Εξερευνώντας τα απομεινάρια του USS Macon [Βίντεο]

«Ιπτάμενο αεροπλανοφόρο»: μπορεί εν έτει 2015 ο εν λόγω όρος να παραπέμπει περισσότερο σε ταινία με υπερήρωες της Marvel, ωστόσο κάποτε, στα ηρωικά πρώτα χρόνια της αεροπορίας, ήταν πολλά τα «εξωτικά» εγχειρήματα πάνω στον θαυμαστό καινούριο κόσμο των αιθέρων.
Σε αυτό το πλαίσιο εντασσόταν και το αμερικανικό ιπτάμενο αεροπλανοφόρο USS Macon: ένα πηδαλιουχούμενο/ αερόπλοιο το οποίο έφερε πάνω του μέχρι πέντε αναγνωριστικά αεροσκάφη Sparrowhawk.
Όπως και το αδελφό του σκάφος, USS Akron, κατασκευάστηκε κατά τη δεκαετία του 1930 και ήταν ασφαλέστερο από το τραγικό Hindenburg, η καταστροφή του οποίου σήμανε, κατά πολλούς, το τέλος της εποχής των αεροπλοίων.
Τα αεροπλάνα «εκτοξεύονταν» σε μεγάλη απόσταση από τον όποιο στόχο, πραγματοποιούσαν αναγνωριστικές αποστολές και επέστρεφαν στο μητρικό σκάφος, που τα «έπιανε» ξανά μέσω ενός συστήματος γάντζων.
Το γιγαντιαίο σκάφος επιχειρούσε χωρίς προβλήματα μέχρι την συντριβή του το 1935, λόγω ενός συνδυασμού τεχνικών προβλημάτων και ανθρωπίνων λαθών. Σκοτώθηκαν μόνο 2 από τα 76 μέλη του πληρώματος, καθώς δεν υπήρξε έκρηξη.
Κατά καιρούς το σημείο συντριβής στα ανοικτά της Καλιφόρνια έχει εξερευνηθεί, με πιο πρόσφατη αποστολή αυτή της ομάδας του E/V Nautilus.

Πηγή

Διάβασε περισσότερα »

Έφτιαξαν ανθρώπινο εγκέφαλο σε εργαστήριο

Για πρώτη φορά, επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν στο εργαστήριο ένα σχεδόν πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος έχει αντιστοιχεί στον πραγματικό εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων.
Ο εγκέφαλος δημιουργήθηκε από ενήλικα ανθρώπινα δερματικά κύτταρα, που αναπρογραμματίσθηκαν για να γίνουν βλαστικά-πολυδύναμα και μετά εξειδικεύθηκαν ξανά σε νευρωνικά-εγκεφαλικά κύτταρα.
Το επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει στη μελέτη εγκεφαλικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και ο αυτισμός.
Ο εργαστηριακός εγκέφαλος έχει μέγεθος γόμας μολυβιού και περιέχει τόσο τη δομή όσο και το 99% των γονιδίων που υπάρχουν στον πραγματικό αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός ανθρώπινου εμβρύου. Περιλαμβάνει επίσης το νωτιαίο μυελό.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογικής χημείας και φαρμακολογίας Ρενέ Ανάντ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν την εντυπωσιακή ανακοίνωση σε συνέδριο στρατιωτικής ιατρικής που διοργάνωσε το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ στη Φλόριντα, δήλωσαν ότι ο καλλιεργημένος στο εργαστήριο εγκέφαλος θα επιταχύνει τις δοκιμές πειραματικών νευρολογικών φαρμάκων, πριν λάβουν χώρα οι κανονικές κλινικές δοκιμές.
Παρακάμπτονται έτσι ηθικά διλήμματα, αν τα αρχικά πειράματα έπρεπε να γίνουν σε πραγματικούς ανθρώπινους εγκεφάλους, ενώ δεν χρειάζεται πλέον τα πειράματα να περιορισθούν σε εγκεφάλους τρωκτικών.
«Όχι μόνο μοιάζει με τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο, αλλά επίσης τα διάφορα είδη κυττάρων του εκφράζουν σχεδόν όλα τα γονίδια, όπως σε έναν κανονικό εγκέφαλο», δήλωσε ο Ανάντ.
Το βασικό που λείπει από το εργαστηριακό αντίγραφο του εγκεφάλου, είναι ένα αγγειακό σύστημα, καθώς οι επιστήμονες θα χρειάζονταν μια τεχνητή καρδιά για να το πετύχουν αυτό.
Χρειάζονται περίπου 15 εβδομάδες για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο μοντέλο εγκεφάλου ανάλογου με τον εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων. Οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα δοκιμάσουν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακόμη πιο ώριμους εγκεφάλους, που να αντιστοιχούν σε εγκέφαλο εμβρύου 12, 16 ή και 20 εβδομάδων.
Άλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί -με δεδομένο ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη σχετική επιστημονική δημοσίευση παρά μόνο ανακοίνωση- και περιμένουν να δουν περισσότερα στοιχεία για να κάνουν αξιολόγηση, αν και ο Ανάντ εμφανίζεται μάλλον κρυψίνους για τις λεπτομέρειες της έρευνάς του.
«Όταν κάποιος κάνει έναν τέτοιο εντυπωσιακό ισχυρισμό, τότε θα πρέπει να επιφυλαχθείς, εωσότου είναι πρόθυμος να αποκαλύψει περισσότερα πράγματα», δήλωσε στη Guardian ο νευρολόγος Ζαμίλ Καντέρ του νοσοκομείου Τζον Ράντκλιφ της Οξφόρδης.
Από την πλευρά του, ο αμερικανικός στρατός ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη έρευνα, προσδοκώντας ότι μπορεί να βοηθήσει στην μελέτη των εγκεφαλικών τραυμάτων των στρατιωτών, καθώς και της μετατραυματικής διαταραχής τους.
newsbeast.gr

Read more http://apocalypsejohn.com/2015/08/eftiaxan-anthropino-egkefalo-ergastirio.html

Διάβασε περισσότερα »

Ο πυρηνικός «καρχαρίας»: Το σιδερένιο τέρας του Βόρειου Στόλου

Ο ανταποκριτής της RBTH επισκέφθηκε το εσωτερικό του μεγαλύτερου υποβρυχίου στον κόσμο, είδε τον κρυμμένο από τη δημοσιότητα Bulavá και αποκάλυψε τι πρέπει να κάνει κάποιος για να γίνει πραγματικός ναυτικός υποβρυχίου.
Στο τέλος Ιουνίου από την πόλη Σεβεροντβίνσκ, όπου βρίσκεται η κύρια βάση του Βόρειου Στόλου, απέπλευσε το πυρηνικό υποβρύχιο κλάσης Akula, «Ντμίτρι Ντονσκόι». Βγήκε στη Λευκή θάλασσα για την εκτέλεση των αποστολών που του έχουν ανατεθεί, μια εκ των οποίων είναι η συνεργασία με τις ανθυποβρυχιακές δυνάμεις της Ρωσίας.
Αυτά τα υποβρύχια καταδρομικά (project 941, κατά την ορολογία του ΝΑΤΟ Typhoon) διαθέτουν ορισμένα μοναδικά χαρακτηριστικά. Θεωρούνται τα μεγαλύτερα υποβρύχια στον κόσμο, με μήκος 172 μ., δηλαδή όσο ενάμιση ποδοσφαιρικό γήπεδο.
Το ύψος του είναι περίπου όσο ένα εννιαόροφο κτίριο. Και τα έξι υποβρύχια, λόγω του φανταστικού μεγέθους τους, έχουν καταχωρηθεί στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.
Οι τόσο εντυπωσιακές διαστάσεις του προέκυψαν λόγω της ανάγκης να τοποθετηθούν σ’ αυτό βαλλιστικοί πύραυλοι ασυνήθιστου μεγέθους, τους οποίους δεν μπορούσαν να δεχτούν τα κοινά υποβρύχια. Σήμερα έχουν απομείνει στο Στόλο τρία Akula, από τα έξι που είχαν ναυπηγηθεί:
Τα ТК-17 «Αρχάνγκελσκ», ТК-20 «Σεβερστάλ» και ТК-208 «Ντμίτρι Ντονσκόι», το οποίο χάρη στον εκσυγχρονισμό του το διάστημα 1996-2002, αποτελεί την πιο σύγχρονη μονάδα μεταξύ των Akula. Ο εκσυγχρονισμός συνδεόταν με τις τροποποιήσεις του Υ/Β προκειμένου να μπορεί αυτό πραγματοποιήσει τις δοκιμές του νεότατου βαλλιστικού πυραύλου Bulava, ο οποίος αναπτυσσόταν για τα στρατηγικά πυραυλοφόρα τύπου 955 Borei.
Παρ’ ότι οι δοκιμές του Bulava έχουν ολοκληρωθεί πλέον, το «Ντμίτρι Ντονσκόι» εξακολουθεί να υπηρετεί στη 18η μοίρα υποβρυχίων του Βορείου Στόλου και βρίσκεται στη βάση του ΠΝ στη Λευκή θάλασσα, στην πόλη Σεβεροντβίνσκ. Το Υ/Β βγαίνει συνεχώς στη θάλασσα καθώς το πλήρωμά του πραγματοποιεί διάφορες δοκιμές και ασκήσεις, κάτι που θα συμβεί και στο προσεχές διάστημα.

Το πλοίο είναι εξοπλισμένο με δυο αναδυόμενους θαλάμους οι οποίοι βρίσκονται στο σημείο κινητών συστημάτων και είναι σχεδιασμένοι για τη σωτηρία όλου του πληρώματος.
Το σώμα του υποβρυχίου είναι καλυμμένο με ειδικό ελαστικό υλικό συνολικού βάρους 800 τόνων που προσφέρει ηχομόνωση και μειώνει τις πιθανότητες εντοπισμού του πλοίου από τα ηλεκτρονικά συστήματα παρακολούθησης. Για το λόγο αυτό, το Υ/Β μοιάζει με τεράστιο λαστιχένιο παιχνίδι.

Κατεβαίνοντας τη σκάλα και μπαίνοντας στο εσωτερικό του υποβρυχίου, βρισκόμαστε στον κύριο θάλαμο διοίκησης και ελέγχου. Ακριβώς από εδώ διοικούνται όλα τα συστήματα του Υ/Β, τα πηδάλια, οι πύραυλοι, ο ραδιοτεχνικός εξοπλισμός.
Πρόκειται ουσιαστικά για τον εγκέφαλο του πλοίου. Εδώ επίσης πραγματοποιείται το τελετουργικό της μύησης του ναύτη υποβρυχίου. Η τελετή αυτή γίνεται για κάθε ναύτη που καταδύεται για πρώτη φορά, ανεξάρτητα από τα καθήκοντα και το βαθμό.
Με το υποβρύχιο να βρίσκεται κάτω απ’ το νερό, ο ναύτης πρέπει να πιει θαλασσινό νερό από την πλαφονιέρα της λάμπας και μετά να φιλήσει μια αιωρούμενη βαριοπούλα που έχει κρεμαστεί από την οροφή.
Στο Akula «Ντμίτρι Ντονσκόι» αντί βαριοπούλας αυτό γίνεται μ’ έναν κεφαλοθραύστη, για να θυμίζει ότι οι δοκιμές των ομώνυμων πυραύλων (Bulava=κεφαλοθραύστης) έγιναν από το συγκεκριμένο υποβρύχιο. Το σημαντικό σ’ αυτή τη διαδικασία είναι να μη χτυπήσει ο ναύτης στα δόντια.
Αυτός που θα περάσει με επιτυχία το τελετουργικό, λαμβάνει την ταυτότητα του ναύτη υποβρυχίου και ανάλογα με τη διάθεση του πληρώματος, παίρνει ως δώρο ένα καπνιστό ψάρι τη βόμπλα, είτε μια αναμνηστική σφραγίδα.

Τα υποβρύχια project 941 είναι μοναδικά, όχι τόσο για το μέγεθος και την ισχύ τους, όσο για τις άνετες συνθήκες ενδιαίτησης, υπηρεσίας, διατροφής και ανάπαυσης του πληρώματος. Για το λόγο αυτό το αποκαλούν «πλωτό Χίλτον».
Στο εσωτερικό του υπάρχει ζώνη χαλάρωσης που περιλαμβάνει σάουνα, πισίνα, σολάριουμ, γυμναστήριο και δωμάτιο για χαλάρωση, μέσα στο οποίο έχει διαμορφωθεί ένας χειμερινός κήπος. Τα μηχανήματα γυμναστικής από την αριστερή πλευρά έχουν σχεδιαστεί από τον κορυφαία εταιρία σχεδίασης υποβρυχίων Rubin, ενώ απ’ τη δεξιά είναι δώρο διαφόρων οργανισμών.
Η πισίνα έχει διαστάσεις 4х2 μέτρα και βάθος 2 μ. Γεμίζει με γλυκό και με θαλασσινό νερό και είναι θερμαινόμενη.
Οι ναύτες πηγαίνουν διαρκώς στη σάουνα, αλλά συχνότερα στο κέντρο διοίκησης. Στη θάλασσα η υπηρεσία είναι πάντα έντονη και ο ελεύθερος χρόνος ελάχιστος.
Το Akula πριν από μερικά χρόνια μπορούσε να καυχηθεί και για μια γωνιά που υπήρχε με παπαγάλους και καναρίνια, ωστόσο τα πουλιά δεν μπόρεσαν ν’ αντέξουν τις συνεχείς καταδύσεις κι έτσι στο σκάφος διατηρήθηκε μόνο ο χειμερινός κήπος.

Το σαλόνι των αξιωματικών
Στο Υ/Β «Ντμίτρι Ντονσκόι» υπάρχουν δυο κύρια σαλόνια. Το πρώτο είναι για το πιο νεότερο προσωπικό και το δεύτερο για τους αξιωματικούς, στον οποίο υπάρχει επίσης και μια έκθεση αφιερωμένη στη μάχη του Κουλικόβο (όπου το 1380 οι ενωμένες δυνάμεις των ρωσικών πριγκιπάτων με επικεφαλής τον Ντμίτρι Ντονσκόι νίκησαν τους Ταταρομογγόλους). Εκεί βρίσκεται και ο κεφαλοθραύστης τον οποίο χρησιμοποιούν για το τελετουργικό οι ναυτικοί.

Το σαλόνι για το νεότερο προσωπικό είναι σίγουρα πιο ταπεινό.
Όλα τα έπιπλα στα σαλόνια και στους άλλους χώρους, για προστασία από το κούνημα, είναι στερεωμένα με αλυσίδες στο πάτωμα.
Μας επέτρεψαν να ρίξουμε μια ματιά στο σαλόνι του διοικητή. Εκεί υπάρχουν τρεις χώροι: Η αίθουσα συσκέψεων, η καμπίνα του διοικητή και εκείνη του αρχαιότερου αξιωματικού.

Στους άλλους χώρους του Akula δεν καταφέραμε να βρεθούμε. Παρά την προχωρημένη ηλικία του, πολλά σε αυτό το γιγαντιαίο υποβρύχιο είναι απόρρητα και αφορούν μόνο τους στρατιωτικούς. Βάσει των σχεδίων της διοίκησης του ρωσικού ΠΝ, το υποβρύχιο θα υπηρετεί ως το 2022. Δεν είναι διόλου απίθανο το σκάφος τότε να εκσυγχρονιστεί και να συνεχίσει την υπηρεσία του.
Φωτογραφίες του Ολέγκ Κουλεσόφ

rbth

Διάβασε περισσότερα »

Αστροναύτης της NASA αποκαλύπτει: Τον πυρηνικό πόλεμο στη Γη σταμάτησαν οι εξωγήινοι

Οι εξωγήινοι και όχι η διπλωματία ήταν αυτοί που κατάφεραν τελευταία στιγμή να αποτρέψουν τον τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο αναφέρει ο αστροναύτης του Apollo 14, Edgar Mitchell.
Μιλώντας στην Mirror ο βετεράνος αστροναύτης και έκτος άνθρωπος που περπάτησε στη Σελήνη το 1971, ισχυρίζεται ότι ειρηνικοί εξωγήινοι επισκέφτηκαν τον πλανήτη μας κατά τη διάρκεια των δοκιμών όπλων στις αμερικανικές βάσεις πυραύλων και το περίφημο White Sands Proving Ground στην έρημο του Νέου Μεξικού – όπου η πρώτη ατομική βόμβα του κόσμου πυροδοτήθηκε το 1945.
«Το White Sands ήταν ένα πεδίο δοκιμών για ατομικά όπλα – και γι’ αυτό είναι που οι εξωγήινοι ενδιαφέρονταν», είπε ο 84χρονος στη Mirror.
«Η δική μου εμπειρία μιλώντας με ανθρώπους έχει καταστήσει σαφές ότι οι εξωγήινοι προσπάθησαν να μας αποτρέψουν να πάμε σε πόλεμο και βοήθησαν στη δημιουργία της ειρήνης στη Γη«.

«Ήθελαν να ξέρουν για τις στρατιωτικές μας δυνατότητες» και πρόσθεσε «Βρισκόμουν σε ένα πεδίο δοκιμών για ατομικά όπλα – και σε αυτό έβρισκαν μεγάλο ενδιαφέρον.»
«Έχω μιλήσει με πολλούς αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας που εργάστηκαν σε αυτά τα σιλό κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου», συνέχισε. «Μου είπαν ότι τα UFO βρισκόντουσαν συχνά πάνω από το κεφάλι τους και απενεργοποιούσαν τους πυραύλους«.
Ο διάσημος αστροναύτης μεγάλωσε στο Νέο Μεξικό, πολύ κοντά στη βάση δοκιμών βομβών. Πιστεύει ότι οι εξωγήινοι προσγειώθηκαν στο Roswell σχεδόν πριν από 70 χρόνια. Μάλιστα υποστήριξε ότι ορισμένοι από αυτούς είχαν συλληφθεί ζωντανοί.
Δεν είναι η πρώτη φόρα που ο Mitchell παίρνει “το όπλο” του καθώς είναι γνωστή η “τρέλα” που έχει. Στο παρελθόν είχε ισχυριστεί ότι η NASA τον είχε επιλέξει λόγω των τηλεπαθητικών ικανοτήτων του που θα τον βοηθούσαν να επικοινωνήσει με τους εξωγήινους…

huffingtonpost

Διάβασε περισσότερα »

Το αρχαίο DNA «μιλάει» για το παρελθόν μας

Οι νέες τεχνολογίες φέρνουν στο φως τις «κρυμμένες» γενετικές πληροφορίες αποκαλύπτοντας από πού κρατάει η σκούφια των Ινδιάνων της Αμερικής αλλά και των Ινδοευρωπαίων
Τους δύο προηγούμενους αιώνες οι αρχαιολόγοι βάδιζαν με τη σκαπάνη στο ένα χέρι και το βιβλίο της Ιστορίας στο άλλο. Η επιστήμη τους ήταν, θαρρείς, ταγμένη στην πειραματική επαλήθευση ή διάψευση των όσων είχαν γράψει ή υπονοήσει οι ιστορικοί του παρελθόντος.
Αναπόδραστα, ο κόσμος τους σταματούσε εκεί που άρχιζαν τα σύνορα της παλαιοντολογίας. Το τι είχε συμβεί στην Προϊστορία του ανθρώπινου γένους ήταν για αυτούς αναπόδεικτες εικασίες, ίσως και «βολικές» μυθολογίες.
Τις τελευταίες δεκαετίες όμως μια κολοσσιαία αλλαγή συμβαίνει στην αρχαιολογία: «τα εργαλεία μεταλλάσουν την τέχνη».
Δηλαδή οι σύγχρονες τεχνολογίες εντοπισμού ιχνών του μακρινού παρελθόντος, η πολύ πιο άμεση διεπιστημονική επικοινωνία και συνεργασία και οι νέες δυνατότητες ανάλυσης γενετικού υλικού επέτρεψαν στην αρχαιολογία όχι μόνο να ερμηνεύσει πληρέστερα τα δικά της ευρήματα αλλά και να διεισδύσει στο παλαιοντολογικό πεδίο.
Το αποτέλεσμα είναι μια θεαματική μετεξέλιξη, γεμάτη απρόσμενες νέες ερμηνείες του «πούθε κρατάει η σκούφια μας». Ταυτόχρονα όμως η μετεξέλιξη αυτή ξυπνάει ρατσιστικά φαντάσματα του παρελθόντος και φουσκώνει τα πανιά του εθνικισμού σε έναν πλανήτη που ήδη κοχλάζει.
Το πώς ακριβώς συμβαίνει αυτή η μετεξέλιξη και πού μας πάει, ως επιστήμη αναψηλάφησης της κοινωνίας των ανθρώπων, εξετάζουμε στις επόμενες σελίδες.
Η ανακοίνωση του Αρχαιολογικού Μουσείου Θεσσαλονίκης ήταν διατυπωμένη λιτά: «Το Μουσείο, σε συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, εγκαινιάζει την περιοδική έκθεση με τίτλο «Αρχαίο DNA. Παράθυρο στο παρελθόν και το μέλλον».
Η έκθεση εγκαινιάστηκε την Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015 και θα διαρκέσει ως τις 31 Μαΐου 2016. Θέμα της έκθεσης είναι η παρουσίαση της σύγχρονης έρευνας για το παλαιογενετικό υλικό (αρχαίο DNA) και της σημαντικής συμβολής της στη γνώση μας για τη βιολογική ιστορία του ανθρώπου».
Ενα τέτοιο λεκτικό σίγουρα δεν θα προδιέθετε για μια επανάσταση στην αρχαιολογία, αν τα ΜΜΕ δεν διάνθιζαν αρκούντως την ανακοίνωση: «Εντονος φωτισμός, χρήση λευκού, μπλε και πράσινου χρώματος, καθώς και άλλες παρεμβάσεις, θα παραπέμπουν στην ατμόσφαιρα ενός απολυμασμένου εργαστηριακού περιβάλλοντος, ενώ κατά τη διάρκεια των εκπαιδευτικών προγραμμάτων θα παρέχονται στα παιδιά ποδιές, μάσκες και γάντια». Δηλαδή… καλώς ορίσατε σε ένα «εργαστήριο εξιχνίασης αρχαιολογικών μυστηρίων», όπου τον κύριο λόγο έχει η ανάλυση δειγμάτων γενετικού υλικού.
Έστω λοιπόν ότι η αρχαιολογία γνωρίζει τώρα τα πλεονεκτήματα που προσέφερε στην εγκληματολογία η ανάλυση του DNA. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ένας σκελετός που έφερε στην επιφάνεια η αρχαιολογική σκαπάνη ενδέχεται να μας αποκαλύψει την αιτία θανάτου ή και να ταυτοποιηθεί;
Η προ μηνών ανακάλυψη του σκελετού του σαιξπηρικού βασιλιά της Αγγλίας Ριχάρδου Γ” εμπίπτει ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο νέων δυνατοτήτων – δυνατοτήτων εξιχνίασης μυστηρίων της Ιστορίας. Ωστόσο το πλαίσιο που ανάγει τη γενετική αρχαιολογία σε πραγματική επανάσταση για τον τομέα είναι πολύ ευρύτερο και αφορά την εξιχνίαση και της Προϊστορίας.
Το τεύχος της 24ης Ιουλίου 2015 του περιοδικού «Science» κυκλοφόρησε με κεντρικό θέμα μια τέτοια συγκλονιστική εξιχνίαση: Το πότε και από πού έφτασαν στην Αμερική οι πρώτοι κάτοικοί της.
Για να βρουν την άκρη, οι επιστήμονες των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης και του Μπέρκλεϊ είχαν αναλύσει την αλληλουχία του γονιδιώματος 31 ζώντων Ινδιάνων της Αμερικής, Σιβηριανών και νησιωτών του Ειρηνικού Ωκεανού και τις είχαν συγκρίνει με εκείνες 23 σκελετών της Βόρειας και της Νότιας Αμερικής, με χρονολογία θανάτου 200 ως 6.000 χρόνια πριν, όπως και του παλαιολιθικού σκελετού ενός παιδιού που είχε βρεθεί στη Μάλ’τα της ΝΑ Σιβηρίας – δυτικά του Ιρκούτσκ.
Το πόρισμα στο οποίο κατέληξαν διαλεύκανε καταλυτικά την καταγωγή των Ινδιάνων και έλυσε ένα αίνιγμα που ταλάνιζε αρχαιολόγους και παλαιοντολόγους εδώ και 80 χρόνια: την Εικασία της Βερίγγειας.

Οι μετανάστες των παγετώνων
Όταν πρωτοσυνάντησε ιθαγενείς στην Αμερική ο Κολόμβος δεν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να τους ονομάσει «Ιndios», καθ” όσον… για την Ινδία είχε μπαρκάρει ο άνθρωπος. Οταν όμως τα επόμενα πενήντα χρόνια ο Μπαλμπόα ανακάλυψε τον Ειρηνικό Ωκεανό και οΜαγγελάνος τον διέσχισε κάνοντας τον πρώτο περίπλου της Γης, όλοι κατάλαβαν ότι οι Indios της Αμερικής δεν είχαν σχέση με την Ινδία. Αλλά, τότε, από πού είχαν έρθει αυτοί οι άνθρωποι και πότε;
Οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν από ανθρωπολόγους, αρχαιολόγους και… μέντιουμ στη μισή χιλιετία που επακολούθησε ήταν πάμπολλες και μυθοπλαστικά συναρπαστικές: περιελάμβαναν από τους απογόνους της Ατλαντίδας ως δυτικούς αποίκους της Αρχαίας Αιγύπτου και από βορειοαμερικανούς χαλκοθήρες των Μινωιτών ή νοτιοαμερικανούς απογόνους των Αργοναυτών ως… τις χαμένες φυλές του Ισραήλ, ως και μετανάστες της Δυτικής Αφρικής ή και καταδιωγμένους από τους Βανδάλους Μαυριτανούς.
Ολες όμως αυτές οι θεωρίες – ολότελα φανταστικές ή και με κάποια ανεξήγητα ευρήματα ως θεμέλιο – δεν μπορούσαν να απαντήσουν σε μιαν απλή ανατομική παρατήρηση: όλοι ανεξαιρέτως οι Ινδιάνοι της Αμερικής είχαν κοντόφαρδο σκελετό, πράγμα που έδειχνε καταγωγή από ανθρώπους που είχαν ζήσει επί χιλιετίες σε κρύο κλίμα.
Ο πρώτος που έδωσε μια ταιριαστή απάντηση ήταν ένας σουηδός βοτανολόγος, ο Οσκαρ Χουλτέν (Oskar Eric Gunnar Hultén, 1894-1981), ο οποίος μελέτησε επί τρία συναπτά έτη τη χλωρίδα και την πανίδα της χερσονήσου Καμτσάτκα της Σιβηρίας, των Αλεούτιων νήσων και της Αλάσκας.
Στη διδακτορική του διατριβή, το 1937, διατύπωσε για πρώτη φορά την Εικασία της Βερίγγειας Ανάπαυλας (γνωστή και ως Beringian Incubation Model – ΒΙΜ). Κατ” αυτήν η τελευταία Εποχή των Παγετώνων (πριν από 30.000 χρόνια) είχε δημιουργήσει μια γέφυρα στεριάς που ένωνε τη Σιβηρία με την Αλάσκα.
Ο ισθμός αυτός – που ο Χουλτέν βάφτισε Βερίγγεια – βρίσκεται τώρα βυθισμένος κάτω από τον Βερίγγειο Πορθμό, περικυκλωμένος από μια αλυσίδα ενεργών υποθαλάσσιων ηφαιστείων. Βάσει των δειγμάτων χλωρίδας που μελέτησε ο Χουλτέν, αποφάνθηκε ότι στην Εποχή των Παγετώνων η Βερίγγεια είχε βλάστηση και κλιματικές συνθήκες τούνδρας, άρα συνιστούσε μια Γη της Επαγγελίας για τα ζώα της Σιβηρίας και τις φυλές θηρευτών που τα κυνηγούσαν.
Είκασε λοιπόν ότι τέτοιοι πληθυσμοί είχαν εισρεύσει στη Βερίγγεια αλλά εγκλωβίστηκαν επί χιλιετίες σε αυτήν από τους παγετώνες της οροσειράς Βερχοβάνσκ της Σιβηρίας στα δυτικά και εκείνους της κοιλάδας του ποταμού Μακένζι της Αλάσκας στα ανατολικά. Μόνον όταν το κλίμα άλλαξε, οι πάγοι έλιωσαν και η στάθμη της θάλασσας υψώθηκε σκεπάζοντας τη Βερίγγεια, αναγκάστηκαν οι κάτοικοί της να διαφύγουν στην Αλάσκα και από εκεί σε όλη την Αμερική.
Η εικασία της Βερίγγειας προσέφερε μια πιστευτή εξήγηση, αλλά έμεινε χωρίς πρόσθετα αποδεικτικά στοιχεία επί μισό αιώνα. Τότε, το 2007, μια γενετική ανάλυση μιτοχονδριακού DNA (mtDNA) 623 δειγμάτων από 20 φυλές της Αμερικής και 26 της Ασίας – βλ.http://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0000829 – κατέδειξε κάτι μοναδικό: οι περισσότεροι Ινδιάνοι της Αμερικής διαφοροποιούνταν από τους Ασιάτες μόνο από ένα σετ απλοομάδων (A2, B2, C1b, C1c, C1d*, C1d1, D1 και D4h3a) που είχαν μεταξύ τους κοινό.
Αυτές οι απλοομάδες δεν μπορεί παρά να είχαν συγκροτηθεί μετά την αναχώρηση των προγόνων τους από την Ασία, αλλά πριν από τη διασπορά τους στην αμερικανική ήπειρο. Κάτι τέτοιο θα ήταν όντως συμβατό με μια βερίγγεια ανάπαυλα χιλιετιών (γύρω στα 28.000 – 18.000 χρόνια πριν από σήμερα).
Οι Ευρωπαίοι Ινδιάνοι
Η πολύ πρόσφατη εφετινή δημοσίευση των Δανών και Αμερικανών επιστημόνων στο «Science»»http://www.sciencemag.org/content/early/2015/07/20/science.aab3884″ target=»_blank»>βλ. www.sciencemag.org/content/early/2015/07/20/science.aab3884) επιβεβαίωσε με νέες γενετικές αναλύσεις το σενάριο του Χουλτέν: Η συντριπτική πλειονότητα των Ινδιάνων της Αμερικής προήλθε από ένα και μόνο μεταναστευτικό ρεύμα Σιβηριανών – της περιοχής του Ιρκούτσκ – που έφτασαν στη Βερίγγεια όχι νωρίτερα από το 21000 π.Χ. και εγκλωβίστηκαν εκεί για 7.000 ως και 9.000 χρόνια.
Επακολούθησε το πέρασμά τους στην Αλάσκα, όπου άφησαν και τα πρώτα ευρήματα του πολιτισμού τους που σήμερα ονομάζεται «πολιτισμός των Κλόβις» (12000 – 10600 π.Χ.). Σε εκείνη την περίοδο συνέβη και ο διαχωρισμός τους σε ένα μεταναστευτικό ρεύμα που εξαπλώθηκε στη Βόρεια Αμερική (οι Αθαμπάσκαν και οι Αμερινδοί) και σε ένα άλλο που κατηφόρισε στην Κεντρική και στη Νότια Αμερική (οι πρόγονοι Ολτέκων, Αζτέκων, Μάγιας και Ινκα). Το «κατέβασμα» του δεύτερου ρεύματος ως την Παταγονία τούς πήρε άλλα 2.000 χρόνια.
Αυτοί όλοι, όπως είπαμε, απαρτίζουν τη μεγάλη πλειονότητα των προγόνων του συνόλου των Ινδιάνων της Αμερικής. Υπήρξαν όμως και δύο γενετικά διαφοροποιημένες περιπτώσεις: η των Ινουίτ του Καναδά και εκείνη κάποιων φυλών του Αμαζονίου.
Η περίπτωση των Ινουίτ είχε να κάνει με μεταγενέστερη και πολύ μικρότερη σε αριθμό μετανάστευση από τη ΒΑ Σιβηρία (γύρω στο 7000 π.Χ.), ενώ εκείνη των φυλών του Αμαζονίου εμφανίζει γονίδια όμοια με των ιθαγενών της Αυστραλίας και της Μελανησίας, που εικάζεται ότι έφτασαν στην Αμερική μέσω των Αλεούτιων νήσων, γύρω στο 6000 π.Χ.
Όπως προαναφέραμε, ο πολύτιμος κρίκος σύνδεσης των τωρινών Ινδιάνων με τους παλαιολιθικούς προγόνους τους ήταν ο σκελετός ενός παιδιού που βρέθηκε κοντά στη λίμνη Βαϊκάλη της Σιβηρίας, ηλικίας 24.000 ετών. Η γενετική ανάλυση τόσο του μιτοχονδριακού DNA όσο και του χρωμοσώματος Υ του σκελετού αυτού του παιδιού έδειξε ότι οι Ινδιάνοι κατάγονταν από την ίδια με αυτό φυλή, αλλά έδειξε και κάτι άλλο: ως και 38% του εν λόγω γενετικού υλικού του σκελετού – και των Ινδιάνων της Αμερικής – είναι… ευρωπαϊκής καταγωγής!
Ακούγεται απίστευτο, αλλά προτού μας το πουν οι γενετικές αναλύσεις μάς το είχαν επισημάνει – από το 1998 – κάποιοι αρχαιολόγοι, όπως ο Ντένις Στάνφορντ του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν και ο Μπρους Μπράντλεϊ του Πανεπιστημίου του Εξετερ: η λιθοτεχνία κατασκευής των όπλων των Ινδιάνων Κλόβις ήταν εντελώς όμοια με εκείνη του «Σολούτριου πολιτισμού» που άφησε τα ίχνη του στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στη Γαλλία από το 20000 ως το 15000 π.Χ.
Αν λοιπόν η μετανάστευση της Εποχής των Παγετώνων που κατέληξε στην Αμερική είχε αρχική αφετηρία τη Δυτική Ευρώπη, το ερώτημα είναι τι το συνταρακτικό συνέβη εκείνα τα παγωμένα «πέτρινα χρόνια» του ανθρώπινου είδους, ώστε να μεταναστεύουν από τις ακτές του Ατλαντικού ως τις στέπες της Ασίας και από εκεί να «παίρνουν τον Υπερσιβηρικό».
<
Οι Ινδοευρωπαίοι
Δεν έχουμε ακόμη εξιχνιάσει τα υπόλοιπα «παγωμένα μυστικά» του απώτατου παρελθόντος μας αλλά χάρη στη γενετική σκαπάνη έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε τι συνέβη όταν έλιωσαν οι πάγοι, στη Νεολιθική Εποχή και στην Εποχή του Χαλκού που ακολούθησαν.
Όπως όλοι έχουμε ακουστά, η αρχή του πολιτισμού έγινε κάπου στην Ανατολία του 9000 π.Χ., όταν οι άνθρωποι ανακάλυψαν διαδοχικά την κτηνοτροφία και τη γεωργία και μπόρεσαν, επιτέλους, να πάψουν να μετακινούνται αέναα πίσω από κοπάδια θηραμάτων, να στήσουν ως νοικοκυραίοι μόνιμα καλύβια, σπίτια, χωριά, πόλεις… και όλα όσα έφεραν την κοινωνική οργάνωση κρατών.
Αυτή η νέα μορφή διαβίωσης ήταν που διαδόθηκε και ίδρυσε και τις πρώτες πόλεις στη Μεσοποταμία, στη Μέση Ανατολή, στην Αίγυπτο και στην Ευρώπη, με πρωτοπόρους στην τελευταία τους προ-Ελληνες, Πελασγούς, Λέλεγες και Μινωίτες.
Ωστόσο γύρω στο 3000 π.Χ. μια φοβερή ανατροπή συνέβη: η διάδοση της μεταλλουργίας έφερε επανάσταση στα όπλα και συνδυάστηκε με την ανακάλυψη των αρμάτων. Πολύ σύντομα, φυλές αρματωμένες και έφιππες άρχισαν να κατηφορίζουν από τον Βορρά προς τις γεωργικά ανεπτυγμένες πόλεις του Νότου: οι Αριοι στην κοιλάδα του Ινδού, οι Χετταίοι στη Μικρά Ασία και στη Μεσοποταμία, τα ελληνικά φύλα στα Βαλκάνια. Από πού είχαν έρθει όλοι αυτοί;
Αρχαιολογικά, οι ενδείξεις ακολουθούσαν τα ίχνη των αλόγων τους: Οπως μας είπε από το 1956 η γλωσσολόγος – ανθρωπολόγος – αρχαιολόγος του Χάρβαρντ, Λιθουανή Μαρίγια Γκιμπούτας, η φύτρα των «Ινδοευρωπαίων» βρισκόταν εκεί που πρωτοδαμάστηκαν τα άλογα, γύρω στο 4500 π.Χ., στις στέπες που εκτείνονται μεταξύ του Βόλγα, των Ουραλίων και της Κασπίας. Κοινό χαρακτηριστικό του πολιτισμού τους ήταν ο ενταφιασμός των νεκρών σε τύμβους (κουργκάν στα ρωσικά, εξ ου και Πολιτισμός των Κουργκάν).
Γλωσσολογικά, επίσης, η γλωσσοχρονολογική ανάλυση των γλωσσών που μιλήθηκαν ανά τους αιώνες από τους λαούς του βόρειου ημισφαιρίου δικαίωσε τον βρετανό ιησουίτη μοναχόΤόμας Στίβενς, ιεραπόστολο στη νήσο Γκόα του Ινδικού Ωκεανού, ο οποίος το 1583 έγραψε πρώτος για τις ομοιότητες μεταξύ σανσκριτικών, ελληνικών και λατινικών.
Οπως έχει καταδειχθεί ως σήμερα, από τις 7.472 γλώσσες και διαλέκτους που μιλιούνται στον πλανήτη, οι 445 ανήκουν στην ινδοευρωπαϊκή οικογένεια, με κοινή αφετηρία και εξάπλωση από τη Δυτική Ευρώπη ως τη Δυτική Κίνα και τη Νότια Ασία.
Αλλά για το πού ακριβώς βρισκόταν αυτή η κοινή αφετηρία και για πόσο καιρό μιλήθηκε εκεί η κοινή πρωτο-ινδοευρωπαϊκή γλώσσα, προτού οι έφιππες ορδές διασκορπιστούν στους τέσσερις ανέμους και την μπολιάσουν με τις ντοπιολαλιές των κατακτημένων γεωργών, είναι κάτι στο οποίο οι αρχαιολόγοι και οι γλωσσολόγοι δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν.
Οι μεν έστρεφαν το βλέμμα στις πέραν του Καυκάσου στέπες, οι δε επέμεναν ότι μόνο από τους γεωργούς και μεταλλουργούς της Ανατολίας μπορεί να είχε προέλθει εκείνη η «προ του Πύργου της Βαβέλ» κοινή γλώσσα.
Τελικά οι απαντήσεις άρχισαν να μας έρχονται πάλι μέσω της εμπλοκής της γενετικής ανάλυσης τόσο στην εξέταση των αρχαιολογικών ευρημάτων όσο και στη γλωσσοχρονολόγηση – ένας ολόκληρος κλάδος γενετικής γλωσσολογίας έχει εμφανιστεί, όπως μπορείτε να δείτε στο www.sciencemag.org/content/333/6048/1390 και στο www.mpi.nl/people/dediu-dan/BEDLAN2010v12.pdf.
Χαλκός, άρματα και γάλα

Από το 1995 και μετά υπήρξαν τουλάχιστον 12 σημαντικές δημοσιεύσεις ως προς την προέλευση των Ινδοευρωπαίων, αλλά η πρώτη καταλυτική δημοσίευση μέσω γενετικής ανάλυσης ήταν εκείνη που έγινε από την ομάδα ερευνητών του Genographic Consortium στο περιοδικό «Science» της 11ης Οκτωβρίου 2013, υπό τον τίτλο «Το αρχαίο DNA αποκαλύπτει τα κύρια στάδια σχηματισμού της κεντροευρωπαϊκής μιτοχονδριακής γενετικής ποικιλότητας» (βλ. www.sciencemag.org/content/342/6155/257.full.pdf). Στη σύνοψή τους οι ερευνητές σημείωναν:

«Οι διεργασίες που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ευρωπαϊκή ποικιλότητα μιτοχονδριακού DNA (mtDNA) παραμένουν ασαφείς. Ο αρχικός εποικισμός της Ευρώπης από παλαιολιθικούς θηρευτές και τροφοσυλλέκτες, γύρω στα 42.000 χρόνια πριν από σήμερα, και η μετανάστευση των νεολιθικών γεωργών, πριν από περίπου 8.000 χρόνια, φαίνεται ότι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, αλλά δεν εξηγούν τη σημερινή ποικιλομορφία του mtDNA.

Πήραμε δείγματα από 364 άτομα προϊστορικών πολιτισμών της Κεντρικής Ευρώπης και δημιουργήσαμε το κατά mtDNA προφίλ τους προκειμένου να αποκτήσουμε μια μελέτη με χρονολογική σειρά που να καλύπτει από την αρχαιότερη Νεολιθική ως την Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (5.500-1.550 χρόνια πριν από την τωρινή εποχή). Χρησιμοποιώντας αυτή την τομή στον χρόνο εντοπίσαμε τέσσερις σημαντικές αλλαγές στη γενετική σύνθεση κατά τη νεολιθική περίοδο, που αποκάλυψαν τον βασικό ρόλο που έπαιξαν οι ύστεροι νεολιθικοί πολιτισμοί στη διαμόρφωση της σύγχρονης κεντροευρωπαϊκής γενετικής ποικιλομορφίας».

Τα πορίσματα εκείνης της μελέτης συμπληρώθηκαν εφέτος από τη σημαντικότατη εργασία που δημοσίευσαν στο περιοδικό «Nature» της 11ης Ιουνίου 2015 επιφανείς επιστήμονες 25 πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων από όλον τον κόσμο (μεταξύ τους, οι ΕλληνεςΙωσήφ Λαζαρίδης και Χρήστος Οικονόμου). Υπό τον τίτλο «Η μαζική μετανάστευση από τη στέπα ήταν η πηγή ανάπτυξης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών στην Ευρώπη» (www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14317.html), μας εξήγησαν στη σύνοψή τους:

«Δημιουργήσαμε μια δεξαμενή γενετικών δεδομένων από 69 Ευρωπαίους που έζησαν 8.000-3.000 χρόνια πριν από σήμερα, με στόχο εξέτασης περίπου 400.000 πολυμορφισμούς (μεταλλάξεις) στις βιβλιοθήκες αρχαίου DNA. Καταδείξαμε ότι πριν από 8.000-5.000 χρόνια οι πληθυσμοί της Δυτικής Ευρώπης και της Απω Ανατολικής Ευρώπης ακολούθησαν αντίρροπες τροχιές.

Κατά την έναρξη της νεολιθικής περιόδου στην Ευρώπη (8.000-7.000 χρόνια πριν), συγγενείς ομάδες αγροτών που διέφεραν από τους αυτόχθονες θηρευτές-συλλέκτες εμφανίστηκαν στη Γερμανία, στην Ουγγαρία και στην Ισπανία, ενώ η Ρωσία εποικίστηκε από έναν ξεχωριστό πληθυσμό θηρευτών-τροφοσυλλεκτών που είχε υψηλή συγγένεια με έναν 24.000 ετών σιβηρικό σκελετό.

Στην περίοδο των 6.000-5.000 ετών πριν από σήμερα οι αγρότες μεγάλου μέρους της Ευρώπης εμφανίζονται να κατάγονται από θηρευτές πολύ περισσότερο απ” ό,τι οι προκάτοχοί τους, αλλά και στη Ρωσία των χρόνων εκείνων οι κτηνοτρόφοι Γιαμνάγια της στέπας κατάγονταν όχι μόνο από τους προαναφερθέντες θηρευτές της Ανατολικής Ευρώπης αλλά και από πληθυσμούς της Ανατολίας.

Καθ” όσον στους κατοίκους της Γερμανίας της Υστερης Νεολιθικής Εποχής ανιχνεύθηκε κατά 75% καταγωγή από τους Γιαμνάγια, προκύπτει ότι η Δυτική και η Ανατολική Ευρώπη ήρθαν σε επαφή πριν από 4.500 χρόνια, μέσω μιας μαζικής μετανάστευσης στην καρδιά της Ευρώπης από τα ανατολικά.

Αυτή η καταγωγή από τη στέπα εμφανίστηκε αταλάντευτη σε όλα τα γενετικά δείγματα Κεντροευρωπαίων που έζησαν ως πριν από 3.000 χρόνια και παραμένει πανταχού παρούσα στους σημερινούς Ευρωπαίους. Τα αποτελέσματα αυτά υποστηρίζουν την προέλευση από τη στέπα τουλάχιστον μέρους των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών».

Στο ίδιο τεύχος του «Nature» δημοσιεύθηκε μία ακόμη εργασία με τον ίδιο στόχο (www.nature.com/nature/journal/v522/n7555/full/nature14507.html), από την ομάδα των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης και του Μπέρκλεϊ που είχε εξιχνιάσει γενετικά την καταγωγή των Ινδιάνων της Αμερικής. Χρησιμοποιώντας διαφορετική μεθοδολογία και έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό δειγμάτων (από 101 αρχαίους σκελετούς) κατέληξαν όχι μόνο στα ίδια συμπεράσματα προέλευσης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών αλλά και απέδειξαν ότι «το ανοιχτόχρωμο δέρμα στους Ευρωπαίους ήταν ήδη παρόν σε υψηλή συχνότητα κατά την Εποχή του Χαλκού, αλλά όχι η ανοχή στη λακτόζη». Κατά τους ερευνητές, οι πρώτοι που διέδωσαν την ανοχή στη λακτόζη στην Ευρώπη ήταν ακριβώς οι αλογατάρηδες κτηνοτρόφοι της στέπας, οι Γιαμνάγια.

Δυνατότητες αλλά και ρίσκο

Η συνολική εικόνα της Προϊστορίας που συντίθεται πλέον από τη σύζευξη των όσων μας είχε αποκαλύψει η αρχαιολογική σκαπάνη με όσα φωτίζει τώρα η γενετική ανάλυση έχει περίπου ως εξής: Η ξηρασία μιας κλιματικής αλλαγής έκανε πριν από περίπου 60.000 χρόνια τον Homo sapiens να εγκαταλείψει την Αφρική και, μέσω της Μέσης Ανατολής, να ανεβεί στις γεμάτες θηράματα πεδιάδες της Ρωσίας και της Ευρώπης.

Η έλευση της τελευταίας Εποχής των Παγετώνων όμως τον έσπρωξε σε ένα αγωνιώδες ψάξιμο κυνηγότοπων που τον έσυρε από τα λιβάδια της Ισπανίας ως τις στέπες της Ανατολικής Σιβηρίας – και από εκεί στην Αμερική. Αυτά τα «πέτρινα χρόνια» του θηρευτή-τροφοσυλλέκτη τελείωσαν οριστικά γύρω στο 9000 π.Χ. όταν ο Homo sapiens βρήκε τον τρόπο να εκτρέφει ζώα, να καλλιεργεί τη γη και να μεταμορφώνει τα μεταλλεύματα σε σκεύη και όπλα. Οι καταλυτικές αυτές εξελίξεις συνέβησαν στα υψίπεδα της Ανατολίας όπου πηγάζουν ο Τίγρης και ο Ευφράτης. Εκεί γεννήθηκε ο «πολιτισμός των πόλεων» που έχουμε ως σήμερα, αλλά εκεί γεννήθηκαν και οι μαζικοί πόλεμοι των κρατών.

Από τα όσα μάς λένε πλέον οι γενετικές αναλύσεις προκύπτει ότι δύο μεγάλα μεταναστευτικά ρεύματα διαμόρφωσαν τόσο τον πολιτισμό όσο και τις γλώσσες της Ευρώπης. Το πρώτο ήταν εκείνο των κτηνοτρόφων-αγροτών της Ανατολίας, που έφτασαν στα μέρη μας μπολιάζοντας τους υπάρχοντες πληθυσμούς θηρευτών.

Το δεύτερο ήταν εκείνο των κτηνοτρόφων της στέπας, που είχαν αφήσει την Ανατολία και – μέσω Καυκάσου – είχαν ξεχυθεί στα ατέλειωτα βοσκοτόπια των σημερινών Ουκρανίας, Ρωσίας και Καζακστάν. Αυτοί οι δεύτεροι ήταν οι φτωχότεροι συγκριτικά με τους γεωργούς και τους πολίτες του Νότου, αλλά απέκτησαν σύντομα ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα: δάμασαν το άλογο και εφηύραν τον τροχό, το κάρο και το άρμα. Επιπλέον, η μόνιμη ενασχόληση με τα κοπάδια επέφερε τη γενετική μετάλλαξη που τους χάρισε ανοχή στη λακτόζη. Ετσι μπορούσαν πλέον να μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις, χειμώνα-καλοκαίρι, βασιζόμενοι στα άλογά τους και στο τυρί που έφτιαχναν από τα κοπάδια τους.

Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή: αντί να μεταναστεύουν πια για να βρουν κυνηγότοπους ή βοσκοτόπια, οι αλογατάρηδες της στέπας κατηφόριζαν σε ορδές προς τα μέρη όπου αφθονούσαν μεταλλεύματα για τα όπλα τους και… περίσσευαν τα πλούτη. Ετσι έφθασαν οι Ινδοευρωπαίοι στα πέρατα της Ευρασίας, από την Ισλανδία και τη Νορβηγία ως την Ινδία και την Κίνα. Μια αντιπαραβολή του χάρτη εξάπλωσης των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών με εκείνον της διάδοσης της μεταλλουργίας αρκεί για του λόγου το αληθές.

Η συνοπτική και απλουστευτική αυτή σύνοψη της προϊστορίας μας είναι μόνο «η κορυφή του παγόβουνου» από όσα έχει να μας προσφέρει ακόμη η γενετική ανάλυση των αρχαιολογικών ευρημάτων. Θυμηθείτε ότι έχει ξεκινήσει μόλις εδώ και λίγο περισσότερο από μία δεκαετία.

Και εκεί που αρχικά η κάθε ανάλυση DNA κόστιζε εκατομμύρια, τώρα προσφέρεται μέσω Διαδικτύου έναντι λίγων ευρώ (π.χ. 23andMe: 89 €, GenoChip Genographic: 175 €, iGENEA: 229-338 €). Σε λίγο κάθε αρχαιολόγος (επαγγελματίας ή ερασιτέχνης) θα έχει στην τσέπη ένα USB stick που θα του λέει σχεδόν άμεσα την ηλικία και τη σύσταση του δείγματος που βρήκε. Επομένως οι μελλοντικές αποκαλύψεις για το παρελθόν μας (σε ατομικό, φυλετικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο) αναμένονται να πολλαπλασιαστούν εκθετικά.

Είναι λοιπόν ευχαριστημένοι οι αρχαιολόγοι με αυτή την εξέλιξη και προοπτική; Από τα όσα παρακολουθούμε να συζητούνται στα σχετικά διεθνή φόρα, τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Ναι μεν το δυναμικό που προσφέρεται είναι πλέον απροσμέτρητο, αλλά από την άλλη διαγράφεται μια έντονη δυσφορία για την «επέλαση των γενετιστών».

Πολλοί αρχαιολόγοι τούς θεωρούν αλαζόνες, οι οποίοι δημοσιεύουν ανενδοίαστα τα πορίσματά τους χωρίς να τους συμβουλεύονται, καλυπτόμενοι πίσω από την «επιστημονική ακρίβεια των μεθόδων τους». Επισημαίνουν ότι έτσι πολλές από τις πρόσφατες μελέτες έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα αρχαιολογικά δεδομένα και δημιουργούν στρεβλές εντυπώσεις.

Από την άλλη, δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την τραγική στρέβλωση και πολιτική εκμετάλλευση που επιφυλάχθηκε στο παρελθόν στη Θεωρία των Ινδοευρωπαίων. Το σύγχρονο διεθνές τοπίο, όπου τα σύνορα επαναχαράσσονται με γνώμονα θρησκευτικές πεποιθήσεις και φυλετικές καταβολές, φέρνει ανατριχιαστικά στη μνήμη το «ιστορικό δικαίωμα της Αριας Φυλής» που χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα κατάκτησης οι Ναζί. Θα δούμε άραγε τις επόμενες γενετικές αναλύσεις αρχαίου DNA να χρηματοδοτούνται από φορείς που στοχεύουν ακριβώς στη διαμόρφωση «ιδιαίτερης προγονικής ιστορίας» με παρελκόμενα «κληρονομικά δικαιώματα»;

Η απάντηση είναι παραπάνω από δυσοίωνη, καθώς είναι ήδη υπαρκτά τα πρώτα δείγματά της: Στις ΗΠΑ η πάμπλουτη Εκκλησία των Μορμόνων («ιδιοκτήτρια» της Πολιτείας της Γιούτα) χρηματοδοτεί από χρόνια αρχαιολογικές έρευνες που στοχεύουν στο να αποδείξουν ότι η Βόρεια Αμερική εποικίστηκε από… χαμένη φυλή του Ισραήλ.

Η κατάσταση από το 1990 και μετά έχει γίνει για τους Ινδιάνους τόσο ασφυκτική ώστε οι περισσότεροι από αυτούς να αρνούνται τώρα να δώσουν δείγμα DNA σε ερευνητές, φοβούμενοι τη διαστρέβλωση της καταγωγής τους. Πολύ πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι εκείνο του βιβλίου «Legacy: A Genetic History of the Jewish People» (Oxford University Press, 2012), όπου ο γενετιστής καθηγητής του Πανεπιστημίου Yeshiva της Νέας Υόρκης Χάρι Οϊστερ διατεινόταν πως όλοι οι Εβραίοι του κόσμου είχαν κοινή γενετική υπογραφή.

Κατ” αυτόν, τα γενετικά δεδομένα αποδείκνυαν πως όλοι οι Εβραίοι ήταν απόγονοι των Εβραίων της Βίβλου και ότι αυτό εξηγούσε την «διανοητική τους υπεροχή». Στις αιτιάσεις αυτές αντέδρασαν πολλοί άλλοι γενετιστές, και μάλιστα ο επίσης εβραίος καθηγητής του Πανεπιστημίου του ΣέφιλντΕράν Ελχάικ «ξανάτρεξε» τις γενετικές αναλύσεις στον δικό του υπολογιστή και κατέληξε πως οι Ασκενάζι Εβραίοι κατάγονται στη συντριπτική πλειονότητά τους από τον Καύκασο και όχι από τη Μέση Ανατολή.

Το δίδαγμα είναι εξαιρετικά απλό: όσο περισσότερο η επιστήμη καλπάζει τόσο περισσότερο εξονυχιστικό πρέπει να είναι το κοσκίνισμα των πορισμάτων της. Διαφορετικά το μέλλον επιφυλάσσει «τερατογενέσεις», προερχόμενες ακόμη και από αρχαίο DNA.

Πηγή: Το Βήμα science

Διάβασε περισσότερα »

Η «ανάγκη» για μια Παγκόσμια Θρησκεία και τον «αδιαμφισβήτητο ηγέτη» της

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο πρώην πρόεδρος του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες ζήτησε από τον Πάπα Φραγκίσκο να ηγηθεί ενός μελλοντικού «ΟΗΕ των θρησκειών», μιας προτεινόμενης οργάνωσης με «αδιαμφισβήτητη» αρχή που θα διακηρύξει «το θέλημα του Θεού».
Ο Πέρες υποστήριξε μια παγκοσμιοποιημένη πίστη υπό μια ενιαία παγκόσμια αρχή, προκειμένου να καταπολεμηθεί η «τρομοκρατία». Αλήθεια, όλος αυτός ο «πόνος» του Πέρες και των άλλων ομοίων του στην παγκόσμια ελίτ, είναι πραγματικά για την «ειρήνη» ή μια πιο σκοτεινή ατζέντα βρίσκεται πίσω από αυτό;
Εδώ και αρκετό καιρό, η πολιτική και η οικονομική εξουσία λήψης αποφάσεων έχει απομακρυνθεί από τα έθνη-κράτη και τους λαούς και έχει παραδοθεί σε υπερεθνικούς πολυμερείς οργανισμούς.
Δεδομένου ότι αυτές οι οργανώσεις διαμορφώνουν μία νέα παγκόσμια τάξη που ευνοεί τις εταιρικές και οικονομικές ελίτ, οι ντόπιοι πληθυσμοί («ο κυρίαρχος λαός» που λέγανε κάποτε) έχουν αποξενωθεί από κάθε οικονομική πολιτική απόφαση που τους αφορούν – ειδικά όταν εκπροσωπούνται από καριερίστες πολιτικούς που είναι περισσότερο ή εντελώς ευθυγραμμισμένοι με τις επιθυμίες της παγκόσμιας ελίτ.
Τον τελευταίο καιρό έχουν υπάρξει ενδείξεις για την ώθηση μιας παγκοσμιοποίησης της θρησκείας, από πάνω προς τα κάτω, καθώς αυξάνουν οι «εκκλήσεις» για παγκόσμια πολιτική εξουσία πάνω στον κόσμο της θρησκείας.

Η πιο ξεκάθαρη έκκληση ήρθε τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν ο πρώην πρόεδρος του Ισραήλ, Σιμόν Πέρες συναντήθηκε με τον Πάπα και του πρότεινε τη δημιουργία ενός νέου «ΟΗΕ των θρησκειών «, τον οποίο θα διευθύνει ο Πάπας. Ο Πέρες πρότεινε ότι αυτήν την οργάνωση θα πρέπει να την χειρίζεται μια «αδιαμφισβήτητη» αρχή που θα δηλώνει τι θέλει και τι δεν θέλει «ο Θεός», προκειμένου να καταπολεμηθεί ο «θρησκευτικός εξτρεμισμός».
Οι επιπτώσεις ενός τέτοιου επιχειρήματος θα είναι τεράστιες, καθώς το 84 τοις εκατό του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μια πνευματική πίστη κάποιου είδους. Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ινδουιστές και βουδιστές εκπροσωπούν πάνω 5,3 δισ ανθρώπους, ενώ ένα ποικίλο μίγμα λαϊκών δοξασιών και μικρότερων θρησκειών της μειοψηφίας, από Μπαχάι έως Wicca, αντιπροσωπεύουν σχεδόν το άλλο μισό δισεκατομμύριο. Με την πνευματικότητα να παίζει κεντρικό ρόλο στη ζωή του μεγαλύτερου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού, φαίνεται ότι η «παγκόσμια διακυβέρνηση» πρέπει αναπόφευκτα να λάβει υπόψη της τον παράγοντα θρησκεία.
Διάφοροι θεωρητικοί έχουν προτείνει ότι η «One World Religion» – μια «Παγκόσμια Θρησκεία», θα αναδυθεί ως μέρος μίας «Νέας Τάξης Πραγμάτων».
Είναι πιθανό ότι ισχυροί άνθρωποι στην παγκόσμια ελίτ επιθυμούν – αν όχι μια πραγματικά ενιαία παγκόσμια πίστη – σίγουρα μια παγκόσμια ηγεμονία στον κόσμο της πνευματικότητας, έτσι ώστε οι θρησκείες και οι οπαδοί τους, να μπορούν να επηρεάζονται από μια κεντρική αρχή. Ένα παρόμοιο μοντέλο παγκοσμιοποίησης «από πάνω προς τα κάτω», άλλωστε αναπτύσσεται, μέσω πολυμερών οργανισμών, στην πολιτική, την οικονομία και το εμπόριο.
Αλλά πόσο «αγαθές» είναι οι προθέσεις όσων εμπορεύονται μια τέτοια ιδέα; Είναι τόσο καλόπιστοι; Μια πιο προσεκτική εξέταση δείχνει ότι ένα τέτοιο σύστημα είναι εξαιρετικά ύποπτο, και μέρος μιας ευρύτερης ατζέντας με δυσοίωνες συνέπειες.
Το προσχέδιο για Μια Παγκόσμια Θρησκευτική Αρχή
Πριν από τη συνάντηση του Σεπτεμβρίου με τον Πάπα για να συζητήσουν το σχηματισμό του «ΟΗΕ των θρησκειών», ο Σιμόν Πέρες είχε προβάλει λεπτομερώς τις ιδέες του σε μια συνέντευξη στο ιταλικό καθολικό περιοδικό ‘Famiglia Cristiana’.

«Αυτό που χρειάζεται είναι ένας Οργανισμός Ηνωμένων Θρησκειών, ένας ΟΗΕ των θρησκειών. Θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για την καταπολέμηση αυτών των τρομοκρατών που σκοτώνουν στο όνομα της πίστης», είχε πει ο Πέρες. «Στο παρελθόν, η πλειονότητα των πολέμων, υποκινούνταν από την ιδέα του έθνους. Σήμερα, αντιθέτως, οι πόλεμοι πυροδοτούνται πάνω απ’ όλα με τη δικαιολογία της θρησκείας», είπε.
Παγκόσμιες διαθρησκειακές πρωτοβουλίες έχουν ήδη υπάρξει, όπως η Πρωτοβουλία Ηνωμένων Θρησκειών (United ReligionsInitiative), αλλά προφανώς ο Πέρες προβλέπει μια πολύ ανώτερη και έγκυρη «Οργάνωση Ενωμένων Θρησκειών»: «Αυτό που χρειάζεται είναι μια αναμφισβήτητου ηθικού κύρους αρχή που θα λέει με ισχυρή φωνή «Όχι, ο Θεός δεν θέλει αυτό και δεν το επιτρέπει»». Πρότεινε τον Πάπα να είναι αυτή η αρχή, επειδή «Είναι ίσως ο μόνος ηγέτης που είναι πραγματικά σεβαστός».

Ο Πέρες δεν είναι το πρώτο ελίτ πολιτικό πρόσωπο που κάνει μια τέτοια προσέγγιση. Υπάρχει το «Ίδρυμα Πίστης» (FaithFoundation) του Τόνι Μπλερ, πρώην πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο – όπως ξεκάθαρα διατυπώνει – επικεντρώνεται στην «πίστη και την παγκοσμιοποίηση». Τον Ιανουάριο του 2014 ο Μπλερ έγραψε ένα ευρέως αναδημοσιευμένο δοκίμιο, δηλώνοντας τι το ίδρυμά του προσπαθεί να κάνει:
«… Ο σκοπός είναι να αλλάξει η πολιτική των κυβερνήσεων: για να αρχίσει η θεραπεία στο θέμα του θρησκευτικού εξτρεμισμού ως ένα θέμα που, για τη θρησκεία, καθώς και την πολιτική, πάει στις ρίζες του, εκεί που προβάλλεται μια ψεύτικη άποψη της θρησκείας, και για να βρει μια σημαντική θέση στην ατζέντα των ηγετών του κόσμου που θα συνδεθούν αποτελεσματικά για την καταπολέμησή της. Αυτός είναι ένας αγώνας που μόλις τώρα αρχίζει».
Όπως και ο Πέρες, ο Μπλερ υποστηρίζει ότι ο θρησκευτικός εξτρεμισμός είναι η πρωταρχική αιτία των συγκρούσεων στον κόσμο σήμερα, και ότι οι ηγέτες του κόσμου πρέπει να ενωθούν για να τον αντιμετωπίσουν. Επίσης, όπως και ο Πέρες, ισχυρίζεται ότι η πολιτική εξουσία πρέπει να έχει την εξουσία να καθορίσει ποιες θρησκευτικές πεποιθήσεις είναι «λάθος».
Ο Μπλερ, επίσης, ζήτησε υποστήριξη από το Βατικανό, καθώς καθοδηγεί την μεγαλύτερη θρησκευτική σύναξη του κόσμου. Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι πρόσφατα έγινε καθολικός, ο Μπλερ δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής, όταν έκανε ανοίγματα στο Βατικανό το 2011, και ένας εξέχων καθολικός ακαδημαϊκός, ο καθηγητής Michel Schooyans, πιστεύει ότι ο πρώην ηγέτης του Ηνωμένου Βασιλείου είχε πιο καταχθόνιους στόχους:
«Ένας από τους στόχους του Ιδρύματος Πίστης του Τόνι Μπλερ είναι η ανακατασκευή των μεγάλων θρησκειών, όπως ακριβώς και ο συνάδελφός του, ο Μπαράκ Ομπάμα θέλει να ανακατασκευάσει την παγκόσμια κοινωνία. Για αυτό το σκοπό, το εν λόγω ίδρυμα θα προσπαθήσει να επεκτείνει «νέα δικαιώματα», χρησιμοποιώντας τις θρησκείες του κόσμου για το σκοπό αυτό και προσαρμόζοντάς τες σε «νέα καθήκοντα». Οι θρησκείες θα πρέπει να μπουν κάτω από τον ίδιο κοινό παρονομαστή, το οποίο σημαίνει απογύμνωση της ταυτότητάς τους...
Αυτό το έργο κινδυνεύει να μας γυρίσει πίσω σε μια εποχή στην οποία η πολιτική εξουσία είχε την αποστολή να προωθήσει μια θρησκευτική ομολογία ή να την αλλάξει. Στην περίπτωση του Ιδρύματος του Μπλερ, έχουμε επίσης το θέμα της προώθησης μιας και μόνο μίας θρησκευτικής ομολογίας, την οποία θα επιβάλει μια καθολική, παγκόσμια πολιτική δύναμη σε ολόκληρο τον κόσμο…».

Τα επιχειρήματα του Μπλερ και του Πέρες – που εμφανίζονται τώρα ως «περιστερές» της ειρήνης – εσκεμμένα αγνοούν πως η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των συμμάχων της, υπέθαλψε τον ισλαμικό εξτρεμισμό, (διότι – αν και οι ελίτ διστάζουν σκόπιμα να το πουν, δεν υπάρχει «θρησκευτικός εξτρεμισμός» αλλά ισλαμικός εξτρεμισμός) από την δεκαετία του 70, όταν η CIA χρηματοδοτούσε και όπλιζε τους Μουτζαχεντίν στο Αφγανιστάν για να τραβήξει την Σοβιετική Ένωση σε πόλεμο, μια τακτική που έδωσε αφορμή στους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα.
Στο ίδιο πνεύμα, η σημερινή εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ και των συμμάχων της, έχει δημιουργήσει το ISIS, κάτι που ένας συνταξιούχος Αμερικανός Στρατηγός σχεδόν παραδέχθηκε σε μια προφανή φροϋδική ολίσθηση.
Ως «Πρόβλημα, Αντίδραση, Λύση» (“Problem, Reaction,Solution”) περιγράφεται μια διαδικασία όπου οι επικυρίαρχοι δημιουργούν το «πρόβλημα», προκαλώντας μια αντίδραση από το κοινό που απαιτεί «να γίνει κάτι» γι’ αυτό, και έτσι, στη συνέχεια, οι εξουσιαστές έχουν την «άδεια» να φέρουν την προπαρασκευασμένα «λύση» τους για την επίλυση του προβλήματος αυτού, που «δημιουργήθηκε».

Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους. Ενώ οι πολιτικές και στρατιωτικές επιπτώσεις είναι πιο κατανοητές, οι πνευματικές επιπτώσεις είναι λιγότερο. Έκανε τον θρησκευτικό εξτρεμισμό – βλέπε ισλαμικό- τον αποδιοπομπαίο τράγο για την παγκόσμια σύγκρουση του σήμερα – και όχι την εξωτερική πολιτική που τον έχει τροφοδοτήσει, χρηματοδοτήσει και του επέτρεψε να ευδοκιμήσει.
Στην περίπτωση των πολέμων στη Μέση Ανατολή, πολλοί βλέπουν μια προσπάθεια να στρέψουν τις χριστιανικές και τις μουσουλμανικές κοινωνίες του κόσμου την μία ενάντια στην άλλη σε μια κατασκευασμένη «σύγκρουση των πολιτισμών», η οποία εξυπηρετεί το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα. Είναι ενδιαφέρον, ότι ορισμένοι επιφανείς αθεϊστές, μερικοί από τους οποίους είναι κατηγορηματικά αντίθετοι σε όλες τις θρησκείες, σταθερά υποστηρίζουν αυτό το μιλιταρισμό.
Ίσως τελικά, από τις στάχτες αυτής της πυρκαγιάς, προκύψει η Μία Παγκόσμια Θρησκεία. Επειδή γίνεται συνεχώς λόγος για αυτή την κατασκευασμένη απειλή του «εξτρεμισμού», αποδώσουν τελικά οι «εκκλήσεις» για μια παγκοσμιοποίηση της θρησκείας από πάνω προς τα κάτω.

redskywarning

Διάβασε περισσότερα »

Η γραμμή του Μεσημβρινού του Γκρίνουιτς έχει χαραχτεί… λάθος

Βρίσκεται 101 μέτρα ανατολικότερα

Η γραμμή του Γκρίνουιτς δημιουργήθηκε πριν από 131 χρόνια και σηματοδοτεί το σημείο στο οποίο χωρίζεται η ανατολική πλευρά του ημισφαιρίου από την δυτική.

Σηματοδοτεί επίσης και τους 0 βαθμούς γεωγραφικού μήκους μια θέση που χρησιμοποιείται για τον υπολογισμό των θέσεων, αλλά και του χρόνου σε όλον τον κόσμο. Ωστόσο οι σύγχρονοι χαρτογράφοι, τοπογράφοι, αλλά και τουρίστες ανακαλύπτουν τώρα ότι το μηδενικό γεωγραφικό μήκος βρίσκεται περίπου 101 μέτρα (334 πόδια) ανατολικά του τηλεσκοπίου, σύμφωνα με τους δέκτες GPS.
Αν κάνει κάποιος χρήση του GPS της Google για παράδειγμα, θα διαπιστώσει ότι η γραμμή που χτίστηκε το 1884 πρέπει κανονικά να περνάει μέσα από το Park Cafe στο πάρκο του Γκρίνουιτς, πολύ κοντά από εναν σκουπιδοτενεκέ και όχι από το Βασιλικό Αστεροσκοπείο.

Σύμφωνα με μία νέα μελέτη, το λάθος συνέβη επειδή οι παραδοσιακές μετρήσεις με τα τηλεσκόπια που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση της περιστροφής της Γης, δεν είχαν τη ακρίβεια των νεότερων τεχνολογιών, όπως το GPS που εντόπισε το λάθος καθώς μπορεί να μετρά με ακρίβεια τις συντεταγμένες σε οποιοδήποτε σημείο στην επιφάνεια του πλανήτη.
Οι νεότερες τεχνολογίες, και κυρίως η εκπληκτική ακρίβεια του GPS (παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης), το οποίο χρησιμοποιεί δορυφόρους για να μετρά με ακρίβεια τις συντεταγμένες σε οποιοδήποτε σημείο στην επιφάνεια της Γης, αντικατέστησαν τις παραδοσιακές παρατηρήσεις τηλεσκοπίων που χρησιμοποιήθηκαν για τη μέτρηση της περιστροφής της Γης.

Η απόκλιση παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1960 όταν χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά οι δορυφόροι στον εντοπισμό θέσεων. Η αιτία του λάθους πάντως είναι ότι η λεκάνη απορροής του υδραργύρου που χρησιμοποιήθηκε για να υπολογιστεί ο ισημερινός το 19ο αιώνα, μέσω του τηλεσκοπίου μεσημβρινής διάβασης ή μεσημβρινό κύκλο.
Το όργανο αυτό πρέπει να τοποθετείται σε απόλυτα κατακόρυφη θέση, η οποία υπολογιζόταν από ένα βαρίδι που κρεμόταν μέσα σε μια λεκάνη γεμάτη υδράργυρο ώστε να δημιουργεί μια επίπεδη, οριζόντια επιφάνεια.
Το πρόβλημα, εξηγεί η νέα αμερικανική μελέτη, είναι ότι το κατακόρυφο όπως μετράται με αυτή τη μέθοδο επηρεάζεται από τοπικές συνθήκες. Το κυριότερο είναι ότι η Γη δεν είναι μια τέλεια, ομοιογενής σφαίρα. Μεγάλες συγκεντρώσεις μάζας όπως τα βουνά διαταράσσουν τοπικά το βαρυτικό πεδίο και μαζί με αυτό τις αστρονομικές μετρήσεις των μεσημβρινών.
Η αιτία του λάθους δηλαδή είναι ότι η λεκάνη απορροής του υδραργύρου που χρησιμοποιήθηκε για να υπολογιστεί ο ισημερινός το 19ο αιώνα, δεν αντιστοιχούσε στη διόγκωση της Γης -το υγρό ήταν παράλληλο με τη Γη μέχρι ενός βαθμού, αλλά τα σύγχρονα GPS είναι πιο ακριβή και λαμβάνουν υπόψιν το πεπλατυσμένο σχήμα του πλανήτη και την άνιση βαρύτητα.Αντίθετα, η τεχνολογία του GPS επιτρέπει στους ερευνητές να μετρούν το κατακόρυφο από το Διάστημα ως μια νοητή γραμμή που περνά ακριβώς από το κέντρο της Γης.
«Με την πρόοδο της τεχνολογίας, η μετακίνηση του πρώτου μεσημβρινού ήταν αναπόφευκτη», δήλωσε ο Κεν Σάιντελμαν, αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια και συνεπικεφαλής σχετικής πρόσφατης μελέτης. «Ίσως θα πρέπει να τοποθετηθεί ένας νέος δείκτης στο πάρκο του Γκρήνουιτς για το νέο πρώτο μεσημβρινό», πρόσθεσε.

Ο παραδοσιακός πρώτος μεσημβρινός σημειώνεται στο έδαφος γύρω από το αστεροσκοπείο με μια γραμμή από ανοξείδωτο χάλυβα, η οποία αν επεκτεινόταν θα συνέδεε τους δύο πόλους της Γης και θα έτεμνε κάθετα τον ισημερινό. Εξ ορισμού, το γεωγραφικό μήκος πάνω σε αυτή τη γραμμή είναι μηδέν μοίρες. Μόνο μία τέτοια γραμμή, ή μεσημβρινός, περνά από κάθε σημείο του πλανήτη.

Διάβασε περισσότερα »

Ecocapsule: Το σπίτι του μέλλοντος [Εικόνες]

Μια πρωτότυπη λύση για το στεγαστικό πρόβλημα της ανθρωπότητας
Ονομάζεται Ecocapsule, πρόκειται για μια κάψουλα σε σχήμα αυγού που θυμίζει διαστημόπλοιο, και είναι εξοπλισμένη με ηλιακούς συσσωρευτές και μια ανεμογεννήτρια.
Αυτή είναι η πρόταση του αρχιτεκτονικού γραφείου Nice Architects από τη Σλοβακία, που σύμφωνα με τους σχεδιαστές της μπορεί να δώσει απάντηση στο ζήτημα της στέγασης.
Έχει ενεργειακή αυτονομία, αφού χρησιμοποιεί την ηλιακή και αιολική ενέργεια για τις ανάγκες της, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να μεταφερθεί και να στηθεί παντού, εντός ή εκτός πόλης.
Το σχήμα της βοηθάει στη συλλογή βρόχινου νερού, το οποίο αφού φιλτραριστεί γίνεται κατάλληλο για κατανάλωση.

Το σχέδιο, που πήρε έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί, συνδυάζει επίσης όλες τις ανέσεις ενός σύγχρονου διαμερίσματος.
Στα οχτώ τετραγωνικά μέτρα του εσωτερικού χώρου του, χωρούν αναδιπλούμενο κρεβάτι, επιφάνεια εργασίας που διπλασιάζει το μέγεθός της και μετατρέπεται σε τραπεζαρία, τουαλέτα, μικρή κουζίνα και αποθηκευτικός χώρος.
Οι παραγγελίες που έχουν ήδη γίνει είναι χιλιάδες, και ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους βρίσκονται πολλοί επώνυμοι αλλά και άλλοι που θέλουν να στεγάσουν τις μικρές επιχειρήσεις τους.
Το μεγάλο ενδιαφέρον μάλιστα ανάγκασε τους σχεδιαστές της κάψουλας να την βελτιώσουν, προσθέτοντας ηλεκτρονικό υπολογιστή για την πρόβλεψη των καιρικών συνθηκών, καθώς και ένα σασί με ρόδες, ώστε να γίνει ακόμα πιο εύκολη η μεταφορά της.

Read more http://apocalypsejohn.com/2015/08/ecocapsule-spiti-tou-mellontos-ikones.html

Διάβασε περισσότερα »

Αέριος Γίγαντας (ο Nibiru;) εξορίστηκε από το Ηλιακό μας σύστημα μετά από σύγκρουση με τον Ποσειδώνα

Νέα μελέτη κάνει λόγο για άγνωστο γίγαντα αερίων στο ηλιακό μας σύστημα.
Τα τελευταία χρόνια διάφορες μελέτες έχουν προτείνει την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη στο ηλιακό μας σύστημα, ενώ μία μελέτη κάνει λόγο για δύο έξτρα πλανήτες σε σχέση με όσους υπάρχουν σήμερα.
Κάποιες μελέτες υποστηρίζουν ότι ο/οι πλανήτες αυτοί καταστράφηκαν κατά την διεργασία σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος πέφτοντας πάνω σε άλλους ενώ άλλες θεωρούν ότι ο Δίας με τη βαρυτική ισχύ του εξόρισε αυτόν/αυτούς τους πλανήτες από το ηλιακό μας σύστημα.
Μια νέα μελέτη αναφέρει την παρουσία ενός γίγαντα αερίου ο οποίος εξορίστηκε αφού βγήκε από τη τροχιά του μετά από σύγκρουση με τον Ποσειδώνα.
Το μυστήριο
Ο Ντέιβιντ Νεσβόρνι, αστρονόμος του Southwest Research Institute στις ΗΠΑ αποφάσισε να μελετήσει ένα από τα πιο μυστηριώδη σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Πρόκειται για μια ομάδα αστεροειδών με την ονομασία kernel που βρίσκονται στην ζώνη αστεροειδών Κουίπερ στις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος.
Οι αστεροειδείς kernel σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς της ζώνης Κουίπερ κινούνται ομαδοποιημένα έχοντας μια τροχιακή κίνηση γύρω από τον Ήλιο παρόμοια με εκείνη ενός πλανήτη. Οι επιστήμονες δεν έχουν καταφέρει ακόμη να εξηγήσουν το φαινόμενο.
Με ποιόν πλανήτη συγκρούστηκε ο Ποσειδώνας τελικά; Μήπως ήταν ο Tyche; ο Nemesis;
Ο Τyche είναι ο Nibiru;

Η (πιθανή) εξήγηση
Ο Νεσβόρνι πραγματοποιώντας προσομοιώσεις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι αστεροειδείς kernel πριν από περίπου τέσσερα δισ. έτη (όταν το ηλιακό σύστημα βρισκόταν σε νηπιακή ηλικία) βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον Ποσειδώνα ο οποίος βρισκόταν σε διαφορετική θέση από αυτή που βρίσκεται σήμερα.
Σύμφωνα με τη θεωρία που ανέπτυξε ο Νεσβόρνι ο Ποσειδώνας βρισκόταν 300 εκ. χλμ πιο κοντά στον Ήλιο από ότι σήμερα.
Όμως συνέβη μια σύγκρουση πλανητών και o Ποσειδώνας μετακινήθηκε και μάλιστα απότομα με αποτέλεσμα οι αστεροειδείς kernel να ξεφύγουν από την βαρυτική έλξη του πλανήτη και να καταλήξουν στη ζώνη Kουίπερ διατηρώντας όμως την «πλανητική» τροχιακή τους κίνηση.

Εδώ ο Tyche με την περίεργη τροχιά του.
Ο Νεσβόρνι εκτιμά ότι η μετακίνηση του Ποσειδώνα ήταν αποτέλεσμα ενός βίαιου φαινομένου που συνέβη στο ηλιακό μας σύστημα και πιο συγκεκριμένα την εκδίωξης έξω από αυτό ενός μεγάλου πλανήτη αερίου από τον Δία.
Η μελέτη που προσφέρει νέα δεδομένα για την εξέλιξη του ηλιακού μας συστήματος θα δημοσιευθεί σε προσεχές τεύχος της επιθεώρησης «The Astronomical Journal».
Αόρατα Γεγονότα

Διάβασε περισσότερα »

Έφτιαξαν ρομπότ που γεννά ρομποτάκια και μάλιστα πιο εξελιγμένα από αυτό

---

Η επιστημονική φαντασία του παρελθόντος είναι πλέον πραγματικότητα.

Ένα ρομπότ που μπορεί να φτιάξει άλλα ρομπότ πιο εξελιγμένα στον τρόπο που κινούνται, χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, δημιούργησαν Βρετανοί και Ελβετοί ερευνητές. Οι μηχανικοί των πανεπιστημίων Κέμπριτζ (Τμήμα Μηχανικής) και ΕΤΗ της Ζυρίχης (Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών-Ινστιτούτο Ρομποτικής και Έξυπνων Συστημάτων), με επικεφαλής τον δρα Φουμίγια Λίντα, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «PLoS One», σύμφωνα με το BBC, δημιούργησαν ένα ρομπότ από εύκαμπτο μαλακό πλαστικό, που κάνει άλματα σαν ακρίδα.
Η πρωτοτυπία του ρομποτικού συστήματος είναι ότι έχει τη δυνατότητα να βελτιώνεται προοδευτικά και να βελτιώνει τις επιδόσεις του στα πηδήματα, καθώς επίσης να «γεννά μωρά», τα οποία με τη σειρά τους κινούνται ακόμη καλύτερα.
Ακούγεται λίγο σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας -ένα ρομπότ που φτιάχνει τα δικά του ρομποτάκια- όμως στην ουσία αυτό πέτυχαν οι ερευνητές. Προς το παρόν, τα «μωρά» είναι πλαστικοί κύβοι που έχουν ένα κινητήρα στο εσωτερικό τους. Η κατασκευή τους γίνεται από έναν «μητρικό» ρομποτικό βραχίονα, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει διάφορα σχήματα «μωρών».
Το μητρικό ρομπότ αξιολογεί κάθε φορά -χωρίς παρεμβολή ανθρώπου- ποιές περαιτέρω βελτιώσεις πρέπει να κάνει στον σχεδιασμό του «μωρού», ώστε αυτό να έχει βελτιωμένη απόδοση.
Μέχρι στιγμής το ρομπότ-μητέρα έχει δημιουργήσει δέκα γενιές ρομπότ-παιδιών και η τελευταία γενιά μπορεί να διασχίσει διπλάσια απόσταση σε σχέση με την πρώτη, προτού ξεμείνει από ηλεκτρική ενέργεια. Δηλαδή μέσα σε δέκα «γενιές» έχει αυξήσει κατά 100% τις επιδόσεις του στον τομέα της κίνησης.
«Ένα από τα μεγάλα ερωτήματα στη βιολογία είναι πώς προήλθε η νοημοσύνη. Χρησιμοποιούμε τη ρομποτική για να εξερευνήσουμε αυτό το μυστήριο. Θέλουμε να δούμε τα ρομπότ ικανά για καινοτομία και δημιουργικότητα», δήλωσε ο Λίντα.
Οι ερευνητές οραματίζονται ήδη ότι τα μελλοντικά ρομπότ που θα εργάζονται στις αυτοκινητοβιομηχανίες, δεν θα κάνουν απλώς συναρμολογήσεις, αλλά θα είναι τόσο έξυπνα, ώστε να αντιλαμβάνονται μόνα τους τα ελαττώματα σε ένα αυτοκίνητο και να φροντίζουν να το επιδιορθώνουν.
Καθώς επίσης ρομπότ που θα χρησιμοποιούνται στη γεωργία και θα δοκιμάζουν ελαφρώς διαφορετικές μεθόδους καλλιέργειας και συγκομιδής, για να δουν κατά πόσο αυτό θα βελτώσει την αποδοτικότητα.
Ο Λίντα θεωρεί εφικτό ότι σε 30 χρόνια θα έχουν πλέον δημιουργηθεί ρομπότ με ικανότητες ανάλογες εκείνων των ρομπότ που πρωταγωνιστούν σε ταινίες όπως ο «Πόλεμος των Άστρων» και το «Σταρ Τρεκ».

Διάβασε περισσότερα »

Κίνα: Δεύτερη υποτίμηση του γουάν προκαλεί παγκόσμιο τρόμο

Τον νομισματικό πόλεμο τρέμουν οι παγκόσμιες αγορές μετά την απόφαση της Κεντρικής Τράπεζας της Κίνας να προχωρήσει στην υποτίμηση του γουάν. Στις αγορές έχει προκληθεί σοκ και μάλλον λόγω αυτής της απόφασης χορεύουν… Πεντοζάλη.
Τη στιγμή που οι επενδυτές προσπαθούσαν να συνέλθουν από το απροσδόκητο «χτύπημα», η Κίνα προχώρησε σε δεύτερη υποτίμηση της τάξεως του 1,6%, προκαλώντας διπλό σοκ αφού συνολικά το ποσοστό σε δύο ημέρες άγγιξε το 3,5% σε σχέση με το δολάριο.
Άμεσος ήταν ο αντίκτυπος στις μετοχές κυρίως γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών, αλλά και εταιριών ειδών πολυτελείας όπως Hermes International, η Porsche, η Christian Dior και η Burberry είδαν τις συναλλαγές να καταγράφουν απότομα κατακόρυφη πτώση.
Οι εξελίξεις οδηγούν τους επικεφαλής των επιχειρήσεων να συλλογιστούν για το αν θα συνεχίσουν τις εισαγωγές τους στη χώρα, τη στιγμή που η Κίνα αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές αγορές για ευρωπαϊκές εταιρίες και όχι μόνο.
Την ίδια στιγμή, οι μετοχές στα χρηματιστήρια από το Λονδίνο, στο Μιλάνο και από το Παρίσι στο Βερολίνο σημειώνουν σημαντικές απώλειες, ενώ εκφράζονται φόβοι ότι η πτωτική τάση δεν θα σταματήσει σύντομα.
Βέβαια, από την πλευρά της η Κεντρική Τράπεζα της Κίνας σε μία προσπάθεια να καθησυχάσει τις αγορές, επισημαίνει πως το ποσοστό ανάπτυξης στη χώρα είναι υψηλό, θέλοντας να ερμηνεύσει την απόφαση της υποτίμησης ως απόπειρα να ακολουθήσει τις ανάλογες τακτικές που ακολούθησαν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και η Ευρώπη.
«Υπό το φως της εσωτερικής και διεθνούς οικονομικής κατάστασης δεν υπάρχουν οικονομικοί λόγοι για μία περαιτέρω υποτίμηση του γουάν», διαβεβαιώνει η Λαϊκή Τράπεζα της χώρας, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να τονίσει ότι δεν σκοπεύει να προβεί σε νέες ενέργειες που θα μπορούσαν να αποδειχθούν επικίνδυνες.
Εξάλλου, η Κίνα επιμένει πως πρόκειται για μεταρρυθμιστική απόπειρα με στόχο την
ελεύθερη διαμόρφωση των συναλλαγματικών ισοτιμιών. Βέβαια, από την άλλη δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας επιδιώκει απλώς ένα να ενισχύσει τις κινεζικές εξαγωγές.
Παράλληλα, «μεταρρυθμιστική απόφαση» βλέπει σε ανάλυσή της η Standard & Poor’s που εκτιμά ότι δεν πρόκειται για αιτία νομισματικού πολέμου, αλλά προσπάθεια βελτίωσης της λειτουργίας της αγοράς συναλλάγματος και να ευθυγραμμιστεί με τους όρους του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Εντούτοις, αναλυτές εκτιμούν πως η εξέλιξη αυτή είναι πιθανό να οδηγήσει σε σημαντική οικονομική κρίση στην Κίνα, που ενδέχεται να απειλήσει και άλλες χώρες.
Η επόμενη κίνηση αναμένεται από την αμερικανική Federal Reserve καθώς η υποτίμηση του γουάν ενδέχεται να επηρεάσει τη χρονική στιγμή για την πρώτη αύξηση των επιτοκίων που αναμένεται να συμβεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Στο μεταξύ, όμως, οι επιχειρήσεις τρέμουν καθώς η διαφορά στις τιμές ειδών πολυτελείας μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω. Ο Fflur Roberts, επικεφαλής των ειδών πολυτελείας της Euromonitor International, μιλώντας στο δίκτυο CNBC εξήγησε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις το κόστος της ίδιας μάρκας «είναι τώρα 50% υψηλότερο στην Κίνα από αυτό στη Δυτική Ευρώπη».

defencenet

Διάβασε περισσότερα »

Τα ερπετοειδή αγαλματίδια του Ακαμπάρο [Εικόνες]

Σε μια πόλη περίπου 300 χιλιόμετρα από την πόλη του Μεξικό, υπάρχει μια πόλη που ονομάζεται Acámbaro.
Εκεί, ένας Γερμανός έμπορος ονόματι Waldemar Julsrudτο το 1945, μετά από έντονες βροχοπτώσεις ανακάλυψε μερικά κομμάτια από αγγεία που είχαν ανασκαφεί….
Βρέθηκαν περίπου 32.000 κομμάτια. Ανάμεσά τους υπήρχαν ανθρώπινες φιγούρες και άλλα αντικείμενα.

Όμως το εκπληκτικό είναι ότι πολλές φιγούρες απεικόνιζαν τερατώδη όντα που θυμίζουν δεινόσαυρους. Το δε εκπληκτικότερο όλων, είναι πως ανάμεσά τους υπάρχουν αγαλματίδια με διττή εμφάνιση, μισά άνθρωποι και μισά ερπετά.

Το γεγονός ότι βρέθηκαν ανάμεσα σε είδη καθημερινής χρήσης, δίνουν την αίσθηση στους αρχαιολόγους ότι αυτά τα περίεργα όντα αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας των ανθρώπων, ή ακόμα ότι μπορεί να ήταν και ένα είδος κατοικίδιων ή οικόσιτων.
Μία άλλη συλλογή με ανάλογα περίεργα αντικείμενα βρέθηκαν στο Εκουαδόρ και λέγεται ότι προέρχονται από τα σπήλαια Tayos. Αυτά τα τεχνουργήματα είχαν μια εκπληκτική ομοιότητα με αντίστοιχα από τη Μεσοποταμία ή των Σουμερίων.

Πώς γίνεται δύο διαφορετικοί και γεωγραφικά απομακρυσμένοι πολιτισμοί, χωρίς καμία υποτίθεται πολιτιστική επαφή, να έχουν φιγούρες σχεδόν πανομοιότυπες;
Η απάντηση, ενδεχομένως, θα μπορούσε να ανοίξει ένα τεράστιο κεφάλαιο -ειδικότερα αν το συνδέσουμε την ιστορία των Ανουνάκι, όπως περιγράφεται στις 14 πινακίδες του Ενκι, όπου μέσα από αυτές φαίνεται και η σύνδεση των περιοχών. Οι Ανουνάκι, γενικότερα, θεωρούνται ερπετεοειδή.

Πολλοί επιστήμονες αρνήθηκαν ότι τα πήλινα αγαλματάκια είναι γνήσια. Όμως οι πρώτες αναλύσεις που έγιναν με την μέθοδο του άνθρακα 14, σε οργανικά υλικά που περιείχαν όπως φύλλα και ρίζες, έδειξαν ότι χρονολογούνται κάπου πριν το 2500 π.Χ., ενώ άλλες ότι φτάνουν ως και το 3.600 π.Χ.
Δεν λείπουν, όμως και εκτιμήσεις που θεωρούν ότι θα μπορούσαν να προέρχονται από Ατλάντιους πρόσφυγες που κατάφεραν να επιζήσουν από την καταστροφή της Ατλαντίδας. Το βασικό ερώτημα, όμως, παραμένει άλυτο

defencenet

Διάβασε περισσότερα »

Σύμφωνα με νέα μελέτη το Σύμπαν αργοσβήνει και αργοπεθαίνει

Το Σύμπαν «σβήνει» αργά-αργά μπροστά στα μάτια μας, αλλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή μειώνεται διαχρονικά ο αριθμός δημιουργίας νέων άστρων. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξε μια νέα διεθνής έρευνα αστρονόμων, οι οποίοι μελέτησαν πάνω από 200.000 γαλαξίες και μέτρησαν -με μεγαλύτερη ακρίβεια από ποτέ- την ενέργεια που γεννιέται στον χώρο.
Εξαφανίζεται η ενέργεια
Στη μελέτη, που παρουσιάστηκε στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης στη Χαβάη και θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Monthly Notices» χρησιμοποιήθηκαν ορισμένα από τα ισχυρότερα επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Η έρευνα έγινε στο πλαίσιο του προγράμματος GAMA (Galaxy and Mass Assembly), της μεγαλύτερης έρευνας του σύμπαντος σε 21 μήκη κύματος, με τη συμμετοχή 100 επιστημόνων από διάφορες χώρες και με επικεφαλής τον καθηγητή Σάιμον Ντράιβερ του Διεθνούς Κέντρου Έρευνας Ραδοαστρονομίας (ΙCRAR) του Πανεπιστημίου της Δυτικής Αυστραλίας.
Οπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, η παραγόμενη ενέργεια στο Σύμπαν σήμερα -ή τουλάχιστον σε ένα τμήμα του- είναι μόνο η μισή σχεδόν από αυτήν που ήταν πριν από δύο δισεκατομμύρια χρόνια. Μάλιστα, αυτή η σταδιακή εξαφάνιση της ενέργειας λαμβάνει χώρα σε όλα τα μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, από το υπεριώδες έως το υπέρυθρο. Με άλλα λόγια, το Σύμπαν μας αργοπεθαίνει.
Το Big Bang
Όλη η ενέργεια του Σύμπαντος δημιουργήθηκε κατά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και ένα μέρος της μετατράπηκε σε μάζα.
Τα πρώτα άστρα έλαμψαν μετά από 150 εκατ. χρόνια και έκτοτε συνεχίζουν να λάμπουν ακριβώς επειδή μετατρέπουν ξανά την ύλη-μάζα σε ενέργεια, καθώς κάνουν συνεχή σύντηξη στοιχείων όπως το υδρογόνο και το ήλιο με βάση τη διάσημη εξίσωση του Αϊνστάιν E=MC2 (ενέργεια ίσον μάζα επί το τετράγωνο της ταχύτητας του φωτός). Όταν ξεμείνουν από «καύσιμα», τα άστρα σβήνουν, δηλαδή πεθαίνουν.
Πρόσθετη ενέργεια παράγεται γύρω από τις μαύρες τρύπες και τα κβάζαρ (ενεργοί γαλαξιακοί πυρήνες), που μετατρέπουν τη βαρυτική ενέργεια σε ηλεκτρομαγνητική. Όλη αυτή η νέα ενέργεια είτε απορροφάται από τη σκόνη στο εσωτερικό των γαλαξιών, είτε δραπετεύει στον χώρο ανάμεσα στους γαλαξίες (διαγαλαξιακό).
Το πρόγραμμα
Το ερευνητικό πρόγραμμα GAMA προσπαθεί να υπολογίσει όλη τη νέα ενέργεια που δημιουργείται σήμερα σε ένα μεγάλο τμήμα του Σύμπαντος και να κάνει διαχρονικές συγκρίσεις με την ενέργεια που παραγόταν στο παρελθόν. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ήδη από το τέλος της δεκαετίας του ΄90 ότι το Σύμπαν αργοσβήνει και η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι αυτό όντως συμβαίνει σε όλα τα μήκη κύματος.
Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν πότε το Σύμπαν έφθασε στο αποκορύφωμα της ενέργειάς του, είναι όμως τώρα πια σίγουροι ότι, αφού πέρασε το μέγιστο σημείο του, πλέον χάνει ενέργεια αργά αλλά σταθερά. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις η συμπαντική ενέργεια μειώθηκε περίπου 40% στο διάστημα που μεσολάβησε ανάμεσα σε πριν από 2,25 και πριν από 0,75 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο κύριος «ένοχος» είναι ότι τα άστρα σταδιακά γίνονται κατά μέσο όρο γηραιότερα, μικρότερα και με λιγότερη ενέργεια.
«Από εδώ και πέρα το σύμπαν θα γερνάει αργά όλο και περισσότερο. Βασικά, έχει αράξει στον καναπέ, έχει σκεπαστεί με μια κουβέρτα και ετοιμάζεται να πάρει έναν αιώνιο υπνάκο», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ντράιβερ.
Σε επόμενο στάδιο, οι αστρονόμοι θέλουν να χαρτογραφήσουν τη διαχρονική παραγωγή ενέργειας σε όλο το εύρος και την ιστορία του σύμπαντος, αξιοποιώντας και το υπό κατασκευή μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου, το SKA, που θα χτιστεί από κοινού στη Ν.Αφρική και την Αυστραλία μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Πάντως, ο «θάνατος» του Σύμπαντος χάνεται στο πολύ-πολύ μακρινό μέλλον και ασφαλώς είναι υπερβολικά πρόωρο -και επιστημονικά αδύνατο- να προβλέψει κανείς την ημερομηνία του τέλους των πάντων.

Διάβασε περισσότερα »

Οι έξι πιο όμοιοι με τη Γη εξωπλανήτες

Τον δέκατο κατά σειρά εξωπλανήτη που έχει δύο ήλιους στον ουρανό του εντόπισε ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον καθηγητή αστρονομίας Ουίλιαμ Γουέλς του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια.
H σχετική ανακοίνωση θα γίνει στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) στη Χαβάη Ο νέος εξωπλανήτης είναι ο Κέπλερ-453b, ενώ ο πρώτος αυτής της κατηγορίας με δύο ήλιους είχε ανακαλυφθεί από τους ίδιους επιστήμονες το 2012, με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ». Είναι πιθανότατο ότι τέτοιοι πλανήτες είναι πολύ συχνοί στο σύμπαν.
Ο Κέπλερ-453b είναι ένας αέριος γίγαντας, που αποκλείεται να φιλοξενεί ζωή (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε). Έχει ακτίνα 6,2 φορές μεγαλύτερη από τη Γη, αλλά μάζα 16 φορές μικρότερη, πράγμα που δείχνει ότι δεν είναι βραχώδης.
Το ένα μητρικό άστρο του εξωπλανήτη μοιάζει με τον Ήλιο μας, ενώ το άλλο είναι πολύ μικρότερο και πιο αχνό. Το εν λόγω διπλό «ηλιακό» σύστημα βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού της Λύρας, σε απόσταση περίπου 1.400 ετών φωτός από τη Γη και έχει ηλικία ενός έως δύο δισεκατομμυρίων ετών, δηλαδή είναι πολύ νεότερο από το δικό μας.
Οι έξι πιο όμοιοι με τη Γη εξωπλανήτες
Από το 1995 που ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης γύρω από ένα άστρο, οι αστρονόμοι αισιοδοξούν ότι είναι θέμα χρόνου να ανακαλύψουν έναν πλανήτη πραγματικά «δίδυμο» της Γης. Μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σχεδόν 2.000 επιβεβαιωμένοι εξωπλανήτες (για πολλούς ακόμη εκκρεμεί η επιβεβαίωση) και μερικοί φαίνεται να μοιράζονται αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με τον δικό μας πλανήτη.
Η ύπαρξη βραχώδους επιφάνειας, νερού και ατμόσφαιρας είναι τα βασικά στοιχεία που καθιστούν έναν εξωπλανήτη «γήινο». Για να υπάρχουν αυτά, πρέπει να κινείται στη λεγόμενη «κατοικήσιμη» ζώνη του άστρου του, δηλαδή ούτε πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από αυτό, ώστε να μην είναι ούτε καυτός, ούτε παγωμένος, πράγμα που θα επιτρέπει στο νερό του να υπάρχει σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του.
Υπενθυμίζεται ότι η Γη είναι ένας βραχώδης πλανήτης ηλικίας 4,5 δισεκατομμυρίων ετών, καλυμμένος κατά περίπου 70% από νερό, ο οποίος περιφέρεται γύρω από ένα μεσαίου μεγέθους άστρο, που έχουμε ονομάσει Ήλιο. Σύμφωνα με τη NASA και το Space.com, οι έξι πιο γήινοι εξωπλανήτες μέχρι στιγμής είναι οι εξής (σχεδόν όλοι ανακαλύφθηκαν χάρη στο διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ»):
Κέπλερ-452b: Ανακαλύφθηκε φέτος τον Ιούλιο σε απόσταση 1.400 ετών φωτός και θεωρείται ο πιο όμοιος με τη Γη έως τώρα. Το άστρο του μοιάζει πολύ με τον Ήλιο μας, ενώ ο πλανήτης είναι μόνο 1,6 φορές μεγαλύτερος από τη Γη, η τροχιά του φαίνεται να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη και ο ίδιος να είναι βραχώδης.
Γκλιέζ 667Cc: Ανακαλύφθηκε από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο στη Χιλή και είναι ο πιο κοντινός στη Γη, σε απόσταση μόλις 22 ετών φωτός. Έχει μάζα τουλάχιστον 4,5 φορές μεγαλύτερη από τον πλανήτη μας και δεν είναι βέβαιο αν είναι βραχώδης. Βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του, όμως το τελευταίο είναι ένας αχνός ερυθρός νάνος, πολύ πιο κρύος από τον Ήλιο μας, συνεπώς ο εξωπλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη (δεν αποκλείεται όμως και να «ψήνεται» από το άστρο του).
Κέπλερ-22b: Σε απόσταση 600 ετών φωτός, είναι ο πρώτος εξωπλανήτης που βρέθηκε στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου. Είναι 2,4 φορές μεγαλύτερος από τη Γη και δεν είναι βέβαιο αν είναι βραχώδης ή αέριος.
Κέπλερ-69c: Μακρινός εξωπλανήτης, σε απόσταση 2.700 ετών φωτός, περίπου 70% μεγαλύτερος από τη Γη, παραμένει επίσης ασαφές αν είναι βραχώδης. Απέχει από το άστρο του όσο η Αφροδίτη από τον Ήλιο, αλλά επειδή το άστρο του είναι κατά 20% λιγότερο λαμπρό από τον Ήλιο, ο εξωπλανήτης μπορεί να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη.
Κέπλερ-62f: Σε απόσταση 1.200 ετών φωτός, είναι περίπου 40% μεγαλύτερος από τη Γη. Αν και το άστρο του είναι πιο πολύ κρύο από τον Ήλιο, ο πλανήτης μπορεί να βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη.
Κέπλερ-186f: Σε απόσταση 500 ετών φωτός από τη Γη, είναι σχεδόν στο μέγεθος της Γης (το πολύ 10% μεγαλύτερος) και φαίνεται να κινείται στην κατοικήσιμη ζώνη του άστρου του, που είναι ένας ερυθρός νάνος.
«Βαφτίσια» για 32 εξωπλανήτες
Με ονόματα που επέλεξε το ευρύ κοινό μετά από ανοιχτή ψηφοφορία, θα «βαφτιστούν» 32 εξωπλανήτες. Τα ονόματα θα ανακοινωθούν στη γενική συνέλευση της Διεθνούς Αστρονομικής Ένωσης (IAU) στη Χαβάη, που είχε και την πρωτοβουλία με την πρωτότυπη καμπάνια της «Δώστε όνομα στους Εξώ-κοσμους».
Όταν ανακαλύπτονται νέοι πλανήτες και άστρα, αυτομάτως παίρνουν τεχνικού χαρακτήρα ονόματα (π.χ. HD 149026), κάτι που προφανώς δεν εξάπτει ιδιαίτερα τη φαντασία του κοινού. Γι” αυτό, η Διεθνής Αστρονομική Ένωση αποφάσισε να «εκλαϊκεύσει» τη διαδικασία ονοματοδοσίας.
(πληροφορίες: ΑΠΕ-ΜΠΕ)

Διάβασε περισσότερα »

Στην Κρήτη τα αρχαιότερα δένδρα στον κόσμο – Ελιές ηλικίας χιλιάδων ετών [Εικόνες]

Βγάζουν ακόμα καρπούς
Η πολιτιστική και ιστορική κληρονομιά της Κρήτης έχει ένα στοιχείο που τώρα γίνεται προσπάθεια να αξιοποιηθεί και να γίνει γνωστό στον κόσμο: τα ελαιόδενδρα με ηλικία χιλιάδων χρόνων!
Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από μερικά χρόνια από το Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, το ΤΕΙ, πολιτιστικούς φορείς, με τη στήριξη δήμων και περιφέρειας, αρχίζει να αποδίδει τώρα.
Ήδη στην Κρήτη έχει αναγνωριστεί η ύπαρξη του αρχαιότερου δένδρου στον κόσμο, της περίφημης ελιάς των Βουβών, στα Χανιά, που ακόμα είναι καρποφόρα, αν και ηλικία της είναι πάνω από τα 3.000 χρόνια!
Από τις πληροφορίες που έχουν συλλέξει οι φορείς και φιλοξενούνται στη σελίδα του Συνδέσμου Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης, το candianews.gr παρουσιάζει μερικά από τα αρχαία ελαιόδενδρα της Κρήτης.
Ελιά Βουβών Κισσάμου

Θεωρείται το αρχαιότερο δένδρο στον κόσμο και έχει ηλικία 3.000- 5.000 ετών και είναι ακόμα καρποφόρο! Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαιτερότητας του σχήματος και της εξαιρετικής αισθητικής του αναγλύφου του κορμού του.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Πάνω Βούβες του Δ.Δ. Βουβών του Δήμου Κολυμβαρίοι.
Η Ελιά του Καβουσίου Ιεράπετρας

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων του κορμού του, και λόγω της θέσης του κοντά στους αρχαίους οικισμούς «Βροντάς», «Κάστρο» και «Αζοριάς» της Υστερομινωική ΙΙΙΓ έως Αρχαϊκής φάσης (1350-500 π.χ.) όπου έχουν ανευρεθεί διάφορα αγγεία και τέχνεργα έκθλιψης ελαιόκαρπου.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση «Αζορια» στον δρόμο προς τον οικισμό Αύγο του Δ.Δ. Καβουσίου του Δήμου Ιεράπετρας.
Ελιά Αγ. Γεωργίου – Ανισαράκι Κανδάνου

Αρκετά ελαιόδεντρα, συστάδες ελαιοδέντρων άλλα και ελαιώνες ολόκληροι που υπάρχουν σήμερα στις περιοχές Ανισαράκι και Βαρδαλιανά της ιστορικής κωμοπόλεως της Κανδάνου στα Χανιά που θα μπορούσαν με βάση το μέγεθος το ανάγλυφο και τις σπηλαιώσεις του κορμού να χαρακτηριστούν σαν Mνημειακά.
Μεταξύ αυτών είναι και η Ελια στην θεση Αγ.Γεωργιος, του οικισμου Ανισαρακι το οποίο έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω του ειδικού πεπλατυσμένου σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω της κατάταξης του από τους κατοίκους παλαιοτέρων εποχών στις «δεκαοχτούρες», δηλαδή στα ελαιόδεντρα που παρήγαγαν 18 μίστατα (δοχεία των 12 κιλών), δηλαδή περίπου 220 κιλά ελαιόλαδο.
Ελιά Παλαιών Ρουμάτων 

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων, του εξωτερικού αναγλύφου και της μεγάλης εσωτερικής κοιλότητας (κουφάλας) που φέρει ο κορμός του αλλά και λόγω της συσχέτισης του με ιστορικά γεγονότα του χωριού των Παλαιών Ρουμάτων.
Το Ελαιόδεντρο αυτό βρίσκεται μέσα σε μια συστάδα αρκετών παλαιών ελαιόδεντρων στον δρόμο προς την πλατεία του χωριού Παλαιά Ρούματα του Δήμου Βουκολιών.

 

Η ελιά της Γραμπέλας

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) μνημειακό, λόγω του ειδικού σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω της σύνδεσής του με ιστορικά γεγονότα του τόπου.
Το ελαιόδεντρο αυτό, που βρίσκεται στη θέση Γραμπέλα του οικισμού Ανισαράκι της Κανδάνου.
Ελιά Λάκκου – Σαμωνά Αρμένων

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω των μεγάλων διαστάσεων του κορμού και της κόμης του αλλά και λόγω της θέσης του κοντά στον αρχαίο οικισμό «Κυλίντρα» Υστερομινωικής περιόδου.
Το Ελαιόδεντρο αυτό, βρίσκεται μαζί με άλλα πολύ παλαιά και εξαιρετικού αναγλύφου ελαιόδεντρα, στην θέση «Λάκκος» του Δ.Δ. Σαμωνά του Δήμου Αρμένων.
Ελιά Γόρτυνας

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαίτερης μορφής του ανάγλυφου του κορμού του ο οποίος παρουσιάζει το μοναδικό φαινόμενο να έχει ενσωματωμένο στο εσωτερικό του ένα μεγάλο τμήμα από κίονα Ρωμαϊκής περιόδου. Ο κίονας αυτός περιβάλλεται κυκλικά από τον κορμό και βρίσκεται σε πλήρη επαφή μαζί του σε τρόπο που να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του. Το φαινόμενο έχει προφανώς δημιουργηθεί με την τοποθέτηση του κίονα σε κάποια περίοδο της ζωής του δέντρου σε κοιλότητα του κορμού του και τον εγκλωβισμό του στην συνέχεια σε αυτόν με την συνεχή αύξησή του κορμού.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται πολύ κοντά στα ερείπια της αρχαίας Γόρτυνας κοντά στον οικισμό Αγ. Δέκα.
Ελιά Αγίας Παρασκευής  στον Πανασό

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαίτερης αισθητικής του αναγλύφου και του μεγέθους του κορμού του.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Τρυπητή κοντά στον παλαιό οικισμό Παλιάμα.
Ελιά Γρέ Ελέ, Κάτω Τριπόδο, Μαργαρίτες Γεροποτάμου

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω του ειδικού μεγέθους, του σχήματος και του ανάγλυφου του κορμού του και λόγω του ότι η ονομασία της τοποθεσίας που βρίσκεται «Γρε Ελέ» (Γριά Ελιά) προέρχεται από το ελαιόδεντρο αυτό.
Ελιά στα Καρδαμιανά 

Το ελαιόδεντρο αυτό έχει ανακηρυχθεί από τον Σύνδεσμο Ελαιοκομικών Δήμων Κρήτης (ΣΕΔΗΚ) σαν «Μνημειακό» λόγω της ιδιαιτερότητας του σχήματος και της αισθητικής του αναγλύφου του κορμού του.
Το Ελαιόδεντρο αυτό που βρίσκεται στην θέση Καρδαμιανά του Δ.Δ. Γέννα του Δήμου Συβρίτου.
Η Ελιά της «Μαθαίνας» της Λάστρου Σητείας

Ελαιόδενδρο γνωστό σαν «Ελιά της Μαθαίνας» ποικ. Μαστοειδούς εμβολιασμένης σε Αγριελιά ευρισκόμενο στο χωριό Λάστρος Σητείας ανατολικά της εκλησσίας Αγ. Τριάδος. Ο κεντρικός κορμός του δένδρου, έχει ένα θαυμάσιο εξωτερικό ανάγλυφο και σχηματίζει μαζί με τον βράχο (σπηλαίωση που χωράει 3-4 άτομα.
Η Φουρκολιά της Σητείας

Στη Σητεία υπάρχει υπεραιωνόβιο ελαιόδεντρο ονομαζόμενο Φουρκολιά (Νέα Επαρχία 20-3-02) για το οποίο υπάρχει η φημολογία ότι σ’ αυτό κρεμούσαν οι Τούρκοι τους Χριστιανούς.
arouraios.gr

Διάβασε περισσότερα »