παρθενώνας. Αν προχωρήσεις για ώρα μέσα στις σκοτεινές στοές μπορείς να φτάσεις ως το μοναστήρι της Καισαριανής στον Υμηττό, ή φυσικά στην σπηλιά «του Νταβέλη» στην Πεντέλη περνώντας και κάτω από το σπίτι της Δουκίσσης της Πλακεντίας.
Σύμφωνοι λοιπόν, όλοι φαίνεται πως έχουν ακούσει τις σχετικές ιστορίες, ή έστω τις πιο γνωστές απ' αυτές, όμως πόσοι στ' αλήθεια έχουν πράγματι προσπαθήσει έστω, να εισέλθουν σε κάποια από τις στοές για να εξετάσουν το θέμα; Πόσοι απ' αυτούς έχουν στη συνέχεια ακολουθήσει τις περίφημες αυτές διαδρομές και έχουν διαπιστώσει με τα μάτια τους την αλήθεια;
Δυστυχώς οι απαντήσεις, για όσους αγαπούν τα μυστήρια, είναι μάλλον απογοητευτικές. Ελάχιστοι έχουν επιχειρήσει να μπουν σε κάποια από τις εισόδους των στοών, ξεπερνώντας το φόβο τους για το σκοτάδι και το άγνωστο που αυτές συμβολίζουν, καθώς κανείς δεν γνωρίζει τι είναι πιθανόν να συναντήσει στον υπόγειο αυτό κόσμο. Αλλά και για αυτούς τους λίγους, τους περισσότερο παράτολμους, που κάποτε μπορεί να το επιχείρησαν, το τέλος δεν ήταν αυτό που είχαν ονειρευτεί.
Το υπόγειο ταξίδι συνήθως δεν προχωρά περισσότερο από μερικά μέτρα και οι στοές φαίνεται να μην οδηγούν πουθενά αλλού. Όταν, λοιπόν, οι περισσότερες είσοδοι της Υπόγειας Αθήνας έχουν ερμητικά σφραγιστεί και κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ανοίξει δύο - τρεις καινούργιες, αρκούμαστε στη Φαντασία μας για να εξερευνήσουμε στοές και λαγούμια.
Κυρίες, κύριοι, καλωσήρθατε στην «Κλειδωμένη Υπόγεια Αθήνα».
Ωραία ως εδώ. Οι σκεπτικιστές μπορούν να χαμογελάσουν και τρίβοντας τα χέρια από ικανοποίηση να πουν: «Αν δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις, τότε δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. Φαίνεται πως πρόκειται απλά για ένα θέμα που ξεκίνησε από φήμες και συνεχίστηκε παίρνοντας διαστάσεις νεομυθολογίας».
Μια στιγμή όμως, είπαμε πως: «Μια αληθινή κατάσταση μπορεί να λάβει διαστάσεις νεομυθολογίας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι αληθινή η κατάσταση». Ακόμη κι αν δεν υπάρχουν (ή τουλάχιστον δεν τις γνωρίζουμε) ατράνταχτες αποδείξεις για την ύπαρξη στοών από ανθρώπους που έχουν περπατήσει σε αυτές ή από υπόγειους χάρτες που περιγράφουν με ακρίβεια τις διαδρομές, υπάρχουν, ωστόσο, στοιχεία που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε.
Για τον ερασιτέχνη κυνηγό μυστηρίων, κάθε συλλογισμός μπορεί να πυροδοτήσει διαδοχικές διανοητικές εκρήξεις. Μία ερώτηση, ένας συνειρμός μπορούν να αποτελέσουν το κλειδί. Όταν τα κλειδιά για την Υπόγεια Αθήνα έχουν χαθεί ή σαπίζουν σε σφηνωμένα συρτάρια, μόνο μέσο εξερεύνησης είναι οι υπάρχουσες πληροφορίες, η Φαντασία και διάθεση συλλογιστική. Μπορεί κάτι να μας ξέφυγε...
Ανοίγουμε τον χάρτη της Αθήνας και προσπαθούμε να παρατηρήσουμε. Γραμμές, σχέδια, τετραγωνάκια, χρώματα, γράμματα. Αγγίζουμε τον χάρτη, μα το μόνο που νιώθουμε είναι το χαρτί, μία επιφάνεια τίποτα περισσότερο. Κάτω από το χαρτί με τα σχεδιάκια δεν υπάρχει τίποτα, κανένα βάθος. Κάτι ξένο απλώνεται κάτω και πέρα από το χάρτη.
Ο Χάρτης δεν είναι η Αθήνα. Το μάτι μας πέφτει στην Ακρόπολη και το αφήνουμε να περιπλανηθεί στους δρόμους γύρω της, όπως το μάτι του δορυφόρου. Εστιάζουμε όπου μας κάνει εντύπωση, ψάχνουμε για άγνωστα μέρη, τοποθεσίες πάνω στον χάρτη που δεν έχουμε ξαναδεί ποτέ, παράξενα ονόματα, η φαντασία μας οργιάζει. Και τα ερωτήματά μας παραμένουν αναπάντητα. Αχαρτογράφητα. Ο χάρτης είναι ελλιπής. Απουσιάζουν τα υπόγειά του, θριαμβεύουν οι ταράτσες του.
Ο δορυφόρος ερωτοτροπεί με την επιφάνεια, με το πρόσωπο, δεν ενδιαφέρεται για τα μύχια. Το μόνο που μπορούμε, είναι λάθρα να υποθέτουμε και λάθρα να φανταζόμαστε. Η Υπόγεια Αθήνα κρύβει τα Μυστικά της. Χρειαζόμαστε άλλη όραση για να τα εξερευνήσουμε.
Ο ΝΤΑΒΕΛΗΣ, Ο ΤΡΕΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ
Το νερό της βροχής αλλά και ανθρώπινα χέρια κατέσκαψαν τα βουνά γύρω από την Αθήνα. Λατομεία, ορυχεία, λατρευτικές σπηλιές χρωστούν στον άνθρωπο τη διαμόρφωσή τους. Ληστές, επαναστάτες, μοναχοί, βοσκοί, στρατός έχουν χρησιμοποιήσει κατά καιρούς τους πέτρινους όγκους που περικυκλώνουν την Αθήνα. Το πιο φημισμένο βουνό της Αθήνας στο πεδίο των παράξενων μελετών είναι η πολυσυζητημένη Πεντέλη.
Στην αρχαιότητα τροφοδοτούσε τους Αθηναίους με το περίφημο πεντελικό μάρμαρο από το οποίο είναι κατασκευασμένος και ο Παρθενώνας. Αιώνες μετά η σπηλιά των Αμώμων που βρίσκεται στο βουνό και κάποτε αποτελούσε λατρευτικό και ασκητικό χώρο, όπως μαρτυρούν και τα μικρά εκκλησάκια που στέκουν στην είσοδό της, συνδέεται με καθοριστικό τρόπο με τον φοβερό λήσταρχο Νταβέλη και έκτοτε γίνεται γνωστή με το όνομα «Σπηλιά του Νταβέλη».
Η λαϊκή φαντασία ήθελε τον Νταβέλη να μπαινοβγαίνει απαρατήρητος στην πόλη των Αθηνών χρησιμοποιώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο στοών που με κομβικό σημείο την Πεντέλη οδηγούσε σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, ενώ επέτρεπε και την διαφυγή σε μακρινά σημεία εκτός της πόλης. Μία από αυτές τις στοές μάλιστα υποτίθεται πως οδηγούσε στα υπόγεια της θερινής έπαυλης της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Πεντέλη. Η αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας στο τρίπτυχο Πεντέλη- Νταβέλης- Δούκισσα της Πλακεντίας, με εξαιρετικά γόνιμο τρόπο μας έδωσε τον πιο συναρπαστικό σύγχρονο θρύλο των Αθηνών.
Το ενδιαφέρον για τα μυστήρια της Πεντέλης αναζωπυρώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '70 και τις αρχές του '80, όταν ξεκίνησαν τα θρυλικά στρατιωτικά έργα που έλαβαν χώρα στην περιοχή της σπηλιάς με άκρα τότε μυστικότητα. Οι θεωρίες συνωμοσίας της εποχής μιλούσαν για δημιουργία υπογείων αποθηκών πυρηνικών και για επαφές με εξωγήινους.
Μια άλλη θεωρία ήθελε μεγάλες ποσότητες λατύπης από το βουνό να ταξιδεύει για ύποπτους λόγους στην Αμερική. Τα μυστηριώδη μέχρι και σήμερα έργα σταμάτησαν στις αρχές περίπου της δεκαετίας του '90, όταν η περιοχή εγκαταλείφθηκε μ' έναν μάλλον βιαστικό και ακατανόητο τρόπο. Τα ίχνη που άφησαν αυτά τα έργα στο χώρο είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Αινιγματικές και σχεδόν κωμικές δυο στοές στέκουν εκατέρωθεν της σπηλιάς των Αμώμων.
Μοιάζουν σαν ο στρατός να προσπαθούσε να προσεγγίσει την σπηλιά από ...τα πλάγια. Πολλές θεωρίες έχουν αναφερθεί για τη χρησιμότητα αλλά και την παραδοξότητα των ημιτελών, όπως φαίνεται, αυτών έργων. Το σίγουρο είναι ότι κάποτε υπήρξε ενδιαφέρον, ο στρατός προσπάθησε να ανοίξει σήραγγες. Να υποθέσουμε ότι το μετάνιωσε στην πορεία ή ότι ευοδώθηκαν άλλα έργα που εξυπηρετούσαν καλύτερα τα όποια συμφέροντα; Αχ, Πεντέλη! Με τόσο κόσμο μαζεμένο εκεί πάνω τα ραντάρ έπιαναν παράσιτα.
Η μόνη είσοδος στοάς που υπάρχει ανοικτή σήμερα εντός της σπηλιάς, δεν οδηγεί παρά μερικά μέτρα πιο βαθιά σε μια υπόγεια μικρή λίμνη. Μόνο υποθέσεις μπορούμε πλέον να κάνουμε για την πιθανή ύπαρξη και άλλων στοών πριν την έναρξη των έργων. Από το βουνό βέβαια δεν εξαλείφθηκαν τα παράξενα φαινόμενα, με υπόκωφους μηχανικούς θορύβους, θεάσεις αγνώστων όντων και παρεμβολές σε μηχανήματα να συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.
Φαντάζει πάντως παράλογο ο Ελληνικός στρατός ή όποιες δυνάμεις εκμεταλλεύονταν με κάποιο τρόπο το πεντελικό όρος να έπαψαν ξαφνικά να ενδιαφέρονται για αυτό. Η Αθήνα χρειάζεται αεράμυνα, χρειάζεται καταφύγια και χρειάζεται υπόγειες βάσεις. Στοιχειώδης στρατηγική προετοιμασίας πολέμου. «Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε τα βουνά σου...» Η κοινή λογική προστάζει ότι αν οι ιθύνοντες, έπαψαν να ασχολούνται με την Πεντέλη, δεν είναι γιατί έχασαν το ενδιαφέρον τους, αλλά γιατί έστρεψαν την προσοχή τους αλλού.
Κάπου εδώ, ξεκίνησαν να ακούγονται ιστορίες για τον Υμηττό. Ο Υμηττός ή αλλιώς Τρελός (!) βρίθει από τρύπες και ανοίγματα με μαρτυρίες για ανθρώπους που χάθηκαν για πάντα στα βάθη του. Φημολογείται ότι οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις δεν είχαν παρά να εκμεταλλευτούν τις ήδη υπάρχουσες διόδους. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για θεάσεις UFO, παράξενων φώτων ή ακόμη και πλασμάτων. Είναι γεγονός πάντως ότι απαγορεύεται η παραμονή στον Υμηττό μετά τη δύση του Ηλίου.
Ο Υμηττός θεωρείται θετικός πόλος σε ένα παράξενο κύκλωμα που περιζώνει την Αθήνα. Αντίθετα, αρνητικός πόλος θεωρείται η Πεντέλη και εξισορροπιστής ο χαρακτηριστικότερος λόφος των Αθηνών: Ο Λυκαβηττός. Στο κέντρο της Αθήνας, στέκει πράσινος ακόμα και φυλάει τα μυστικά του. Κλειδαμπαρωμένες είσοδοι προς το εσωτερικό του, εκκλησάκια κτισμένα πάνω στον βράχο και πάνω από στοές, ημιτελή έργα και άφαντες στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
Το 1885 ο ρομαντικός κλασικιστής αρχιτέκτονας Ερνέστος Τσίλερ ατενίζει τον Λυκαβηττό, επιθυμεί να τον ονομάσει «Αερικόν Θεραπευτήριον» και ονειρεύεται κήπους ένυδρους, καταρράχτες και κιονοστοιχίες με θέα την Ακρόπολη. Φαίνεται, γνωρίζει ότι ο Λυκαβηττός κρύβει υπόγεια ποτάμια, τα σχέδιά του όμως μένουν στα συρτάρια. Από το Λυκαβηττό βλέπεις τον λόφο του Στρέφη, θυμάσαι κάποιον που σου είπε ότι μεταξύ Λυκαβηττού και Στρέφη κάποτε ήταν δάσος με νεράιδες (στο παρελθόν δεν χτίζονταν σπίτια εκεί, αλλά όταν οι παραδόσεις ξεχάστηκαν και άρχισε να οικοδομείται, δημιουργήθηκε μια «νέα πόλη»,η σημερινή περιοχή Νεάπολη) και χαμογελώντας αποστρέφεις το βλέμμα σου.
Εξάλλου πάντα ο λόφος σε αποπροσανατόλιζε, ακριβώς όπως και οι αλλοπρόσαλλες κατασκευές στα πλευρά του, λες και ο χώρος ήταν κομβικό σημείο, σταυροδρόμι.
Από τα υπόγεια μυστήρια της Αττικής δεν θα μπορούσαν να λείπουν τα ορυχεία και τα μεταλλεία της. Στο Λαύριο, όπου οι Αθηναίοι διατηρούσαν στην αρχαιότητα μεταλλεία αργύρου, υπάρχουν ακόμα και σήμερα άνθρωποι που αναφέρουν παράξενες όσο και εξωφρενικές ιστορίες για τις στοές των ορυχείων. Ορυχεία και νταμάρια αποτέλεσαν για μεγάλο ή μικρό χρονικό διάστημα πολλοί από τους λόφους και τα βουνά της Αθήνας.
Η φύση των εργασιών προϋπέθετε διάνοιξη εισόδων και εξόδων στους ορεινούς όγκους. Πολλές φορές, ωστόσο, οι εργασίες διακόπτονταν απότομα και δίχως εμφανή δικαιολογία. Οι χάρτες των στοών των ορυχείων αποτελούν συλλεκτικά αντικείμενα μεταξύ των ερευνητών των υπόγειων στοών αλλά και των επίδοξων κυνηγών θησαυρών. Πολύτιμοι οδηγοί είναι και οι γνώστες των στοών που κάποτε δούλευαν εκεί.
Οι ιστορίες που διηγούνται αφορούν δαιδαλώδη δίκτυα, άγνωστα ακόμα και στους πιο έμπειρους, μυστηριώδη φώτα και φωνές, χαμένους συντρόφους, ξεχασμένα κοιτάσματα, συναισθήματα τρόμου και αποπροσανατολισμού. Οι άνθρωποι αυτοί κυριολεκτικά μετοίκησαν στην Υπόγεια Αθήνα και έζησαν εκεί ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους. Στις διηγήσεις τους πάντα αναφέρουν τον φρικτό φόβο τους να αποκλειστούν στα έγκατα της Γης, όσο και την λυτρωτική ανακούφισή τους όταν αντίκριζαν τον Ήλιο μετά από ώρες σκοταδιού.
ΥΔΑΤΙΝΟΙ ΘΕΟΙ ΣΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Ένα άλλο άγνωστο κεφάλαιο της Υπόγειας Αθήνας είναι οι διάφοροι ποταμοί που την διέσχιζαν και πλέον ρέουν υπογείως. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια ανασκαφών, ανεγέρσεων οικοδομών και των εργασιών του Μετρό οι εργάτες συνάντησαν κομμάτια των ποταμών αυτών που παλαιοί περιηγητές αλλά και κάτοικοι θυμούνται.
Η Αθήνα είχε ανέκαθεν πολλούς ποταμούς-χειμάρρους και ήταν πλούσια σε νερά, με το 80% των νερών να απορροφούνται από το έδαφος. Μελέτες (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία 29/12/2002) έχουν αποδείξει ότι κάτω από την Αθήνα, σχεδόν σε κάθε δρόμο της, κρύβεται ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι που συνεχίζει να κυλά. Μόνο στο Λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Τα ποτάμια μπαζώθηκαν προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της ΑΘήνας αλλά σε πολλά σημεία τους συνεχίζουν να κατεβάζουν νερό και να αποτελούν απειλή όταν φουσκώνουν από τις νεροποντές.
Ο Ιλισός, το μεγαλύτερο ποτάμι που διέσχιζε την Αθήνα, ξεκινούσε από τον Υμηττό και σήμερα κυλάει εξ ολοκλήρου υπογείως. Συνεχίζει κάτω από τη Μιχαλακοπούλου, περνάει από την Βασ. Σοφίας μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο, συνεχίζει στην Καλλιρρόης, για να καταλήξει μετά την Καλλιθέα στη θάλασσα.
Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τον Ιλισό ιερό και στις όχθες του διατηρούσαν βωμούς πολλών θεών. Η σπουδαιότητά του, ωστόσο διαφαίνεται περισσότερο από το γεγονός ότι εκεί τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια τα οποία σχετίζονταν τόσο με τα Ελευσίνια Μυστήρια, όσο και με Διονυσιακές τελετουργίες. Από το ιερό ποτάμι το μόνο που απομένει τώρα εμφανές είναι η στεγνή και χορταριασμένη κοίτη του δίπλα στην οποία είναι χτισμένη η Αγία Φωτεινή του Ιλισού.
Στον Ιλισό χυνόταν ο Ηριδανός που ξεκινούσε από τον Λυκαβηττό και κατέβαινε από το Κολωνάκι. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος, ανακαλύφθηκε η αρχαία κοίτη του. Ο ποταμός συνεχίζει στις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού, στην Αρχαία Αγορά και καταλήγει στον Κεραμεικό.
Την κοίτη του Ηριδανού συνάντησε το Μετρό και στο Μοναστηράκι, γεγονός που ανησύχησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους, καθώς το ποτάμι φούσκωσε κάποιες φορές επικίνδυνα κατά τη διάρκεια των εργασιών. Ακόμα και σήμερα, ο υπόγειος ποταμός κατεβάζει 20-30 κυβικά νερού την ώρα, ενώ τις βροχερές μέρες το νερό υπερδιπλασιάζεται και από τα νερά του πλημμυρίζει η Ποικίλη Στοά και η Αρχαία Αγορά.
Από το Λυκαβηττό ξεκινούσε και ο Βοϊδοπνίχτης που χωριζόταν, με ένα μέρος του να περνάει από την οδό Δημοκρίτου και στην οδό Ακαδημίας προς το Αρσάκειο. Από τα Τουρκοβούνια ξεκινούσε ο Κυκλόβορος, ένας από τους μεγαλύτερους χειμάρρους της Αθήνας, έφθανε στο Πεδίον του Άρεως και διαμέσου της οδού Μάρνη κατέληγε στην πλατεία Βάθης. Το Παγκράτι και τον Βύρωνα διέσχιζαν ο Αλασσώνας και το ρέμα «Πήδημα της Γριάς» αντίστοιχα.
Στο Φάληρο χύνονταν ο Βουρλοπόταμος (ή Ξηροτάγαρος) και το ρέμα της Πικροδάφνης. Το ρέμα του Ποδονίφτη κυλάει κάθετα τους δήμους Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης και Ν. Ιωνίας, διασχίζει υπόγεια τη Λεωφόρο Κηφισίας καταλήγοντας στον Κηφισό. Οι σχετικές πανεπιστημιακές μελέτες συγκρίνουν την σημερινή τσιμεντούπολη με τις παλαιότερες διαμορφώσεις της όπου γεωργικές εκτάσεις, χωράφια και ποτάμια διέσχιζαν τη γη.
Η εικόνα των πανάρχαιων ποταμών που πότιζαν την Αθήνα και απορροφούσαν τα νερά της βροχής έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Λόγω των επιχωματώσεων και των αλλοπρόσαλλων οικιστικών σχεδίων τα υπόγεια ποτάμια φουσκώνουν και πλημμυρίζουν κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, υπενθυμίζοντάς μας την μακραίωνη ύπαρξή τους που χλευάζει τις όποιες προσπάθειες εξαφάνισής τους. Στις υπόγειες πια διαδρομές τους τα ποτάμια συνεχίζουν τις πορείες τους μουρμουρίζοντας φευγαλέα μυστικά μηνύματα κάτω από τα πόδια μας...
«ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΗΡΙΟ»
Ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος, το «Μέγα Θηρίο», μεταφέρει σήμερα τους δικούς του μυημένους στην Υπόγεια Αθήνα. Κατά τη διάρκεια των εργασιών που επίσημα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1992 αποκαλύφθηκε ένας άγνωστος κόσμος κάτω από την επιφάνεια. Πριν ξεκινήσουν οι εργασίες η εταιρία κατασκευής του Μετρό, χρηματοδότησε και υποστήριξε τεχνικά ανασκαφές έκτασης 69.000 τετραγωνικών μέτρων, τις εκτενέστερες που έγιναν ποτέ στην Αθήνα.
Το Υπουργείο Πολιτισμού σχεδίασε και επέβλεπε τις αρχαιολογικές έρευνες που ομολογουμένως ολοκληρώθηκαν σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Κεραμεικός, το Ολυμπιείο, το Σύνταγμα, η Ακαδημία και το Μοναστηράκι χαρακτηρίστηκαν Περιοχές Υψηλού Αρχαιολογικού Κινδύνου, ενώ σε κάθε σταθμό, οι ανασκαφές αλλά και αργότερα τα μηχανήματα εκσκαφής, αποκάλυπταν πληθώρα αναπάντεχων ευρημάτων από τη νεολιθική έως και τη σύγχρονη εποχή. Εκτεταμένα αποχετευτικά δίκτυα, υδραγωγεία, δημόσια λουτρά, νεκροταφεία, εργαστήρια, δρόμοι, τείχη και μία μυστηριώδης αίθουσα γεμάτη με λυχνίες ελαίου διακοσμημένες με ερωτικές σκηνές, περιλαμβάνονταν μεταξύ των πολύ σημαντικών ευρημάτων.
Μόνο στον Κεραμεικό, το σημαντικότερο αρχαίο νεκροταφείο της Αθήνας, βρέθηκαν περίπου 1200 τάφοι. Φρέατα αποκαλύφθηκαν στο Ζάππειο, στον Εθνικό Κήπο, στο Σύνταγμα, στην Οδό Αμερικής και σε άλλες τοποθεσίες που θα περνούσε το Μετρό. Στην οδό Σανταρόζα υπόγειες σήραγγες συνέδεαν φρέατα και δεξαμενές που αποτελούσαν τμήματα υδραυλικών συστημάτων (www.apodimos. gr). Αποχετευτικά συστήματα, Ρωμαϊκοί αγωγοί ομβρίων υδάτων και δίκτυα φρεάτων ήταν συνήθη ευρήματα σε μέρη όπως ο Σταθμός Λαρίσης, ο Ευαγγελισμός και η σήραγγα Παλαιολόγου.
Πολλά από τα εν λόγω υδρευτικά και αποχετευτικά δίκτυα χαρακτηρίζονται ως πυκνότατα και πολύπλοκα και οι ίδιες οι επίσημες πινακίδες που έχουν αναρτηθεί στους σταθμούς του Μετρό αποδεικνύουν την ύπαρξη πυκνών υπόγειων στοών, πηγαδιών και φρεάτων κατά την διάρκεια των εργασιών. Σύμφωνα με την επίσημη πινακίδα που έχει αναρτηθεί δίπλα από την γιγαντοαφίσα στον σταθμό του Μετρό στην Ακρόπολη σχετικά με το φρέαρ νο. 68, «τα συμβατικά μηχανήματα εκσκαφής συναντούσαν στην πορεία τους αρχαία ορύγματα-πηγάδια και δεξαμενές- το υλικό πλήρωσης των οποίων με τα πρώτα χτυπήματα εκχυνόταν στο δάπεδο της σήραγγας» (φωτογραφία από τα αρχεία της Α' ΕΠΚΑ).
Η γιγαντοαφίσα δεν δημιουργεί και τις καλύτερες σκέψεις για το τι απέγιναν τα χιλιάδες ευρήματα. Στις πινακίδες τονίζεται ιδιαίτερα έως ύποπτα η μικρή σημασία που είχαν τα περισσότερα ευρήματα, η χρήση των πηγαδιών και των φρεάτων αποκλειστικά σαν αποχετευτικών δικτύων και η διάσωση των περισσότερων αρχαιοτήτων σε αποθήκες. Ελάχιστο μέρος των ευρημάτων παρουσιάζεται στους σταθμούς και αφού δεν γνωρίζουμε που βρίσκονται τα ευρήματα, πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τους υπόγειους χώρους, τα νεκροταφεία και τις υπόγειες στοές που συνάντησαν τα μηχανήματα του Μετρό;
Για να αποφευχθούν τέτοιες συναντήσεις, οι σήραγγες διανοίχθησαν σε βάθος 20 μέτρων «πολύ χαμηλότερο από αυτό στο οποίο βρίσκονταν οι αρχαιότητες». Όπως αποδεικνύει η ζημιογόνα συνάντηση του Μετρό με το Αδριάνειο Υδραγωγείο σε βάθος 27 μέτρων στο σταθμό της Πανόρμου (Ελευθεροτυπία 12/07/2002) οι αρχαιότητες δεν περιορίζονταν στα είκοσι μέτρα κάτω από την επιφάνεια, αλλά εκτείνονταν πολύ βαθύτερα.
Γιατί έχει αποκλειστεί η ύπαρξη αρχαιοτήτων σε μεγαλύτερα βάθη; Αν οι υπεύθυνοι δεν γνώριζαν τις ακριβείς τοποθεσίες αρχαιολογικών ευρημάτων λίγα μέτρα κάτω από την επιφάνεια, πώς θα μπορούσαν να γνωρίζουν για πολύ πιο βαθιά; Ό,τι υπάρχει από εκεί και κάτω πέρασε στην ανυπαρξία από τη στιγμή που το πρώτο βαγόνι μπήκε σε λειτουργία. Προφανώς δεν θα επιτραπεί σε κανέναν αρχαιολόγο να αναζητήσει θησαυρούς κάτω από τις σήραγγες του Μετρό, αν θίγονται ιδιωτικά συμφέροντα.
Εκτός από το αρχαιολογικό ενδιαφέρον, τα αποχετευτικά δίκτυα και τις υπόγειες σήραγγες (γνωστές και άγνωστες), τα μηχανήματα του Μετρό συνάντησαν ένα έδαφος που δυσκόλευε αφάνταστα το έργο τους. Οι γεωλογικοί σχηματισμοί που αποτελούν το υπέδαφος της Αθήνας ονομάζονται «Αθηναϊκός Σχιστόλιθος», με τις δυνάμεις της φύσης να έχουν δημιουργήσει ένα πολυσύνθετο υπόβαθρο με κερματισμένα, πτυχωμένα και παραμορφωμένα στρώματα.
Η δε βραχoμάζα χαρακτηρίζεται αvoμoιoγεvής, αvισότρoπη και αποσαθρωμένη. «Ανοιχτές ασυνέχειες, καρστικά έγκοιλα σε ασβεστολιθικά πετρώματα και κατακερματισμένο υλικό σε συμπαγή πετρώματα» τονίζουν την ιδιαιτερότητα του «Αθηναϊκού Σχιστόλιθου» (www.ametro.gr) : Η Υπόγεια Αθήνα δείχνει να είναι σαθρή και διάτρητη.
Μάλιστα, οι διαφοροποιήσεις αυτές, από τους πιο σκληρούς ως τους πιο χαλαρούς γεωλογικούς σχηματισμούς, δεν συναντούνται σε άλλες πόλεις με Μετρό, όπως το Παρίσι, η Μαδρίτη και το Βερολίνο! Σαν αποτέλεσμα, οι γεωτρήσεις που έγιναν δεν ήταν καθόλου αξιόπιστες, αφού κάθε λίγα μέτρα η μορφολογία του εδάφους άλλαζε.
Τα υπερσύγχρονα μηχανήματα ΤΒΜ (Μετροπόντικες) αναγκάζονταν να αδρανοποιούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα και τη θέση τους έπαιρναν συμβατικές μέθοδοι προκειμένου να ολοκληρωθούν τα έργα. Ο ένας Μετροπόντικας ήταν καθηλωμένος για περίπου δύο χρόνια στην περιοχή της οδού Αγ. Κωνσταντίνου, ενώ ο άλλος έβρισκε ανυπέρβλητες δυσκολίες στις περιοχές της Ερμού και του Κεραμεικού και κάτω από τη Συγγρού συνάντησε ασταθή εδάφη, υπόγειες λίμνες και στοές.
Εξαιτίας του εδάφους αλλά και πιθανών λανθασμένων υπολογισμών σημειώθηκαν καθιζήσεις στην πλατεία Καραϊσκάκη, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στην Ομόνοια, στην οδό Νίκης στο Σύνταγμα, στη λεωφόρο Βουλιαγμένης και στη Δουκίσσης Πλακεντίας. Θυμηθείτε το διάσημο πλέον περίπτερο στην Πανεπιστημίου 44, που η γη άνοιξε και το κατάπιε. Μόνο κάτω από το σημείο εκείνο βρέθηκαν δύο πηγάδια, μία υπόγεια στοά και ένας υπόγειος ποταμός!(Το Βήμα, 28/03/1999) Τσιμέντο ταχείας πήξεως κάλυψε το ανεπιθύμητο άνοιγμα, ενώ συνολικά 600.000 κ.μ. τσιμέντου χρησιμοποιήθηκαν για να γεμίσουν τις τρύπες που άφηναν πίσω τους οι Μετροπόντικες.
Μία και μόνο εικόνα, του περιπτέρου που σε ζωντανή σύνδεση κατέρρεε, ήταν αρκετή για να τρομάξει τους υπεργήινους και να προβληματίσει τους υπεύθυνους. Σοβαρά ερωτηματικά τέθηκαν την περίοδο εκείνη ακόμα και για τη συνέχεια των έργων του Μετρό αφού η μία δυσκολία διαδεχόταν την άλλη. Εκτός από το σαθρό έδαφος και τις αρχαιότητες, τα μηχανήματα δεν μπορούσαν να προχωρήσουν τις ήδη καθυστερημένες εργασίες επειδή έπεφταν πάνω σε δίκτυα κοινωφελών οργανισμών, παράνομους και επομένως άγνωστους αγωγούς, μπαζωμένα ρέματα και ποτάμια, παλιές γαλαρίες και υπόγειες στοές τις οποίες οι γεωλόγοι δεν γνώριζαν που ακριβώς βρίσκονται.
Τα έργα, ωστόσο, ολοκληρώθηκαν και εδώ και έξι περίπου χρόνια ο Μητροπολιτικός Σιδηρόδρομος των Αθηνών εξυπηρετεί εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες προσφέροντας τις πολύτιμες υπηρεσίες του. Ανησυχίες όμως εκφράζονται για την αντοχή του ήδη επιβαρημένου και αποδεδειγμένα πλέον κούφιου υπεδάφους. Παρόμοιοι προβληματισμοί αφορούν και τις μελλοντικές επεκτάσεις του Μετρό ιδίως προς περιοχές όπως το Περιστέρι που παλιότερα λειτουργούσαν λιγνιτωρυχεία.
Όσον αφορά τις μελλοντικές νέες γραμμές, στην «Κίτρινη», θα συνδέονται Μαρούσι, Άνω Λιόσια, Παγκράτι/ Καισαριανή, Κολωνάκι, Πανεπιστήμιο, Εξάρχεια, Δικαστήρια, Γαλάτσι, Άλσος Βεΐκου. Δεν έχουν ακουστεί λίγα για υπόγειες διαδρομές που περνούν κάτω από ορισμένα από τα παραπάνω μέρη. Γιατί δεν ξεκλειδώνονται άραγε οι ήδη υπάρχουσες υπόγειες στοές να εξυπηρετηθεί ο κόσμος;
ΥΠΟΧΘΟΝΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ
Ας πάμε και μια βόλτα ως την Ακρόπολη (την γνωστή, όχι την υπόγεια). Ένας μικρός περίπατος, στην πιο όμορφη ίσως περιοχή της πρωτεύουσας, τον πεζόδρομο των οδών Διονυσίου Αρεοπαγίτου και Αποστόλου Παύλου, αλλά και στο λόφο του Φιλοπάππου θα μας αποκαλύψει μια σειρά από σφραγισμένες με σιδερένιες πόρτες εισόδους σε μικρά σπήλαια ή «πηγάδια».
Το ίδιο θα διαπιστώσουμε αν συνεχίσουμε και προς την αρχαία Αγορά, τον Κεραμεικό ή τους στύλους του Ολυμπίου Διός (κάπου εκεί κοντά όπου ο Δευκαλίων είδε κάποτε τα τελευταία νερά του κατακλυσμού να υποχωρούν σε μια ρωγμή του εδάφους). Αλλά και στους πρόποδες του «ιερού βράχου» θα δούμε κλειστά σπήλαια, όπως του Πανός και του Απόλλωνος.
Ο ιερός βράχος της Ακρόπολης με τους αμέτρητους λατρευτικούς χώρους, τα σπήλαια που αφθονούν στα διαβρωμένα του πετρώματα και τις ιερές πηγές που ξεπηδούν από τα σπλάχνα του, τυλιγμένος στην άχλη του μύθου στέκεται αινιγματικά στο πέρασμα του χρόνου κεντρίζοντας το ενδιαφέρον των εξερευνητών με το πλήθος των θρύλων που μιλούν για θησαυρούς θαμμένους στο εσωτερικό του, αμύθητης αξίας αγάλματα και λαβυρινθώδεις στοές που φτάνουν μέχρι τη θάλασσα.
Υπάρχει μάλιστα και ένας θρύλος που τοποθετεί κάτω από το έδαφος της Ακρόπολης έναν Παρθενώνα μεγαλοπρεπέστερο από αυτόν που όλοι γνωρίζουμε. Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την Ακρόπολη αναφέρει διάφορα ιερά σπήλαια, μυστηριώδη πηγάδια και ανοίγματα του εδάφους, καθώς και μυστικές τελετές που συνδέονταν με όλα αυτά.
Στη νότια πλευρά της Ακρόπολης, πάνω από το θέατρο του Διονύσου περιγράφει σπήλαιο πάνω στο οποίο βρισκόταν τοποθετημένος τρίποδας, ενώ στο εσωτερικό του έφερε παράσταση του Απόλλωνα και της Αρτέμιδος να σκοτώνουν τα παιδιά της Νιόβης. Το σπήλαιο σήμερα πέρα από κάποιους εναπομείναντες κίονες φιλοξενεί (φυσικά!) και ένα χριστιανικό εκκλησάκι. Περιγράφοντας τον ιερό χώρο του Ερεχθείου ο Παυσανίας αναφέρει στο εσωτερικό του παράξενου οικοδομήματος την ύπαρξη ενός πηγαδιού με θαλασσινό νερό.
Το αξιοπερίεργο σχετικά με αυτό το πηγάδι δεν είναι τόσο το γεγονός ότι διαθέτει θαλασσινό νερό, όσο το γεγονός ότι όταν φυσάει νοτιάς ακούγεται μέσα του ήχος κυμάτων! Υποτίθεται ότι το πηγάδι αυτό το δημιούργησε ο Ποσειδώνας με ένα χτύπημα της τρίαινάς του ως σημείο προς τους Αθηναίους κατά τη διάρκεια της φιλονεικίας του με την Αθηνά για την κυριαρχία της πόλης.
Άραγε υπάρχει κάποια υπόγεια διαδρομή που ενώνει το πηγάδι του Ερεχθείου με τη θάλασσα; Σήμερα πάντως το εσωτερικό του Ερεχθείου είναι απρόσιτο για το κοινό, και κανείς δεν μπορεί να είναι εκεί όταν φυσάει νοτιάς για να ακούσει τον φλοίσβο των κυμάτων που ταξιδεύει με τον άνεμο ως το βράχο της Ακρόπολης.
Δυτικά του Ερεχθείου σε συνέχεια με τον ναό της Αθηνάς βρίσκεται ναός της Πανδρόσου της μόνης κόρης του Κέκροπα που δεν παράκουσε την εντολή της θεάς να μην ανοιχθεί το καλάθι στο εσωτερικό του οποίου βρισκόταν το παράξενο οφιοειδές πλάσμα που ονομαζόταν Εριχθόνιος. Σχετική με αυτό το γεγονός - ίσως σε ανάμνησή του - ήταν μια μυστική τελετή την οποία περιγράφει ο Παυσανίας.
Γι' αυτή την τελετή προετοιμάζονταν δύο μικρές παρθένες - διαφορετικές κάθε φορά - οι οποίες κατοικούσαν για κάποιο χρονικό διάστημα κοντά στον ναό της Πολιάδος Αθηνάς και ονομάζονταν αρρηφόροι. Η τελετή διαδραματιζόταν κατά τη διάρκεια της νύχτας και είχε μυστηριακό χαρακτήρα.
Οι δύο αρρηφόροι τοποθετούσαν στα κεφάλια τους, κατά το πρότυπο των καρυάτιδων, καλάθια που τους έδινε η ιέρεια της Αθηνάς των οποίων το περιεχόμενο δεν γνώριζε ούτε η ιέρεια ούτε και οι ίδιες. Στη συνέχεια κατευθύνονταν προς τον περίβολο της Αφροδίτης των Κήπων ο οποίος βρισκόταν εκεί κοντά - στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης που είναι σήμερα κλειστή για το κοινό - και από εκεί κατέβαιναν μέσω ενός υπόγειου περάσματος στο εσωτερικό του βράχου.
Εκεί κάτω άφηναν τα αντικείμενα που μετέφεραν και έπαιρναν κάτι άλλο που έβρισκαν εκεί ήδη τοποθετημένο και έφερναν πίσω μαζί τους καλυμμένο. Ο Παυσανίας είτε δεν ήξερε είτε δεν ήθελε να αποκαλύψει τη φύση των μεταφερομένων αντικειμένων, καθώς και τη σκοπιμότητα αυτής της τελετής για την οποία απ' ό,τι φαίνεται ούτε και η ίδια η ιέρεια της Αθηνάς είχε επαρκή πληροφόρηση.
Αλλά τότε ποιος είχε γνώση της φύσης όλων αυτών των αντικειμένων που πηγαινοέρχονταν μέσω υπογείων περασμάτων, χωρίς κάποιο προφανή λόγο με τέτοια μυστικότητα και μέσα στη νύχτα; Προφανώς κάποιος ή κάποιοι που κατείχαν ιδιαίτερες γνώσεις σχετικές τόσο με τις χθόνιες λατρείες, οι οποίες είχαν συνήθως μυστηριακό χαρακτήρα, όσο και με την ιδιαίτερη σημασία της χρήσης σπηλαίων και υπογείων στοών σε τέτοιου είδους τελετουργίες.
Ο λόφος του Φιλοπάππου βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Ακρόπολη προσφέροντας την ωραιότερη θέα προς τον Παρθενώνα. Εκεί δεσπόζουν καγκελόφρακτες οι υποτιθέμενες φυλακές του Σωκράτους που φημολογείται ότι συνδέονται με άλλο ένα τμήμα υπόγειων στοών.
Μεταξύ των διαφόρων φραγμένων «πηγαδιών» που αφθονούν στο λόφο υπάρχει ένα που «κραυγάζει» ότι κάτι δεν πάει καλά. Λίγα μόλις μέτρα από την Δ. Αρεοπαγίτου, αλλά πάνω στην πλαγιά, κάποιος έφερε από το σπίτι του ένα βράδυ ένα στρώμα και μια καρέκλα και τα τοποθέτησε στο «πηγάδι». Επειδή μάλιστα τον ενδιέφερε η διάταξη των απορριμμάτων του, κατάφερε με κάποιον τρόπο να τοποθετήσει από ύψος τεσσάρων περίπου μέτρων, την καρέκλα όρθια στο στρώμα! Πρέπει να ήταν κάποιος πολύ τακτικός για να μην την πετάξει απλά μέσα...
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΝΥΞΗ ΥΠΟ ΤΟ ΕΔΑΦΟΣ
Στην Αθήνα ιδιαίτερη σχέση με την φημολογούμενη ύπαρξη υπογείων στοών και σηράγγων που συνδέουν διάφορα σημεία της πόλης έχουν και αρκετοί χριστιανικοί ναοί. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο ναός των Αγίων Ισιδώρων στον Λυκαβηττό στο εσωτερικό του οποίου υπάρχει ένα άνοιγμα που σύμφωνα με την αναρτημένη μέσα στον ναό επιγραφή αποτελούσε έξοδο διαφυγής των πιστών κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας.
Η ίδια επιγραφή αναφέρει ότι η υπόγεια διαδρομή έφτανε στο Γαλάτσι και από εκεί μέσω μιας άλλης οπής κατέληγε στην Πεντέλη. Η οπή όμως σήμερα δεν οδηγεί παρά μόνο λίγα μέτρα μακριά (βλ. άρθρο Άγιοι Ισίδωροι Λυκαβηττού, Η σφραγισμένη έξοδος, Μυστική Ελλάδα # 8, Μάρτιος 2005). Άραγε κάποιοι για λόγους που μόνο να φανταστούμε μπορούμε έκλεισαν την υπόγεια δίοδο ή απλά αυτή δεν υπήρξε ποτέ; Το ενδιαφέρον είναι ότι αν δεν υπήρξε, τότε η επιγραφή είναι η ατράνταχτη απόδειξη μιας εισβολής του φανταστικού στο πραγματικό! Η επιγραφή διασώζει έναν θρύλο αν όχι ένα γεγονός και στηρίζει την ύπαρξη αρχαίων υπογείων διαδρομών, έστω και στο επίπεδο του συλλογικού ασυνειδήτου.
Ένα ανάλογο παράδειγμα αποτελεί ο ναός της Αγίας Δυνάμεως στη γωνία των οδών Μητροπόλεως και Πεντέλης. Σύμφωνα με το ενημερωτικό φυλλάδιο που διανέμεται στο ναό, το εκκλησάκι που αποτελεί μετόχι της μονής Πεντέλης διαθέτει μία υπόγεια στοά που φτάνει ως το σκοπευτήριο Καισαριανής και χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας για τη μεταφορά πυρομαχικών. Τα πυρομαχικά αυτά κατασκευάζονταν από καλόγερους σε έναν υπόγειο χώρο του ναού που βρίσκεται σε βάθος 15 μέτρων κάτω από την Αγία Τράπεζα, από τον οποίο ξεκινούσε η στοά.
Όπως μας πληροφορεί το φυλλάδιο «τους τοίχους του υπόγειου χώρου κοσμούν παλιές τοιχογραφίες και σκαλισμένες παραστάσεις πουλιών, φύλλων αμπέλου και αγγέλων που κρατούν ρομφαίες», γεγονός που υποδεικνύει ότι κάποτε αποτελούσε τόπο λατρείας. Η ύπαρξη μάλιστα κάποιων κιόνων εκεί ανάγει την ύπαρξη λατρευτικού τόπου στην αρχαιότητα. Το ιερό του ναού είναι βεβαίως κλειστό και για άλλη μία φορά αδύνατο να διαπιστωθεί η αλήθεια ή όχι των όσων επίσημα αναφέρονται για τα υπόγεια της Αγίας Δυνάμεως.
Μία άλλη εκκλησία της περιοχής του κέντρου που αποτέλεσε σταθμό στην νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι η γνωστή ρώσικη εκκλησία στην Φιλελλήνων, στην περιοχή που κάποτε ονομαζόταν «Μπουμπουνίστρα» λόγω των ανεξήγητων κρότων που ακούγονταν κατά καιρούς από το υπέδαφος.
Η Ρώσικη Εκκλησία γνωστή και ως εκκλησία της Παναγίας Λυκοδήμου διαθέτει μία κρύπτη αλλά η στοά που ξεκινά από αυτή δεν οδηγεί σε κάποιο δαιδαλώδες δίκτυο, αλλά αντίθετα σταματά σε ένα ρηχό αρχαίο πηγάδι (βλ. το πληρέστατο site www.iranon.gr ). Άλλοι χριστιανικοί ναοί που έχουν συνδεθεί με το θέμα της Υπόγειας Αθήνας είναι η Μονή Καισαριανής, η Μονή Αστερίου και η Ομορφοκκλησιά στο Γαλάτσι.
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Από τα πιο μυστηριώδη «αόρατα» σημεία του κέντρου είναι η πόρτα στην Ακαδημίας 58 a που αποτελεί δεύτερη είσοδο του νεοκλασικού κτιρίου της οδού Μαυρομιχάλη 6. Δημιούργημα και οικία του μεγάλου και ιδιαίτερου αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλερ , το κτίριο παραμένει εντυπωσιακό και αποπνέει μυστήριο. Η παράδοξη αρχιτεκτονική και διακόσμηση μπορούν να εξάψουν την φαντασία του ερευνητή, με αποκορύφωμα ένα μικρό βυζαντινό μουσείο, μεταγενέστερη προσθήκη, που μοιάζει (;) με εκκλησάκι και καλύπτει όλη την εσωτερική αυλή. Περίτεχνα τέμπλα, κόγχες και η μεγαλοπρέπεια ενός άλλου αιώνα ιντριγκάρουν τη σκέψη.
Το γεγονός ότι ο Τσίλερ σύμφωνα με τα αρχεία της Μασονικής Στοάς της Ελλάδας (www.grandlodge.gr) υπήρξε Μασόνος μάλλον δεν είναι αρκετό για να υποστηρίξει και τα όσα περί μυστικών τελετών εντός του κτιρίου έχουν αναφερθεί κατά καιρούς. Ο μεταλλικός δράκος που στόλιζε την είσοδο από Ακαδημίας 58a αποκαθηλώθηκε πριν λίγα χρόνια, αφού έγιναν ανόητες και ύποπτες συνδέσεις με «σατανιστικές» τελετές στο χώρο του οικήματος.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν ούτε και είσοδοι που οδηγούν στον «κάτω κόσμο» παρά μόνο σκάλες που οδηγούν στον πάνω όροφο. Κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύει τη σύνδεση της οικίας με υπόγειες στοές. Η πρόσβαση στην Ακαδημίας 58a από το εσωτερικό του σπιτιού έχει κλείσει με δύο τσιμεντένια χωρίσματα και στους δύο ορόφους, καθιστώντας οποιαδήποτε έρευνα αδύνατη.
Το κτίριο των παλαιών ανακτόρων που στεγάζει σήμερα το ελληνικό κοινοβούλιο υπήρξε ανέκαθεν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία αναφοράς των θρύλων που μιλούν για δαιδαλώδη δίκτυα στοών που διατρέχουν το υπέδαφος της Αθήνας. Η Βουλή χτίστηκε την περίοδο 1836-1840 από Βαυαρούς αρχιτέκτονες σ' έναν ιδιόμορφο, υπερυψωμένο από τη μία πλευρά και σχεδόν επικλινή γεωγραφικό χώρο, ο οποίος πριν φιλοξενήσει το γνωστό σε όλους αυστηρό και επιβλητικό κτίριο είχε την ονομασία «Αναλαμπή»!
Ως κτίριο προορισμένο για βασιλείς και μάλιστα μιας χώρας που δεν είχε ακόμη σταθεροποιηθεί πολιτικά, είναι πολύ πιθανό να διέθετε υπόγειες διεξόδους που θα χρησιμοποιούνταν σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης. Εντυπωσιακό μάλιστα είναι το πολυεπίπεδο υπόγειο γκαράζ της Βουλής, η ύπαρξη του οποίου οδηγεί συνειρμικά στη φήμη που θέλει τα υπόγεια της Βουλής να συνδέονται με τα σπήλαια του απαγορευμένου μετά το σούρουπο Υμηττού δημιουργώντας μία μυστική έξοδο κινδύνου, διαθέσιμη στα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου.
Το 1842, άρχισε η κατασκευή και του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία, που είναι το πρώτο κτίριο, εκτός των Ανακτόρων, που χτίστηκε στην πλατεία Συντάγματος. Για τις υπόγειες στοές της περιοχής έχουν επίσης ακουστεί πολλά. Τα Χριστούγεννα του 1944, μια ομάδα ανταρτών, εισερχόμενη από κάποια υπόγεια είσοδο της οδού Πειραιώς μετέφερε ένα τόνο δυναμίτιδας κάτω από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, όπου γινόταν συνάντηση των συμμάχων (ανάμεσά τους και ο Γ. Τσόρτσιλ και ο Γ. Παπανδρέου). Η έκρηξη δεν έγινε, γιατί η ασφάλεια του ξενοδοχείου ειδοποιήθηκε και εντόπισε εγκαίρως τα εκρηκτικά. Το σχέδιο των υπογείων δικτύων υποτίθεται πως είχε διαρρεύσει από την πολεοδομία Αθηνών (βλ. άρθρο του Jonathan Bright «Υπόγειες Πολιτείες», strange 23).
Για την περίπτωση του Συντάγματος είναι προφανές πως δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη ή μη υπογείων στοών για λόγους «εθνικής ασφαλείας». Αν πράγματι υπάρχει, όπως λέγεται, υπόγεια διαδρομή προς τα σπήλαια του Υμηττού, που θα οδηγούσε εκεί την πολιτική εξουσία (την παλαιότερη ή την σημερινή) σε περίπτωση κινδύνου, σίγουρα είναι μια πληροφορία που δεν θα έπρεπε να γνωρίζει ο καθένας, τουλάχιστον όχι στις ακριβείς λεπτομέρειές της.
Τώρα, το που μπορεί να οδηγούν όλες αυτές οι υπόγειες στοές δεν είναι το μεγαλύτερο μυστήριο σχετικά με αυτές. Κατά καιρούς έχουν υπάρξει φήμες και για το τι μπορεί να συμβαίνει κάποια βράδια εκεί, όταν κανείς δεν μπορεί να το δει. Πόσο πιθανό είναι τελικά να υπάρχουν «μυστικές οργανώσεις» που δρουν στην Αθήνα και τελούν «παράξενες λειτουργίες» στα υπόγεια γύρω από το κέντρο της πόλης, ακόμα και κάτω από τη Βουλή, πράγμα που θα σήμαινε ότι σε αυτές λαμβάνουν μέρος και δημόσια πρόσωπα υπεράνω υποψίας;
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 όταν ο Γιώργος Μπαλάνος, ο οποίος έχει συμβάλει καθοριστικά και σε αυτό το ζήτημα, δημοσίευσε έναν (θρυλικό πλέον) πρόλογο λίγων σελίδων στις «Ιστορίες της Μυθολογίας Κθούλου» (εκδόσεις Ωρόρα). Εκεί, ως συνήθως, αφήνοντας πολλά δυσνόητα υπονοούμενα, μεταξύ άλλων, για τις υπόγειες στοές της Αθήνας και τις πιθανές συνδέσεις τους με τη δράση μυστικών αδελφοτήτων, δίνει εντελώς νέα και διαφορετική όψη στο όλο θέμα.
Φυσικά ήταν μερικά χρόνια νωρίτερα, όταν με το «Αίνιγμα της Πεντέλης» είχε κινήσει το ενδιαφέρον του κόσμου για το ζήτημα της σπηλιάς του Νταβέλη και της ευρύτερης περιοχής, που τελικά έφτασε, μέσα και από αρκετές παρεξηγήσεις, να αναφέρεται σε κάθε συζήτηση γύρω από την υπόγεια Αθήνα. Κάποια στιγμή στο παρελθόν ζητήθηκε και από κρατικές υπηρεσίες η βοήθειά του για να ερευνηθεί και να αντιμετωπιστεί ένας «υπόγειος κίνδυνος», όπως έχει ο ίδιος αποκαλύψει.
Το θέμα φαίνεται πως συνδέεται και με αυτό της «Σκιάς» και τελικά και με τα παράξενα καπάκια που φέρουν σύμβολα παραδοσιακά αποκρυφιστικά, όπως τα πεντάκτινα αστέρια σε όλες τις πιθανές εκδοχές τους και άλλα περίεργα σχήματα, και βρίσκονται διάσπαρτα στους δρόμους της Αθήνας αλλά και άλλων πόλεων (βλ. Κάτι που έρπει ...Σαν σκιά, Locus 7).
Μυστηριώδη καπάκια, τρύπια βουνά, εκκλησίες με μυστικές κρύπτες, υπόγεια ποτάμια, υποχθόνιες λατρείες, απόρρητες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, απόκρυφες αδελφότητες με σκοτεινούς σκοπούς φτιάχνουν ένα περίπλοκο αλλά και συναρπαστικό μωσαϊκό που αποτελεί πρόκληση για κάθε επίδοξο εξερευνητή.
Η νεομυθολογία της υπόγειας Αθήνας είναι το ίδιο λαβυρινθώδης και γοητευτική με τις σήραγγες που υποτίθεται πως διατρέχουν την πόλη. Ίσως και περισσότερο.

Το πιο αδιάβροχο υλικό στον κόσμο

Είναι σούπερ-υδρόφοβο και διατηρεί στεγνά αντικείμενα και επιφάνειες
Αμερικανοί ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ της Βοστώνης δημιούργησαν το πιο αδιάβροχο και στεγνό υλικό στον κόσμο. Η νέα σούπερ-υδρόφοβη επιφάνεια, μεταξύ άλλων, μπορεί να διατηρεί στεγνά τα ρούχα ή να εμποδίζει τη συσσώρευση πάγου πάνω στα φτερά των αεροπλάνων.
Το νεροκάρδαμο και ο λωτός
Οι μηχανολόγοι μηχανικοί του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίπα Βαρανάσι, που έκαναν κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και τα φύλλα λωτού, που θεωρείται το πιο στεγνό φυτό στη φύση.
Το μυστικό για να παραμένει κάτι στεγνό, είναι να μένει σε όσο γίνεται μικρότερη επαφή με το νερό, δηλαδή με κάποιο τρόπο να απωθεί τις σταγόνες από πάνω του.
Το «τρικ» των αμερικανών ερευνητών ήταν να δημιουργήσουν επιφάνειες με διαφορετική υφή, χάρη σε μικρά «σαμαράκια» (ύψους 0,1 χιλιοστών του μέτρου) πάνω σε μια επιφάνεια πυριτίου, γεγονός που επέτρεψε στο νερό να γλυστράει και να απωθείται με ρυθμό κατά 40% ταχύτερο σε σχέση με ένα φύλλο λωτού.
Τέτοιες ραβδώσεις σαν «σαμαράκια» υπάρχουν στη φύση στα φτερά ορισμένων πεταλούδων και στα φύλλα του νεροκάρδαμου, από όπου και εμπνεύστηκαν οι ερευνητές. Το νεροκάρδαμο είναι φυτό της οικογένειας των Σταυρανθών ή Κρουτσιφόρων (δικοτυλήδονα). Η επιστημονική του ονομασία είναι ναστούρδιο το φαρμακευτικό
«Εδώ και χρόνια η βιομηχανία αντιγράφει το λωτό. Θα έπρεπε μάλλον να προτιμήσουν να αντιγράψουν τις πεταλούδες και τα νεροκάρδαμα», είπε ο Κρίπα Βαρανάσι. Εφαρμόζοντας αυτή την τεχνική σε διάφορα υλικά (μέταλλα, κεραμικά, υφάσματα κ.α.), οι επιστήμονες ελπίζουν να δημιουργήσουν μια νέα γενιά αδιάβροχων προϊόντων, από τέντες μέχρι ανεμογεννήτριες.
Η χρήση του
Ιδιαίτερες προοπτικές δημιουργεί η νέα νανοτεχνολογία στη βιομηχανία υφασμάτων, η οποία συνεχώς αναζητά ρούχα που να μπορούν να μένουν στεγνά όσο γίνεται πιο γρήγορα. Για παράδειγμα, όσο πιο γρήγορα γλιστράνε οι σταγόνες της βροχής από ένα άνορακ, τόσο αυτό στεγνώνει ταχύτερα.
Όπως είπε ο επικεφαλής καθηγητής - ερευνητής του ΜΙΤ, «τα περισσότερα σούπερ - υδρόφοβα υλικά είναι εύθραυστα πολυμερή, που δεν αντέχουν στη διάβρωση και στις υψηλές θερμοκρασίες.
Όμως με τη νέα μας μέθοδο, μπορούν να χρησιμοποιηθούν ισχυρότερα υλικά, όπως μέταλλα και κεραμικά, που κανονικά είναι υδρόφιλα». Τα πρόσθετα «σαμαράκια» πάνω στα υλικά αυτά μπορούν να δημιουργηθούν με τα συνήθη βιομηχανικά εργαλεία επεξεργασίας, συνεπώς η όλη διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί σε βιομηχανικό επίπεδο.
Οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι μπορούν μελλοντικά να αυξήσουν ακόμα περισσότερο τον βαθμό «υδροφοβικότητας» των υλικών τους, π.χ. κάνοντας όχι παράλληλα, αλλά διασταυρούμενα «σαμαράκια». Επίσης, αναζητούν πάντα άλλα παραδείγματα μίμησης στον φυσικό κόσμο. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».
tovima

Ανακαλύφθηκε στη Γη ο αρχαιότερος μετεωρίτης από τον Άρη


Ένας βράχος που ανακαλύφθηκε από Βεδουίνους στην έρημο Σαχάρα, στη βορειοδυτική Αφρική, είναι κατά πάσα πιθανότητα ο αρχαιότερος μετεωρίτης με προέλευση τον Άρη, καθώς μια σειρά από τεστ εκτιμούν την ηλικία του σε 4,4 δισεκατομμύρια χρόνια.
Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί περίπου 100 αρειανοί μετεωρίτες στη Γη, αλλά σχεδόν όλοι είναι κατά πολύ νεότεροι, καθώς έχουν ηλικία 150 έως 600 εκατ. ετών.
Ο γυαλιστερός και μαυριδερός μετεωρίτης, με την επίσημη ονομασία NWA 7533 και με το παρατσούκλι «Μαύρη Ομορφιά», θα πρέπει να σχηματίσθηκε, όταν ο «κόκκινος πλανήτης» βρισκόταν ακόμα στα "σπάργανα" και είχε ηλικία μόλις 100 εκατ. ετών, σε μια περίοδο μεγάλης ηφαιστειακής δραστηριότητας και γεωλογικών αναταραχών.
Η εκτίμηση της ηλικίας του έγινε με την τεχνική της χρονολόγησης των κρυστάλλων ζιρκονίου στο εσωτερικό του.
Οι ερευνητές από τις ΗΠΑ, την Αυστραλία και τη Γαλλία, με επικεφαλής τον καθηγητή Μουνίρ Χουμαγιάν του Τμήματος Γεωεπιστημών του πολιτειακού πανεπιστημίου της Φλόριντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", σύμφωνα με το BBC και το Space.com, ανακοίνωσαν πως ο μετεωρίτης σχεδόν σίγουρα προέρχεται από τα νότια υψίπεδα του Άρη, μια περιοχή του νοτίου ημισφαιρίου γεμάτη κρατήρες πρόσκρουσης από πτώση αστεροειδών και κομητών.
Από τέτοιες προσκρούσεις, κομμάτια του Άρη εκτινάζονται στο διάστημα και κάποιο από αυτό μπορεί να καταλήξει στον δικό μας πλανήτη.
Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πλέον να αναλύσουν διεξοδικά τον πανάρχαιο μετεωρίτη για την εύρεση τυχόν ενδείξεων απολιθωμένων αρειανών μορφών ζωής.
news247

Το νέο αεροδρόμιο της Βρετανίας θα επιπλέει στον Τάμεση!

Το αρχιτεκτονικό γραφείο Gensler παρουσίασε πρόσφατα μια εκκεντρική ιδέα σχεδιασμού που αφορά στο μελλοντικό αεροδρόμιο του Λονδίνου, το London Britannia Airport, το οποίο προτείνεται να… επιπλέει στον Τάμεση.
Μάλιστα καλά διαβάσατε! Μια άκρως επαναστατική ιδέα προτείνει την κατασκευή του αεροδρομίου επάνω σε ένα τεχνητό νησί στον Τάμεση με σκοπό να αποσυμφορήσει τους Λονδρέζους από την ηχορύπανση.
Το έργο, που θα κοστίσει περίπου 76 δισεκατομμύρια δολάρια, θα πάρει περίπου επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί, αποτελεί αναμφίβολα μια φιλόδοξη πρόταση.
Πλήρως προσαρμοσμένο στην πράσινη αρχιτεκτονική σχεδίαση θα διαθέτει εσωτερικούς κήπους και τεχνητές λίμνες, ενώ μια σειρά από εμπορικά κέντρα και εστιατόρια θα καλύπτουν στο έπακρο τις ανάγκες των ταξιδιωτών.

Κινδυνεύει η δημοκρατία του διαδικτύου


«Η δημοκρατική φύση που έως τώρα χαρακτήριζε το ίντερνετ, κινδυνεύει από ένα ογκούμενο κύμα παρακολουθήσεων και λογοκρισίας» προειδοποίησε ο Βρετανός σερ Τιμ Μπέρνερς - Λι, «πατέρας» του διαδικτύου και δημιουργός του Ιδρύματος του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web Foundation).
Η Ελλάδα πάντως, που βρίσκεται στην 26η θέση του δείκτη Web Index για το 2013, θεωρείται μία από τις χώρες όπου το διαδίκτυο είναι κατ’ εξοχήν ελεύθερο και ανοικτό για την έκφραση απόψεων.
Το 94% των χωρών δεν έχουν επαρκή εποπτεία των κυβερνητικών «παρεμβολών» στο διαδίκτυο, ενώ το 30% των κρατών μπλοκάρουν ή φιλτράρουν το πολιτικό περιεχόμενο στο Ίντερνετ, σύμφωνα με τη νέα ετήσια έκθεση του Ιδρύματος Παγκόσμιου Ιστού, που ο ίδιος ο σερ Τιμ έχει δημιουργήσει.
Η έκθεση συμπεραίνει, σύμφωνα με το BBC, ότι το τρέχον νομικό πλαίσιο για τις παρακολουθήσεις στο διαδίκτυο από κυβερνητικές υπηρεσίες χρειάζεται άμεση αλλαγή.
Από την άλλη, όπως επεσήμανε ο σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι, «ένα από τα πιο ενθαρρυντικά ευρήματα της ετήσιας έκθεσης είναι ότι ο Ιστός και τα κοινωνικά μέσα όλο και περισσότερο παροτρύνουν τους ανθρώπους να οργανωθούν, να αναλάβουν δράση και προσπαθούν να εκθέσουν τις παρασπονδίες σε κάθε περιοχή του κόσμου».
Ο διάσημος Βρετανός έκανε λόγο για «απειλή κατά της δημοκρατίας» και για την «ανάγκη να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ιδιωτικότητα, στην έκφραση της γνώμης και στη συνάθροιση online».
Επισήμανε επίσης ότι οι προσπάθειες των μυστικών υπηρεσιών να παραβιάσουν τα συστήματα online κρυπτογράφησης είναι «απαίσια και ανόητα» και, γι’ αυτό, ζήτησε καλύτερο έλεγχο στη βρετανική GCHQ και την αμερικανική NSA που συστηματικά υποκλέπτουν online δεδομένα.
Σύμφωνα με την έκθεση του World Wide Web Foundation, στο 80% των χωρών, με πρώτες τη Σουηδία και τη Νορβηγία, οι πολίτες δείχνουν ενδιαφέρον να αντισταθούν στην απώλεια δημοκρατικότητας του διαδικτύου.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην 26η θέση στην παγκόσμια κατάταξη του δείκτη «Web Index 2013» του Ιδρύματος. H χώρα μας βαθμολογείται με 80 μονάδες στην υποκατηγορία «Ελευθερία και Ανοικτότητα» του διαδικτύου, με μία από τις καλύτερες επιδόσεις παγκοσμίως (συγκριτικά οι ΗΠΑ βαθμολογούνται με 71 και η Βρετανία με 73,5), γεγονός που της δίνει τη 12η θέση παγκοσμίως σε αυτή την υποκατηγορία.

Μόνα Λίζα: Ένας μύθος που μετρά 506 χρόνια

Η Μόνα Λίζα γνωστή και ως Τζιοκόντα, ή Πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι, συζύγου του Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο είναι μια προσωπογραφία που ζωγράφισε ο Ιταλός καλλιτέχνης Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Ολοκληρώθηκε μέσα στη χρονική περίοδο 1503-1519 και αποτελεί ιδιοκτησία του Γαλλικού Κράτους ενώ εκτίθεται στο Μουσείο του Λούβρου στο Παρίσι.
Ιστορική αναδρομή
Ο Ντα βίντσι, ξεκίνησε να ζωγραφίζει τη Μόνα Λίζα το έτος 1503 ή το 1504 στη Φλωρεντία. Λέγεται πως συνέχισε να ασχολείται με τη Μόνα Λίζα για τρία χρόνια αφού εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και πως την τελείωσε λίγο πριν πεθάνει το 1519.
Ο καλλιτέχνης μετέφερε τον πίνακα από την Ιταλία στη Γαλλία το 1516 όταν ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α΄ τον προσκάλεσε να εργαστεί στο Clos Lucé και μετέπειτα μέσω των κληρονόμων ο βασιλιάς αγόρασε τον πίνακα για 4.000 écu και τον τοποθέτησε στο παλάτι της Fontainebleau, όπου παρέμεινε έως ότου δόθηκε στον Λουδοβίκο ΙΔ΄.
Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ μετέφερε το έργο στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου. Ο Ναπολέοντας τοποθέτησε το έργο στο δωμάτιό του, στο Παλάτι του Κεραμεικού. Αργότερα ο πίνακας επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου.
Τι πραγματεύεται ο πίνακας
Ο πίνακας πήρε το όνομά του από τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο που ήταν μέλος της οικογένειας Γκεραρντίνι από τη Φλωρεντία και την Τοσκάνη και σύζυγος του έμπορου μεταξιού Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο. Ο πίνακας ήταν παραγγελία για το καινούριο τους σπίτι και για να γιορτάσουν τη γέννηση του δεύτερου γιου τους.
Οι έρευνες των φερόμενων ως οστών της Μόνα Λίζα
Για πρώτη φορά εδώ και 300 χρόνια, Ιταλοί ερευνητές άνοιξαν τον τάφο που βρίσκεται στο πέτρινο πάτωμα της εκκλησίας Σαντίσιμα Ανουντσιάτα της Φλωρεντίας με σκοπό να κάνουν τεστ DNA στα οστά που θα βρεθούν και στη συνέχεια να τα συγκρίνουν με εκείνα που είχαν ενταφιαστεί σε γειτονικό μοναστήρι.
Σύμφωνα με ιστορικούς, πιστεύεται ότι η Λίζα Γκεραρντίνι πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της στη μονή Σάντα Όρσολα, όπου εδώ και δύο χρόνια έχει ξεκινήσει η αναζήτηση των λειψάνων της.
Ο επικεφαλής των ερευνητών, Σιλβάνο Βιντσέτι, θεωρεί ότι μία από τις τρεις σορούς που βρέθηκαν εκεί πιθανότατα ανήκει στη Μόνα Λίζα και ελπίζει ότι κάποια από τα οστά που βρίσκονται στην κρύπτη θα ανήκουν σε κάποιον συγγενή εξ αίματος της μούσας του Ντα Βίντσι και ενδεχομένως στο γιο της.
Εφόσον ταυτοποιηθούν τα DNA των δύο σορών οι ειδικοί θα μπορέσουν να αναδημιουργήσουν το πρόσωπο της Γκεραρντίνι από τα οστά της και να το συγκρίνουν με την εικόνα του πίνακα.

Iνδία: Εκτόξευσε τη πρώτη αποστολή στον Άρη [Βίντεο]

Επιτυχημένη ήταν η εκτόξευση της πρώτης διαπλανητικής αποστολής με την ονομασία "Mars Orbiter Mission". Η εκτόξευση έγινε από την ανατολική Ινδία.
Μόλις ο πύραυλος απογειώθηκε στις 14.38 (τοπική ώρα) οι Ινδοί επιστήμονες του Διαστημικού Κέντρου Σατίς Νταουάν στη χερσόνησο της Σριχαρικότα, ξέσπασαν σε χειροκροτήματα, ενώ ο επικεφαλής της αποστολής, Κέι Ραντακρισνάν, δήλωσε: «Είμαι χαρούμενος να ανακοινώσω ότι η πρώτη φάση για την αποστολή στον Άρη στέφθηκε με επιτυχία».
Ο πύραυλος PSLV-C25 έπειτα από πενήντα περίπου λεπτά μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη, με τους 58 επιστήμονες του κέντρου να παραμένουν κολλημένοι στις οθόνες τους.
Έπειτα από 35 λεπτά από τον απογείωση οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι είχε φτάσει λίγο ψηλότερα από την προδιαγραμμένη τροχιά, ωστόσο όπως δήλωσε μέλος της ομάδας «ο πύραυλος θα διορθώσει μόνος την πορεία του».
Αυτό που περιμένουν με αγωνία είναι οι ερχόμενες έξι ημέρες που θεωρούνται κρίσιμες για την πορεία της αποστολής.
Σε κάθε περίπτωση, στόχος της ινδικής αποστολής του σκάφους Mangalyaan είναι η δοκιμή της διαστημικής τεχνολογίας που έχει αναπτύξει η χώρα, ενώ θα πρόκειται για τη δεύτερη ινδική δορυφορική αποστολή πέρα από τη Γη, μετά το σεληνιακό δορυφόρο Chandrayan 1, ο οποίος το 2009 είχε ανιχνεύσει μόρια νερού στο έδαφος της Σελήνης.
Όπως αναφέρει δημοσίευμα της Wall Street Journal η αποστολή θα χρειαστεί περίπου 10 μήνες μέχρι να εισέλθει στην τροχιά του Άρη και να αρχίσει να στέλνει πληροφορίες στη Γη για την ατμόσφαιρα και την επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη.

Ελλάδα: Απαγορεύτηκαν σπόροι της Μονσάντο


Στην απαγόρευση της εμπορίας σπόρων υβριδίων αραβοσίτου που φέρουν τη γενετική τροποποίηση MON810, της Monsanto, προχώρησε το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων – απόφαση που αποτελεί συνέχεια προηγούμενων απαγορεύσεων στηριζόμενων στην Οδηγία 2002/53 του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
«Η προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος αποτελούν ύψιστες προτεραιότητες του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Γενετικά τροποποιημένοι σπόροι δεν έχουν θέση στην Ελληνική γη» δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Μάξιμος Χαρακόπουλος. Σύμφωνα με την τεκμηρίωση της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείο η απαγόρευση κρίθηκε απαραίτητη για την αποφυγή άμεσου κινδύνου για το περιβάλλον αλλά και ενδεχόμενων κινδύνων για την ανθρώπινη υγεία.
Ωστόσο στην τεκμηρίωση σημειώνεται ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα διερευνά ακόμη κατά πόσο η κατανάλωση τροφίμων και ζωοτροφών που προέρχονται από γενετικά τροποποιημένα φυτά μπορεί να επιφέρει δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου και των ζώων.
Σημειώνεται ότι βάσει των συμπερασμάτων του διεθνούς συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Επαγγελματιών Μελισσοκόμων, οι γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις στη μελισσοκομία και τα προϊόντα της καθώς δεν θα μπορούσε να διασφαλιστεί η καθαρότητά τους, λόγω προσμίξεων με γενετικά τροποποιημένη γύρη.
Επιτέλους έγινε κάτι θετικό, υπήρξε μια πρώτη επίσημη αντίσταση στη Monsanto και στα μεταλλαγμένα προϊόντα της.
Ακόμα όμως έχουν πολλά να γίνουν.

Βρέθηκε ο πρώτος βραχώδης εξωπλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με της Γης

Δύο ανεξάρτητες ομάδες αστρονόμων εντόπισαν τον πρώτο πλανήτη εκτός Ηλιακού Συστήματος, ο οποίος έχει μέγεθος συγκρίσιμο με της Γης, και αποτελείται κυρίως από βαριά υλικά.
Πρόκειται για τον πλανήτη Kepler 78b, o οποίος εάν και μοιάζει μορφολογικά με τον πλανήτη μας, βρίσκεται σε τροχιά πολύ κοντινή στο μητρικό του άστρο, εκτελώντας μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 8.5 ώρες. Συγκριτικά, ο Kepler 78b κινείται γύρω από το άστρο του σε απόσταση ίση με μόλις το 1% της απόστασης Γης-Ήλιου.
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, οι αστρονόμοι πιστεύουν πως ο πλανήτης είναι «κλειδωμένος» με το μητρικό του άστρο, έτσι ώστε μία πλευρά του να βλέπει συνέχεια εκεί.
Εάν κάτι τέτοιο ισχύει, οι θερμοκρασίες που πρέπει να αναπτύσσονται σε εκείνη την πλευρά, θα είναι της τάξης των 2.000  – 2.800 ο C, γεγονός που θα σήμαινε πως περίπου η μισή επιφάνεια του πλανήτη θα είναι καλυμμένη με λάβα. Ωστόσο δεν υπάρχουν ακόμη ακριβείς υπολογισμοί για το τι συμβαίνει στη σκοτεινή πλευρά του πλανήτη.
Η ανακάλυψη έγινε με τη χρήση των δεδομένων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, ενώ επιβεβαιώθηκε και με παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο 10 μέτρων του Παρατηρητηρίου W.M. Keck στη Χαβάη.
Οι ερευνητικές ομάδες από τα δύο τηλεσκόπια συνεργάζονται συχνά, καθώς επιτελούν συμπληρωματικό έργο: τo Kepler ανίχνευσε χιλιάδες πιθανούς εξωπλανήτες κατά τη διάρκεια της αποστολής του, δείχνοντας σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις στις οποίες έπρεπε να στραφούν τα επίγεια τηλεσκόπια. Με τη χρήση διαφορετικών μεθόδων, οι επίγειες παρατηρήσεις οδηγούν στην αποσαφήνιση πολλών από τις ιδιότητες του εξωπλανήτη, όπως η μάζα του ή και η σύνθεσή του.
Εάν και έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα κάποιοι εξωπλανήτες με παρόμοιο μέγεθος ή μάζα με αυτή της Γης, πρόκειται για την πρώτη φορά που και τα δύο μεγέθη συμφωνούν, το οποίο σημαίνει πως και η πυκνότητα και η σύνθεση του Kepler 78b πρέπει να είναι παρόμοια με της Γης.
Ο εξωπλανήτης έχει ακτίνα 1.2 φορές μεγαλύτερη από τη Γη, 1.7 φορές μεγαλύτερη μάζα ενώ αποτελείται κυρίως από σίδηρο και πέτρες. Το άστρο του είναι λίγο μικρότερο από τον Ήλιο και απέχει περίπου 400 έτη φωτός από τη Γη, στον αστερισμό του Κύκνου.
Ο Kepler 78b ανήκει σε μία νέα ομάδα εξωπλανητών οι οποίοι έχουν πολύ σύντομες περιόδους περιστροφής. Στη συγκεκριμένη κατηγορία συγκαταλέγονται όλοι οι πλανήτες που συμπληρώνουν μια πλήρη περιστροφή γύρω από το άστρο τους σε λιγότερο από 12 ώρες. Αν και όλοι αυτοί οι πλανήτες έχουν μικρή μάζα (μία με δύο φορές αυτή της Γης), ο Kepler 78b είναι ο πρώτος στην κατηγορία αυτή για τον οποίο γνωρίζουμε τόσες πολλές λεπτομέρειες.
Μέχρι σήμερα αποτελεί μυστήριο πως αυτοί οι πλανήτες σχηματίζονται τόσο κοντά στα μητρικά τους άστρα, αφού οι παρούσες θεωρίες δεν επιτρέπουν κάτι τέτοιο, καθώς θεωρείται πως το άστρο θα έπρεπε να έχει απορροφήσει τα υλικά του πλανήτη κατά τη δημιουργία του.
Το μέλλον πάντως το Kepler 78b φαντάζει δυσοίωνο. Οι βαρυτικές δυνάμεις αναμένεται να το σπρώξουν ακόμη πιο κοντά στο άστρο του, και σταδιακά οι παλιρροϊκές δυνάμεις θα είναι αρκετές για να τον διαλύσουν, σε περίπου τρία δισεκατομμύρια χρόνια.
Τα αποτελέσματα της έρευνας γύρω από τον Kepler 78b δημοσιεύονται από δύο ανεξάρτητες ομάδες αστρονόμων στο περιοδικό Nature.

Ο Χίτλερ δεν πέθανε , αλλά έζησε στην Αργεντινή όπου έκανε δύο κόρες


Ο Αδόλφος Χίτλερ επινόησε την αυτοκτονία του και διέφυγε στην Αργεντινή, όπου έζησε μέχρι το θάνατό του. Αυτό εξηγείται από ορισμένα νέα στοιχεία που δημοσιεύονται στο ... βιβλίο "Γκρίζος Λύκος: Η απόδραση του Αδόλφου". Οι συγγραφείς πιστεύουν ότι τα αποδεικτικά στοιχεία της αυτοκτονίας του τυράννου είναι «λανθασμένα». Πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα δραπέτευσε το 1945 για να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τη σύζυγό του Εύα Μπράουν.


Ωστόσο, αυτούς τους ισχυρισμούς απέρριψε ως «γελοίους» ο ιστορικός Guy Walters.


 
Οι Βρετανοί συγγραφείς Gerrard Williams και Simon Dunstan στο νέο βιβλίο τους, απορρίπτουν την ευρέως αποδεκτή θεωρία ότι ο «Φύρερ», αυτοπυροβολήθηκε στο Βερολίνο, στο καταφύγιο του στις 30 Απριλίου 1945 και η  Braun αυτοκτόνησε παίρνοντας κυάνιο. Αντί αυτής της έκδοσης, ισχυρίζονται ότι υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν ότι το ζευγάρι επέζησε στο τέλος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ξεκινώντας μια νέα ζωή σε  ναζιστικό  θύλακα  στην Αργεντινή. Μάλιστα οι συγγραφείς προχωρούν ακόμη περισσότερο και ισχυρίζονται ότι το ζευγάρι απέκτησε δύο κόρες πριν ο Χίτλερ πεθάνει το 1962 στην ηλικία των 73 ετών.

Ο Williams, ιστορικός και δημοσιογράφος που έχει γράψει εκτενώς για το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, δήλωσε στο Sky News: «Δεν θέλουμε να ξαναγράψουμε την ιστορία, αλλά τα δεδομένα που έχουμε ανακαλύψει για την απόδραση του Αδόλφου Χίτλερ είναι πολύ σοβαρά για να αγνοηθούν". "Δεν υπάρχουν ιατροδικαστικά στοιχεία για τον θάνατο του Χίτλερ και της Eva Braun, ενώ οι ιστορίες από αυτόπτες μάρτυρες για την επιβίωση τους στην Αργεντινή είναι συναρπαστικές"

Το βιβλίο αναφέρει επίσης ότι στελέχη των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ φέρεται να συμμετείχαν στην διαφυγή τους, με αντάλλαγμα την πρόσβαση σε τεχνολογίες που αναπτύχθηκαν στον πόλεμο, από τους Ναζί. Το βιβλίο αναφέρει επίσης ότι τμήματα του κρανίου που λέγεται ότι είναι του Χίτλερ και  κατέχει σήμερα η Ρωσία, είναι μιας νεαρής γυναίκας ηλικίας κάτω των 40 ετών. Ο Χίτλερ όμως ήταν 56 ετών όταν πέθανε.

Ο Williams είπε ότι ο ίδιος και ο Dunstan, συγγραφέας, σκηνοθέτης και φωτογράφος, που ειδικεύεται στην στρατιωτική ιστορία, έχουν κάνει την έρευνά τους στο έδαφος της Αργεντινής, με συνεντεύξεις με αυτόπτες μάρτυρες της παρουσίας του Χίτλερ εκεί. "Μόνο τώρα που η Αργεντινή είναι μια ακμάζουσα δημοκρατία, αληθινές ιστορίες αρχίζουν να έρχονται στο φως." Σύμφωνα με τον ίδιο, "δύο αυτόπτες μάρτυρες, δέχθηκε απειλές θανάτου από άγνωστα πρόσωπα, μετά που μας μίλησαν για το βιβλίο."

Άλλοι ιστορικοί, συμπεριλαμβανομένου του Walters, ο οποίος έχει μελετήσει εκτενώς τη ναζιστική Γερμανία και έχει γράψει μια σειρά από βιβλία για τον πόλεμο, θεωρούν γελοία τα όσα υποστηρίζονται στο βιβλίο. 
Ο  Walters παραδέχθηκε, όπως και οι συγγραφείς, ότι πράγματι, το κρανίο που έχουν οι Ρώσοι δεν είναι με βεβαιότητα του Χίτλερ, αφού στο καταφύγιο υπήρχαν πολλοί άνθρωποι. 
Πάντως, ο Ρόχους Μις, 94 ετών, πρώην χειριστής ασυρμάτου, λέει ότι είδε τα σώματα του "αφεντικού" και της Eva Braun με τα μάτια του. «Ήμουν στο διπλανό δωμάτιο, όταν αυτοπυροβολήθηκε. Δεν άκουσα τον πυροβολισμό, αλλά είδα το σώμα του, όταν η πόρτα άνοιξε. «Είδα τον Χίτλερ, έπεσε με το κεφάλι του στο τραπέζι. Είδα την Eva Braun νεκρή, να κάθεται στη γωνία του καναπέ, με το κεφάλι της στραμμένο προς τον Χίτλερ και τα γόνατα διπλωμένα μέχρι το στήθος. Οι ιστορικοί τον θεωρούν ως μια αξιόπιστη πηγή και είναι ο συγγραφέας ενός βιβλίου που δημοσιεύθηκε πριν από λίγα χρόνια, ο τελευταίος μάρτυρας των γεγονότων.

Το βιβλίο περιλαμβάνει επίσης κατάθεση από τον πιλότο ο οποίος υποτίθεται ότι πήρε τον Χίτλερ και την Εύα Μπράουν από το Βερολίνο στο Μαρ Ντελ Πλάτα στην Αργεντινή. Εκεί, λένε ότι έζησαν σε ένα ξύλινο σπίτι, σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Το βιβλίο παραθέτει μια σειρά από πηγές, όπως μάγειρες και γιατρούς.

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος ισχυρίζεται ότι ο Χίτλερ διέφυγε στην Αργεντινή. Συντάκτης Abel Basti ισχυρίστηκε το ίδιο πράγμα το 2003 σε βιβλίο του. Είπε ότι ο Χίτλερ και η Μπράουν κατέφυγαν στις ακτές της Αργεντινής με ένα υποβρύχιο και έζησαν για πολλά χρόνια κοντά στο San Carlos de Bariloche, ένα χιονοδρομικό κέντρο περίπου 1.000 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Μπουένος Άιρες.

Ισχυρίστηκε ότι το Incalco Ranch, που βρίσκεται στο Villa la Angostura στις ακτές της λίμνης Nahuel Huapi, ήταν το καταφύγιο που επέλεξε ένας Αργεντίνος Ναζί για να κρύψει το ζευγάρι. Βρίσκεται στη μέση ενός πευκοδάσους, ο τόπος αυτός μπορεί να προσεγγιστεί μόνο με βάρκα ή υδροπλάνο και ανήκε στον αργεντινό επιχειρηματία Jorge Antonio, έναν από τους πιο έμπιστους φίλους του προέδρου Juan Domingo Peron.