Στα υπόγεια (ε, που αλλού;) του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, βρίσκονται, μέσα σε χαρτοκούτες, συρτάρια, ντουλάπες και σε ξύλινα εμπορικά κιβώτια σε μεταλλικά ράφια, τα ανθρώπινα λείψανα 2.023 ατόμων!
Ανάμεσά τους, μεταξύ άλλων, υπάρχουν τα κεφάλια από τρεις αιγυπτιακές μούμιες, σκελετοί από δύο δολοφονημένους Βίκινγκς, ένα σουμεριακό κρανίο, η μούμια ενός κοριτσιού από το Περού, αμέτρητα οστά από ένα μεσαιωνικό νεκροταφείο, χέρια και πόδια ιθαγενών της Αφρικής του 18ου και 19ου αιώνα, και λείψανα από τους σκελετούς Ελβετών που πέθαναν στις αρχές του 20ου αιώνα. Επίσης, πάνω από δέκα χιλιάδες ακτινογραφίες όλων των ειδών, από σύγχρονους εν ζωή ανθρώπους. Πολλά λείψανα φέρουν παράξενα σημάδια: γύρω από τα μάτια μιας μούμιας υπάρχουν ίχνη από φύλλα χρυσού. Μέσα στο στόμα ενός αρχαίου κρανίου υπάρχουν δόντια αρκούδας. Άλλα λείψανα φέρουν φθορές από ασθένειες που έχουν από πολύ καιρό εξαλειφθεί. κ.ά.
Υπεύθυνος για όλη αυτήν την ενδιαφέρουσα αλλά μακάβρια παράξενη συλλογή είναι ο ανατόμος Δρ. Φρανκ Ρύλι, που προσπαθεί να «ανασυνθέσει» τους νεκρούς ανθρώπους που έχει στο υπόγειό του. Η αποστολή του είναι να διαπιστώσει πώς και πόσο έχει μεταβληθεί το ανθρώπινο σώμα μέσα στα τελευταία χιλιάδες χρόνια, και να «χαρτογραφήσει» πώς ο πολιτισμός αναδιαμορφώνει τον ανθρώπινο σώμα και τον οργανισμό μας.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής του μέσου δυτικού, αλλάζει την περιφέρεια, το ύψος, τους μύες, τα κόκαλα, τις ορμόνες και τα αγγεία μας. Πολλές από αυτές τις διάφορες μεταβολές που ήδη διαπιστώνονται, είναι βέβαιο ότι έχουν γενετική προέλευση, και αποτελούν δείγματα μιας πρόσφατης μικρο-εξέλιξης που είναι ενεργή.
Άλλες αλλαγές θεωρούνται μάλλον προσωρινές, και ίσως θα εξαφανίζονταν γρήγορα αν θα επιστρέφαμε ξανά σε ένα πρωτόγονο περιβάλλον. Αυτό που σίγουρα έχει διαφανεί, με πολλές αποδείξεις, είναι ότι το ίδιο το ανθρώπινο σώμα πολύ εύκολα μπορεί να προσαρμοστεί σε νέα φυσικά περιβάλλοντα μέσα σε αρκετά μικρές χρονικές περιόδους! Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις, αυτές οι προσαρμογές, φαίνεται ότι μάς έχουν κάνει περισσότερο ευάλωτους σε ορισμένες ασθένειες και λιγότερο σε άλλες.
Ο σύγχρονος άνθρωπος υποτίθεται ότι έχει την μορφή που έχει, τα τελευταία διακόσιες χιλιάδες χρόνια. Κι όμως πλέον έχει αρχίσει να αλλάζει. (Ενώ μάς λέγανε ότι υποτίθεται ότι η λεγόμενη «φυσική επιλογή» λειτουργεί σε χρονικά διαστήματα εκατομμυρίων ετών…) Το γεγονός αυτό σηκώνει μεγάλη έρευνα και έχει, όπως καταλαβαίνετε, πολλές προεκτάσεις… Έτσι πρόσφατα ιδρύθηκε το παράξενο Κέντρο Εξελικτικής Ιατρικής στη Ζυρίχη. Τα παράξενα επιστημονικά συμπεράσματα που έχουν ήδη ανακοινωθεί, από τις νέες περίεργες έρευνες που γίνονται εκεί, είναι πολλά, καταδεικνύουν σαφέστατες συγκεκριμένες σύγχρονες μεταλλάξεις, και μερικά από αυτά είναι τα ακόλουθα: Είμαστε πλέον πιο αδύναμοι. Αλλά αποκτήσαμε μία νέα αρτηρία. Μάθαμε να πίνουμε γάλα και να το χωνεύουμε (πέρα από τη βρεφική μας ηλικία), αλλά οι λιγότερες γέννες έχουν «πνίξει» τις γυναίκες στα οιστρογόνα, που τις μεταλλάσσουν, και, μαζί με άλλους παράγοντες, διαστρεβλώνουν ίσως ακόμη και την «φυσική ψυχοσύνθεση» των γυναικών. Τα οστά μας γίνονται όλο και πιο λεπτά, και έχουν χάσει περίπου το είκοσι τοις εκατό της δύναμής τους μόνο μέσα στα τελευταία 3.000 χρόνια! Το πάχος του πυκνού εξωτερικού φλοιού των οστών, και η διάμετρός τους, επίσης μειώνονται. Γενικά, υπάρχει πλέον λιγότερη οστική μάζα σε όλο το σώμα.
Υπολογίζεται ότι περίπου το ένα πέμπτο (!) των σημερινών ανθρώπων –όσον αφορά τη σπονδυλική τους στήλη– έχει λανθάνουσα δισχιδή ράχη, χωρίς να το γνωρίζει.
(Εδώ πρέπει να θυμηθούμε διάφορες σχετικές νύξεις περί σπονδύλων κλπ, του εκλιπόντος συνεργάτη μας Ιωάννη Φουράκη, που κάποτε φάνταζαν παράλογες ή αινιγματικές). Επίσης, οι σπόνδυλοι στο κατώτερο μέρος της σπονδυλικής στήλης και στο ιερό οστούν, άρχισαν πλέον σε πολλούς ανθρώπους να σχηματίζονται με διαφορετικό τρόπο, ενώ υπάρχουν πλέον σε πολλούς ανθρώπους παραλλαγές στον τέταρτο και πέμπτο σπόνδυλο.
Οι αλλαγές στους φρονιμίτες οδόντες και στον αριθμό τους είναι πια γνωστές σε όλους. Υπάρχουν και αλλαγές στις αρτηρίες μας. Έχουμε αποκτήσει ένα νέο αιμοφόρο αγγείο στα χέρια μας, την αρτηρία του μέσου νεύρου. Το αγγείο αυτό κανονικά υπάρχει στο έμβρυο και φθίνει και χάνεται κατά την όγδοη εβδομάδα της κύησης, ενώ πλέον δεν χάνεται, πάνω από το τριάντα τοις εκατό των ενήλικων ανθρώπων πλέον έχουν αυτήν την αρτηρία. …και, γενικά, σήμερα πλέον οι αρτηρίες ενός μέσου εικοσάχρονου διαφέρουν από εκείνες ενός ενενηντάχρονου! (Και αυτό το γεγονός επηρεάζει καθοριστικά τον τρόπο διάγνωσης και θεραπείας τους).
Από έρευνες που έγιναν στα λείψανα των «απολιθωμένων» σωμάτων των αρχαίων νεκρών της Πομπηίας, διαπιστώθηκε: είχαν ανοιχτό τον πρώτο κοκκυγικό σπόνδυλο στο δέκα τοις εκατό τους, ενώ το μέσο ποσοστό πλέον σήμερα των σύγχρονων ανθρώπων είναι περίπου τριάντα τοις εκατό. Ο πέμπτος σπόνδυλος των αρχαίων κατοίκων της Πομπηίας ήταν ανοιχτός στο ογδόντα τοις εκατό τους, ενώ πλέον είναι ανοιχτός σε όλους μας στο εκατό τοις εκατό των ανθρώπων.
Ακόμη και τα δακτυλικά μας αποτυπώματα έχουν αλλάξει!Στο πλαίσιο των συγκεκριμένων ερευνών, οι ερευνητές πήραν τα δακτυλικά αποτυπώματα 120 σορών που είχαν δωρηθεί στο πανεπιστήμιο του Κέηπ Τάουν.
Χωρίζοντας τα σε δύο ομάδες, σε εκείνους που είχαν γεννηθεί πριν το 1920 και σ’ εκείνους που είχαν γεννηθεί μετά, διαπίστωσαν σαφείς αλλαγές στα δακτυλικά αποτυπώματα. Αυτό πυροδότησε και άλλες έρευνες στην Ευρώπη, όπου διαπιστώθηκε το ίδιο.
Στις περιοχές του πλανήτη μας που πλήττονται από την ελονοσία, έχουν εμφανιστεί μεταλλάξεις, οι οποίες φαίνεται να διατηρούνται παρ’ όλο που προκαλούν σοβαρές ασθένειες, ακριβώς επειδή προστατεύουν αυτούς που τις έχουν από την ελονοσία. Π.χ. μια από αυτές επηρεάζει ένα ένζυμο, το οποίο προκαλεί μια σοβαρή μορφή αναιμίας…και οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το χρονικό παράθυρο στο οποίο εμφανίστηκε αυτή η μετάλλαξη, μελετώντας λείψανα αρχαίων αλατωρύχων στο Ιράν, που βρέθηκαν σε υπόγειες στοές, έχοντας ανέπαφους τους ιστούς τους (σε δύο τέτοιες περιπτώσεις: από το 500 π.Χ. κι από το 500 μ.Χ.). Εξάγεται DNA από τις μούμιες αυτές του αλατιού, που υποδεικνύει διαφορές μεταξύ τους και κάποιες διαφορές με τον σύγχρονο άνθρωπο.
Στις έρευνες στην Πομπηία, ο ανατόμος Δρ. Μ. Χένεμπεργκ του πανεπιστημίου της Αδελαϊδας της Αυστραλίας, διαπίστωσε πολλές αλλαγές που έχουν γίνει, όπως π.χ. το ότι ένα τμήμα της ανθρώπινης αορτής έχασε έναν από τους κλάδους του που τροφοδοτούν τον θυρεοειδή αδένα. Ενώ διαπιστώθηκε εκ νέου η μεγάλη εξασθένιση των ανθρώπινων οστών και τα προβλήματα στη νέα μας σπονδυλική στήλη.
Φαίνεται ότι επιτελείται η εξασθένιση του ανθρωπίνου είδους, κάτι για το οποίο είχε προειδοποιήσει λεπτομερώς στο παρελθόν το κίνημα της Ευγονικής…
Παρ’ όλα αυτά, ταυτόχρονα διαπιστώνεται πλέον ένας σαφώς υψηλότερος βαθμός ποικιλότητας μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό, γεγονός που παραμένει ακόμη ανεξήγητο.
Ποιος ξέρει τι να επιφυλάσσει το άμεσο μέλλον για το ανθρώπινο είδος…
Στην περιοχή υπάρχουν δεκάδες εργοστάσια και εργαστήρια κατασκευής πυρηνικών και συμβατικών όπλων και είναι από τις καλύτερα προστατευμένες περιοχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας από άποψη αντιαεροπορικής και αντιβαλλιστικής προστασίας.
Κατ'αυτό τον τρόπο και σε συνδυασμό με τα όσα αποκάλυψε η ανάλυση του βίντεο ακόμα και στο υπέρυθρο φάσμα όπου προσβάλλεται ο μετεωρίτης μάλλον από κάποιο βλήμα (κάποιοι μιλάνε και για ακτίνα), γίνεται αντιληπτό το τι θα μπορούσε να συμβεί αν δεν καταστρεφόταν σε πολλά μικρότερα κομμάτια το ουράνιο σώμα.
Το defencenet.gr από την αρχή είχε υποστηρίξει ότι η αρχική πληροφόρηση περί κατάρριψης ήταν και η πιο πιθανή: Αποκλείεται η ρωσική αεράμυνα να άφηνε να πέσει ανεξέλεγκτα ο μετεωρίτης σε μια τέτοια περιοχή υψηλής στρατηγικής σημασίας. Να πούμε ότι το τμήμα του μετεωρίτη που ισοπέδωσε το εργοστάσιο είχε μέγεθος μπάλας του μπάσκετ, οπότε εύκολα γίνεται αντιληπτό τι θα συνεβαινε αν έπεφτε σε μια πόλη ανέπαφος ολόκληρος ο μετεωρίτης ή το μεγαλύτερο κομμάτι του που κτυπήθηκε και εξερράγη, όπως φαίνεται στο βίντεο.
Πάντως η αναχαίτιση είναι 100% εσω-ατμοσφαιρική και το βλήμα κτυπά τον μετεωρίτη από πίσω που σημαίνει ότι κατευθύνεται με ραδιοέλεγχο εναντίον του. Κάτι που πολλαπλασιάζει την πιθανότητα να κτυπήθηκε με σύστημα A-235 (ABM-3) και όχι με S-400. ε
Oι πληροφορίες μιλούν και για ενεργοποίηση του συστήματος A-235 (ABM-3) το οποίο αποτελείται από το ραντάρ Don-2N και δύο τύπους πυραύλων: Τον ενδοατμοσφαιρικό 53T6 (SH-08 “Gazelle’) και τον εξωατμοσφαιρικό 51T6 (NATO: SH-11 “Gorgon’).
Το πρώτο έχει μεγαλύτερη εμβέλεια δράσης από τον S-400 φτάνει σε ύψος μέχρι 30 χιλιόμετρα υψόμετρο και σε βεληνεκές τα 500 χλμ. Για τον δεύτερο, τπν Gorgon οι πληροφορίες είναι ελάχιστες, καθώς αποτελεί το πλέον απόρρητο όπλο του ρωσικού οπλοστασίου, από αυτά που γνωρίζουμε, τουλάχιστον.
Το «Samoliot-Μ», ελέγχεται από τον χειριστή με ραδιοζεύξη κάτι το οποίο ενέχει κινδύνους παρεμβολών, αν επρόκειτο να αναχαιτίσει αεροσκάφη με ενεργά και προηγμένα συστήματα αντιμέτρων όπως τα στρατηγικά βομβαρδιστικά Β-1Β ή B-2, αλλά δεν έχουν τέτοιο πρόβλημα όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν οχήματα επανεισόδου στρατηγικών βαλλιστικών βλημάτων.
Ωστόσο, σε ύψος 30 χιλιομέτρων, γύρω από τον αντιαεροπορικό πύραυλο δημιουργείται ένα «σύννεφο πλάσματος», το οποίο εμποδίζει τα ραδιοκύματα από το έδαφος. Έτσι, στη στρατόσφαιρα η αυτόνομη πλοήγηση είναι αναποτελεσματική και μπορεί να γίνει μόνο με εντολή ραδιο-καθοδήγησης με μια εστιασμένη δέσμη (ραδιοκυμάτων) υψηλής ισχύος.
Το αντιπυραυλικό συγκρότημα Α-235, περιλαμβάνει ένα ραντάρ SAR τύπου «Don-2Μ» και πυραύλους της κλάσης «Gazelle». Σχεδόν όλα τα τεχνικά χαρακτηριστικά απόδοσης του Α-235 καλύπτονται από το κρατικό απόρρητο. Γνωρίζουμε μόνο ότι θα είναι μεγάλης εμβέλειας και εξοπλισμένο με πυραύλους αναχαίτισης μεσαίου βεληνεκούς.
Τα δύο συστήματα έχουν αναβαθμιστεί πρόσφατα και βρίσκονται τοποθετημένα σε στρατηγικές περιοχές της Ρωσίας μεταξύ άλλων και πέριξ της Μόσχας.
H ΝΑSA αναθεωρεί τις διαστάσεις του μετεωρίτη
Στο μεταξύ προς τα πάνω αναθεώρησε η NASA τις εκτιμήσεις της για τον μετεωρίτη ο οποίος έπεσε στην περιοχή Chelyabinsk των Ουραλίων. Ενώ οι αρχικές εκτιμήσεις μιλούσαν για ένα σώμα μάζας 7000 τόνων με νεότερη ανακοίνωσή η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ανεβάζει τον αριθμό αυτό στους 10.000 τόνους!
Πιο αναλυτικά οι αρχικές εκτιμήσεις μιλούσαν για ένα σώμα μεγέθους 15 μέτρων διαμέτρου η διάλυση του οποίου προκάλεσε μια έκρηξη της τάξης των 300 κιλοτόνων, αριθμός που αυξήθηκε αργότερα στους 470 kt. Αργότερα όμως η NASA αναθεώρησε τις εκτιμήσεις αυτές. Το μέγεθος του μετεωρίτη αυξήθηκε στα 17 μέτρα σε διάμετρο με την ισχύ της έκρηξης που προκάλεσε να φτάνει τους 500 kt και τη μάζα του να ανέρχεται τώρα στους 10.000 τόνους, ενώ εισήλθε στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 64.373 χ.α.ω
«Οι νέες αυτές εκτιμήσεις έγιναν ύστερα από την συλλογή νέων στοιχείων από πέντε σταθμούς υπόηχων (infrasound) που βρίσκονται σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Η πρώτη καταγραφή του γεγονότος έγινε από το σταθμό στην Αλάσκα περί τα 6500 χλμ. από τον τόπο πτώσης του μετεωρίτη στο Chelyabinsk» εξήγησαν επιστήμονες του προγράμματος Near Erath Objects του JPL της NASA.
Οι σταθμοί υπόηχων συλλέγουν στοιχεία από ηχητικά κύματα χαμηλής συχνότητας τα οποία προκαλούνται από μετεωρίτες οι οποίοι εισέρχονται και διαλύονται στην ατμόσφαιρα.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτός ο μετεωρίτης που έπεσε στη Γη εκείνη την ημέρα. Δύο ακόμη συμβάντα είναι καταγραμμένα. Το πρώτο στην Κούβα, ενώ υπήρξε και ένα δεύτερο στο San Francisco. Και οι τρεις περιπτώσεις σύμφωνα με τους επιστήμονες του JPL είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους.
«Περιμένουμε ένα γεγονός αυτής της τάξης μεγέθους κάθε 100 χρόνια κατά μέσο όρο» δηλώνει ο Paul Chodas του προγράμματος NEO : «Όταν έχεις μια μπάλα φωτιάς αυτού του μεγέθους περιμένουμε να φτάσουν στη Γη ένας μεγάλος αριθμός μετεωριτών και στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αρκετά μεγάλοι» συμπλήρωσε.