Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΧΡΟΝΟΙ.
Ένας χρόνος μηχανικός και ένας σωματικός. Ο πρώτος είναι άκαμπτος και μεταλλικός, σαν ένα τεράστιο σιδερένιο εκκρεμές που αιωρείται πέρα δώθε, πέρα δώθε, πέρα δώθε.
Ο δεύτερος στριφογυρίζει και σπαρταράει σαν χρυσόψαρο έξω από τη γυάλα. Ο πρώτος είναι αδυσώπητος, προκαθορισμένος. Ο δεύτερος αμφιταλαντεύεται και παίρνει τις αποφάσεις του καθ’ οδόν.
ΠΟΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ μηχανικός χρόνος.
Φορούν ρολόγια στα χέρια τους, όμως μόνο ως διακοσμητικά ή από ευγένεια προς όσους επιμένουν να κάνουν τέτοια δώρα. Στο σπίτι τους δεν έχουν ρολόγια. Προτιμούν να ακούνε τους χτύπους της καρδιάς τους. Βιώνουν τους ρυθμούς των διαθέσεων και των πόθων τους. Τρώνε όποτε πεινάσουν, πηγαίνουν στη δουλειά τους όποτε ξυπνήσουν, κάνουν έρωτα όλες τις ώρες της ημέρας. Και βέβαια γελούν στη σκέψη του μηχανικού χρόνου.
ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΑ ΠΩΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑ ΜΙΑ ΕΤΣΙ και μια αλλιώς.
Ξέρουν πως ο χρόνος αγωνίζεται να προχωρήσει φορτωμένος με ένα βαρίδι δύο τόνων όταν τρέχουν με το πληγωμένο παιδί τους στο νοσοκομείο ή πρέπει να υπομείνουν το βλέμμα ενός δύστροπου γείτονα. Κι ακόμη, ξέρουν πως ο χρόνος χάνεται από τα μάτια τους σαν αστραπή όταν περνούν όμορφα με τους φίλους τους, δέχονται επαίνους ή φωλιάζουν στην αγκαλιά μιας κρυφής αγάπης.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ότι αυτό που δεν υπάρχει είναι το σώμα τους.
Η ζωή τους υπακούει στον μηχανικό χρόνο. Σηκώνονται το πρωί στις επτά. Τρώνε μεσημεριανό στις δώδεκα και βραδινό στις έξι. Φτάνουν σε κάθε ραντεβού στην ώρα τους, πιστοί στις προσταγές του ρολογιού τους. Κάνουν έρωτα μεταξύ οκτώ και δέκα το βράδυ.
Δουλεύουν σαράντα ώρες κάθε εβδομάδα, διαβάζουν την εφημερίδα τους κάθε Κυριακή, παίζουν σκάκι κάθε Τρίτη βράδυ. Όταν γουργουρίζει το στομάχι τους, κοιτάζουν το ρολόι τους για να δουν αν είναι ώρα για φαγητό. Αν βρεθούν σε ένα κονσέρτο και κινδυνέψουν να απορροφηθούν από τη μουσική, κοιτάζουν το ρολόι πάνω από τη σκηνή για να δουν σε πόση ώρα πρέπει να επιστρέψουν σπίτι.
Ο ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ, όμως οι αλήθειες τους δεν είναι οι ίδιες. Αποσπάσματα από το βιβλίο του Άλαν Λάιτμαν, Τα Όνειρα του Αϊνστάιν, εκδόσεις Κάτοπτρο.
Ο Άλαν Λάιτμαν (28 Νοεμβρίου 1948) είναι Αμερικανός φυσικός και συγγραφέας. Διδάσκει φυσική και τέχνη του γραπτού λόγου στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ). Από τα πιο γνωστά του βιβλία είναι το διεθνές μπεστ σέλερ Τα Όνειρα του Αϊνστάιν, Mr G Το πείραγμα του Θεού και Η Διάγνωση.
Follow us: Unexplainedgr
0 Comment:
Δημοσίευση σχολίου