Εντοπίστηκε μυστηριώδες σώμα σε δυαδικό αστρικό σύστημα
Οι ερευνητές δεν έχουν ακόμη καταφέρει να διευκρινίσουν αν το σώμα αυτό είναι πλανήτης ή ένας καφέ νάνος. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι πρόκειται για πλανήτη θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε στη διάθεσή μας μια απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου Joseph Fourier στη Γκρενόμπλ χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT παρατήρησαν το δυαδικό σύστημα 2M0103. Πρόκειται για ένα σύστημα όπου τα δύο άστρα βρίσκονται σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους όπως τα δύο άστρα του Τατούιν.
Εντόπισαν σε απόσταση 12.5 δισεκατομμυρίων από τα δύο άστρα ένα μεγάλο σώμα που κινείται γύρω από αυτά. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το σώμα αυτό έχει μάζα 12-14 φορές μεγαλύτερη από του Δία. Πρόκειται για ένα σώμα το μέγεθος του οποίου κινείται στα όρια ανάμεσα σε ένα πλανήτη και ένα καφέ νάνο δηλαδή ένα «αποτυχημένο» άστρο.
Το σώμα αυτό ονομάστηκε 2ΜASS0103(AB)b και οι ερευνητές προσπαθούν τώρα να βρουν στοιχεία για τη χημική του σύσταση ώστε να εξακριβωθεί η ταυτότητά του. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στο διαδικτυακό αρχείο επιστημονικών προδημοσιεύσεων «arxiv.org»
Η φωτογραφία που κατάφεραν να τραβήξουν οι αστρονόμοι στην οποία εικονίζονται τα δύο άστρα και το μυστηριώδες σώμα. Αν αποδειχθεί ότι είναι πλανήτης και όχι καφέ νάνος θα πρόκειται για τη πρώτη απευθείας εικόνα ενός πλανήτη με δύο Ηλιους.
Οι πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά αστρικά συστήματα έγιναν ευρέως γνωστοί από την πρώτη από τις έξι ταινίες του «Πολέμου των Άστρων» στην οποία ο πρωταγωνιστής ζει σε έναν τέτοιο πλανήτη, τον θρυλικό Τατούιν. Τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπιστεί πλανήτες που βρίσκονται σε δυαδικά συστήματα, μάλιστα εντοπίστηκε ένας πλανήτης με τέσσερις Ηλιους!
Εμβιομηχανική μεσσίες και ένας θανάσιμος υπερ-ιος!!!
Από ιατροδικαστικά στοιχεία προκύπτει ότι ο ευρωπαϊκός υπερ-ιος e.coli ήταν ΠΡΟΪΌΝ της Εμβιο-μηχανικής δια να προκληθούν θάνατοι ανθρώπων.
Καθώς το παιχνίδι της επίρριψης ευθυνών βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη σε ολόκληρη την Ε.Ε., σχεδόν κανείς δεν μιλάει πια για το πώς θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί ένα ΥΠΕΡ-ανθεκτικό στέλεχος του E.coli ώστε ως δια μαγιάς να γίνει ανθεκτικός σε οκτώ διαφορετικές κατηγορίες αντιβιοτικών φαρμάκων και, στη συνέχεια, ξαφνικά εμφανίστηκε στις προμήθειες τροφίμων.
Η συγκεκριμένη παραλλαγή e.coli είναι μέλος της O104 στελέχους και O104 στελέχη που δεν είναι σχεδόν ποτέ (συνήθως), ανθεκτικά στα αντιβιοτικά. Για να αποκτήσουν αυτή την αντίσταση, πρέπει να εκτίθενται κατ' επανάληψη σε αντιβιοτικά, προκειμένου να υποστούν την «μετάλλαξη» που τους ωθεί προς την πλήρη ασυλία των φαρμάκων.
Ο γενετικός κώδικας αποκαλύπτει την ιστορία
Όταν οι επιστήμονες στο Ινστιτούτο Robert Koch της Γερμανίας αποκωδικοποίησαν το γενετικό make-up (γίγνεσθαι) του O104 στελέχους, διαπίστωσαν ότι είναι ανθεκτικές σε όλες τις ακόλουθες κατηγορίες και τους συνδυασμούς των αντιβιοτικών :
• πενικιλίνες
• τετρακυκλίνη
• ναλιδιξικό οξύ
• τριμεθοπρίμη-sulfamethoxazol
• κεφαλοσπορίνες
• αμοξυκιλλίνη / κλαβουλανικό οξύ
• πιπερακιλλίνη-sulbactam
• πιπερακιλλίνη-ταζομπακτάμηςΚαι γιατί αυτό κάνει τους γιατρούς ν' ανατριχιάζουν; Επειδή είναι τόσο θανατηφόρο.
• "Η γερμανική παραλλαγή του Ε coli, γνωστή ως O104, είναι ένα υβρίδιο των στελεχών που μπορεί να προκαλέσει διάρροια με αίμα και νεφρική βλάβη που ονομάζεται «αιμολυτικό ουραιμικό σύνδρομο»." (http://www.independent.ie/breaking-news/world-news/ecoli-victims-still-on-increase-2668861.html)
• Συνολικά, δέκα ευρωπαϊκά κράτη έχουν αναφέρει κρούσματα της εν λόγω στελέχους E.coli, κυρίως από ανθρώπους που είχαν επισκεφθεί τη βόρεια Γερμανία.
Εμβιομηχανική με αποτέλεσμα έναν θανάσιμο superbug (υπερ-ιος).
Λοιπόν, πώς, ακριβώς, γίνεται ένα βακτηριακό στέλεχος να είναι ανθεκτικό στα αντιβιοτικά και σε μια ντουζίνα διαφορετικές κατηγορίες φαρμάκων και να διαθέτει δύο θανατηφόρα γονιδιακές μεταλλάξεις συν ESBL δυνατότητες ενζύμου;
Υπάρχει πραγματικά μόνο ένας τρόπος συμβαίνει αυτό (και μόνο ένας τρόπος) - θα πρέπει να εκθέσει αυτό το στέλεχος της E.coli στο σύνολο των οκτώ κατηγοριών αντιβιοτικών φαρμάκων. Συνήθως αυτό δεν γίνεται την ίδια στιγμή, βέβαια αλλά πρώτα εκτίθεται στην πενικιλίνη …και/ο/καθεξής … …
Είναι μια διαδικασία γενετικής επιλογής που θα γίνει σε ένα εργαστήριο με ένα επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρόκειται ουσιαστικά για το πώς δημιουργούνται μερικά βιολογικά όπλα μηχανικής από τον αμερικανικό στρατό στις εγκαταστάσεις της εργαστήριο στο Ft. Detrick, Maryland (http://en.wikipedia.org/wiki/Fort_Detrick ).
Κατά την εξέταση των γενετικά στοιχεία του σήμερα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς αυτό θα μπορούσε να συμβεί "στην άγρια φύση".
Με απλά λόγια, αυτό superbug (υπερ-ιος) στέλεχος E.coli δεν θα μπορούσε να δημιουργηθεί στην άγρια φύση. Και αυτό αφήνει μόνο μία εξήγηση για το από πού πραγματικά προήλθαν από : το εργαστήριο.
Αν διαφωνείτε με αυτό το συμπέρασμα - και είστε βεβαίως ευπρόσδεκτοι - τότε να καταλήξουμε στο ΑΛΛΟ συμπέρασμα ότι αυτό το octobiotic superbug (ανοσία σε οκτώ κατηγορίες αντιβιοτικών) που αναπτύχθηκε τυχαία από μόνο του ... ... μόνο που το συμπέρασμά σας είναι πολύ χειρότερο και από την "bioengineered" εξήγησή μου, γιατί αυτό ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ ΘΑ ΣΗΜΑΙΝΕ ΟΤΙ το octobiotic superbugs μπορεί απλά να εμφανιστεί οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή ΧΩΡΙΣ ΑΙΤΙΑ. Αυτό θα ήταν αρκετά περισσότερο από ότι μια εξωτική θεωρία, πράγματι.
Το συμπέρασμά μου πραγματικά έχει περισσότερο νόημα : Αυτό το στέλεχος της E.coli ήταν σχεδόν σίγουρα δημιούργημα της μηχανικής και στη συνέχεια απελευθερώνεται στις προμήθειες των τροφίμων για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Τι σκοπό; Είναι προφανές νομίζω.
Είναι όλο πρόβλημα, η αντίδραση, και η λύση εδώ, αφού το ξέρετε πια πως παίζετε το έργο. (πω πω χάνω την εκπομπή του σ. χατζαρα). Πρώτα προκαλούν κάποιο πρόβλημα (ένα θανάσιμο στέλεχος E.coli στην προμήθεια τροφίμων). Στη συνέχεια, περιμένουμε την αντίδραση του κοινού (τεράστια κατακραυγή καθώς ο πληθυσμός τρομοκρατείται από E.coli).
Σε απάντηση αυτού, θεσπίζουν την επιθυμητή λύση δια εσάς (το συνολικό έλεγχο της παγκόσμιας προσφοράς τροφίμων και την απαγόρευση των νωπών, νωπό γάλα και νωπά λαχανικά).
Όταν οι άνθρωποι φοβούνται, θυμηθείτε, δεν θα είναι δύσκολο να τους κάνουμε να συμφωνήσουν σε σχεδόν κάθε μορφή και επίπεδο τυραννίας. Και κάνοντας τους ανθρώπους να φοβούνται την τροφή … μα είναι ένα απλό θέμα ... λίγες …Τύπου της κυβέρνησης …Τύπου …μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου …στα ΜΜΕ… θυγατρικών ειδήσεων …είναι το μόνο που χρειάζεται.
Πρώτα απαγόρευση της φυσικής ιατρικής, και σήμερα επίθεση κατά του εφοδιασμού μας με τρόφιμα.
Τώρα, να θυμάστε : Όλα αυτά συμβαίνουν στα γοβάκια (όχι της λαίδης μπίλντεμπεργκ, αλλά) της απαγόρευσης της Ε.Ε. για τα φαρμακευτικά βότανα και τα συμπληρώματα διατροφής - την απαγόρευση που θέτει εκτός νόμου απροκάλυπτα διατροφικές θεραπείες που βοηθούν να κρατηθούν οι άνθρωποι υγιείς και απαλλαγμένοι από κάθε νόσο.
Τώρα που είναι παράνομα όλα αυτά (τα βότανα και συμπληρώματα), το επόμενο βήμα είναι να κάνουν τους ανθρώπους να φοβούνται τα φρέσκα τρόφιμα.
Και να τα φοβούνται πολύ, πάρα πολύ. Αυτό συμβαίνει γιατί τα νωπά λαχανικά είναι τα «φάρμακα», και για όσο διάστημα το κοινό έχει το δικαίωμα να αγοράζει φρέσκα λαχανικά, μπορεί να αποτρέπει πάντα την κάθε ασθένεια.
Αλλά αν μπορείτε να κάνετε τους ανθρώπους να ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τα νωπά λαχανικά - ή ακόμα να τεθούν αυτά και εκτός νόμου - τότε μπορείτε να επιβάλετε και στο σύνολο του πληθυσμού μια «διατροφή των νεκρών», δηλαδή τροφές επεξεργασμένες, τροφές που προάγουν την εκφυλιστική ασθένεια και ενισχύουν τα κέρδη των ισχυρών, τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιρειών.
Είναι όλα μέρος του ίδιου προγράμματος, μπορείτε να δείτε : Κρατήστε τους ανθρώπους άρρωστους, να τους στερήσετε την πρόσβαση σε βότανα επούλωσης και συμπληρώματα διατροφής, τότε τα κέρδη από τη δυστυχία τους θα φτάσουν στα χέρια των παγκόσμιων καρτέλ των φαρμάκων.
Τα Γενετικά Τροποποιημένα παίζουν ένα παρόμοιο ρόλο σε όλα αυτά, φυσικά : Είναι σχεδιασμένα για να μολύνουν την παροχή τροφίμων με το γενετικό κώδικα που προκαλεί εκτεταμένη στειρότητα στους ανθρώπων. Και όσοι είναι κατά κάποιο τρόπο σε θέση να αναπαράχθουν μετά την έκθεσή τους σε Γενετικά Τροποποιημένα εξακολουθούν να υποφέρουν από εκφυλιστικές ασθένειες, αυτές τις ασθένειες που πλουτίζουν τις επιχειρήσεις φαρμάκων, αντί για την αληθινή τους "θεραπεία".
Στην πραγματικότητα, αυτά τα στελέχη της E.coli superbugs μπορεί να είναι αρκετά εύκολα να αντιμετωπιστούν με έναν συνδυασμό φυσικών αντιβιοτικών πλήρους φάσματος από φυτά, όπως το σκόρδο, τζίντζερ, τα κρεμμύδια και φαρμακευτικά φυτά. Εκτός αυτού, τα προβιοτικά μπορεί να βοηθήσουν στην εξισορρόπηση της χλωρίδας του πεπτικού συστήματος.
Ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα και η καλή λειτουργία πεπτικού συστήματος μπορεί να κρατήσουν μακριά μια μόλυνση E.coli superbug, αλλά αυτό είναι ένα ακόμα γεγονός που η ιατρική κοινότητα δεν θέλει να το ξέρεις. Θα προτιμούσε να παραμείνεις ένα αβοήθητο θύμα που βρίσκεται στο νοσοκομείο, περιμένοντας να πεθάνεις, που θέτεις τις επιλογές ζωής σου στην διάθεσή τους. Αυτή είναι "η σύγχρονη ιατρική» για σένα. Προκαλούν τα προβλήματα που ισχυρίζονται ότι μπορούν και ότι γνωρίζουν να τα αντιμετωπίσουν στη συνέχεια.
Genetically modified organism
http://en.wikipedia.org/wiki/Genetically_modified_organism
Και κάποιες πληροφορίες στα ελληνικά εδώ
http://www.nogmos.gr/metallagmena/1.html
Υ.Γ.
Θυμάστε ποια χώρα είχε ως στόχο η νέα τάξη πραγμάτων να τρομάξει με e.coli;
Ισπανία.
Γιατί η Ισπανία;
Ίσως να θυμάστε ότι διέρρευσαν από το Wikileaks που αποκάλυψε ότι η Ισπανία αντιστάθηκε στην εισαγωγή Genetically modified organism. Και ακόμη ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ απείλησε συγκαλυμμένα πολιτικά αντίποινα για την αντίστασή της.
Αυτή η ψευδής κατηγορία κατά της Ισπανίας για τους θανάτους e.coli είναι πιθανότατα τα αντίποινα για την απροθυμία της Ισπανίας να μεταπηδήσει στη μόδα ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΑ. (http://www.naturalnews.com/030828_G ...)
http://www.naturalnews.com/032622_ecoli_bioengineering.html#ixzz1OTOnSLXi
Ολόκληρη η σελίδα του άρθρου
http://www.to-parakseno.gr
ΑΝΑΛΥΘΗΚΕ Η ΠΡΩΤΗ ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ. Η ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΕΞΩΓΗΙΝΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΓΕΓΟΝΟΣ!
Ο γιγάντιος εξωπλανήτης με μέγεθος μεγαλύτερο αυτό του Δία, ονομάζεται HR 8799c και είναι ένας από τους τέσσερις γίγαντες αερίων του συστήματος HR 8799. Το μεγάλο μέγεθος των εξωπλανητών και η μεγάλη απόστασή τους από το μητρικό άστρο καθιστούν το HR 8799 ένα από τα λίγα πλανητικά συστήματα που έχουν παρατηρηθεί άμεσα, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις, η ύπαρξη των πλανητών συμπεραίνεται με έμμεσες μεθόδους, από διαστημικά τηλεσκόπια.
Η μελέτη του HR 8799c αποτελεί την λεπτομερέστερη μέχρι σήμερα φασματική ανάλυση ενός εξωπλανήτη. Ο φασματογράφος Osiris του Κeck II, αναλύοντας την ακτινοβολία που ανακλάται από τον πλανήτη, ανίχνευσε τις φασματικές υπογραφές του άνθρακα και του οξυγόνου, υπό τη μορφή μονοξειδίου του άνθρακα και υδρατμών αντίστοιχα. Ένας τεχνικός άθλος που θα θεωρούνταν αδύνατος πριν από 20 χρόνια και δεν αποκλείεται να οδηγήσει στο μέλλον στην ανακάλυψη κόσμων που φιλοξενούν ζωή, από πιο ισχυρά τηλεσκόπια που θα μπορούσαν να ανιχνεύουν με μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις φασματικές υπογραφές των εξωπλανητών. Και η ανίχνευση βιομορίων όπως η χλωροφύλλη των γήινων φυτών θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανακάλυψη των πρώτων εξωγήινων μορφών ζωής.
«Ο Θάνατος δεν είναι το τέλος» λένε οι επιστήμονες σύμφωνα με τον Αϊνστάιν!!!
Η καινούργια προσέγγιση στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου λέγεται Βιοκεντρισμός, και προέρχεται τόσο από το χώρο της κβαντοφυσικής και της θεωρίας των παράλληλων συμπάντων, όσο και από τον ίδιο τον Αϊνστάιν...
Σύμφωνα με ένα από τα θεμελιώδη αξιώματα της επιστήμης, καμίας μορφής ενέργεια δεν χάνεται. Δεν δημιουργείται και δεν καταστρέφεται απλά υπάρχει. Ξεκινώντας από αυτό, και με δεδομένο ότι ο εγκέφαλος, είναι μια τεράστια γεννήτρια ενέργειας, οι επιστήμονες καλούνται να απαντήσουν στο τι γίνεται αυτή η ποσότητα ενέργειας, όταν ο εγκέφαλος σταματήσει λόγω θανάτου να λειτουργεί. Είναι πιθανόν να μεταβιβάζεται σε ένα παράλληλο σύμπαν;
Για τους μελετητές, η θεωρία των παράλληλων συμπάντων, είναι μια πραγματικότητα πολύ πιο αντικειμενική από αυτό που θεωρούμε πραγματικότητα δεδομένου ότι έννοιες όπως ο χώρος και ο χρόνος, θεμελιώδεις όσον αφορά την προσέγγιση μας απέναντι στην πραγματικότητα, δεν υφίστανται όπως τις αντιλαμβανόμαστε. Οτιδήποτε ο εγκέφαλος επεξεργάζεται και χρησιμοποιεί σαν πληροφορία, είναι απλά ένα εργαλείο κατανόησης ενός συγκεκριμένου χωροχρόνου μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας. Κάτι που αποδεικνύεται από την ανικανότητα του εγκεφάλου, να κατανοήσει την ύπαρξη του συμπαντικού απείρου, εφ' όσον ο προγραμματισμός του, του καθιστά κατανοητά μόνο τα πεπερασμένα σύνολα.
Σε ένα σύμπαν χωρίς χώρο και χρόνο (με τις έννοιες που εμείς τους δίνουμε) όπως στην ουσία έχει αποδειχτεί ότι είναι το σύμπαν, η έννοια του θανάτου, του τέλους, πολύ απλά δεν υφίσταται λένε οι ειδικοί. Υφίσταται η εμπειρία του θανάτου, όπως τον βιώνουμε με το συγκεκριμένης λειτουργίας εγκέφαλο μας, αλλά κατά πόσο αυτή η εμπειρία, ανταποκρίνεται σε μια αντικειμενική πραγματικότητα, για την οποία δεν έχουμε εργαλεία κατανόησης;
Ο ίδιος ο Αϊνστάιν είχε παραδεχτεί με αφορμή το θάνατό ενός φίλου του, του Μπέσο: «Ο Μπέσο έφυγε από αυτόν τον παράξενο κόσμο, λίγο πριν από μένα. Αλλά αυτό δε σημαίνει τίποτα. Άνθρωποι σαν κι εμάς, γνωρίζουμε ότι ο διαχωρισμός ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον, είναι απλά και μόνο μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση».
Σύμφωνα με τη μελέτη των επιστημόνων, η αθανασία δεν είναι μια διαρκής ύπαρξη σε έναν κόσμο δίχως τέλος γιατί πολύ απλά σαν έννοια, κατοικεί έξω από την έννοια του χρόνου όπως τον ξέρουμε. Σε έναν κόσμο έξω από την αντιληπτική μας ικανότητα, κι από ότι θεωρούμε πραγματικό και μη.
Όσο δεδομένη είναι η περιορισμένη μας ικανότητα στον προσδιορισμό της πραγματικότητας άλλο τόσο είναι και η ικανότητά μας στον προσδιορισμό της μη πραγματικότητας. Αυτής που δεν περιορίζεται από το χώρο, το χρόνο και τους νόμους ενός χιλιοστού του σύμπαντος, αλλά επεκτείνεται σε ολόκληρη την δημιουργία και τις παράλληλες, άπειρες όπως και ο χωροχρόνος, μορφές της.
πηγη
http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr
Ο ακέφαλος διαστημάνθρωπος Τoυ Zacharia Sitchin
O Ζacharia Sitchin είναι σήμερα ο πιο γνωστός ανά τον κόσμο εκπρόσωπος
της λεγόμενης εξωγήινης αρχαιολογίας. Όντας ένας από τους πιο...
έγκυρους «ανατολιστές» και γνώστης πολλών αρχαίων
γλωσσών, κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει πανάρχαια σουμεριακά και ακκαδικά
κείμενα και να συνθέσει μια νέα Προϊστορία που κλονίζει όλες τις
κατεστημένες απόψεις για την καταγωγή του ανθρώπου και την αληθινή φύση
των θεών.
Του Zacharia Sitchin
Ένας ανταποκριτής από την Τουρκία μου έγραψε για να με ενημερώσει ότι υπάρχει ένα παράξενο γλυπτό 3.000 ετών, που θυμίζει το μοντέλο ενός πυραύλου με κωνική κεφαλή, παρουσιάζοντας μου επιπλέον ένα σκίτσο του. Η αεροδυναμική του άτρακτος είναι χωρισμένη σε τμήματα και στο οπίσθιο μέρος πίσω από την «μηχανή», υπάρχει κάτι που μοιάζει με ένα σύμπλεγμα πέντε σωλήνων εξάτμισης. Στο κέντρο του σκάφους βρίσκεται ο πιλότος. Κάθεται εκεί με τα μπράτσα του διπλωμένα και τα πόδια λυγισμένα προς το στήθος, και φοράει μια πτυχωτή μονοκόμματη στολή που αγκαλιάζει όλο του το σώμα, καταλήγοντας σε ένα ζευγάρι μπότες για τα πόδια και σε γάντια για τα χέρια. Δυστυχώς το κεφάλι του είναι σπασμένο και δεν έχει βρεθεί. Λεγόταν ότι ανακαλύφθηκε κατά την διάρκεια ανασκαφών στην περιοχή Toprakkale, κοντά στη λίμνη Βαν- τη μεγαλύτερη λίμνη της Τουρκίας, στα σύνορα με το Ιράν, και πως την κατοχή του είχε τώρα η αρχαιολογική υπηρεσία της χώρας.
Έτσι το 1990, ενώ πραγματοποιούσα μια περιοδεία στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της Τουρκίας μετά από πρόσκληση της Τουρκικής Κυβέρνησης, άδραξα την ευκαιρία να κάνω περισσότερες έρευνες σχετικά με το αγαλματίδιο. Η απάντηση που έλαβα ήταν πως το μέρος που πιθανότατα, θα φιλοξενούσε ένα τέτοιο έργο ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης. Όμως εκεί δεν βρήκα να εκτίθεται τίποτα που θα μπορούσε να του μοιάζει, ενώ το προσωπικό ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε τίποτα σχετικά.
Πέρασαν αρκετά χρόνια, όταν ξαφνικά έλαβα ένα μικρό απόκομμα Τύπου, το οποίο στηριζόταν στο άρθρο ενός παλαιού τουρκικού περιοδικού, με την επικεφαλίδα «Ένα αρχαίο διαστημόπλοιο;» Αν και το άρθρο ήταν σύντομο περιείχε μια φωτογραφία του αινιγματικού αντικειμένου – που αποτελούσε τουλάχιστον απόδειξη ότι υπήρχε – και δήλωνε πως η ηλικία του είχε εκτιμηθεί γύρω στο 1.000π.Χ. Οι διαστάσεις του ήταν 22 εκατοστά μήκος, 7,5,εκατοστα πλάτος και 8 εκατοστά ύψος, ενώ όπως περιέγραφε λακωνικά το άρθρο, έμοιαζε στην όψη με «διαστημικό όχημα για έναν επιβάτη».
Το άρθρο πληροφορούσε επίσης πως το γλυπτό είχε βρεθεί κατά την διάρκεια
ανασκαφών στην αρχαία πόλη Tushpa, πρωτεύουσα του βασιλείου της
Ουραρτού, που κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ ήταν ένα μεγάλο και ισχυρό
κράτος, το οποίο βρισκόταν σε αντιζηλία με την Ασσουρία στο νότο. Οι
τοπικές παραδόσεις επιμένουν πως οι κάτοικοι της Ουραρτού κατάγονταν
απευθείας από τους επιζώντες της Κιβωτού του Νώε, όταν αυτή τελικά
προσάραξε στο Όρος Αραράτ, οι δίδυμες κορυφές του οποίου υψώνονται
μεγαλόπρεπα στα περίχωρα. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον, καθώς τα αρχαία
σουμερικά κείμενα που αφορούν τον Κατακλυσμό του Νώε περιέχουν
συγκεκριμένες αναφορές σε «θεούς» που επέβαιναν σε παράξενα ιπτάμενα
αντικείμενα. Περιγράφουν τα όντα αυτά να περιφέρονται γύρω από την Γη
όσο διαρκούσε ο Μεγάλος Κατακλυσμός. Λένε ακόμα πως το σκάφος τους
προσγειώθηκε στο Όρος Αραράτ, καθώς οι επιβάτες του δελεάστηκαν από την
μυρωδιά των κρεάτων που ψήνονταν όταν ο Νώε θυσίασε εκεί. Η πιο
σημαντική λεπτομέρεια, πάντως, ήταν ο ισχυρισμός του άρθρου πως το
γλυπτό βρισκόταν στο Μουσείο της Κωνσταντινούπολης, του οποίου το
προσωπικό είχε αρνηθεί παλιότερα πως γνώριζε οτιδήποτε σχετικά. Ζήτησα
λοιπόν από ένα Γερμανό συνάδελφο μου, ο οποίος βρισκόταν εκείνη την
περίοδο στην Τουρκία, να επισκεφτεί εκ μέρους μου το μουσείο για να
ανακαλύψει την αλήθεια. Και να, που μόλις έδειξε ένα αντίγραφο του
άρθρου σε κάποιον από τους ανώτερους υπαλλήλους του μουσείου, το
αντικείμενο βρέθηκε μπροστά του μέσα σε πέντε λεπτά! Του επέτρεψαν να το
εξετάσει, όχι όμως και να το φωτογραφήσει. Όταν ρώτησε πως είχε
περιέλθει στην κατοχή του μουσείου, ο υπάλληλος απάντησε πως είχε
κατασχεθεί δυο χρόνια νωρίτερα από έναν τουρίστα που ετοιμαζόταν να
εγκαταλείψει την χώρα. «Το απόκτησε κατά την παραμονή του στην Τουρκία
και θα το έπαιρνε μαζί του στο εξωτερικό, παρά το γεγονός ότι η εξαγωγή
αρχαιοτήτων από την Τουρκία είναι παράνομη.»
Ο συνάδελφος μου ρώτησε γιατί δεν το εξέθεταν. «Επειδή είναι πλαστό», ήταν η απάντηση.
«Πως μπορεί να είστε σίγουροι», ρώτησε. «Επειδή δεν αντικατοπτρίζει την τεχνοτροπία της εποχής από την οποία υποτίθεται πως προέρχεται», του είπε ο υπάλληλος. «Μοιάζει με διαστημική κάψουλα – αλλά φυσικά, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο την εποχή εκείνη. Κάποιος θέλησε να κάνει μια φάρσα».
Με άλλα λόγια το αντικείμενο δεν μπορούσε να είναι αυθεντικό, επειδή τότε θα πιστοποιούσε την αυθεντικότητα ενός άλλου στοιχείου (της ύπαρξης ενός αρχαίου διαστημοπλοίου), ενός στοιχείου στο οποίο αρνούνταν να πιστέψει το μουσείο. Πέρασε αρκετός καιρός για να αναρωτηθεί εν τέλει ο συνάδελφος μου: αν το αντικείμενο ήταν πλαστό τότε γιατί κατασχέθηκε; και γιατί βρισκόταν στην κατοχή του μουσείου; αφού ανέφερε το περιστατικό σε ένα γερμανικό περιοδικό, κάποιοι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν δική τους έρευνα. Μετά από μια κοπιαστική αλληλογραφία, έλαβαν μια επιστολή που ισχυριζόταν πως το γλυπτό ήταν πλαστό, κατασκευασμένο από «γύψο, από αυτόν που χρησιμοποιούν για την θεραπεία καταγμάτων, και σκόνη μαρμάρου» και περιείχε μια εντελώς νέα εκδοχή σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο έφτασε στην κατοχή του μουσείου. Ο ισχυρισμός αυτή τη φορά ήταν πως το αντικείμενο έφερε στο μουσείο το 1973 ένας έμπορος αρχαιοτήτων, που δήλωσε πως ήθελε να το πουλήσει. Όταν όμως συνειδητοποίησε πως το αντικείμενο ήταν πλαστό, δεν ενδιαφέρθηκε να το αναζητήσει.
Η προσωπική μου εμπειρία
Όταν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι επισκέφτηκαν το μουσείο το 1994, τους επανέλαβαν την ίδια ιστορία. Οι αντιφατικές αυτές διηγήσεις - αλλά και η αρχική άρνηση του μουσείου πως διέθετε κάποιο τέτοιο αντικείμενο – είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα να εξάψουν περισσότερο την περιέργεια μου. Έτσι το 1997, επισκέφτηκα και πάλι το μουσείο και είχα μια συνάντηση με τον διευθυντή, δρ. Alpay Pasinli. Όταν έβγαλα από τον χαρτοφύλακα μου όλα τα σχετικά άρθρα των περιοδικών και τα ακούμπησα στο γραφείο μπροστά του, ήξερα πως δεν θα μπορούσε πια να αρνηθεί την σπουδαιότητα του αντικειμένου. «Γιατί δεν εκτίθεται;» ρώτησα. «Δεν εκθέτουμε πλαστά κομμάτια», μου απάντησε. Και εγώ ξαναρώτησα, γιατί τέλος πάντων, θεωρούσαν πως ήταν πλαστό. Ο δρ. Pasinli παρουσίασε δυο λόγους. Πρώτον επειδή δεν υπήρχαν πύραυλοι στην Αρχαιότητα. Δεύτερον επειδή κανένα χειροτέχνημα δεν μπορεί να θεωρηθεί αυθεντικό, αν είναι μοναδικό και χωρίς κάποιο ανάλογο – χρειάζεται να υπάρχει τουλάχιστον άλλο ένα εύρημα ενός παρόμοιου αντικειμένου, που να απεικονίζει τα ίδια πράγματα ή να είναι κατασκευασμένο με παρόμοια τεχνοτροπία, με το οποίο να μπορεί να συγκριθεί. Προσωπικά μου φάνηκε πως και τα δυο επιχειρήματα στηρίζονταν σε εντελώς σαθρές παραδοχές, επικεντρώθηκα όμως στο δεύτερο. Η αλήθεια υποστήριξα, είναι πως ένα αντικείμενο μπορεί να θεωρηθεί αυθεντικό ακόμη και αν είναι μοναδικό στο είδος του. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι ο ξακουστός Δίσκος της Φαιστού, που ανακαλύφθηκε στην Κρήτη το 1908, από διεθνούς φήμης αρχαιολόγους. Φέρει ιερογλυφικές επιγραφές, οι οποίες δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα, ακριβώς επειδή δεν έχει ανακαλυφθεί ποτέ κάποιο παρόμοιο αντικείμενο – και όμως ο δίσκος θεωρείται αναμφίβολα αυθεντικός.
Μετά από μια μακρά συζήτηση μου επέτρεψαν τελικά να δω ο ίδιος το
γλυπτό. Για μεγάλη μου έκπληξη, διαπίστωσα πως φυλασσόταν σε ένα συρτάρι
στο γραφείο του υποδιευθυντή του μουσείου, προσεκτικά τοποθετημένο σε
ένα δίσκο και καλυμμένο με ένα σκούρο μπλε βελούδινο ύφασμα. Ήταν μια
καταπληκτική στιγμή. Όταν το έβλεπες από κοντά, το γλυπτό φαινόταν ακόμα
πιο εντυπωσιακό από οποιαδήποτε φωτογραφία. Μπορούσα να ξεχωρίσω τα
περίπλοκα σκαλίσματα στους σωλήνες της εξάτμισης, τις λεπτομέρειες της
πτυχωτής και προφανώς ελαστικής διαστημικής στολής. Πως θα ήθελα να ήταν
το κεφάλι ακόμη άθικτο, ώστε να μπορέσω να δω το πρόσωπο του πιλότου! Ο
υπάλληλος που κρατούσε το δίσκο ήταν ανήσυχος και πολύ προσεκτικός. Μου
επέτρεψε με μεγάλο δισταγμό, να γυρίσω το αντικείμενο από την άλλη
πλευρά, στη συνέχεια να το κρατήσω στο χέρι μου και – τέλος- να τραβήξω
μια φωτογραφία του. Μετά από αυτό, το τύλιξε στο βελούδινο ύφασμα και το
έβαλε ξανά στο συρτάρι. «Λοιπόν, τι νομίζετε;» με ρώτησε ο δρ. Pasinli.
«Σίγουρα», του απάντησα, «δεν πρόκειται για χυτό ομοίωμα».
Του εξήγησα πως το είχα ελέγξει με προσοχή για να βρω σημάδια από καλούπι – για αυτή τη ραφή που σχηματίζεται στο σημείο που εφαρμόζουν τα δυο μισά του καλουπιού – όμως δεν είδα τίποτα παρόμοιο. Οι αυλακώσεις στο αντικείμενο αποτελούσαν, όλες τους, μέρος του σχεδίου του σκάφους. Ούτε και ήταν φτιαγμένο από γύψο. Ήταν μια ελαφριά πορώδης πέτρα με φυσική καστανοκίτρινη απόχρωση. Αν επρόκειτο για ζωγραφισμένο γύψο, το λευκό χρώμα θα φαινόταν στο σημείο που είχε σπάσει το κεφάλι – όμως το χρώμα του ήταν ομοιόμορφο παντού. «Ώστε πιστεύετε πως έχουμε να κάνουμε με γνήσιο καλλιτέχνημα;», με ρώτησε ο δρ. Pasinli.
«Αυτό που θεωρώ το πιο πιθανό είναι ότι έχετε στην κατοχή σας κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις πυραμίδες. Θα πρέπει να το εκθέσετε και να αφήσετε τον κόσμο να σχηματίσει τη δική του άποψη.» Χωρίσαμε πολύ φιλικά, ενώ ο δρ. Pasinli υποσχέθηκε πως θα ξανασκεφτόταν την πρόταση μου.
Όταν επέστρεψα σπίτι μου στην Νέα Υόρκη, έστειλα στον δρ. Pasinli εικόνες γλυπτών από την Λατινική Αμερική που έδειχναν πως το γλυπτό του αστροναύτη δεν ήταν και τόσο μοναδικό. Πράγματι η εμφάνιση του πιλότου θυμίζει καταπληκτικά μια μορφή που φοράει προστατευτική στολή και κάποιου είδους σακίδιο με εξοπλισμό και χειρίζεται κάτι που μοιάζει με φλογοβόλο και που μπορεί να δει κανείς σε μια γιγάντια πέτρινη κολόνα – που χρονολογείται πολύ νωρίτερα από την περίοδο των Ατζέκων – στην Tula του Κεντρικού Μεξικού.
Τελικά τον Οκτώβριο του 1997, έλαβα ένα γράμμα από τον δρ. Pasinli, που με πληροφορούσε ότι το «ψευτο-διαστημόπλοιο» εκτιθόταν πλέον σε κάποια από τις αίθουσες του μουσείου. «Ελπίζω πως θα είστε ευχαριστημένος τώρα», μου έγραφε. Και ήμουν – ευχαριστημένος και περήφανος. Επιτέλους είχε σηκωθεί το πέπλο της μυστικότητας που το έκρυβε τόσα χρόνια.
Δυστυχώς η νίκη μου αποδείχτηκε προσωρινή. Λίγο αργότερα ο δρ. Pasinli αντικαταστάθηκε και κάποιος άλλος ανέλαβε τη διεύθυνση του μουσείου. Το μοντέλο του ακέφαλου αστροναύτη – αυτό το εκπληκτικό αντικείμενο που μπορεί να αποτελεί το κλειδί πολλών παράξενων μυστικών – αποσύρθηκε από την βιτρίνα του!
Που βρίσκετε σήμερα; Ποιος ξέρει..Μάλλον έχει επιστρέψει στο σκοτεινό του συρτάρι, μέσα στο βελούδινο κάλυμμα του.
Ένας ανταποκριτής από την Τουρκία μου έγραψε για να με ενημερώσει ότι υπάρχει ένα παράξενο γλυπτό 3.000 ετών, που θυμίζει το μοντέλο ενός πυραύλου με κωνική κεφαλή, παρουσιάζοντας μου επιπλέον ένα σκίτσο του. Η αεροδυναμική του άτρακτος είναι χωρισμένη σε τμήματα και στο οπίσθιο μέρος πίσω από την «μηχανή», υπάρχει κάτι που μοιάζει με ένα σύμπλεγμα πέντε σωλήνων εξάτμισης. Στο κέντρο του σκάφους βρίσκεται ο πιλότος. Κάθεται εκεί με τα μπράτσα του διπλωμένα και τα πόδια λυγισμένα προς το στήθος, και φοράει μια πτυχωτή μονοκόμματη στολή που αγκαλιάζει όλο του το σώμα, καταλήγοντας σε ένα ζευγάρι μπότες για τα πόδια και σε γάντια για τα χέρια. Δυστυχώς το κεφάλι του είναι σπασμένο και δεν έχει βρεθεί. Λεγόταν ότι ανακαλύφθηκε κατά την διάρκεια ανασκαφών στην περιοχή Toprakkale, κοντά στη λίμνη Βαν- τη μεγαλύτερη λίμνη της Τουρκίας, στα σύνορα με το Ιράν, και πως την κατοχή του είχε τώρα η αρχαιολογική υπηρεσία της χώρας.
Έτσι το 1990, ενώ πραγματοποιούσα μια περιοδεία στους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία της Τουρκίας μετά από πρόσκληση της Τουρκικής Κυβέρνησης, άδραξα την ευκαιρία να κάνω περισσότερες έρευνες σχετικά με το αγαλματίδιο. Η απάντηση που έλαβα ήταν πως το μέρος που πιθανότατα, θα φιλοξενούσε ένα τέτοιο έργο ήταν το Αρχαιολογικό Μουσείο Κωνσταντινούπολης. Όμως εκεί δεν βρήκα να εκτίθεται τίποτα που θα μπορούσε να του μοιάζει, ενώ το προσωπικό ισχυριζόταν πως δεν γνώριζε τίποτα σχετικά.
Πέρασαν αρκετά χρόνια, όταν ξαφνικά έλαβα ένα μικρό απόκομμα Τύπου, το οποίο στηριζόταν στο άρθρο ενός παλαιού τουρκικού περιοδικού, με την επικεφαλίδα «Ένα αρχαίο διαστημόπλοιο;» Αν και το άρθρο ήταν σύντομο περιείχε μια φωτογραφία του αινιγματικού αντικειμένου – που αποτελούσε τουλάχιστον απόδειξη ότι υπήρχε – και δήλωνε πως η ηλικία του είχε εκτιμηθεί γύρω στο 1.000π.Χ. Οι διαστάσεις του ήταν 22 εκατοστά μήκος, 7,5,εκατοστα πλάτος και 8 εκατοστά ύψος, ενώ όπως περιέγραφε λακωνικά το άρθρο, έμοιαζε στην όψη με «διαστημικό όχημα για έναν επιβάτη».
Ο συνάδελφος μου ρώτησε γιατί δεν το εξέθεταν. «Επειδή είναι πλαστό», ήταν η απάντηση.
«Πως μπορεί να είστε σίγουροι», ρώτησε. «Επειδή δεν αντικατοπτρίζει την τεχνοτροπία της εποχής από την οποία υποτίθεται πως προέρχεται», του είπε ο υπάλληλος. «Μοιάζει με διαστημική κάψουλα – αλλά φυσικά, δεν υπήρχε κάτι τέτοιο την εποχή εκείνη. Κάποιος θέλησε να κάνει μια φάρσα».
Με άλλα λόγια το αντικείμενο δεν μπορούσε να είναι αυθεντικό, επειδή τότε θα πιστοποιούσε την αυθεντικότητα ενός άλλου στοιχείου (της ύπαρξης ενός αρχαίου διαστημοπλοίου), ενός στοιχείου στο οποίο αρνούνταν να πιστέψει το μουσείο. Πέρασε αρκετός καιρός για να αναρωτηθεί εν τέλει ο συνάδελφος μου: αν το αντικείμενο ήταν πλαστό τότε γιατί κατασχέθηκε; και γιατί βρισκόταν στην κατοχή του μουσείου; αφού ανέφερε το περιστατικό σε ένα γερμανικό περιοδικό, κάποιοι δημοσιογράφοι ξεκίνησαν δική τους έρευνα. Μετά από μια κοπιαστική αλληλογραφία, έλαβαν μια επιστολή που ισχυριζόταν πως το γλυπτό ήταν πλαστό, κατασκευασμένο από «γύψο, από αυτόν που χρησιμοποιούν για την θεραπεία καταγμάτων, και σκόνη μαρμάρου» και περιείχε μια εντελώς νέα εκδοχή σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο έφτασε στην κατοχή του μουσείου. Ο ισχυρισμός αυτή τη φορά ήταν πως το αντικείμενο έφερε στο μουσείο το 1973 ένας έμπορος αρχαιοτήτων, που δήλωσε πως ήθελε να το πουλήσει. Όταν όμως συνειδητοποίησε πως το αντικείμενο ήταν πλαστό, δεν ενδιαφέρθηκε να το αναζητήσει.
Η προσωπική μου εμπειρία
Όταν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι επισκέφτηκαν το μουσείο το 1994, τους επανέλαβαν την ίδια ιστορία. Οι αντιφατικές αυτές διηγήσεις - αλλά και η αρχική άρνηση του μουσείου πως διέθετε κάποιο τέτοιο αντικείμενο – είχαν ως μοναδικό αποτέλεσμα να εξάψουν περισσότερο την περιέργεια μου. Έτσι το 1997, επισκέφτηκα και πάλι το μουσείο και είχα μια συνάντηση με τον διευθυντή, δρ. Alpay Pasinli. Όταν έβγαλα από τον χαρτοφύλακα μου όλα τα σχετικά άρθρα των περιοδικών και τα ακούμπησα στο γραφείο μπροστά του, ήξερα πως δεν θα μπορούσε πια να αρνηθεί την σπουδαιότητα του αντικειμένου. «Γιατί δεν εκτίθεται;» ρώτησα. «Δεν εκθέτουμε πλαστά κομμάτια», μου απάντησε. Και εγώ ξαναρώτησα, γιατί τέλος πάντων, θεωρούσαν πως ήταν πλαστό. Ο δρ. Pasinli παρουσίασε δυο λόγους. Πρώτον επειδή δεν υπήρχαν πύραυλοι στην Αρχαιότητα. Δεύτερον επειδή κανένα χειροτέχνημα δεν μπορεί να θεωρηθεί αυθεντικό, αν είναι μοναδικό και χωρίς κάποιο ανάλογο – χρειάζεται να υπάρχει τουλάχιστον άλλο ένα εύρημα ενός παρόμοιου αντικειμένου, που να απεικονίζει τα ίδια πράγματα ή να είναι κατασκευασμένο με παρόμοια τεχνοτροπία, με το οποίο να μπορεί να συγκριθεί. Προσωπικά μου φάνηκε πως και τα δυο επιχειρήματα στηρίζονταν σε εντελώς σαθρές παραδοχές, επικεντρώθηκα όμως στο δεύτερο. Η αλήθεια υποστήριξα, είναι πως ένα αντικείμενο μπορεί να θεωρηθεί αυθεντικό ακόμη και αν είναι μοναδικό στο είδος του. Ένα κλασικό παράδειγμα είναι ο ξακουστός Δίσκος της Φαιστού, που ανακαλύφθηκε στην Κρήτη το 1908, από διεθνούς φήμης αρχαιολόγους. Φέρει ιερογλυφικές επιγραφές, οι οποίες δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί μέχρι σήμερα, ακριβώς επειδή δεν έχει ανακαλυφθεί ποτέ κάποιο παρόμοιο αντικείμενο – και όμως ο δίσκος θεωρείται αναμφίβολα αυθεντικός.
Του εξήγησα πως το είχα ελέγξει με προσοχή για να βρω σημάδια από καλούπι – για αυτή τη ραφή που σχηματίζεται στο σημείο που εφαρμόζουν τα δυο μισά του καλουπιού – όμως δεν είδα τίποτα παρόμοιο. Οι αυλακώσεις στο αντικείμενο αποτελούσαν, όλες τους, μέρος του σχεδίου του σκάφους. Ούτε και ήταν φτιαγμένο από γύψο. Ήταν μια ελαφριά πορώδης πέτρα με φυσική καστανοκίτρινη απόχρωση. Αν επρόκειτο για ζωγραφισμένο γύψο, το λευκό χρώμα θα φαινόταν στο σημείο που είχε σπάσει το κεφάλι – όμως το χρώμα του ήταν ομοιόμορφο παντού. «Ώστε πιστεύετε πως έχουμε να κάνουμε με γνήσιο καλλιτέχνημα;», με ρώτησε ο δρ. Pasinli.
«Αυτό που θεωρώ το πιο πιθανό είναι ότι έχετε στην κατοχή σας κάτι πολύ πιο σημαντικό από τις πυραμίδες. Θα πρέπει να το εκθέσετε και να αφήσετε τον κόσμο να σχηματίσει τη δική του άποψη.» Χωρίσαμε πολύ φιλικά, ενώ ο δρ. Pasinli υποσχέθηκε πως θα ξανασκεφτόταν την πρόταση μου.
Όταν επέστρεψα σπίτι μου στην Νέα Υόρκη, έστειλα στον δρ. Pasinli εικόνες γλυπτών από την Λατινική Αμερική που έδειχναν πως το γλυπτό του αστροναύτη δεν ήταν και τόσο μοναδικό. Πράγματι η εμφάνιση του πιλότου θυμίζει καταπληκτικά μια μορφή που φοράει προστατευτική στολή και κάποιου είδους σακίδιο με εξοπλισμό και χειρίζεται κάτι που μοιάζει με φλογοβόλο και που μπορεί να δει κανείς σε μια γιγάντια πέτρινη κολόνα – που χρονολογείται πολύ νωρίτερα από την περίοδο των Ατζέκων – στην Tula του Κεντρικού Μεξικού.
Τελικά τον Οκτώβριο του 1997, έλαβα ένα γράμμα από τον δρ. Pasinli, που με πληροφορούσε ότι το «ψευτο-διαστημόπλοιο» εκτιθόταν πλέον σε κάποια από τις αίθουσες του μουσείου. «Ελπίζω πως θα είστε ευχαριστημένος τώρα», μου έγραφε. Και ήμουν – ευχαριστημένος και περήφανος. Επιτέλους είχε σηκωθεί το πέπλο της μυστικότητας που το έκρυβε τόσα χρόνια.
Δυστυχώς η νίκη μου αποδείχτηκε προσωρινή. Λίγο αργότερα ο δρ. Pasinli αντικαταστάθηκε και κάποιος άλλος ανέλαβε τη διεύθυνση του μουσείου. Το μοντέλο του ακέφαλου αστροναύτη – αυτό το εκπληκτικό αντικείμενο που μπορεί να αποτελεί το κλειδί πολλών παράξενων μυστικών – αποσύρθηκε από την βιτρίνα του!
Που βρίσκετε σήμερα; Ποιος ξέρει..Μάλλον έχει επιστρέψει στο σκοτεινό του συρτάρι, μέσα στο βελούδινο κάλυμμα του.
Dr Royal Raymond Rife..Tον εξόντωσαν γιατί θεράπευε τον καρκίνο!!!
Η
σοβαρότερη συγκάλυψη της θεραπείας του καρκίνου από το 1930. Το
μεγαλύτερο έγκλημα της σύγχρονης ιατρικής, η εξόντωση του Dr Royal
Raymond Rife και η εξαφάνιση από τα ιατρικά συγγράμματα του όρου
“Cryptocides primordiales” δηλαδή του κρυπτοιού του καρκίνου. Tο
πραγματικά ενδιαφέρον μέρος στην ζωή του Rife ήταν η ανακάλυψη του
κρυπτοιού του καρκίνου και η ανακάλυψη της θεραπείας !
Υπάρχουν πολλές αιτίες της δημιουργίας του καρκίνου. Από καρκινογόνα, βακτήρια, ιούς, παράσιτα μέχρι ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο γυμνό μάτι. Για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι η αιτία μιας αρρώστιας πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες που καθιερώθηκαν με το θεώρημα του Koch. Π.χ. Σήμερα με αυτούς τους κανόνες δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV είναι η αιτία του Aids.
O Rife απέδειξε χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Koch ότι ο ιός που βρήκε προκαλούσε τον καρκίνο και βρήκε την θεραπεία. Ονόμασε τον ιό Cryptocides primordiales (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο), αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση.
Εμβολίασε 400 εργαστηριακά ζώα με τον ιό και προκάλεσε 400 καρκίνους. Κατόπιν χρησιμοποίησε τις συσκευές που βλέπετε στις φωτογραφίες τις οποίες κατασκεύασε με πάρα πολύ κόπο. Εξέθεσε τα ζώα σε μια μορφή ενέργειας που ήταν μοναδική για τον Cryptocides primordiales και κατέστρεψε όλους τους όγκους. Μπορείτε να διαβάσετε για όλα αυτά στο βιβλίο του The Cancer Cure That Worked.
Όταν ο Rife βγήκε δημόσια το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας χρηματοδότησε μια ειδική ιατρική μονάδα να μελετήσει την νέα θεραπεία σε άρρωστους από καρκίνο οι οποίοι θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Μετά από 130 ημέρες όλοι είχαν θεραπευθεί χωρίς καμία παρενέργεια από την θεραπεία.
O επικεφαλής της ΑΜΑ πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα San Diego Evening Tribune. ΟRife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ. Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες η για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.Η AMA ήθελε να τον κόψει. Οι φαρμακοβιομηχανίες ζητούσαν περισσότερες αποδείξεις πριν επιτρέψουν την χρήση των μηχανημάτων του. Όταν μια ιατρική συσκευή χρειάζεται έγκριση από το FDA κάθε χρήση της πρέπει να εκτιμηθεί (με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια). Λάβετε υπόψιν ότι ο Rife είχε κατασκευάσει το μικροσκόπιο του και τα άλλα μηχανήματα και κατέστρεφε μικρόβια για δεκαετίες πριν το 1930. Από το 1934 έως το 1939 γιατροί σε όλη την Αμερική χρησιμοποιούσαν τα μηχανήματα του για να θεραπεύουν τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα πιέζονταν να σταματήσουν. Τα ιατρεία τους διαρήχθηκαν και τα μηχανήματα κατασχέθηκαν.
Ένας μηχανικός που δούλευε μαζί του με την υποστήριξη της ΑΜΑ κατέθεσε μήνυση κατά του Rife. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Οι ατελείωτες δίκες τον έφθειραν, έπαθε κατάθλιψη και έπινε πολύ. Και το τρομακτικό τέλος , του κλέψανε το μικροσκόπιο και βάλανε φωτιά στο εργαστήριο του, τα πάντα χαθήκανε. Το εργαστήριο Burnett Lab στην New Jersey που διακρίβωνε ανεξάρτητα την δουλειά του κάηκε τελείως. Ο Dr Milbank Johnson υποστηρικτής του και διακριβωτής της εργασίας του δηλητηριάστηκε.
Ο Dr Nemes που ντουμπλάριζε την δουλειά του Rife στο εργαστηριό του 40 μίλια μακρυά σκοτώθηκε στην μυστηριώδη φωτιά που έπιασε και καήκανε όλα τα αρχεία του. Ο πλησιέστερος συνεργάτης του πήρε δωρεά 200.000 δολαρίων και εξαφανίστηκε. Οι άνθρωποι που δουλεύανε μαζί του ξαφνικά αρνιόνταν ότι τον ξέρανε. Ο Rife βυθίστηκε περισσότερο στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό. Το 1940 η δουλειά του είχε εξαφανιστεί τελείως. Κάθε φορά που προσπαθούσε να ανασυστήσει την έρευνα του κυνηγιόταν, μέχρι που πέθανε σε ένα νοσοκομείο από υπερβολική δόση φαρμάκου που ο ίδιος δεν είχε εγκρίνει. Η δουλειά του Rife βασίζεται εν μέρει στην τεχνολογία Τεσλα, αυτή που με τόσο κόπο και δολιότητα εξαφάνισαν, προωθώντας και επιβάλλοντας σαν «μεγαλοφυΐα» έναν παν- ηλίθιο σαν τον Αινστάιν, -κάποιοι γελάνε εις βάρος μας πολύ- μπορείτε να μάθετε γιατί στον πιο κάτω σύνδεσμο.
Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του Rife (που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο). Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τα καταφέρουν.
Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται υπόγεια. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν η θα πάρουν “τα φάρμακα του συνταξιούχου”, που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί …απλά δεν το ξέρουν ακόμη. Προσπαθείστε να βρείτε το βιβλίο του Rife «The Cancer Cure that Worked» και φυσικά διαβάστε να μάθετε γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό !!!!!! που θα ‘πρεπε να είναι δωρεάν ή σε ευτελή τιμή.
Το E = MC2 είναι η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών.Πρόκειται για ενα απολύτως εκπληκτικό επίτευγμα για το πόσο απολύτως λάθος είναι. Η εξίσωση αυτή δημιουργεί μια ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια και στη συνέχεια τα δεσμεύει όλα σε ένα όριο ταχύτητας. Γνωρίζουμε από την εργασία του καθενός από τον Faraday έως τον Τέσλα και τον Steinmetz ότι δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία της ενέργειας με την μάζα.
Ο Oliver Heaviside καθιστά σαφές ότι η μάζα δεν έχει θέση σε Ηλεκτρικές Μονάδες. Αυτό συν η επίμονη έμφαση στην αδυναμία της να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα κύρια χαρακτηριστικά της, δημιούργησαν ένα επιστημονικό meme του μυαλού γνωστό ως E = MC2. Ο Charles Wheatstone, ήδη από το 1868, απέδειξε ότι η ηλεκτρική ενέργεια κινείται o 288,00 μίλια το δευτερόλεπτο, σχεδόν 1,5 φορές ταχύτερα από ότι το φως με 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Μόλις τώρα μπορούμε να δούμε πώς αυτή η meme εξίσωση φιλοτεχνήθηκε ειδικά για να δηλητηριάσει τα μυαλά όλων των μελλοντικών επιστημόνων και να απαγορεύει σε οποιονδήποτε να δει τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν δισεκατομμύρια να ψάχνουν για κάποιο περιπλανώμενο «σωματίδιο του Θεού», το οποίο φυσικά και ποτέ δεν θα βρεθεί. Για το λόγο αυτό οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις ανακοινώνονται στα ψιλά και δεν ακούγονται ποτέ ξανά, ούτε φυσικά τίθενται σε εφαρμογή. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται σε ψέματα και παίζουν με τις λέξεις για να μας κρατήσουν μακρυά απ’ την εξέταση των «μη φυσικών φαινόμενων» που ελέγχουν όλα τα φυσικά φαινόμενα, όπως και την ηλεκτρική ενέργεια.
terraparershttp://wwwaporrito.blogspot.gr
http://periergaa.blogspot.comΥπάρχουν πολλές αιτίες της δημιουργίας του καρκίνου. Από καρκινογόνα, βακτήρια, ιούς, παράσιτα μέχρι ακτινοβολίες που δεν είναι ορατές στο γυμνό μάτι. Για να αποδειχτεί ότι κάτι είναι η αιτία μιας αρρώστιας πρέπει να ακολουθηθούν κάποιοι κανόνες που καθιερώθηκαν με το θεώρημα του Koch. Π.χ. Σήμερα με αυτούς τους κανόνες δεν έχει αποδειχθεί ότι ο HIV είναι η αιτία του Aids.
O Rife απέδειξε χρησιμοποιώντας το θεώρημα του Koch ότι ο ιός που βρήκε προκαλούσε τον καρκίνο και βρήκε την θεραπεία. Ονόμασε τον ιό Cryptocides primordiales (αρχέγονο κρυφό δολοφόνο), αντέχει στους +400 βαθμούς Κελσίου μέχρι σχεδόν το απόλυτο μηδέν. Οπότε πάει περίπατο η αποστείρωση.
Εμβολίασε 400 εργαστηριακά ζώα με τον ιό και προκάλεσε 400 καρκίνους. Κατόπιν χρησιμοποίησε τις συσκευές που βλέπετε στις φωτογραφίες τις οποίες κατασκεύασε με πάρα πολύ κόπο. Εξέθεσε τα ζώα σε μια μορφή ενέργειας που ήταν μοναδική για τον Cryptocides primordiales και κατέστρεψε όλους τους όγκους. Μπορείτε να διαβάσετε για όλα αυτά στο βιβλίο του The Cancer Cure That Worked.
Όταν ο Rife βγήκε δημόσια το πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας χρηματοδότησε μια ειδική ιατρική μονάδα να μελετήσει την νέα θεραπεία σε άρρωστους από καρκίνο οι οποίοι θα πέθαιναν οπωσδήποτε. Μετά από 130 ημέρες όλοι είχαν θεραπευθεί χωρίς καμία παρενέργεια από την θεραπεία.
O επικεφαλής της ΑΜΑ πήγε με το τραίνο να επισκεφτεί τον Rife στο San Diego. Βγήκαν φωτογραφίες, η ιστορία μπήκε στην εφημερίδα San Diego Evening Tribune. ΟRife είχε πάρει τον δρόμο για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
Σήμερα όσο και να ψάξετε να βρείτε αναφορές για τον Rife σε ιστορικά βιβλία θα δυσκολευτείτε πολύ. Επικοινωνήστε με εφημερίδα για συγκεκριμένες ημερομηνίες η για την ιστορία του και πιθανότατα θα σας πουν ότι λείπει από τα αρχεία τους. Είναι σαν ο Rife και η δουλειά του να έχουν εξαφανιστεί από τα χρονικά της ιστορίας. Το μικροσκόπιο του δεν υπήρξε ποτέ. Τα μηχανήματα του δεν υπήρξαν ποτέ. Ο ίδιος δεν υπήρξε ποτέ.Η AMA ήθελε να τον κόψει. Οι φαρμακοβιομηχανίες ζητούσαν περισσότερες αποδείξεις πριν επιτρέψουν την χρήση των μηχανημάτων του. Όταν μια ιατρική συσκευή χρειάζεται έγκριση από το FDA κάθε χρήση της πρέπει να εκτιμηθεί (με κόστος εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια). Λάβετε υπόψιν ότι ο Rife είχε κατασκευάσει το μικροσκόπιο του και τα άλλα μηχανήματα και κατέστρεφε μικρόβια για δεκαετίες πριν το 1930. Από το 1934 έως το 1939 γιατροί σε όλη την Αμερική χρησιμοποιούσαν τα μηχανήματα του για να θεραπεύουν τον καρκίνο, ενώ ταυτόχρονα πιέζονταν να σταματήσουν. Τα ιατρεία τους διαρήχθηκαν και τα μηχανήματα κατασχέθηκαν.
Ένας μηχανικός που δούλευε μαζί του με την υποστήριξη της ΑΜΑ κατέθεσε μήνυση κατά του Rife. Αυτό ήταν η αρχή του τέλους. Οι ατελείωτες δίκες τον έφθειραν, έπαθε κατάθλιψη και έπινε πολύ. Και το τρομακτικό τέλος , του κλέψανε το μικροσκόπιο και βάλανε φωτιά στο εργαστήριο του, τα πάντα χαθήκανε. Το εργαστήριο Burnett Lab στην New Jersey που διακρίβωνε ανεξάρτητα την δουλειά του κάηκε τελείως. Ο Dr Milbank Johnson υποστηρικτής του και διακριβωτής της εργασίας του δηλητηριάστηκε.
Ο Dr Nemes που ντουμπλάριζε την δουλειά του Rife στο εργαστηριό του 40 μίλια μακρυά σκοτώθηκε στην μυστηριώδη φωτιά που έπιασε και καήκανε όλα τα αρχεία του. Ο πλησιέστερος συνεργάτης του πήρε δωρεά 200.000 δολαρίων και εξαφανίστηκε. Οι άνθρωποι που δουλεύανε μαζί του ξαφνικά αρνιόνταν ότι τον ξέρανε. Ο Rife βυθίστηκε περισσότερο στην κατάθλιψη και στον αλκοολισμό. Το 1940 η δουλειά του είχε εξαφανιστεί τελείως. Κάθε φορά που προσπαθούσε να ανασυστήσει την έρευνα του κυνηγιόταν, μέχρι που πέθανε σε ένα νοσοκομείο από υπερβολική δόση φαρμάκου που ο ίδιος δεν είχε εγκρίνει. Η δουλειά του Rife βασίζεται εν μέρει στην τεχνολογία Τεσλα, αυτή που με τόσο κόπο και δολιότητα εξαφάνισαν, προωθώντας και επιβάλλοντας σαν «μεγαλοφυΐα» έναν παν- ηλίθιο σαν τον Αινστάιν, -κάποιοι γελάνε εις βάρος μας πολύ- μπορείτε να μάθετε γιατί στον πιο κάτω σύνδεσμο.
Κανένας δεν κατάφερε να ξαναφτιάξει το μικροσκόπιο του Rife (που έδειχνε ζωντανούς τους ιούς μέσα στον άρρωστο). Αρκετοί από τους συνεργάτες του τις τελευταίες δύο δεκαετίες ξαναφτιάξανε τα μηχανήματα που δημιουργούν τις φωτεινές ακτινοβολίες που χρησιμοποιούσε. Χωρίς βέβαια το πανίσχυρο μικροσκόπιο του Rife και τα σκόπιμα προβλήματα από τις φαρμακοβιομηχανίες και το FDA, θα πάρει πολλά χρόνια πριν τα καταφέρουν.
Είναι λυπηρό που όλη αυτή η έρευνα διεξάγεται υπόγεια. Δεν υπάρχει εγγύηση για την ιατρική ελευθερία. Οι άνθρωποι που παίρνουν η θα πάρουν “τα φάρμακα του συνταξιούχου”, που χρειάζονται νοσοκομεία, γιατί τρώνε ζωικά και κάνουν όξινο τον οργανισμό τους, είναι ήδη νεκροί …απλά δεν το ξέρουν ακόμη. Προσπαθείστε να βρείτε το βιβλίο του Rife «The Cancer Cure that Worked» και φυσικά διαβάστε να μάθετε γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πληρώνουν πανάκριβα το ηλεκτρικό !!!!!! που θα ‘πρεπε να είναι δωρεάν ή σε ευτελή τιμή.
Το E = MC2 είναι η πιο διάσημη εξίσωση όλων των εποχών.Πρόκειται για ενα απολύτως εκπληκτικό επίτευγμα για το πόσο απολύτως λάθος είναι. Η εξίσωση αυτή δημιουργεί μια ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια και στη συνέχεια τα δεσμεύει όλα σε ένα όριο ταχύτητας. Γνωρίζουμε από την εργασία του καθενός από τον Faraday έως τον Τέσλα και τον Steinmetz ότι δεν υπάρχει καμία ισοδυναμία της ενέργειας με την μάζα.
Ο Oliver Heaviside καθιστά σαφές ότι η μάζα δεν έχει θέση σε Ηλεκτρικές Μονάδες. Αυτό συν η επίμονη έμφαση στην αδυναμία της να υπερβαίνει την ταχύτητα του φωτός στα κύρια χαρακτηριστικά της, δημιούργησαν ένα επιστημονικό meme του μυαλού γνωστό ως E = MC2. Ο Charles Wheatstone, ήδη από το 1868, απέδειξε ότι η ηλεκτρική ενέργεια κινείται o 288,00 μίλια το δευτερόλεπτο, σχεδόν 1,5 φορές ταχύτερα από ότι το φως με 186.000 μίλια ανά δευτερόλεπτο. Μόλις τώρα μπορούμε να δούμε πώς αυτή η meme εξίσωση φιλοτεχνήθηκε ειδικά για να δηλητηριάσει τα μυαλά όλων των μελλοντικών επιστημόνων και να απαγορεύει σε οποιονδήποτε να δει τις δυνατότητες της ηλεκτρικής ενέργειας.
Αυτός είναι ο λόγος που ξοδεύουν δισεκατομμύρια να ψάχνουν για κάποιο περιπλανώμενο «σωματίδιο του Θεού», το οποίο φυσικά και ποτέ δεν θα βρεθεί. Για το λόγο αυτό οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις ανακοινώνονται στα ψιλά και δεν ακούγονται ποτέ ξανά, ούτε φυσικά τίθενται σε εφαρμογή. Η σύγχρονη φυσική βασίζεται σε ψέματα και παίζουν με τις λέξεις για να μας κρατήσουν μακρυά απ’ την εξέταση των «μη φυσικών φαινόμενων» που ελέγχουν όλα τα φυσικά φαινόμενα, όπως και την ηλεκτρική ενέργεια.
terraparershttp://wwwaporrito.blogspot.gr
Απόκρυφο κοπτικό χειρόγραφο «αλλάζει» την ιστορία της Μεγάλης Εβομάδας
Παρουσιάζει τον Πόντιο Πιλάτο να έχει δείπνο με τον Ιησού πριν από τη σταύρωσή του
Γραμμένο στην κοπτική γλώσσα και με ηλικία 1200 ετών ένα κείμενο, που μεταφράστηκε πρόσφατα από ολλανδό καθηγητή αφηγείται την ιστορία της σταύρωσης του Ιησού και των δραματικών γεγονότων της Μεγάλης Εδβομάδας με εντελώς διαφορετικό, από τον γνωστό μας, τρόπο. Και παρ΄ ότι τα λεγόμενα «απόκρυφα» θρησκευτικά κείμενα δεν είναι είδος άγνωστο, το αντίθετο μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση οι ανατροπές που περιλαμβάνει το κείμενο αλλάζουν την ιστορία.
Συγκεκριμένα το κείμενο αυτό μιλάει για τον Πόντιο Πιλάτο λέγοντας, ότι είχε δείπνο με τον Ιησού πριν από τη σταύρωσή του και ότι προσφέρθηκε να θυσιάσει το γιό του στην θέση του Ιησού! Και σαν να μην έφθαναν αυτά εξηγεί, γιατί το Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού με ένα φιλί: Διότι ο Ιησούς είχε την ικανότητα να αλλάζει σχήμα, έτσι δεν ήταν εύκολο να αναγνωρισθεί.
Τέλος ημέρα της σύλληψης του Ιησού _πάντα κατά το κείμενο_ ήταν η Τρίτη το βράδυ και όχι η Πέμπτη, κάτι που όπως είναι φυσικό κάνει την Μεγάλη Εβδομάδα άνω κάτω…
Η ανακάλυψη αυτού του κειμένου δεν σημαίνει φυσικά, ότι τα γεγονότα έγιναν έτσι, έχει ενδιαφέρον όμως το γεγονός, ότι κάποιοι άνθρωποι που ζούσαν εκείνη την εποχή φαίνεται ότι τα πίστευαν, όπως λέει ο Ρόλοφ βαν ντεν Μπροκ του Πανεπιστημίου της Ουτρέχτης, ο οποίος με βάση αυτό το κείμενο έγραψε το βιβλίο « Ο Ψευδο-Κύριλλος Ιεροσολύμων για τη ζωή και το Πάθος του Ιησού».
«Χωρίς άλλη καθυστέρηση, ο Πιλάτος ετοίμασε ένα τραπέζι και έφαγε με τον Ιησού την πέμπτη ημέρα της εβδομάδας. Και ο Ιησούς ευλόγησε τον Πιλάτο και ολόκληρο το σπίτι του», διαβάζει κανείς στο κείμενο. Και πιο κάτω ο Πιλάτος λέει στον Ιησού: «Καλά τότε, ιδού, η νύχτα έχει έρθει, θα μεγαλώσει και θα φύγει και όταν έρθει το πρωί και σε κατηγορήσουν σε μένα, θα τους δώσω το μοναχογιό μου, έτσι ώστε να μπορούν να τον σκοτώσουν στη θέση σου».
Στο κείμενο εξάλλου ο Ιησούς τον παρηγορεί, λέγοντας: «Ω Πιλάτε, έχεις ήδη κριθεί άξιος μεγάλης χάρης, διότι έχεις δείξει αυτήν την αφοσίωση σε μένα». Στην συνέχεια έδειξε στον Πιλάτο πώς μπορούσε να ξεφύγει αν το ήθελε. «Ο Πιλάτος, τότε, κοίταξε τον Ιησού και, ιδού, έγινε ασώματος. Δεν μπορούσε να τον δει για πολύ ώρα…», όπως λέει το κείμενο. Στη συνέχεια αναφέρει ότι ο Πιλάτος και η σύζυγός του είχαν οράματα εκείνο το βράδυ, που έδειχναν έναν αετό (που αντιπροσώπευε τον Ιησού) να θανατώνεται.
Σ΄ αυτό το κείμενο δηλαδή ο Μυστικός Δείπνος του Ιησού φαίνεται να έγινε με τον Πόντιο Πιλάτο και όχι με τους μαθητές του. Και επιπλέον ότι ο Πιλάτος όχι απλώς δεν ένιψε τας χείρας του αλλά προσφέρθηκε και να βοηθήσει βάζοντας τον Ιησού πάνω από τον γιό του.
Αυτή η αλλιώτικη ιστορία των Παθών του Ιησού είναι γραμμένη με το όνομα του Αγίου Κυρίλλου Ιεροσολύμων, που έζησε κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα. Στην πραγματικότητα μάλιστα υπάρχουν μια σειρά από κείμενα, που ισχυρίζονται ότι προέρχονται από ομιλίες του Αγίου Κυρίλλου, χωρίς φυσικά αυτό να είναι ακριβές.
Αντίγραφα αυτού του κειμένου πάντως βρέθηκαν σε δύο χειρόγραφα, το ένα στην Βιβλιοθήκη και Μουσείο Μόργκαν στην Νέα Υόρκη και το άλλο στο Μουσείο του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια και τα δύο προερχόμενα από την Αίγυπτο όπου αγοράστηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα.
«Η Μηχανική του Ανθρώπου» έκθεση για τον ιδιοφυή ανατόμο Ντα Βίντσι
Μια έκθεση που θα εγκαινιαστεί τον ερχόμενο Αύγουστο στο Εδιμβούργο παρουσιάζει για πρώτη φορά τα σχέδια ανατομίας του αναγεννησιακού «homo universalis» πλάι-πλάι με μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες που αποκαλύπτουν την απαράμιλλη ακρίβειά τους, στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Η έκθεση «Leonardo da Vinci: The Mechanics of Man» διοργανώνεται από το Royal Collection Trust της Βρετανίας στο πλαίσιο του φεστιβάλ του Εδιμβούργου. Διαφέρει από προηγούμενες που έχουν διοργανωθεί, ακόμη και από το ίδιο ίδρυμα, στο ότι για πρώτη φορά παρουσιάζει τα πρωτότυπα σχέδια του καλλιτέχνη σε άμεση σύγκριση με την ανατομία του «πραγματικού» ανθρώπινου σώματος. Επίσης ορισμένα από τα σχέδια εκτίθενται για πρώτη φορά στη Βρετανία.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι άρχισε να μελετά την ανατομία του ανθρώπινου σώματος στην προσπάθειά του να αποδώσει όσο το δυνατόν πιο πιστά τα φυσικά «πρωτότυπα» στα έργα του. Ύστερα από λίγο όμως του γεννήθηκε η φιλοδοξία να συντάξει μια εικονογραφημένη διατριβή στην ανατομία. Άρχισε να επισκέπτεται νοσοκομεία και ιατρικές σχολές όπου πραγματοποίησε νεκροτομές σε περισσότερα από 30 πτώματα.
Σχέδια χεριών του Λεονάρντο ντα Βίντσι (επάνω πηγή Royal Collection Trust / (C) Her Majesty Queen Elizabeth II 2013) και τρισδιάστατη απεικόνιση της τομής ενός χεριού (κάτω - πηγή ) Mark Mobley, West Midlands Surgical Training Centre, UHCW Trust, 2013)
«Γέμισε εκατοντάδες σελίδες από τα σημειωματάριά του με λεπτομερή σχέδια που όμοια τους δεν είχε ξαναδεί ποτέ κανείς. Οι ανακαλύψεις του θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει ριζικά την ευρωπαϊκή γνώση της ανατομίας». Μετά τον θάνατό του όμως, το υλικό αυτό παρέμεινε άγνωστο, χαμένο ανάμεσα στα προσωπικά του αντικείμενα. «Αν είχε δημοσιευθεί εκείνη την εποχή, θα είχε αναμφίβολα αποτελέσει το σημαντικότερο έργο γύρω από το ανθρώπινο σώμα» σημειώνουν οι επιμελητές της έκθεσης.
Σχέδιο ποδιού (επάνω πηγή Royal Collection Trust / (C) Her Majesty Queen Elizabeth II 2013) και τρισδιάστατη απεικόνιση ανθρώπινου ποδιού (κάτω - πηγή (C) Dr Richard Wellings, Warwick Medical School, West Midlands Surgical Training Centre, UHCW Trust, 2013)
Η έκθεση βασίζεται στο «Ανατομικό εγχειρίδιο Α’» του Λεονάρντο ντα Βίντσι, το οποίο περιέχει περισσότερα από 240 σχέδια, συνοδευόμενα από κείμενα. Θα παρουσιαστεί στην The Queen’s Gallery, Palace of Holyroodhouse, από τις 2 Αυγούστου ως τις 10 Νοεμβρίου του 2013.
Άγαλμα του Χριστού 28 μέτρα κάτω από τη θάλασσα (Βίντεο)
Όταν πλέον το άγαλμα ευλογήθηκε από τον Πάπα, μεταφέρθηκε στον πυθμένα της θάλασσας, κοντά στα Νησιά του Αγίου Παύλου και τοποθετήθηκε εκεί ως πόλος έλξης για τους τουρίστες. Σήμερα αν και πλέον έχει καλυφθεί από θαλάσσια φυτά και φύκια, βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση.