Αυστραλία: Ψάρεψαν ζωντανό προϊστορικό καρχαρία [Εικόνες]

Εκπληκτοι έμειναν οι ψαράδες με το απόκοσμο πλάσμα που αντίκρισαν στη λίμνη Εντρανς στη Βικτόρια της Αυστραλίας.
Ο πτυχωτός καρχαρίας που μοιάζει να έρχεται από περασμένες χιλιετίες βρισκόταν σε βάθος 700 μέτρων όταν πιάστηκε στα δίχτυα των ψαράδων.
Είχε μήκος πάνω από δύο μέτρα, το χρώμα του ήταν σκούρο καφέ και το σχήμα του ήταν όμοιο με αυτό του χελιού.
Τα τρομακτικά του σαγόνια που έχουν 300 δόντια σε 25 σειρές καθιστούν αδύνατο τον απεγκλωβισμό των θυμάτων του.
Λέγεται μάλιστα, πως το συγκεκριμένο είδος καρχαρία χάρη στο σχεδιασμό των σαγονιών του έχει τη δυνατότητα να καταπίνει τα θύματά του ζωντανά.
Το είδος αυτό του καρχαρία είναι γνωστό και ως «ζωντανό απολίθωμα», καθώς υπολογίζεται πως βρίσκεται στη γη εδώ και 80 εκατομμύρια χρόνια.
Θεωρείται μάλιστα ένα από τα μόλις δύο είδη που εξακολουθούν να υπάρχουν στον πλανήτη από την περίοδο εκείνη.


Πηγή: iefimerida.gr

Διάβασε περισσότερα »

Υπάρχει σκουληκότρυπα στο κέντρο του Γαλαξία;

Ομάδα ειδικών θεωρεί πιθανή την ύπαρξη μιας κοσμικής σήραγγας που θα μας επιτρέπει να ταξιδέψουμε γρήγορα στο Σύμπαν
Αστροφυσικοί της Διεθνούς Σχολής Προηγμένων Μελετών στη Τριέστη της Ιταλίας σε μελέτη τους που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Annals of Physics» υποστηρίζουν ότι είναι πιθανό στο κέντρο του Γαλαξία να υπάρχει μια… σκουληκότρυπα.
Μια κοσμική σήραγγα που συνδέει τον δικό μας με κάποιο άλλο γαλαξία. Σύμφωνα με τους ερευνητές η σκοτεινή ύλη που υπάρχει στο κέντρο του γαλαξία μας είναι αυτή που διατηρεί ανοικτή αυτή τη σήραγγα.
Οι σκουληκότρυπες είναι περιοχές όπου υπάρχει η λεγόμενη «καμπύλωση» του χωροχρόνου έτσι ώστε περιοχές που απέχουν πολύ μεταξύ τους να πλησιάζουν η μια την άλλη σε πολύ κοντινή απόσταση.
Οι σκουληκότρυπες είναι στην πραγματικότητα εξισώσεις πεδίου του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα και τόσο η ύπαρξη τους όσο και ο τρόπος λειτουργίας τους αποτελεί ένα από τα μεγάλα άλυτα (ακόμη) μυστήρια για την επιστημονική κοινότητα.
Πηγή: Το Βήμα science

Διάβασε περισσότερα »

Τα σκουλήκια που εισβάλλουν στον ανθρώπινο εγκέφαλο

Όταν εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα, μπορούν να μετακινηθούν οπουδήποτε θελήσουν: στα μάτια, στους ιστούς αλλά και στον εγκέφαλο. Αποτελούν μυστήριο για τους γιατρούς, καθώς ελίσσονται περίτεχνα και καθιστούν βορά τον ξενιστή τους.
«Το παράσιτο κατάφερε να μετακινηθεί από τη μία πλευρά του εγκεφάλου στην άλλη –λίγα πράγματα μπορούν να κινηθούν εντός του εγκεφάλου», σχολιάζει η Δρ Ευφροσύνη Γκρανιά-Κλώτσα, με αφορμή ένα παράδοξο περιστατικό που καταγράφηκε το 2013 στη Βρετανία.
Στον εγκέφαλο του Κινέζου ασθενούς είχε εισβάλει ένα σπάνιο είδος σκώληκα (Spirometra erinaceieuropaei), προκαλώντας, μεταξύ άλλων, επιληπτικές κρίσεις και αδυναμία στα κάτω άκρα του. Η επίσημη διάγνωση των γιατρών υπέδειξε σπαργάνωση.
Δεν υπάρχει επί του παρόντος κάποια διαθέσιμη φαρμακευτική αγωγή προς άμεση αντιμετώπιση της συγκεκριμένης λοίμωξης κι έτσι ο θεράπων ιατρός έπρεπε να προχωρήσει άμεσα σε χειρουργική αφαίρεση του σκώληκα.
Σύμφωνα με το σχετικό δημοσίευμα του CNΝ, τα καταγεγραμμένα κρούσματα λοίμωξης από Spirometra ήταν μόλις 300 μεταξύ 1953 και 2013, κυρίως σε χώρες της Ασίας.
Ερευνητές από το βρετανικό ίδρυμα Wellcome Trust Sanger Institute κατάφεραν προσφάτως να καταγράψουν την ακριβή αλληλουχία του γονιδιώματος του σπάνιου σκώληκα και ανακάλυψαν ότι ο κύκλος ζωής του είναι εξαιρετικά περίπλοκος.
Το ενήλικο σκουλήκι εντοπίζεται αποκλειστικά και μόνο στα εντόσθια της γάτας και του σκύλου, όμως τα ζώα αυτά μπορεί να απορρίψουν αυγά με τα περιττώματά τους και τα αυγά να μολύνουν υδάτινους πόρους.
Στη συνέχεια, οι προνύμφες μπορεί να προσβάλλουν μαλακά όστρακα, βατράχια ή φίδια. Ο άνθρωπος μπορεί να μολυνθεί είτε με την άμεση είτε με την έμμεση επαφή με μολυσμένα ζώα.
Ο Κινέζος που προσβλήθηκε από το σκώληκα θεωρείται πως ήπιε κατά λάθος νερό καθώς κολυμπούσε σε μολυσμένη λίμνη, δηλώνει η Γκρανιά-Κλώτσα.
Οι προνύμφες μπορεί να εγκατασταθούν στον εγκέφαλο ή οπουδήποτε αλλού, προκαλώντας βλάβες στους ιστούς, τύφλωση, παράλυση, ακόμη και πρόωρο θάνατο.
Μελετώντας τον ακριβή γενετικό κώδικα του σκώληκα, οι ερευνητές ευελπιστούν ότι θα κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς δράσης του και κατ” επέκταση θα επινοήσουν αποτελεσματικότερες μεθόδους για την αντιμετώπισή του.

onmed

Διάβασε περισσότερα »

Μυστήρια της ανθρωπότητας: Η Χαμένη Ήπειρος της Kumari Kandam στον Ινδικό Ωκεανό

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με την ιστορία της Ατλαντίδας, τη θρυλική βυθισμένη πόλη, όπως περιγράφεται από τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο Πλάτωνα. Μέχρι σήμερα, οι απόψεις εξακολουθούν να διίστανται ως προς το αν αυτή η ιστορία πρέπει να κατανοηθεί κυριολεκτικά ή λαμβάνεται απλώς σαν μια ιστορία ηθικής. Ανατολικά της ηπείρου της Ινδίας υπάρχει μια παρόμοια ιστορία, αν και ίσως είναι λιγότερη γνωστή σε σχέση με εκείνη της Ατλαντίδας.

Αυτή είναι η «χαμένη ήπειρος» της Lemuria, που συχνά συνδέεται με το μύθο της Kumari Kandam από τους ομιλούντες τη γλώσσα Ταμίλ. Ο όρος Lemuria έχει τις ρίζες του στο τελευταίο μέρος του 19ου αιώνα. Ο Άγγλος γεωλόγος Philip Sclater προβληματίστηκε από την παρουσία των απολιθωμάτων κερκοπίθηκου στη Μαδαγασκάρη και την Ινδία, αλλά όχι στην ηπειρωτική Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Έτσι, το 1864 στο άρθρο του με τίτλο «Τα Θηλαστικά της Μαδαγασκάρης», ο Sclater πρότεινε ότι η Μαδαγασκάρη και η Ινδία ήταν κάποτε μέρος μιας μεγαλύτερης ηπείρου και το όνομα αυτής της χαμένης ξηράς «Lemuria». Η θεωρία του Sclater έγινε αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα κατά την περίοδο αυτή, όπως και η εξήγηση του τρόπου με τον οι λεμούριοι μπορεί να έχουν μεταναστεύσει από τη Μαδαγασκάρη στην Ινδία ή το αντίστροφο στην αρχαιότητα. Με την εμφάνιση των σύγχρονων αντιλήψεων των ηπείρων και των τεκτονικών πλακών, όμως, η πρόταση Sclater για την βυθισμένη ήπειρο δεν ήταν πλέον αποδεκτή. Ωστόσο, η ιδέα της χαμένης ηπείρου αρνήθηκε να πεθάνει και κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η Λεμούρια ήταν μια πραγματική ήπειρος που υπήρχε στο παρελθόν. Μια τέτοια ομάδα είναι οι εθνικιστές Ταμίλ. Ο όρος Kumari Kandam εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 15ο αιώνα στο Kanda Puranam, την έκδοση των Ταμίλ του Skanda Puranam. Ωστόσο, οι ιστορίες για την αρχαία γη που βυθίστηκε στον Ινδικό Ωκεανό έχουν καταγραφεί σε πολλά από τα προηγούμενα λογοτεχνικά έργα των Ταμίλ. Σύμφωνα με τις ιστορίες, υπήρξε ένα κομμάτι γης που κάποτε εξουσίαζαν οι βασιλιάδες Pandiyan και βυθίστηκε στη θάλασσα. Σχετικά θέματα:

• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Το 200.000 ετών «πέλμα αλουμινίου» που βρέθηκε στην Ρουμανία
• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Η Μπαταρία της Βαγδάτης
• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Η κεραία του Ελτανίν
• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Η λάμπα της Ντέντερα
• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Η πόλη Τούλα ντε Αλλέντε στο Μεξικό
• Μυστήρια της ανθρωπότητας: Οι Γραμμές των Νάσκα

Όταν οι αφηγήσεις για την Lemuria έφτασαν στην αποικιακή Ινδία, η χώρα διένυε μια περίοδο κατά την οποία η λαογραφία είχε αρχίσει να διαπερνά στην ιστορική γνώση ως αληθινό γεγονός. Ως αποτέλεσμα, η Λεμουρία γρήγορα εξισώθηκε με την Kumari Kandam. Η ιστορία της Kumari Kandam δεν θεωρείται ως απλά μια ιστορία, αλλά φαίνεται να είναι φορτωμένη με εθνικιστικά αισθήματα. Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι οι βασιλιάδες Pandiyan της Kumari Kandam ήταν οι κυρίαρχοι του συνόλου της ινδικής ηπείρου και ότι ο πολιτισμός των Ταμίλ είναι ο παλαιότερος πολιτισμός στον κόσμο. Όταν η Kumari Kandam βυθίστηκε, οι άνθρωποι της εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο και ίδρυσαν διάφορους πολιτισμούς, ως εκ τούτου προκύπτει ο ισχυρισμός ότι η χαμένη ήπειρος ήταν επίσης η κοιτίδα του ανθρώπινου πολιτισμού. Οπότε, πόση αλήθεια υπάρχει στην ιστορία της Kumari Kandam; Σύμφωνα με τους ερευνητές στο Εθνικό Ινστιτούτο Ωκεανογραφίας της Ινδίας, η στάθμη της θάλασσας ήταν χαμηλότερη κατά 100 μέτρα περίπου 14.500 χρόνια πριν και κατά 60 μέτρα περίπου 10.000 χρόνια πριν. Ως εκ τούτου, είναι απολύτως πιθανό ότι υπήρχε κάποτε μια χερσαία γέφυρα που συνέδεε το νησί της Σρι Λάνκα με την ηπειρωτική Ινδία. Καθώς ο ρυθμός της θέρμανσης του πλανήτη αυξήθηκε μεταξύ 12.000 και 10.000 χρόνια πριν, η αύξηση της στάθμης της θάλασσας είχε ως αποτέλεσμα περιοδικές πλημμύρες. Αυτό θα βύθισε προϊστορικούς οικισμούς που βρίσκονταν γύρω από τις χαμηλές παράκτιες περιοχές της Ινδίας και της Σρι Λάνκα. Οι ιστορίες αυτών των καταστροφικών γεγονότων μπορεί να έχουν μεταδοθεί προφορικά από τη μία γενιά στην άλλη και τελικά καταγράφηκαν ως η ιστορία της Kumari Kandam. Ένα κομμάτι των στοιχείων που χρησιμοποιούνται για να υποστηρίξουν την ύπαρξη της Kumari Kandam είναι η γέφυρα του Αδάμ (που ονομάζεται επίσης Γέφυρα του Ράμα), μια αλυσίδα από κομμάτια ασβεστόλιθου που αποτελείται από άμμο, λάσπη και μικρά βότσαλα που βρίσκεται στα Στενά Palk εκτείνεται 18 μίλια από την ηπειρωτική χώρα της Ινδία στη Σρι Λάνκα. Πιστεύεται ότι αυτή η λωρίδα γης ήταν κάποτε ένα φυσικός σχηματισμός, ωστόσο, άλλοι υποστηρίζουν ότι οι εικόνες που λαμβάνονται από το δορυφόρο της NASA απεικονίζουν αυτό το σχηματισμό της γης να είναι μια μεγάλη σπασμένη γέφυρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού. Η τοποθεσία της Γέφυρας του Αδάμ μεταξύ της Ινδίας και της Σρι Λάνκα Η ύπαρξη μιας γέφυρας στη θέση αυτή υποστηρίζεται επίσης από ένα άλλο αρχαίο μύθο. Το έπος Ραμαγιάνα αφηγείται την ιστορία της Σίτα, της συζύγου του Ράμα, που ήταν αιχμάλωτη στο νησί Λάνκα. Ο Ράμα αναθέτει ένα τεράστιο κατασκευαστικό έργο να κατασκευάσει μια γέφυρα για να μεταφέρει τον στρατό του, αποτελούμενο από Vanara (πιθηκανθρώπους) πέρα από τον ωκεανό στο νησί Λάνκα. Όπως με τους περισσότερους λεγόμενους μύθους, φαίνεται πιθανό ότι υπάρχει τουλάχιστον κάποια αλήθεια στους αρχαίους μύθους των Ταμίλ για την Kumari Kandam, αλλά ακριβώς πόση αλήθεια, δεν έχει ακόμη καθοριστεί.
Συγγραφή-Μετάφραση-Επιμέλεια-Απόδοση κειμένων Αόρατα Γεγονότα
ΠΗΓΗ 

Διάβασε περισσότερα »

Οι επιστήμονες μελετούν μυστηριώδη κοσμικά «σήματα»

Μπορεί να προέρχονται από μελανές οπές, από άστρα νετρονίου ή ίσως από… εξωγήινους

Για πρώτη φορά οι επιστήμονες έχουν στη διάθεση τους για μελέτη ένα μυστηριώδες είδος κοσμικών ραδιοκυμάτων.

Το μυστήριο

Οι ειδικοί τις έχουν ονομάσει «κοσμικές εκλάμψεις» και πρόκειται για αστραπιαίες λάμψεις ραδιοκυμάτων που ταξιδεύουν στο Σύμπαν από άγνωστη πηγή.
Δυστυχώς αυτές οι εκλάμψεις διαρκούν μόλις κάποια χιλιοστά του δευτερολέπτου και έτσι παρά τις επίμονες προσπάθειες των επιστημόνων μέχρι σήμερα δεν είχε καταστεί εφικτό να εντοπιστούν με αποτέλεσμα η ταυτότητα τους να παραμένει μυστηριώδης.
Ως πιθανές πηγές αυτών των λάμψεων έχουν υποδειχθεί οι μελανές οπές και τα άστρα νετρονίου. Κάποιοι πιο ευφάνταστοι λένε ότι δεν αποκλείεται τα ραδιοκύματα αυτά να αποτελούν σήματα επικοινωνίας… εξωγήινων.
Επιτέλους τα… συλλάβαμε
Ισως πολύ σύντομα να έχουμε απάντηση στο μυστήριο αφού τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου Parkes στην Αυστραλία και τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου Arecibo στο Πουέρτο Ρίκο κατάφεραν να «συλλάβουν» επτά κοσμικές εκλάμψεις.
«Είμαστε οι πρώτοι που εντοπίσαμε αυτές τις εκλάμψεις σε πραγματικό χρόνο» αναφέρει η Εμιλυ Πετρόφ του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Swinburne στη Μελβούρνη, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Σύμφωνα με τους ερευνητές οι εκλάμψεις που εντόπισαν προέρχονται από ένα, «κατακλυσμιαίο» όπως το χαρακτήρισαν, κοσμικό φαινόμενο που συνέβη σε απόσταση 5,5 δισ. ετών φωτός από εμάς. «Πρόκειται για ένα πραγματικό επίτευγμα» δηλώνει ο Ντάνκαν Λόριμερ του Πανεπιστημίου West Virginia, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
Εκτός από την ανακάλυψη της πηγής αυτών των εκλάμψεων οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι η μελέτη τους θα αποκαλύψει νέα άγνωστα στοιχεία για τις δομές αλλά και την εξέλιξη του Σύμπαντος.
Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Royal Astronomical Society».

tovima

Διάβασε περισσότερα »

Θιβέτ: Ένα μοναστήρι «χτισμένο» με νεκροκεφαλές [Εικόνες]

Oι μοναχοί του μοναστηριού Dodoka στο Θιβέτ έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο για να «αποχαιρετούν» τους νεκρούς τους. Πρόκειται για μια ποιητική αλλά και άκρως τρομακτική τελετή για τα δεδομένα της δυτικής κουλτούρας όπου συνηθίζεται η ταφή και η καύση των νεκρών, καθώς περιλαμβάνει γύπες και τοίχους από νεκροκεφαλές.
Η διαδικασία ξεκινά με μια «αέρινη» ταφή. Όταν πεθαίνει ένας χωρικός, οι μοναχοί τοποθετούν τη σορό και καίνε άρκευθο, ένα αρωματικό φυτό, για να προσελκύσουν τους γύπες.

Τα όρνεα καταφθάνουν και τρώνε τις σάρκες του νεκρού.

Οι μοναχοί κρατούν μόνο το κρανίο, το οποίο θα χρησιμοποιήσουν στη συνέχεια για για να «ενισχύσουν» τα τείχη του μοναστηριού.


Περίπου 1000 νεκροκεφαλές βρίσκονται αυτή τη στιγμή μεταξύ των τειχών του μοναστηριού  Dodoka.
Δεν είναι σαφές το πώς ξεκίνησε αυτή η παράδοση. Κάποιοι λένε ότι ο Βούδας ήθελε τα κρανιά για να υπενθυμίζουν το πόσο εύθραυστη είναι η ζωή. Η παραμονή μας στη γη είναι σύντομη και πρέπει να την αφιερώνουμε σε καλές πράξεις.


Η συγκεκριμένη πρακτική ταφής εφαρμοζόταν σε ακόμα 3 μοναστήρια στο Θιβέτ, μέχρι τη δεκαετία του 60, όταν η κινεζική κυβέρνηση κατέστρεψε τα τείχη με τις νεκροκεφαλές.
Όμως ο συγκεκριμένος τοίχος στο μοναστήρι Doboka, προστατεύεται πλέον από την κυβέρνηση ως θρησκευτικό τεχνούργημα, γι αυτό και οι μοναχοί αναβίωσαν το σπάνιο αυτό έθιμο.
news247.gr

Διάβασε περισσότερα »

Πέντε οι νεκροί της Αμφίπολης

Συνολικά πέντε σκελετοί βρέθηκαν, τελικά, στον λόφο Καστά της Αμφίπολης. Ειδικότερα, η μελέτη έδειξε πως τα οστεολογικά υλικά ανήκουν σε:

• Μια γυναίκα, περίπου 60 ετών,
• Δύο άνδρες, περίπου 35 και 45 ετών
• Ένα μωρό
• Έναν άνδρα που το σώμα του είχε καεί σε νεκρική πυρά σε προγενέστερη χρονική φάση από αυτή που απεβίωσαν τα άλλα τέσσερα άτομα.

Τα στοιχεία αυτά θέτουν ζήτημα οικογενειακού τάφου στην Αμφίπολη, ωστόσο θα χρειαστούν περαιτέρω εξετάσεις.

Τα σκελετικά κατάλοιπα του ταφικού μνημείου, από τον λόφο Καστά Αμφίπολης αντιστοιχούν σε 550 περίπου οστά, θρυμματισμένα και ακέραια, ένα κρανίο σε αρκετά καλή κατάσταση, από το οποίο λείπουν τα οστά, που συνθέτουν το πρόσωπο και μία σχεδόν ακέραιη κάτω γνάθο.
Δεν βρέθηκαν δόντια, εκτός από μία τερηδονισμένη ρίζα δεξιού δεύτερου προγόμφιου, η οποία βρισκόταν μέσα στη κάτω γνάθο και εμφανίζει προχωρημένο ακρορριζικό απόστημα.
Από τα 550 οστά, που καταμετρήθηκαν, τα 157, τα οποία προέκυψαν κατόπιν προσεκτικής ανάταξης από διαφορετικά θραύσματα διάσπαρτων οστών, καταγράφηκαν συστηματικά σε βάση δεδομένων και έγινε προσπάθεια απόδοσης τους σε επιμέρους άτομα.
Επιπλέον, αναγνωρίστηκαν οστά ζώων, κάποια από τα οποία φαίνεται να ανήκουν σε μακρά οστά ιπποειδούς. Τα οστά των ζώων θα μελετηθούν από ειδικό ζωοαρχαιολόγο.
Ο ελάχιστος αριθμός των ατόμων, που ταυτοποιήθηκαν από τα διαγνωστικά σκελετικά κατάλοιπα αντιστοιχεί σε πέντε άτομα, τέσσερα εκ των οποίων αποδίδονται σε ενταφιασμούς και ένα σε καύση.
Οι νεκροί των ενταφιασμών διακρίνονται: Σε μία γυναίκα (άτομο 1) (Εικ. 1-2), σε δύο άνδρες μέσης ηλικίας (άτομα 2 και 3) (Εικ. 3-6) και σε ένα νεογέννητο άτομο (άτομο 4) (Εικ. 7, 8).
Ατομο 1: Γυναίκα
Η γυναίκα, μπορεί με ασφάλεια να τοποθετηθεί στο ηλικιακό διάστημα άνω των 60 ετών. Ο προσδιορισμός του φύλου έγινε βάσει συγκεκριμένων δεικτών, που αφορούν:
1) στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερή μείζων ισχιακή εντομή, δεξιά πρωτιαία αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα λαγώνια ακρολοφία, σώμα και άκανθα ισχιακού),
2) στα οστά του κρανίου (μεσόφρυο, υπερόφρυα τόξα, κλίση του μετωπιαίου, μετωπιαία ογκώματα, κάτω κροταφική γραμμή, μαστοειδείς αποφύσεις, ινιακό έπαρμα),
3) στην κάτω γνάθο (γένειο, γωνία κάτω γνάθου, κλάδοι),
4) στη μορφολογική διάπλαση των οστών (μετρήσεις των μακρών οστών).
Ο προσδιορισμός της ηλικίας βασίστηκε:
1) σε τμήμα της αριστερής ηβικής σύμφυσης (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης),
2) στο βαθμό συνοστέωσης των κρανιακών ραφών,
3) στην έντονη προθανάτια απώλεια των οπίσθιων δοντιών και στις δύο πλευρές της κάτω γνάθου,
4) στην παρουσία μεταβολικών νοσημάτων, όπως είναι η οστεοπόρωση και η μετωπιαία υπερόστωση (Hyperostosis Frontalis Interna: πάχυνση των τοιχωμάτων του κρανίου, εσωτερικά του μετωπιαίου οστού, η οποία είναι συνήθως ασυμπτωματική και συνδέεται με ορμονικές διαταραχές που εμφανίζονται συχνά σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση),
5) στις έντονες εκφυλιστικές αλλοιώσεις, κυρίως στη σπονδυλική στήλη και στις οστεοποιήσεις ενθέσεων και χόνδρων στα μακρά οστά και στις πλευρές.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα της ηλικιωμένης γυναίκας, μετά από τη συνδυαστική εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα 157 εκ.
Στο γυναικείο σκελετό φαίνεται ότι αποδίδονται τα περισσότερα οστά που βρέθηκαν στον κιβωτιόσχημο τάφο, από τα 7,8 μ. από την κορυφή του θαλάμου και κάτω, δηλαδή 1 μ. πάνω από το δάπεδό του κιβωτιόσχημου.
Ατομα 2 και 3 : Δύο άνδρες, 35 έως 45 ετών.
Τα δύο άτομα (2 και 3), από τα τέσσερα, που είχαν δεχτεί ενταφιασμό, μπορούν με ασφάλεια να αποδοθούν σε άνδρες, βάσει:
1) των ανατομικών σημείων στα οστά της πυέλου (λεκάνης) (αριστερό και δεξιό ηβικό οστό και ειδικότερα κοιλιακό τόξο, υποηβική κοιλότητα και μέση επιφάνεια των οστών, αριστερή πρωτιαία αύλακα, αριστερό και δεξιό ισχιακό κύρτωμα, αριστερή και δεξιά κοτύλη, μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 2 και δεξιό ισχιακό κύρτωμα και μορφολογία ιερού οστού για το άτομο 3)
2) της μορφολογικής διάπλασης των μακρών οστών (μετρήσεις των μακρών οστών).
Οι δύο άνδρες είναι σχετικά κοντά ηλικιακά, στην κατηγορία των 35 έως 45 ετών: Ο ένας, στις αρχές και ο δεύτερος, προς το τέλος της κατηγορίας αυτής.
Ο προσδιορισμός της ηλικίας για το άτομο 2 βασίστηκε:
1) στις δύο ηβικές συμφύσεις (πρόσθιο τμήμα της λεκάνης),
2) στις εκφυλιστικές αλλοιώσεις της ωτοειδούς επιφάνειας της αριστερής πυέλου (η περιοχή της λεκάνης που αρθρώνεται με το ιερό οστό),
3) στην πλήρη συνοστέωση των επιφύσεων των στερνικών άκρων και στις δύο κλείδες.
Ο προσδιορισμός του ηλικιακού εύρους για το άτομο 3, βασίστηκε στη δεξιά ηβική σύμφυση.
Σημειώνεται ότι ο σχετικά νεαρότερος από τους δύο άνδρες (άτομο 2) φέρει ίχνη τομών (cut marks) στην αριστερή άνω θωρακική μοίρα, σε δύο πλευρές και αυχενικό σπόνδυλο, (Εικ. 9-11) καθώς και στην κάτω επιφάνεια του στερνικού άκρου της αριστερής κλείδας. Ταυτίζονται πιθανόν με επιθετικά χτυπήματα-τραυματισμούς, που θα πρέπει να έγιναν εξ επαφής με αιχμηρό όργανο π.χ. μαχαιρίδιο, και προκάλεσαν το θάνατο του, καθώς δεν διακρίνονται ενδείξεις επούλωσης.
Ο δεύτερος άνδρας (άτομο 3), λίγο μεγαλύτερος σε σχέση με τον πρώτο, έχει ενδείξεις εγκάρσιου, πλήρως επουλωμένου, κατάγματος στη δεξιά του κερκίδα, σχετικά κοντά στο δεξιό καρπό. Επιπλέον, και οι δύο άνδρες παρουσιάζουν εκφυλιστικές αλλοιώσεις οστεοαρθρίτιδας και σπονδυλαρθρίτιδας σε διαφορετικά σημεία των σκελετών τους.
Σε ό,τι αφορά το ανάστημα των ανδρών μετά από τη συνδυαστική εφαρμογή διαφορετικών μεθόδων στις μετρήσεις των μακρών οστών, εκτιμάται στα 168 εκ. για το άτομο 2 και στα 162-163 εκ. για το άτομο 3.
Ατομα 4 και 5
Το τέταρτο άτομο είναι ένα νεογέννητο βρέφος (νεογνό). Ο προσδιορισμός της ηλικίας βασίστηκε στις μετρήσεις μήκους και πλάτους του αριστερού βραχιονίου και της αριστερής κάτω γνάθου. Ο προσδιορισμός του φύλου σε αυτό το άτομο δεν κρίνεται δυνατός καθώς τα μορφολογικά χαρακτηριστικά διάκρισης φύλου στα οστά των νεογνών δεν είναι σαφή.
Το πέμπτο άτομο εκπροσωπείται από ελάχιστα θραύσματα, μόλις εννέα (9), κυρίως μακρών οστών, (Εικ. 12, 13) που φέρουν όλες τις παραμορφώσεις (εγκάρσιες μικρορωγμές και μερικές φορές έντονη παραμόρφωση) αλλά και τους αποχρωματισμούς (υπόλευκο και μπλε/γκρι) που συναντώνται στις περιπτώσεις πλήρους καύσης σαρκωμένου νεκρού και ανήκει πιθανότατα σε ενήλικο άτομο.
Η γενική εικόνα εύρεσης των σκελετικών καταλοίπων συνηγορεί στην αναμόχλευση τους από ανθρωπογενή επέμβαση, η οποία φαίνεται ότι αφορούσε τόσο στο εσωτερικό του χώρου 4, όσο και στο εσωτερικό του κιβωτιόσχημου τάφου.
Προοπτικές
Στα σκελετικά ευρήματα του ταφικού μνημείου του λόφου Καστά, εκτός από τις μακροσκοπικές μεθόδους, θα εφαρμοστεί μια σειρά αναλυτικών μεθόδων για την καλύτερη τεκμηρίωση αλλά και για την συμπλήρωση πληρέστερων πληροφοριών, που αφορούν στις παθολογικές αλλοιώσεις, στην διατροφή, στη συγγένεια και στον τόπο καταγωγής των ανθρώπων αυτών, δηλαδή εάν πρόκειται για άτομα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αμφίπολη ή για άτομα που μετακινήθηκαν από κάπου αλλού κατά την διάρκεια της ζωής τους και ενταφιάστηκαν στο συγκεκριμένο ταφικό μνημείο.
Οι αναλυτικές αυτές μέθοδοι περιλαμβάνουν:
• ακτινολογική μελέτη των οστών για τον εντοπισμό παθολογικών αλλοιώσεων, που δεν είναι μακροσκοπικά διακριτές αλλά και για την πληρέστερη περιγραφή των ήδη καταγεγραμμένων π.χ. μετωπιαία υπερόστωση ατόμου 1, τομές-τραυματισμοί (cut marks) ατόμου 2, επουλωμένο κάταγμα ατόμου 3.
• ιστολογικές-μικροσκοπικές τεχνικές π.χ. περίπτωση μετωπιαίας υπερόστωσης, και όπου αλλού κριθεί απαραίτητο.
• αναλύσεις σταθερών ισοτόπων άνθρακα και αζώτου με σκοπό τον προσδιορισμό του είδους των πρωτεϊνών που κατανάλωναν τα συγκεκριμένα άτομα.
• αναλύσεις στροντίου που λόγω της απουσίας δοντιών θα περιοριστούν μόνο στις τιμές που θα προκύψουν από τη δειγματοληψία των οστών.
• παλαιογενετικές αναλύσεις (αρχαίο DNA) με σκοπό την περιγραφή της βιολογικής και γενετικής ιστορίας των ατόμων. Στο πλαίσιο των αναλύσεων θα εξεταστεί η ενδεχόμενη εξ αίματος συγγένεια των τριών ατόμων. Η ταφονομική όμως παρουσία των μακρών οστών, η απουσία δοντιών και τμημάτων του κρανίου στα άτομα 2 και 3 που χρησιμοποιούνται στις αναλύσεις αρχαίου DNA, ενδεχομένως να μην επιτρέψει την απόκτηση επαρκούς ποσότητας ενδογενούς πυρηνικού DNA για την επιτυχημένη και με ακρίβεια ταυτοποίηση της εξ αίματος συγγένειας. Στα άτομα 4 και 5, λόγω της περιορισμένης ποσότητας δείγματος αλλά και της επίδρασης υψηλής θερμοκρασίας λόγω καύσης, στο άτομο 5, δεν θα εφαρμοστούν οι παραπάνω μέθοδοι.
• Η εφαρμογή AMS χρονολογήσεων σε δείγματα τόσο των ανθρώπινων οστών όσο και των συγκείμενων ζώων, θα συμπληρώσει την εικόνα της διαδοχής των ταφών, η οποία δεν μπορεί να ανασυσταθεί μέσα από την ανασκαφική διαδικασία.
Τόσο οι μακροσκοπικές όσο και οι αναλυτικές μέθοδοι θα εφαρμοστούν σε ένα μεγάλο αριθμό σκελετών, περίπου 300, από τα νεκροταφεία της Αμφίπολης, στο πλαίσιο διετούς ερευνητικού προγράμματος, που χρηματοδοτείται από το ΥΠΠΟΑ και πραγματοποιείται από πολυπληθή ερευνητική ομάδα με επικεφαλής τις κυρίες Σ. Τριανταφύλλου, επίκουρη Καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας και Οστεοαρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας, ΑΠΘ και Χ. Παπαγεωργοπούλου, επίκουρη Καθηγήτρια Φυσικής Ανθρωπολογίας, Τμήμα Ιστορίας Εθνολογίας, Εργαστήριο Φυσικής Ανθρωπολογίας, ΔΠΘ. Η ομάδα αποτελείται από προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς και μεταδιδακτορικούς φοιτητές των Πανεπιστημίων Αριστοτελείου και Δημοκριτείου αλλά και διεθνώς αναγνωρισμένους εξωτερικούς συνεργάτες.
Με αυτό τον τρόπο θα αποκτηθεί πολύτιμο συγκριτικό υλικό, έτσι ώστε:
1) τα συγκεκριμένα σκελετικά κατάλοιπα, από το εξαιρετικά σημαντικό ταφικό μνημείο του λόφου Καστά να ενταχθούν σε ένα ευρύτερο πληθυσμιακό σύνολο,
2) τα αποτελέσματα των αναλυτικών μεθόδων σε αρχαιολογικά σύνολα να ερμηνευθούν σε συνάφεια με τα αποτελέσματα της μακροσκοπικής μελέτης ενός συνόλου πληθυσμού,
3) να γίνει σαφές ότι τα ανθρωπολογικά ευρήματα πρέπει να μελετώνται μέσα στο αρχαιολογικό, κοινωνικό και ιστορικό τους πλαίσιο, που προσφέρεται μόνο μέσα από τη συστηματική μελέτη των συνευρημάτων και τη συνολική προσέγγιση της περιόδου.

zougla.gr

Διάβασε περισσότερα »

Έντγκαρ Άλαν Πόε: Ο άρχοντας του μακάβριου

Ο Έντγκαρ Άλλαν Πόε – Edgar Allan Poe, γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 1809 και πέθανε στις 7 Οκτωβρίου 1849. Ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ποιητής και κριτικός.
Υπήρξε ένας από τους κύριους εκπροσώπους του… αμερικανικού ρομαντισμού. To λογοτεχνικό του έργο είχε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία, αποτελώντας θεμέλιο λίθο για την εξέλιξη σύγχρονων λογοτεχνικών ειδών, όπως η αστυνομική λογοτεχνία ή οι ιστορίες τρόμου και φαντασίας.
Ο Edgar Allan Poe γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1809 στην πόλη της Βοστόνης, στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, το δεύτερο από τα τρία παιδιά των ηθοποιών γονιών του. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του, ο πατέρας του, David, εγκαταλείπει την οικογένεια. Η μητέρα του σύντομα πεθαίνει από φυματίωση και ο μικρός Edgar χωρίζεται από τα αδέρφια του, αφού τον αναλαμβάνει η οικογένεια Allan στο Ρίτσμοντ της Βιρτζίνια.
Η οικογένεια Allan ήταν αρκετά εύπορη και ο Edgar έζησε μια καλή ζωή μαζί τους, σύμφωνα με ορισμένους βιογράφους του.
Ως ένδειξη σεβασμού και εκτίμησης προς τη θετή του οικογένεια προσέθεσε το Allan στο επώνυμό του. Ωστόσο, οι σχέσεις μεταξύ του Edgar και του θετού του πατέρα John Allan επιδεινώθηκαν με το χρόνο.
Το 1815 η οικογένεια Allan μετακόμισε στην Αγγλία, όπου ο Edgar άρχισε σχολείο, αρχικά στο Irvine της Σκωτίας και αργότερα οικότροφος στο Chelsea. Οι Allan ήταν αρκετά ευκατάστατοι, αλλά ο John Allan ήταν ιδιαίτερα σφιχτοχέρης με το επίδομα του Edgar, κατά τη διάρκεια των σπουδών του.
Ο νεαρός Edgar στράφηκε στο τζόγο για να βγάλει επιπλέον χρήματα αλλά αντ’ αυτού δημιούργησε χρέη που έγιναν αιτία για περαιτέρω επιδείνωση της σχέσης του με τον θετό πατέρα του. Το 1826 μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια το οποίο όμως εγκατέλειψε μέσα σε ένα χρόνο.
Ταξίδεψε στη Βοστώνη το 1827 όπου επιχείρησε να συντηρηθεί κάνοντας διάφορες εργασίες όπως υπάλληλος γραφείου και συντάκτης εφημερίδας. Κάποια στιγμή ξεκίνησε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Henri Le Rennet.
Το Μάιο του 1827 μπήκε στον Αμερικανικό Στρατό, σε μια προσπάθεια να επιβιώσει. Δήλωσε όνομα «Edgar A. Perry» και ηλικία 22 ετών (ενώ ήταν 18). Υπηρέτησε ως οπλίτης με μισθό 5 δολαρίων το μήνα και μετά από δυο χρόνια κίνησε τις διαδικασίες για να απαλλαγεί από το υπόλοιπο της θητείας του.
Πατέρας της λογοτεχνίας μυστηρίου και άρχοντας του μακάβριου
Η λογοτεχνική καριέρα του Poe ξεκίνησε όταν ήταν ακόμα στο στρατό, με την έκδοση μιας συλλογής ποιημάτων με τον τίτλο «Ταμερλάνος και άλλα ποιήματα», το 1827, χωρίς το όνομά του, αποδίδοντας το έργο σε «έναν Βοστονέζο» («A Bostonian»).
Στη συνέχεια στράφηκε στην πρόζα και για αρκετά χρόνια εργάστηκε σε λογοτεχνικά περιοδικά, αποκτώντας όνομα για το προσωπικό ύφος της λογοτεχνικής κριτικής του. Συνεχίζει να εκδίδει έργα του με την οικονομική βοήθεια φίλων.
Από το 1831 επιδιώκει πλέον να ζει αποκλειστικά από τη συγγραφή. Ήταν από τους πρώτους Αμερικανούς συγγραφείς που επιχείρησαν να ζήσουν μοναχά από το έργο τους και η έλλειψη διεθνούς νομοθετικού πλαισίου για τα πνευματικά δικαιώματα δυσκόλευε την κατάσταση, αφού οι εκδότες προτιμούσαν να «κλέβουν» έργα Ευρωπαίων συγγραφέων παρά να πληρώσουν νέους Αμερικανούς. Σε ολόκληρη τη ζωή του θα αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα.
Το 1835 παντρεύτηκε την 13χρονη ξαδέρφη του Virginia Clemm. Δημοσιεύει έργα του σε περιοδικά και επιθεωρήσεις ενώ γράφει και λογοτεχνικές κριτικές. Το 1845 δημοσιεύει το «Κοράκι» που σημειώνει άμεσα μεγάλη επιτυχία. Η σύζυγός του πεθαίνει μετά από δυο χρόνια, από φυματίωση, γεγονός που ρίχνει στο ποτό ακόμα περισσότερο τον συγγραφέα.
Ο Poe σχεδιάζει να εκδώσει δικό του λογοτεχνικό περιοδικό, κάτι που όμως δεν προφταίνει να υλοποιήσει αφού, στις 7 Οκτωβρίου του 1849, σε ηλικία 40, πεθαίνει στη Βαλτιμόρη, υπό συνθήκες που δημιούργησαν πολλά ερωτηματικά.
Η αιτία θανάτου του είναι άγνωστη. Κατά καιρούς έχουν ακουστεί θεωρίες για κατάχρηση αλκοόλ, εγκεφαλική συμφόρηση, χολέρα, ναρκωτικά, καρδιοπάθεια, λύσσα, φυματίωση έως και αυτοκτονία. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε βιαστικά και με ελάχιστα άτομα, αφού δεν υπήρξε κανονική ανακοίνωση του γεγονότος.
Το έργο του Poe επηρέασε τη λογοτεχνία στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και ολόκληρο τον κόσμο, ενώ συνέβαλε και σε ειδικά πεδία όπως αυτό της κρυπτογραφίας και της κοσμολογίας.
Ο Μπωντλαίρ ήταν από τους πρώτους μελετητές του έργου του, μεταφράζοντας το σύνολό του στα γαλλικά. Θαυμαστές του έργου του ήταν οι Χ.Φ. Λάβκραφτ, ο Γουώλτ Ουίτμαν, ο Ιούλιος Βέρν, ο Όσκαρ Γουάλντ, ο Ουίλλιαμ Φώκνερ και ο Τ.Σ. Έλιοτ, ο οποίος ήταν αυστηρός απέναντί του αλλά εκτιμούσε το κριτικό του έργο.

Διάβασε περισσότερα »

Αυτά είναι τα μυστικά αρχεία των ΗΠΑ για τα UFO – Για πρώτη φορά στο internet οι φωτογραφίες

Είναι τα αρχεία από το περιβόητο Μπλε Βιβλίο.
Τα άκρως απόρρητα αρχεία των ΗΠΑ για τα UFO που για ολόκληρες δεκαετίες ήταν κρυμμένα στα συρτάρια των υπηρεσιών τώρα βγαίνουν στον αέρα μέσω internet
Όλοι μπορούν να δουν πλέον τα απόρρητα αρχεία από τις δεκαετίες του ’40, του ’50 και του ’60 με ένα απλό κλικ
Αν και από τα πάνω από 12.000 αρχεία που αφορούσαν σε θεάσεις αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων μόλις το 5,5% δεν έχουν διαλευκανθεί και πάλι τα αρχεία που μπορεί να παραπέμπουν σε επισκέψεις … εκτός πλανήτη είναι εκατοντάδες.
Τώρα λοιπόν όποιος θέλει μπορεί να ρίξει μια… ματιά ΕΔΩ και να βοηθήσει στη διαλεύκανση…

newsit.gr

Διάβασε περισσότερα »

Το σπάνιο φαινόμενο του ποταμού Ζην στην έρημο Νεγκέβ στο Ισραήλ που περιγράφεται και στην Παλαιά Διαθήκη [Βίντεο]

Ο ποταμός Ζιν βρίσκεται στην καρδιά της ερήμου Νεγκέβ στο Ισραήλ.
Είναι ένα ξερό ποτάμι, δεν ρέει νερό και έχει μείνει μόνο η όχθη του.
Τις προηγούμενες ημέρες όμως έβρεξε πολύ στα γύρω ορεινά με αποτέλεσμα να ξαναγεμίσουν οι όχθες του νερό.
Οι κάτοικοι υποψιασμένοι ότι θα ξαναγεμίσει νερό κατέβηκαν στις όχθες για να δουν το φαινόμενο.
Περίμεναν για λίγο και ξαφνικά άκουσαν το βουητό και στη συνέχεια είδαν το ποτάμι να πλημμυρίζει.
Ο Omri Ginzburg και ο Gilad Zwebner κατέγραψαν βίντεο δύο λεπτών, το οποίο δείχνει πλημμυρικά νερά να αναβλύζουν πάνω από την άκρη του γκρεμού προς τέρψη των θεατών.
Το θαύμα της φύσης περιγράφεται ακόμα και στην Παλαιά Διαθήκη.
Πηγή του ποταμού είναι οι πλαγιές του κρατήρα Ramon, ένας από τους τρεις κρατήρες του Νεγκέβ που φημίζεται για γεωλογικούς σχηματισμούς, περίπου 50 μίλια νότια της πόλης της Beersheba, και καταλήγει στη Νεκρά Θάλασσα.
Το τοπίο που ρέει ο ποταμός Ζιν διαθέτει φαράγγια και μονοπάτια που προκαλούν μικρούς καταρράκτες, όπως αυτός που καταγράφεται στο βίντεο:
Δείτε εδώ ένα βίντεο παλαιότερο με τα αρκετά ορμητικά νερά του ποταμού Ζην:

Διάβασε περισσότερα »

Συγκλονιστικές προφητείες για την Ελλάδα που επαληθεύονται – O Νοστράδαμος επιβεβαιώνει Παίσιο και Πατρο-Κοσμά!

Συγκλονίζει ο Νοστράδαμος με τα τετράστιχά του για την Ελλάδα, που οι μελετητές του 5ου Βιβλίου του φέρνουν στο φως!
Ως και μερικά χρόνια πριν, οι απόψεις των διίσταντο, μιας και δεν ήταν βέβαιο ότι επρόκειτο για μια χώρα της Ευρώπης, όπως η Ελλάδα. Σήμερα όμως…τα λόγια του μεγάλου αυτού ανδρός συγκλονίζουν με την καθαρότητα τους!
Τα παρακάτω χωρίς αμφισβήτηση έχουν να κάνουν με την τωρινή κατάσταση που βιώνουμε στην Ελλάδα, επιβεβαιώνοντας έτσι και τις προφητείες των πατέρων της εκκλησίας μας (Πατροκοσμά Αιτωλού, Πατέρα Παΐσιου, Ιωσήφ Βατοπεδινού, κ.ά.)
Ο διασυρμός και χλευασμός της Ελλάδος από τους Δυτικούς
Η Κόρη του Φωτός, από τους φίλους της θα καταδικαστεί.
Ότι τάχα το σκότος στη Παλιά Γη έχει φέρει.
Θα την βρίζουν και θα την χτυπούν, θα λένε ότι αυτή φταίει.
Αλλά σύντομα θα καταλάβουν το λάθος τους.
Ερμηνεία: Η κόρη τους φωτός είναι η Ελλάδα (Ελ=φως, ‘λάδα’ εκ του ‘λας’ που σημαίνει γη ή χώρα, δηλαδή Ελλάδα = Χώρα του Φωτός.) Όταν λέει φίλους εννοεί τους Ευρωπαίους οι οποίοι θα γυρίσουν την πλάτη τους στην Ελλάδα επειδή θα νομίζουν ότι αυτή ευθύνεται για την κρίση στην Ευρωζώνη(«ότι τάχα το σκότος στη Παλιά Γη έχει φέρει»). Παλιά Γη είναι η Ευρώπη. Θα την κατηγορούν και θα την χλευάζουν αλλά όταν οι ίδιες τους οι χώρες βρεθούν στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα θα καταλάβουν το λάθος τους (τον διασυρμό της Ελλάδος).
Αποτυχία επίλυσης της οικονομικής κρίσης
Η αρρενωπή γυναίκα θα ασκήσει πίεση στον βορρά.
Θα δημιουργήσει δυσφορία σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δύο αποτυχίες θα την θέσουν σε τέτοια έλλειψη ισορροπίας.
Ώστε ζωή και θάνατος θα ισχυροποιήσουν τους Ανατολικούς Ευρωπαίους.
Ερμηνεία: Η αρρενωπή γυναίκα είναι είτε η Μέρκελ είτε η Λαγκάρντ. Οι δύο αποτυχίες είναι η αποτυχία της επίλυσης του προβλήματος της οικονομικής κρίσης. Η πρώτη αποτυχία έχει να κάνει με την κρίση στην Ελλάδα και η δεύτερη με την παγκόσμια κρίση. Μέσα από την κρίση θα ανατείλουν οι για χρόνια αδύναμοι ανατολικοί Ευρωπαίοι, δηλαδή οι ορθόδοξοι (οι οποίοι θα ενισχυθούν από την Ρωσία του Πούτιν.)
Οι G20 για την Ελλάδα
Θα πουν οι δυνατοί, στο άκρο του Θρόνου,
ότι με το δίκιο τους, ο χρυσός της τους ανήκει.
Μα δεν θα προφτάσουν στη σκιά της Γης.
Τα γεγονότα τρέχουν σε μια μεγάλη πόλη.
Ερμηνεία: Οι δυνατοί είναι οι G20 και το άκρο του θρόνου είναι η βάση των τραπεζιτών στην Wall Street, στην Νέα Υόρκη, οι οποίοι θα διεκδικήσουν τα μεταλλεύματα και το πετρέλαιο της Ελλάδος μη την δικαιολογία ότι η Ελλάδα χρωστάει πολλά στο ΔΝΤ. Αλλά δεν θα προλάβουν να κάνουν τίποτα (όπως άλλωστε επιβεβαιώνουν οι πατέρες της εκκλησίας μας στις δικές τους προφητείες) επειδή κάτι θα συμβεί, μάλλον πόλεμος, στη Μεγάλη Πόλη που δεν είναι άλλη από την Κωνσταντινούπολη! Η «σκιά της γης» ήταν δύσκολο να ερμηνευθεί, αλλά μάλλον ο Νοστράδαμος αναφέρεται στην Ιερουσαλήμ όπου μάλλον θα γίνει εμπόλεμη σύρραξη και έτσι οι G20 θα ασχοληθούν με τον πόλεμο και θα αφήσουν την Ελλάδα στην άκρη.
Η πείνα στην Ελλάδα
Στις Κυκλάδες, στην Πείρινθο, και στην Λάρισα,
στην Σπάρτη και ολόκληρη την Πελοπόννησο,
ένας τρομερός λιμός, μια μάστιγα από ψεύτικη σκόνη
Εννιά μήνες θα διαρκέσει δίνοντας μορφή σε όλα.
Ερμηνεία: Η Ελλάδα θα πεινάσει (όπως είπε και ο Πατροκοσμάς, ο Παΐσιος και ο Ιωσήφ ο Βατοπεδινός) και η πείνα θα διαρκέσει από τρεις μήνες μέχρι ένα χρόνο (όπως προφήτεψε ο Παΐσιος). Ο Νοστράδαμος μας λέει ότι θα διαρκέσει εννιά μήνες. Η πείνα όμως θα είναι «φτιαχτή», ψεύτικη, αλλά θα είναι τόσο έντονη που θα εξαπλωθεί σαν μάστιγα. «Δίνοντας μορφή σε όλα» εννοεί πως οι Έλληνες θα έρθουν πιο κοντά παίρνοντας μορφή, γινόμενοι έτσι πιο ανθρώπινοι. Δηλαδή η κρίση θα τους φέρει πιο κοντά και θα τους ενώσει.
Το μέλλον των καταπιεσμένων
Οι καταπιεσμένοι, αφέντες θα γίνουν.
Γιατί ο Θεός την σειρά αλλάζει.
Το φως της, τον κόσμο ξανά θα φέξει.
Και τότε όλοι τους θα θυμηθούν ποια είναι Αυτή.
Ερμηνεία: (Η προφητεία αυτή δεν έχει σχέση μόνο με την Ελλάδα, αλλά με όλους όσοι ήταν καταπιεσμένοι και θα γίνουν στο τέλος αφέντες.) «Και τότε όλοι τους θα θυμηθούν ποια είναι Αυτή» Όπως είπαν ο Παΐσιος και ο Ιωσήφ ο Βατοπεδινός, η Ελλάδα θα αρχίσει η ίδια να εκμεταλλευτεί τα πετρέλαιά της και θα γίνει υπερδύναμη («Το φως της, τον κόσμο ξανά θα φέξει»), «όλοι οι Έλληνες θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.» Και όχι μόνο οι Έλληνες αλλά και όλοι οι ορθόδοξοι λαοί Σέρβοι, Ρουμάνοι κτλ. επειδή η προφητεία φέρεται γενικά σε όλους όσους ήταν καταπιεσμένοι.
makeleio.gr

Διάβασε περισσότερα »

Αρχαίοι ιοί ζουν στο DNA μας: Κρύβονται εκεί 100.000 χρόνια

Ίχνη αρχαίων ιών από τους οποίους είχαν μολυνθεί οι πρόγονοί μας εκατομμύρια χρόνια πριν, εντοπίζονται ακόμα στο DNA μας και χρονολογούνται ήδη από την εποχή των δεινοσαύρων.
Η μελέτη ρίχνει φως στην προέλευση ενός μεγάλου μέρος του γενετικού υλικού μας, πολλά στοιχεία του οποίου δεν έχουν γίνει ακόμη πλήρως κατανοητά.

Οι επιστήμονες διερεύνησαν τις γονιδιώματα 38 θηλαστικών συμπεριλαμβανομένων ανθρώπων, ποντικών, αρουραίων, ελεφάντων και δελφινιών.
Η έρευνα διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, στο Κέντρο Aaron Diamond AIDS Research στη Νέα Υόρκη και στο Rega Institute στο Βέλγιο.
Οπως αναφέρεται στη μελέτη ορισμένοι ιοί είχαν εισβάλει στο γονιδίωμα ενός κοινού προγόνου περίπου 100.000.000 χρόνια πριν και τα υπολείμματα τους ανακαλύφθηκαν σε όλα σχεδόν τα θηλαστικά της μελέτης.
Ωστόσο παρατηρήθηκε ότι πολλοί από αυτούς τους ιούς είχαν χάσει την ικανότητα να μεταφέρονται από το ένα κύτταρο στο άλλο. Αντ “αυτού, εξελίχθηκαν να παραμένουν εντός του κυττάρου-ξενιστή τους, περνώντας ολόκληρο τον κύκλο ζωής τους μέσα στο κύτταρο.
Σύμφωνα με τον κύριο συγγραφέα της μελέτης, δρ Ρόμπερτ Μπέλσο από το Τμήμα Ζωολογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης «Αυτή είναι η ιστορία μιας επιδημίας μέσα στο γονιδίωμα κάθε ζώου, μια ιστορία που έχει αρχίσει εδώ και 100.000.000 χρόνια και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.»
«Υποψιαζόμαστε ότι οι ιοί αυτοί ήταν αναγκασμένοι να κάνουν μια επιλογή:. Είτε να κρατήσουν την ιογενή ουσία τους και να εξαπλωθούν μεταξύ των ζώων και των ειδών ή να δεσμευτούν σε ένα γονιδίωμα και στη συνέχεια να εξαπλωθούν μέσα σε αυτό»
Η μελέτη δείχνει ότι οι ιοί που εμπλέκονται έχουν χάσει ένα γονίδιο που ονομάζεται Env και ευθύνεται για τη μετάδοση τους μεταξύ των κυττάρων.
Γνωστή ως ενδογενείς ρετροϊοί, αυτοί οι μικροοργανισμοί πολλαπλασιάζονται επί 30 μέσα στα κύτταρα-ξενιστές τους.
Η μελέτη είναι μία από τις πολλές που προσπαθούν να κατανοήσουν την πλήρη πολυπλοκότητα του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Πηγή: iefimerida.gr

Διάβασε περισσότερα »

Ταϊλάνδη: Άρματα ρίχτηκαν στη θάλασσα για να δημιουργήσουν ένα τεχνητό ύφαλο που θα σώσει τα ψάρια [Βίντεο]

Στην Ταϊλάνδη, άρματα ρίχτηκαν στη θάλασσα για να δημιουργήσουν ένα τεχνητό ύφαλο.
Αυτά είναι 25 κουφάρια αρμάτων T69 που ήταν οι ναυαρχίδες του Ψυχρού Πολέμου, και αγοράστηκαν στη μισή τιμή από την Κίνα με σκοπό να προστατεύσουν το οικοσύστημα.

Δεδομένου ότι η αλιεία αποτελεί σημαντική δραστηριότητα στην Ταϊλάνδη, ο κύκλος αναπαραγωγής των ψαριών απειλείται από την υπεραλίευση.
Η διαδικασία πραγματοποιείται για τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που μιμείται ένα κοραλλιογενή ύφαλο, που θα φιλοξενήσει τα ψάρια.
Η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια αυτή την τακτική, βυθίζοντας μέχρι τώρα 273 βαγόνια τρένου και 198 φορτηγά.
Επίσης κάθε μηχάνημα έχει καθαριστεί προσεκτικά από όλες τις επιβλαβείς ουσίες που θα μπορούσαν να διαταράξουν το βυθό της θάλασσας.
Η πρώτη τέτοια προσπάθεια διάσωσης διεξήχθη τον Αύγουστο του 2010. Σήμερα τα αποτελέσματα αποκάλυψαν την παρουσία 400 φορές περισσότερων ψαριών ανά τετραγωνικό μέτρο απ’ ότι πριν στην ίδια τοποθεσία, με τη δημιουργία αυτών των τεχνητών υφάλων.

Διάβασε περισσότερα »

Έζησε ως νάνος και ως γίγαντας!

Πολύ λίγα στοιχεία είναι γνωστά για τη ζωή του Adam Rainer, αλλά η περίπτωσή του είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι του ιατρικού ιστορικού.
Γεννήθηκε στο Graz της Αυστρίας το 1899, και καθώς μεγάλωσε και ωρίμασε, έγινε εμφανές ότι το ανάστημα του ήταν σημαντικά μικρότερο από του μέσου ανθρώπου.
Είχε χαρακτηριστεί ως νάνος, αφού είχε ύψος 1,18 μέτρα το 1920, στο 21ο έτος του.
Αλλά μετά τα 21, το ύψος του Adam ξαφνικά άρχισε να αυξάνει με εκπληκτικό ρυθμό, και χωρίς καμία συγκράτητη.
Στην ηλικία των 32 χρόνων, το ασυνήθιστα χαμηλό ανάστημα του, αυξήθηκε σε ένα ασυνήθιστα ψηλό ανάστημα, αγγίζοντας τα 2.18 μέτρα!
Αυτός ο απίστευτος συνεχής ρυθμός ανάπτυξης (περίπου 3,6 εκατοστά το χρόνο) εξάντλησε το σώμα του και τον καθήλωσε στο κρεβάτι.

Έζησε καθηλωμένος στο κρεβάτι μέχρι που πέθανε στις 4 Μαρτίου 1950 σε ηλικία 51 ετών.
Κατά τη στιγμή του θανάτου του, ήταν 2.34 μέτρα, δύο φορές το ύψος που είχε σε ηλικία 21 ετών.
Ο Adam είναι το μόνο πρόσωπο στο ιατρικό ιστορικό που έχει χαρακτηρισθεί ως νάνος και ως γίγαντας.

tro-ma-ktiko

Διάβασε περισσότερα »

Τηλεσκόπιο NGTS: Ο νέος κυνηγός πλανητών

Το NGTS θα «σαρώνει» το Διάστημα αναζητώντας εξωπλανήτες
Ένα ακόμη σημαντικό εργαλείο έχουν πλέον στη διάθεση τους οι επιστήμονες για την εξερεύνηση του Διαστήματος και ειδικότερα για τον εντοπισμό εξωπλανητών.
Πρόκειται για το NGTS (Next-Generation Transit Survey), μια συστοιχία τηλεσκοπίων που βρίσκεται στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή.
Αφότου το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» τέθηκε δεκτός λειτουργίας το 2013, υπάρχει ένα κενό στην αναζήτηση εξωπλανητών, το οποίο φιλοδοξεί να καλύψει το NGTS, που θα δώσει έμφαση στην εύρεση πλανητών με διάμετρο δύο έως οκτώ φορές μεγαλύτερη από τη διάμετρο της Γης (οι λεγόμενες υπερ-Γαίες).
Το NGTS αποτελείται από μια διάταξη 12 μικρών τηλεσκοπίων, το καθένα διαμέτρου 20 εκατοστών, τα οποία έχουν κατασκευαστεί από βρετανικά και ελβετικά πανεπιστήμια, καθώς και από τη Γερμανική Διαστημική Υπηρεσία.
Οποιαδήποτε ανακάλυψη κάνει το NGTS , θα επιβεβαιώνεται με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από τα ισχυρότερα τηλεσκόπια του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου, όπως το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (VLT) και το υπό κατασκευή Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (ELT).

Διάβασε περισσότερα »

Leo Szilard: Ο άνθρωπος που βρέθηκε μπροστά στο μεγαλύτερο επιστημονικό δίλημμα της ιστορίας

Leo Szilard, Ούγγρο-Αμερικανός φυσικός και εφευρέτης.
Είναι περισσότερο γνωστός για την πρωτοποριακή εργασία του στην πυρηνική φυσική, τη συμμετοχή του στο Σχέδιο Μανχάταν, κατά τη διάρκεια του Β “Παγκοσμίου Πολέμου, και την αντίθεσή του στην κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών στη μεταπολεμική εποχή.

Συνέλαβε την πυρηνική αλυσιδωτή αντίδραση το 1933, κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, και την ιδέα ενός πυρηνικού αντιδραστήρα μαζί με τον Enrico Fermi.
Η προσπάθεια των Γερμανών να κατασκευάσουν την ατομική βόμβα – Οι αμφιβολίες του Λίο Ζίλαρντ (Leo Szilard)
Κατά την διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, όταν σε ολόκληρο τον πλανήτη κυριαρχούσε εχθρικό κλίμα, η παραγωγή ενός νέου και πανίσχυρου υπερόπλου ήταν το χειρότερο δυνατό σενάριο.
Οι επιστήμονες της εποχής όμως είχαν ήδη αρχίσει τις έρευνες πάνω στην διάσπαση του ατομικού πυρήνα, πάνω στην κατασκευή ενός πυρηνικού όπλου. Ήδη από το 1939 οι Γερμανοί φυσικοί είχαν προχωρήσει σημαντικά τις μελέτες τους πάνω στην διαίρεση του ατόμου του ουρανίου. Μια τόσο ισχυρή τεχνολογία στα χέρια της ναζιστικής Γερμανίας, αποτελούσε την μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα.
Ακόμα και οι ερευνητές που δούλευαν για λογαριασμό του Χίτλερ είχαν τις αμφιβολίες τους. Ωστόσο η πίεση που δέχονταν από ανώτερους τους, σε συνδυασμό με την ιδέα ενός νέου, επαναστατικού τεχνολογικού επιτεύγματος, εξαφάνιζε κάθε ενδοιασμό. Οι μελέτες τους συνέχιζαν ακάθεκτες.

Ο Leo Szilard όμως, ένας Ούγγρος φυσικός με θέση καθηγητή στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, είχε αντιληφθεί την δύναμη που μπορεί να προσφέρει η πυρηνική τεχνολογία στην ναζιστική Γερμανία και σε αντίθεση με τους περισσότερους, προσπάθησε να το αποτρέψει.
Ο Αϊνστάιν, η επιστολή στον Ρούζβελτ και ο ρόλος του Ούγγρου φυσικού στο «Σχέδιο Μανχάταν»
Ο Ούγγρος φυσικός θεώρησε πως η μόνη λύση για να σταματήσει τα σχέδια της Γερμανίας, ήταν να πληροφορήσει την αμερικανική κυβέρνηση. Για να πετύχει αποτελεσματικότερα τον σκοπό του, χρειάστηκε την βοήθεια του πιο αναγνωρισμένου επιστήμονα της εποχής, του Αλμπερτ Αϊνσταίν. Στέλνοντας του γράμμα, τον ενημέρωσε όσα είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν οι Γερμανοί και τον προέτρεψε να στείλει με την σειρά του επιστολή στον πρόεδρο των Η.Π.Α. Στις 2 Αυγούστου του 1939 ο Φράγκλινος Ρούζβελτ ήταν έλαβε την προειδοποίηση των δύο επιστημόνων και δύο μήνες μετά οι Η.Π.Α άρχισαν την δική τους έρευνα.
Η προσπάθεια των Η.Π.Α να δημιουργήσουν πυρηνικά όπλα ξεκίνησε μετά την προτροπή του Leo Szilard. Μέχρι τότε οι Αμερικανοί δεν είχαν ασχοληθεί τόσο ενεργά με τις διασπάσεις των ατόμων. Το 1942 ξεκίνησε το γνωστό «Σχέδιο Μανχάταν», στο οποίο συμμετείχαν πάρα πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες από Η.Π.Α και Ευρώπη. Επικεφαλής ήταν ο Λέσλι Γκροβς, στόχος του οποίου ήταν η κατασκευή ατομικών βομβών. Ο Ζίλαρντ συμμετείχε στις έρευνες των Αμερικανών, παίζοντας σημαντικό ρόλο.
Πιο συγκεκριμένα, ο Ζίλαρντ ήταν αυτός που πέτυχε πρώτος την αλυσιδωτή αντίδραση, πάνω στην οποία στηρίζεται η αρχή της λειτουργίας των πυρηνικών όπλων. Η συνεισφορά του στο σχέδιο των Η.Π.Α ήταν τεράστια, όμως οι σχέσεις του με τους υπεύθυνους του προγράμματος ήταν κάκιστες. Ο Ούγγρος φυσικός δεν άργησε να βρεθεί εκτός του επιστημονικού δυναμικού του Σχεδίου Μανχάταν. Η πολιτική των Αμερικανών ήταν αντίθετη με τις απόψεις του. Κάθε επιστήμονας του Μανχάταν δούλευε πάνω σε συγκεκριμένο κλάδο, χωρίς να γνωρίζει την συνολική διαδικασία. Αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσε να δεχτεί ο Ζίλαρντ, ο οποίος σταμάτησε το ερευνητικό του έργο.
Η αλλαγή στάσης του Leo Szilard – Ο αγώνας του ενάντια στη χρήση του όπλου που κατασκεύασε
Όταν μπήκε το 1945, ο Ούγγρος πυρηνικός επιστήμονας άλλαξε για ακόμα μια φορά στάση. Παρόλο που εργαζόταν σχεδόν δέκα χρόνια πάνω στην κατασκευή της ατομικής βόμβας, παρόλο που ήταν αυτός που έκανε τα μεγαλύτερα βήματα για την δημιουργία της, πλέον πίστευε πως δεν χρειαζόταν ένα τόσο ισχυρό όπλο. Η ναζιστική Γερμανία ήταν ήδη υπό διάλυση, ο Χίτλερ ήταν νεκρός και στην Ευρώπη άρχιζε δειλά δειλά να εμφανίζεται ένα κλίμα ανασυγκρότησης. Μόνο στον Ειρηνικό Ωκεανό συνέχιζαν οι μάχες, μεταξύ Ιαπωνίας και Η.Π.Α.
Ήταν θέμα χρόνου για την αποδυναμωμένη Ιαπωνία να συνθηκολογήσει, παραδεχόμενη την ήττα της. Η χρήση πυρηνικής ενέργειας δεν είχε κανένα απολύτως νόημα, σύμφωνα με την κοινή λογική όπου ακολουθούσε ο Leo Szilard. Για αυτό το λόγο, ανέπτυξε για τη ματαίωση της χρήσης της ατομικής βόμβας την ίδια πυρετώδη δραστηριότητα που είχε αναπτύξει και για την κατασκευή της. Οργάνωσε τους συναδέλφους του ενάντια στο τερατώδες όπλο, ενώ παράλληλα συνέταξε και διαβήματα προς τον πρόεδρο Pούζβελτ, χρησιμοποιώντας και πάλι το κύρος του Άλμπερτ Aϊνστάιν.
Αυτή τη φορά ωστόσο οι ο Ούγγρος φυσικός δεν κατάφερε να πείσει τις Η.Π.Α. H κατάσταση είχε ξεφύγει από τα χέρια των επιστημόνων. Πλέον οι στρατιωτικοί είχαν στην κατοχή τους ένα πανίσχυρο όπλο και ήταν έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν. Η συνέχεια είναι γνωστή, με την πρώτη πυρηνική επίθεση της ιστορίας να συμβαίνει στην Χιροσίμα, 6 Αυγούστου του 1945.
Το μεγάλο δίλημμα και ο αδιευκρίνιστος ρόλος των επιστημόνων
Αν κάποιος κρίνει τον Leo Szilard για το επιστημονικό του έργο, τότε δεν θα μπορούσε παρά να τον συγχαρεί για τα επιτεύγματα του. Αν όμως εστιάσει στο αποτέλεσμα και όχι στις προθέσεις, τότε οι ενέργειες του Ούγγρου επιστήμονα σίγουρα μπορούν να θεωρηθούν κατακριτέες. Ο πιο καταστροφικός και αδίστακτος βομβαρδισμός είχε δημιουργηθεί από τις ιδέες του. Ωστόσο, αν η Γερμανοί είχαν προλάβει να δημιουργήσουν πρώτοι την ατομική βόμβα, τότε τα δεδομένα θα ήταν διαφορετικά.
Δεν μπορεί κανείς να βγάλει ασφαλή συμπεράσματα, ούτε να κατηγορήσει τους επιστήμονες που συνετέλεσαν στην δημιουργία της πυρηνικής διάσπασης. Άλλωστε η επιστήμη θα έφτανε σε αυτό και χωρίς την… ώθηση που της άσκησαν οι ανάγκες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Το σίγουρο όμως είναι πως όταν πρόκειται για τόσο φλέγοντα επιστημονικά ζητήματα, τότε ο ρόλος των επιστημόνων ξεφεύγει από τις ερευνητικές διαδικασίες. Τα διλήμματα που προκύπτουν είναι σημαντικότερα και από την ίδια την έρευνα. Οι επιστήμονες λοιπόν, θα πρέπει μάλλον να σκέφτονται πρώτα την… ανθρώπινη φύση τους και μετά το έργο τους.

Διάβασε περισσότερα »

Ο Μύθος της Λίλιθ

Τα περισσότερα αλλά και τα βασικότερα στοιχεία της καταγωγής του μυθολογικού συμβόλου της Λίλιθ βρίσκονται στο Ζοχάρ, τη Βίβλο της Λαμπρότητας, ένα παλιό εβραϊκό καβαλιστικό έργο του δέκατου τρίτου αιώνα.
Ωστόσο, με τα αρχέγονα χαρακτηριστικά του, τα χαρακτηριστικά δηλαδή του θηλυκού όμορφου δαίμονα με τα μακριά μαύρα μαλλιά, ενυπάρχει, έστω και εν σπέρματι, στη σουμεριακή, βαβυλωνιακή, ασσυριακή, περσική, αραβική, τευτονική και φυσικά, εβραϊκή μυθολογία. Στη Σουμερία, γύρω στην Τρίτη χιλιετηρίδα π.Χ., αναφέρεται ως Λιλ, πνεύμα του αγέρα αλλά και καταστροφικός άνεμος. Στους Σημίτες της Μεσοποταμίας κατονομάζεται σαφώς ως Λίλιθ.
Αργότερα η ονομασία αυτή θα συνενωθεί με την εβραϊκή λέξη Layil (Λαγίλ), που σημαίνει νύχτα, και θ’ αποκτήσει τα οριστικά πλέον χαρακτηριστικά της. Γίνεται ο συγκεκριμένος προαναφερθείς θηλυκός δαίμονας της νύχτας, ο οποίος υποδουλώνει άντρες και γυναίκες που κοιμούνται μόνοι τους’ τους προκαλεί σεξουαλικά όνειρα, νυχτερινούς οργασμούς και βασανιστικές ονειρώξεις. Στη Συρία, τον όγδοο αιώνα π.Χ. περίπου, η Λίλιθ, που εδώ ονομάζεται σούκουμπους –θηλυκός δαίμονας πάντα, το αρσενικό του ονομάζεται ίνκουμπους – ταυτίζεται με μια βρεφοκτόνο μάγισσα αποκτώντας και αυ τό το χαρακτηριστικό.
Ο βασικός μύθος ωστόσο της Λίλιθ ξεκινά από τη γραφή. Στη Γένεση Α 27 αναφέρεται: Και εποίησεν ο θεός τον άνθρωπον, κατ’ εικόνα θεού εποίησεν αυτόν, άρρεν και θήλυς εποίησεν αυτούς. Όπως διαπιστώνει εύκολα κανείς, ο Αδάμ ή Άνθρωπος, αλλά και ο θεός επίσης, παρουσιάζονται εδώ ως ανδρόγυνοι. Γι’ αυτό και οι καβαλιστές υποστηρίζουν πως την ώρα που ο Ευλογημένος δημιούργησε-έπλασε τον Αδάμ, τον πρώτο άνθρωπο, τον έπλασε ανδρόγυνο. Το πλάσμα αυτό είχε δύο φύλα και δύο όψεις, μία προς κάθε κατεύθυνση. Αργότερα ο ευλογημένος διαχώρισε τον Αδάμ σε δύο όντα, δίνοντας στο καθένα από μία πλάτη.
Η Λίλιθ, είναι λοιπόν, το θηλυκό μέρος του Αδάμ ή Α δαμάχ, η θηλυκή εβραϊκή λέξη για τη γη και το χώμα, μία και το αρχικό αυτό πλάσμα φτιάχτηκε απ’ αυτά τα υλικά.
Ο διαχωρισμός του ανδρόγυνου Αδάμ έγινε για να του δοθεί μία σύντροφος, γιατί η εμπειρία του από την ενστικτώδη συμπεριφορά των ζώων του Παραδείσου, δηλαδή τη συνεύρεσ η του καθενός με το ταίρι του, τον έκαναν να συνειδητοποιήσει τη μοναξιά του. Έτσι, ο θεός απέσπασε από τον Αδάμ το θηλυκό μέρος του για να του γίνει η σύντροφός του.
Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, και αφού είχε πραγματοποιηθεί ο διαχωρισμός, το ατελές προς ώρας πλάσμα Λίλιθ δέχτηκε την εωσφορική, δαιμονική επίδραση του ΣΑΤΑΝΑ, με αποτέλεσμα τα όντα που γεννούσε στη συνέχεια η Λίλιθ, μετά την ένωσή της με τον Αδάμ, να είναι διαβολικά-τερατόμορφα. Στο Ζοχάρ πάντα ο ραβίνος Συμεών δηλώνει:” Βρήκα γραμμένο σ’ ένα παλιό βιβλίο πως αυτό το θηλυκό δεν ήταν άλλο από την αρχικ ή Λίλιθ που έμεινε μαζί του και συνέλαβε απ’ αυτόν”. (Ζοχάρ I, 34Β)
Στη συνέχεια, κάποια στιγμή η Λίλιθ εγκατέλειψε τον Αδάμ και κατέφυγε στις ερημιές της Ερυθράς Θάλασσας κι εκεί παντρεύτηκε με τον Διάβολο. Και τότε ο Ιεχωβά δημιούργησε, με τον γνωστό τρόπο, δηλαδή απ’ την πλευρά του Αδάμ, τη δεύτερη σύζυγο του, την υποτακτική Εύα. «Η Λίλιθ, για να εκδικηθεί την ανθρώπινη σύζυγο του Αδάμ, παρότρυνε την Εύα να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό και να συλλάβει τον Κάιν, αδερφό και φονιά του Άβελ», σημειώνει ο Μπόρχες. Ο θεός την τιμώρησε για την εξαπάτηση της αθώας Εύας κόβοντας τα πόδια του ερπετού, τη μορφή του οποίου είχε πάρει. Γι’ αυτό, κατά μία εκδοχή, η Λίλιθ δεν έχει χέρια και πόδια για περιπτύξεις και εναγκαλισμούς.
Μετά το αρχέγονο μυθολογικό της σχήμα, η μορφή της ποικίλλει. Μια πρώτη εκδοχή την παρουσιάζει με σώμα ερεθιστικά όμορφης γυναίκας από το κεφάλι μέχρι τη μέση, αλλά από κει και κάτω είναι πύρινη φλόγα. Μια άλλη εκδοχή, η συνηθέστερη, τη θέλει από τη μέση και πάνω πάντα σαγηνευτική, προκλητική και ακαταμάχητη γυναίκα και από τη μέση και κάτω ερπετό. Στο Μεσαίωνα θα συναντηθεί ως Λίλι ή Λίλουδεν είναι πλέον φίδι αλλά φάντασμα της νύχτας ή τέρας ή δαίμονας «πού ρίχνεται σ΄αυτούς που κοιμούνται μονάχοι ή περπατούν στους έρημους δρόμους»
Η πιο διαδεδομένη παραλλαγή της είναι της γυναίκας με την υπνωτιστική ομορφιά, της οποίας όμως τα πόδια, παρόλο που είναι καλλίγραμμα, σκεπάζονται με πυκνές, σκληρές τρίχες, ιδιομορφία για την οποία ντρέπεται ιδιαιτέρως. Γι΄αυτό και δεν τα εκθέτει ποτέ σε κοινή θέα. Όταν, όμως, κάποιος άντρας τα δει κατά τύχη, είναι πλέον πολύ αργά γι’ αυτόν.
Όπως διαφαίνεται, ουσιαστικά η Λίλιθ είναι το πρωταρχικό, αρχέγονο πρότυπο του μετέπειτα βρικόλακα, του οποίου το μολυσμένο θανατηφόρο δάγκωμα ταξιδεύει ανάμεσα στους αιώνες. Εκτός από την επιθυμία του αίματος, η Λίλιθ έχει ακόμα την αρρωστημένη, ανίερη συνήθεια να παρακολουθεί αόρατη ζευγάρια που συνευρίσκονται κατά τη διάρκεια της νύχτας, με πρόθεση να κλέψει σπέρμα απ’ αυτά προκειμένου να δημιουργήσει νέους δαίμονες.
Μισεί βαθύτατα τα παιδιά των ανθρώπων και τις μητέρες τους, επειδή τα δικά της είναι αποκρουστικά και τερατόμορφα, γι’ αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να επέμβει στο μέλλον τους ή ακόμα να τα καταστρέψει.
Ο εβραϊκός μύθος της Λίλιθ παραπέμπει στον αρχαιοελληνικό μύθο του ανδρόγυνου’ επίσης δεν είναι και άσχετος με τον δαίμονα Άλην των Ελλήνων της Καππαδοκίας ή με τις πανάρχαιες εκείνες δοξασίες που θεωρούν γενικά ερμαφροδιτισμό ως πρώτη μορφή του ανθρώπου. Μεταγενέστερες ιουδαϊκές παραδόσεις ονομάζουν Λίλιν δαίμονες της νύχτας, πλάσματα αντίστοιχα με την ελληνική στρίγκλα, λάμια, μορμώ, Αελλώ και άλλα ανάλογα σκοτεινά μυθικά όντα.
Πλήθος μελετητών, συγγραφέων και ποιητών έχουν εμπνευστεί από το θρύλο της Λίλιθ. Όντα που κουλουριάζονται σε δάση και νερά Γιους που αστραποβολούν, κόρες που φωσφορίζουν… και άλλα τέτοια έχουν γραφτεί.. από όλα αυτά ενδεικτικά αξίζει να αναφερθούν: η Κόρη της Λίλιθ (The Daughter of Lilith) του Ανατόλ Φρανς (1844-1924), το Η Ψυχή της Λίλιθ ( The soul of Lilith) της Μαρίας Κορέλι (1864-1924)κ.α.

Διάβασε περισσότερα »

Κηρύκειο: Το έμβλημα του Θεού Ερμή που μοιάζει εκπληκτικά με το DNA

Το σχήμα του σύγχρονου DNA είναι σε όλους μας γνωστό, αυτό που είναι επίσης γνωστό είναι η μεγάλη του ομοιότητα με το κηρύκειο του Ερμή και το σήμα του Ασκληπιού στην Αρχαία Ελλάδα! Το κηρύκειο του Ερμή έχει εκπληκτική ομοιότητα με το έμβλημα του Ασκληπιού, το οποίο έμβλημα υιοθετήθηκε από τους γιατρούς και την ιατρική επιστήμη γενικότερα.
Οι αναφορές στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία αλλά και στην Μυθολογία είναι αρκετές για τον «πρόγονο» του γνωστού σε εμάς γενετικού κώδικα DNA.
Σύμφωνα με τη Μυθολογία ο Ασκληπιός διδάχθηκε την επιστήμη της Ιατρικής από το Χείρωνα, έγινε τόσο διάσημος γιατρός, που όχι μόνο βοηθούσε τους ανθρώπους ν’ αποφύγουν το θάνατο, αλλά τόλμησε ν’ αναστήσει με την επιστήμη του και νεκρούς (Απολλόδωρος, «Βιβλιοθήκη», Γ΄118-120). Στην Οδύσσεια του Ομήρου έχουμε και άλλες πληροφορίες, το όνομα Κίρκη δεν είναι κάποιο τυχαίο, αλλά τα γράμματα που το αποτελούν συναντώνται και στη λέξη Κηρύκειο.
Το όνομα του γιού της Κίρκης και του Οδυσσέα είναι Τηλέγονος [τήλε (= από μακριά) και γόνος]. Η Κίρκη είχε τέσσερις θεραπαινίδες («αμφιπόλους»: κ 348-349), όσες και οι βάσεις του DNA, αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί και τυχαίο αλλά δεν παύει για κάποιους να είναι ένα στοιχείο για την προηγμένη ιατρική στην Αρχαιότητα διότι μην ξεχνάμε ότι έχει σωθεί μόνο το 3% των έργων των Αρχαίων μας συγγραφέων και στα έργα που έχουν χαθεί σίγουρα θα υπήρχαν πληροφορίες για το καθετί, οπότε και για την ιατρική.
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο το Κηρύκειο του Ερμή είχε επινοηθεί από το μάντη Τειρεσία, όταν βρήκε στην Κυλλήνη δύο φίδια ζευγαρωμένα και, επειδή τα πλήγωσε, έγινε γυναίκα. Σύμφωνα με την ιστορία, ο Τειρεσίας χρησιμοποίησε μία ράβδο που κρατούσε για να χωρίσει τα δύο φίδια.
Τα φίδια τυλίχτηκαν αντικριστά σε σχήμα 8 γύρω από την ράβδο, παίρνοντας στην κορυφή το σχήμα Φ. (Τον αριθμό Φ τον αναφέρει ο Πυθαγόρας τον -5ο αιώνα, και τον εφήρμοσαν ο Ικτίνος ο Καλλικράτης και ο Φειδίας στην αρχιτεκτονική του Παρθενώνα και όχι μόνο, εφόσον με βάση τις αναλογίες του αριθμού χτίστηκαν ναοί και οικοδομήματα.
Η περιέλιξη ωστόσο των δύο φιδιών θυμίζει την διπλή έλικα του DNA.) Ύστερα από λίγο καιρό ο Τειρεσίας ξαναβρήκε τα ίδια φίδια ζευγαρωμένα και ξανάγινε άνδρας. Άλλος μύθος για το πώς προήλθε το κηρύκειο αναφέρει ότι κάποτε ο Ερμής διαχώρισε με το ραβδί του δύο φίδια που πάλευαν άγρια μεταξύ τους. Από τότε λοιπόν το ραβδί με τα δυο φίδια, στολισμένο και με τις φτερούγες του «φτεροπόδαρου» θεού Ερμή, έγινε σύμβολο της ομόνοιας και της καταπαύσεως της διχόνοιας (παρόμοιος μύθος του μάντη Τειρεσία).
Στην συνέχεια θα προσπαθήσουμε να αποσυμβολίσουμε τον μύθο. Όπως πολλές φορές έχουμε επισημάνει, ο μύθος σημαίνει Λόγο, ομιλία, διήγηση, και είναι φορέας των παραδόσεων του κάθε λαού, ταυτόχρονα όμως για τους αρχαίους πολιτισμούς, αποτελούσε μια ιερή ιστορία που μετέφερε στους ανθρώπους αρχετυπικές αλήθειες, χρησιμοποιώντας μία αλληγορική, συμβολική γλώσσα, που απαιτούσε αποκρυπτογράφηση.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι μυστηριακές τελετές στην αρχαιότητα διαδραματίζονταν πάντα σε σχέση με κάποιον μύθο, παρέχοντας μόνο στους μύστες, τα κλειδιά ερμηνείας που θα αποκάλυπταν στον μυημένο, μία ανώτερη γνώση.
Παρότι λοιπόν η ιστορία του Τειρεσία όπως περιγράφεται είναι σύντομη, είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς συναντούμε πλήθος συμβόλων, ανάμεσα στα οποία, το σημαντικότερο ίσως αρχετυπικό σύμβολο της Αρχαίας Ελλάδος, το Κηρύκειο, την ιερή ράβδο που έφεραν οι «Κύρηκες» κατά την διάρκεια των Μυστηρίων, αλλά και οι πρεσβευτές, ο Ασκληπιός (χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα ως έμβλημα της ιατρικής), αλλά και ο Θεός Ερμής.
Αρχίζοντας λοιπόν από το σχήμα του, συναντάμε το σχήμα Φ, που μας παραπέμπει στον χρυσό αριθμό (1,618) , τον αριθμό της ομορφιάς. Ένας αριθμός, του οποίου τις αναλογίες συναντούμε παντού στην φύση, από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο.
Από τα ορυκτά και την γεωμετρική δομή των κρυστάλλων, έως την ανάπτυξη των φυτών (την κατανομή των φύλλων στον μύσχο) τα όστρακα, στην διατομή του DNA (οι έλικες του DNA ομοιάζουν στο σχήμα του κηρυκείου), τις αναλογίες του ανθρώπινου σώματος έως τις έλικες των γαλαξιών και τη στροφορμή των μαύρων τρυπών! Ως αρχέγονο σύμβολο το φίδι λόγω της σπουδαιότητας του συμβολισμού του, διαδραματίζει στην αρχαιότητα πρωταγωνιστικό ρόλο στις μυστηριακές τελετουργίες.
Ο Ερμής οδηγεί τους μύστες στις μυσταγωγικές τελετές, με σκοπό την κατανόηση των μυστικών της φύσεως, την διεύρυνση της συνείδησης, και την απόκτηση μίας ανώτερης γνώσης, καθώς το κηρύκειο εκπροσωπεί όπως και ο θύρσος στα Διονυσιακά Μυστήρια, την μαγική ράβδο ή το «δένδρο της ζωής», δηλαδή την μυστηριακή οδό, που οδηγεί στην γνώση των απόκρυφων επιστημών.
Το κηρύκειο συμβολίζει τις αντίθετες δυνάμεις, και την δυαδικότητα δια μέσω της οποίας είναι αναγκασμένη να λειτουργεί η ανθρώπινη αντίληψη, καθώς οι αισθήσεις μας περιορίζουν, σε αντίθεση με το «άχρονο ενιαίο Όλον», το οποίο υπερβαίνει κάθε διάκριση και πολλαπλότητα.
Κάτ’ αυτόν τον τρόπο τα δύο αντίθετα φίδια συμβολίζουν: Το θετικό και το αρνητικό, το αρσενικό και το θηλυκό, το καλό και το κακό, το Φως, την σοφία και την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου (κατ’ αντιστοιχία της αλλαγής του δέρματος του φιδιού) αλλά και το σκοτάδι της ασυνειδησίας.
Το κηρύκειο αποτελείται από 2 όφεις – φορείς σοφίας – που μπλέκονται σαν έλικες σχηματίζοντας 7 κύκλους που λέγεται ότι συμβολίζει το DNA ή τα 7 ενεργειακά κέντρα του ανθρώπου. Φυσικά ο αριθμός 7 δεν είναι τυχαίος. Επίσης, κάθε κύκλος είναι μεγαλύτερος από τον άλλο με έναν λόγο, αυτόν του χρυσού αριθμού φ, κι αυτό δεν είναι τυχαίο.
Πιστεύω ότι πρόκειται για σύμβολο υπέρβασης, φώτισης, σοφίας και αυτό-ίασης που επιτυγχάνεται με την ενεργοποίηση και των 7 ενεργειακών κέντρων του ανθρώπου, γνώση που όπως φαίνεται υπήρχε σε όλο τον αρχαίο κόσμο.
Για κάποιους η Μυθολογία και αρκετά έργα των Αρχαίων μας συγγραφέων αποτελούν παραμύθια, αλλά ευτυχώς δεν ισχύει αυτό διότι μέσα από αυτόν τον τρόπο (της Μυθολογίας) διασώθηκαν όλα αυτά τα στοιχεία δια μέσου των χιλιετιών!!! Και πάντα στην πρόοδο των επιστημών και σε ότι αποδεικνύεται μέσω εργαστηρίου καλό είναι να υπάρχει έστω και η βασική γνώση της… ιστορίας!

Διάβασε περισσότερα »

Τα μυστήρια του ναού της Σαλαμάνκα – Ο περίεργος σκαλιστός αστροναύτης ηλικίας 500 ετών

Πως θα σας φαινόταν εάν κατά την επίσκεψή σας σε έναν Καθεδρικό Ναό ηλικίας «ηλικίας» άνω των 500 ετών και τη στιγμή που εισερχόσασταν σε αυτόν αντικρίζατε έναν σκαλιστό αστροναύτη;
Σίγουρα θα αναρωτιόσασταν- και εύλογα μάλιστα- πως οι τεχνίτες του ναού σκέφτηκαν να σκαλίσουν έναν εξερευνητή του διαστήματος με πλήρη εξάρτηση, ακριβώς όπως αυτή των αστροναυτών της NASA, όταν στην εποχή τους δεν υπήρχε καν η αντίστοιχη λέξη…
Κι όμως υπάρχει και το συγκεκριμένο σκαλιστό αποτελεί ένα από τα πολλά ευφάνταστα και περίτεχνα έργα που «ντύνουν» τον Καθεδρικό Ναό της Σαλαμάνκα της Ισπανίας, ο οποίος και αποτελεί ένα από τα αρχιτεκτονικά κομψοτεχνήματα της πόλης.
Ο ναός, ηλικίας 500 και πλέον ετών, κοσμείται από πολυάριθμες σκαλιστές αναπαραστάσεις οι οποίες, όπως πολλοί συνεχίζουν να πιστεύουν, κρύβουν…μυστικά από τις αποκαλυπτικές ενοράσεις και προβλέψεις “φωτισμένων» ανθρώπων του Μεσαίωνα.
Αυτή την εξήγηση, επιλέγουν να δίνουν μέχρι σήμερα αρκετοί λάτρεις των μυστηρίων, των αστικών μύθων και θρύλων για να ερμηνεύσουν και το γλυπτό που κοσμεί την πρόσοψη πάνω στη βόρεια είσοδο του ναού όπου εμφανίζεται ο αστροναύτης. Αυτός μάλιστα φέρει όλο τον σύγχρονο, ειδικό εξοπλισμό, ακριβώς σαν αυτό της NASA ή των Ρώσων κοσμοναυτών.
Ακόμη και τον ειδικό αναπνευστήρα…Με το δεξί του χέρι, πιάνει το φύλλωμα μιας αμπέλου και φαίνεται να το χρησιμοποιεί για να κρατηθεί.


Ποια είναι όμως η λογική εξήγηση που θα μπορούσε να δοθεί για το πως εμπνεύστηκαν οι τεχνίτες του ναού, η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε τον 16ο αιώνα και ολοκληρώθηκε τον 18ο, τη συγκεκριμένη αναπαράσταση;
Τα δε “μυστήρια” του ναού δεν σταματούν εκεί. Σε άλλο σημείο της πρόσοψης και πολύ κοντά στον αστροναύτη παρατηρεί κανείς ένα άλλο περίεργο γλυπτό. Ένα δράκο που…κρατάει ένα παγωτό χωνάκι!

Κι όμως υπάρχει εξήγηση
Για να αποκρυπτογραφήσουμε αυτό το όχι και τόσο ανεξήγητο μυστήριο, αρκεί μια προσεκτική ματιά στο παρελθόν και την πιο λογική τουλάχιστον εξήγηση φαίνεται δίνει η ιστοσελίδα m.theepochtimes.com
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στη Σαλαμάνκα υπάρχουν δύο Καθεδρικοί. Ο ένας είναι ο παλιός ναός που φέρει την ονομασία “Catedral Vieja” και η κατασκευή του ξεκίνησε περί τα μέσα του 12ου αιώνα, δηλαδή στην “καρδιά” των Μεσαιωνικών Χρόνων και κατά συνέπεια είναι ένας εκ των παλαιότερων ναών της Ευρώπης.
Ο άλλος, είναι ο νέος Καθεδρικός – “Catedral Nueva” η κατασκευή του οποίου ξεκίνησε το 1513 και ολοκληρώθηκε το 1733.

Αστροναύτες ή κοσμοναύτες φυσικά δεν υπήρχαν ούτε τον 12ο αιώνα ούτε το 16ο ούτε τον 18ο. Κατά συνέπεια η συγκεκριμένη φιγούρα δεν θα μπορούσε να είχε σμιλευτεί σε καμία από αυτές τις περιόδους.
Το σκάλισμα είναι στη πραγματικότητα μια προσθήκη που έγινε στο νέο Καθεδρικό κατά την αποκατάσταση του νέου Καθεδρικού το 1992. Εκείνη την περίοδο, η είσοδος του ναού – Puerta de la Ramos όπως ονομάζεται- παρουσίαζε σημαντικές φθορές.
Το σκάλισμα με την εικόνα του αστροναύτη φημολογείται πως προστέθηκε από τον τεχνίτη Miguel Romero ο οποίος εργαζόταν υπό την εποπτεία του Jerónimo García de Quiñones.

Οι δύο άνδρες ακολούθησαν τις «επιταγές» του Αρχαίου Κώδικα. Ακολουθώντας δηλαδή την παράδοση και προχωρώντας στην αποκατάσταση του ναού, έκαναν κάποιες προσθήκες οι οποίες αντιστοιχούν σε γεγονότα της σύγχρονης εποχής αφήνοντας έτσι το ναό τη δική τους σφραγίδα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι τεχνίτες επέλεξαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους προσθέτοντας έναν αστροναύτη. Ανάλογη προσθήκη εκτιμάται πως είναι και ο δράκος με το παγωτό χωνάκι.


Οι υποστηρικτές ωστόσο των εναλλακτικών θεωριών, επιμένουν πως ο αστροναύτης ήταν σκαλισμένος στο ναό από παλιά και πως το έργο αποκατάστασης του Καθεδρικού απλά ανέδειξε το κατεστραμμένο γλυπτό.
Το μυστήριο συνεχίζει να ανατροφοδοτείται καθώς δεν υπάρχουν φωτογραφίες πριν την αποκατάσταση ούτε μαρτυρίες- στα αρχεία του ναού- που να επιβεβαιώνουν πως ο αστροναύτης δεν υπήρχε πριν ξεκινήσουν οι εργασίες.

Ο αστροναύτης πάντως καταστράφηκε το 2010 από βανδάλους και πάλι σύμφωνα με τον Αρχαίο Κώδικα. Στη φωτογραφία φαίνεται να έχει κομμένο το δεξί χέρι ενώ και το πρόσωπό του έχει καταστραφεί. Αργότερα η ζημιά αποκαταστάθηκε.

Η πόλη πάντως Σαλαμάνκα πάντως “φιλοξενεί” και άλλα περίεργα γλυπτά όπως το σκάλισμα στη πρόσοψη του Πανεπιστημίου όπου εμφανίζεται περίτεχνα σχήματα και σχέδια. Σε ένα σημείο, κρύβεται ένα κρανίο με ένα βάτραχο στον κορυφή του.
Το συγκεκριμένο σκάλισμα είναι μάλλον παλιό, μέσα 16ου αιώνα. Εκτιμάται πως αναπαριστά τον πρίγκιπα Juan ο οποίος πέθανε σε ηλικία 20 ετών το 1479. Ο βάτραχος, εκτιμάται πως αναπαριστά το γιατρό που είχε αναλάβει τη θεραπεία του.
Η Σαλαμάνκα είναι από τις παλαιότερες πόλεις της Ισπανίας στα βορειοδυτικά της Μαδρίτης. Τον 3ο αιώνα π.Χ. Κατακτήθηκε από τους Καρχηδόνιους, πέρασε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και στη συνέχεια τέθηκε υπό την κατοχή των Μαυριτανών. Στην πόλη υπάρχουν πολλά μνημεία από διάφορες περιόδους. Το 1998 η Σαλαμάνκα χαρακτηρίστηκε ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.




Πηγή: Huffingtonpost.gr

Διάβασε περισσότερα »

Τα ΝΟΟΚΙΝΗΤΑ και ΑΝΤΙΒΑΡΥΤΙΚΑ ΠΛΟΙΑ των ΦΑΙΑΚΩΝ

 

Η Οδύσσεια, η ιστορία του νόστου του βασιλιά της Ιθάκης Οδυσσέα τον οποίο οι θεοί έκαναν να περιπλανιέται στις θάλασσες για δέκα χρόνια αφού απέπλευσε από την Τροία με προορισμό την ιδιαίτερη πατρίδα του, την νήσο Ιθάκη, είναι ένα από τα κορυφαία λογοτεχνικά έργα της παγκόσμιας αρχαίας λογοτεχνίας.
Είναι όμως ένα κείμενο το οποίο προκαλεί διχασμό των απόψεων όσον αφορά αν δημιουργήθηκε ως μία καθαρά φανταστική ιστορία, ή αν, εκτός από τα μυθολογικά στοιχεία, έχει και πληροφορίες – γεωγραφικής και τεχνολογικής φύσης – που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έτσι άλλοι διαβάζουν την Οδύσσεια απλά ως λογοτεχνία κι άλλοι μελετούν κάθε της στοίχο για να αντλήσουν πληροφορίες και να διεξάγουν έρευνες πάνω σε αυτήν.
Όσοι υποστηρίζουν πως τα λόγια του Ομήρου έχουνε στοιχεία αλήθειας μέσα τους είναι επηρεασμένοι από το γεγονός ότι μέχρι και τα μέσα του 19ουαιώνα, όλοι πίστευαν πως και η Ιλιάδα του Ομήρου ήταν ένα καθαρά φανταστικό παραμύθι.
Το 1873 και το 1876 όμως, ο Ερρίκος Σλήμαν, με τις αρχαιολογικές ανακαλύψεις του στην Τροία και στις Μυκήνες αντίστοιχα, έφερε στο φως αποδείξεις, τόσο για την ύπαρξη των ομηρικών πόλεων στις γεωγραφικές θέσεις όπου ο Όμηρος τις προσδιόριζε, όσο και για τον Τρωικό πόλεμο για τον οποίο μας μιλά η Ιλιάδα.
Με τον ίδιο τρόπο πιστεύουνε πολλοί πως και στην Οδύσσεια, το άλλο του μεγάλο έργο, ο Όμηρος δεν έγραφε μόνο μύθους και φανταστικά στοιχεία, αλλά πως, ένα τμήμα έστω των όσων λέει στην Οδύσσεια, ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Έτσι το νησί των Λωτοφάγων, το νησί των Λαιστρυγόνων, τα νησιά της Κίρκης και της Καλυψώς, το νησί των Φαιάκων και άλλες τοποθεσίες της Οδύσσειας έχουν γίνει αντικείμενα πολλών ερευνών…
Από όλα τα «μυθικά» νησιά της Οδύσσειας – γιατί η Ιθάκη σίγουρα υπάρχει – αυτό το οποίο ίσως ελκύει περισσότερο το ενδιαφέρον του ερευνητή, είναι το νησί των Φαιάκων. Δεν χρειάζεται κανείς να είναι κοινωνιολόγος για να διακρίνει πως η κοινωνία των Φαιάκων είναι η πιο πολιτισμένη από όσες συναντά ο Οδυσσέας στο ταξίδι του για την Ιθάκη· ο λαός των Φαιάκων ζει παίρνοντας ότι χρειάζεται από την θάλασσα και όντας απαλλαγμένος από την βία του πολέμου.
Είναι ένας ναυτικός λαός εργατικός αλλά και γλεντζές που αγαπά την τέχνη (τραγούδι, χορός) και την καλοπέραση και έχει ως έθιμο να βοηθά τους ναυαγούς να γυρίσουν ο καθένας στην πατρίδα του. Θα ‘λεγε κανείς ότι η κοινωνία των Φαιάκων αποτελεί μία ουτοπία για τον καιρό τόσο της μυκηναϊκής, όσο και της ομηρικής εποχής, πόσο μάλλον για σήμερα…
Οι Φαίακες, περήφανοι για την καταγωγή τους, κατά τον Όμηρο, είναι «αγχίθεοι» καθώς είναι συγγενείς των θεών. Αυτό δίνει στον πολιτισμό τους μία άλλη υπόσταση. Μία πολιτισμική υπόσταση που για τους αρχαίους συνεπαγόταν κάποιες μεταφυσικές «θεϊκές» ιδιότητες με τις οποίες είναι προικισμένα τα πλοία που ναυπηγούσαν, ή κάποιες προηγμένες τεχνολογικές και φυσικές γνώσεις, όπως υποστηρίζουν οι σύγχρονοι ερευνητές της Οδύσσειας.

Ο Οδυσσέας στην αυλή του Αλκίνοου,
πίνακας του Francesco Hayez

Τα πλοία των Φαιάκων είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένα πλοία. Ας δούμε όμως τι λέει ο ίδιος ο Όμηρος γι’ αυτά: (σε μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη)
οὐ γὰρ Φαιήκεσσι κυβερνητῆρες ἔασιν,
οὐδέ τι πηδάλι” ἐστί, τά τ” ἄλλαι νῆες ἔχουσιν·
ἀλλ” αὐταὶ ἴσασι νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν,
καὶ πάντων ἴσασι πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς
ἀνθρώπων καὶ λαῖτμα τάχισθ” ἁλὸς ἐκπερόωσιν
ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι· οὐδέ ποτέ σφιν
οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος οὔτ” ἀπολέσθαι.
Μετάφραση:
Γιατί δεν ταξιδεύουνε οι Φαίακες με ποδότες,
μηδ” έχουν τα καράβια τους τιμόνια, καθώς τ” άλλα,
παρά μονάχα τους το νου μαντεύουνε του ανθρώπου,
κι όλων τις χώρες ξέρουνε και τα παχιά χωράφια·
κι ολόταχα περνούν και πάν στης θάλασσας τα πλάτια,
σε αντάρα και σε σύννεφα κρυμμένα· και δεν έχουν
κανένα φόβο ή να χαθούν ή να βλαφτούν ποτές τους.
Οδύσσεια, ραψωδία θ΄, στ. 557-563
νηυσὶ θοῇσιν τοί γε πεποιθότες ὠκείῃσι
λαῖτμα μέγ” ἐκπερόωσιν, ἐπεί σφισι δῶκ” ἐνοσίχθων·
τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα.»
Μετάφραση:
έχοντας θάρρος στα γοργά καράβια τους, που σκίζουν
τα πέλαα με τη συνεργιά του θεού του κοσμοσείστη,
που σαν πουλιά γοργοπετούν ή σαν του νου τη σκέψη.»
Οδύσσεια, ραψωδία η΄, στ. 34-35
κίρκος ὁμαρτήσειεν, ἐλαφρότατος πετεηνῶν·
ὣς ἡ ῥίμφα θέουσα θαλάσσης κύματ” ἔταμνεν,
Μετάφραση:
Κι έτρεχ” εκείνο μιά χαρά, που μήτε κιρκινέζι,
το πιο γοργό πετάμενο, θα μπόρειε να το φτάξη
Οδύσσεια, ραψωδία ν΄, στ. 81-88
Όπως μας πληροφορεί λοιπόν ο Όμηρος, τα πλοία των Φαιάκων:
Ø Ήταν νοοκίνητα, δηλαδή, μπορώντας να διαβάσουν την ανθρώπινη σκέψη, πληροφορούνταν απ’ αυτήν και όχι από κάποιο χειροκίνητο όργανο όπως το τιμόνι.
Ø Είχαν τεχνητή νοημοσύνη καθώς, έχοντας «νοήματα καὶ φρένας ἀνδρῶν», δύνανται να επιλέξουν αν πρέπει να εκτελέσουν μία εντολή ή όχι.
Ø Είχαν ένα είδος «σκληρού δίσκου» γεωγραφικών δεδομένων, καθώς ήξεραν «πάντων πόλιας καὶ πίονας ἀγροὺς».
Ø Είχαν μηχανισμό τεχνητής αντιβαρυτικής αιώρησης που τους επέτρεπε να πετάνε «ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα» (σαν τα πουλιά ή σαν την σκέψη). Λογοτεχνική-μυθολογική παρατήρηση: αν τα πλοία των Φαιάκων ακουμπούσαν την θάλασσα, ο Ποσειδώνας, ο θεός των θαλασσών θα τα βύθιζε, όπως τόσες φορές έκανε στα πλοία που μετέφεραν τον Οδυσσέα. Γιατί όχι κι αυτήν την φορά, αν το πλοίο δεν πέταγε;
Ø Είχαν εξαιρετικά γρήγορους κινητήρες που του επέτρεπαν να αναπτύσσει ταχύτητα γρηγορότερη από κάθε πετούμενο βιολογικό οργανισμό («κίρκοςὁμαρτήσειεν, ἐλαφρότατος πετεηνῶν· ὣς ἡ ῥίμφα θέουσα θαλάσσης κύματ’ἔταμνεν») που έκανε τον Όμηρο να παρουσιάσει την κίνησή του με αυτήν της ανθρώπινης σκέψης…
Ø Είχαν μανδύα οπτικής κάλυψης που τους επέτρεπε να γίνονται αόρατα στα μάτια των εχθρών τους σαν να είναι «ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμέναι» (καλυμμένα με αντάρα και συννεφιά).
Ø Είχαν ασπίδα πιθανώς ηλεκτρομαγνητικού πεδίου που δεν επέτρεπε στους εχθρούς να τα βλάψουν («οὐδέ ποτέ σφιν οὔτε τι πημανθῆναι ἔπι δέος»).
Όμως, αν και μέσα από την Οδύσσεια μας δίνεται λεπτομερής αναφορά των ικανοτήτων των πλοίων των Φαιάκων, δεν διασώζεται ούτε ο τρόπος ναυπήγησής τους, ούτε ο τρόπος λειτουργία τους ώστε να μπορέσουμε, διαβάζοντας τις οδηγίες κατασκευής και χρήσης θα ‘λεγε κανείς, να ανακατασκευάσουμε έτσι απλά ένα τέτοιο πλοίο και να το χρησιμοποιήσουμε. Αυτό είναι κάτι λογικό δεδομένου του ότι ο Όμηρος, όταν στο δεύτερο μισό του 8ου προ Χριστού αιώνα, έγραφε, συλλέγοντας στοιχεία από την τότε προφορική – δεν έχουν βρεθεί παλαιότερες γραπτές πηγές – παράδοση, για γεγονότα που συνέβησαν πάνω από 400 χρόνια παλιότερα (μάλλον την περίοδο 1190-1170 προ Χριστού) είναι απολύτως λογικό, ακόμα κι αν αρχικά υπήρχαν κάποιες τεχνικές λεπτομέρειες να ξεχάστηκαν. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν χαρακτηρίζονταν από την – αν μη τι άλλο ορθή – συνήθεια των αρχαίων Αιγυπτίων να καταγράφουν και να αρχειοθετούν τα πάντα.
Η αλήθεια είναι πως μέχρι σήμερα κανένα από τα πλοία των Φαιάκων δεν έχει βρεθεί. Όχι επισήμως τουλάχιστον διότι, κατά καιρούς, πολλά έχουν ακουστεί. Έτσι δεν μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι υπήρχαν. Δεν μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα κι ότι δεν υπήρχαν καθώς στις μέρες μας ξέρουμε ότι η τεχνολογία μπορεί να επιτρέψει – αν όχι σήμερα στο κοντινό μέλλον – την δημιουργία ενός τέτοιου αντιβαρυτικού νοοκίνητου πλοίου. Οι δε θεωρίες ότι οι αρχαίοι κατείχαν τεχνολογία κατά πολύ ανώτερη της σημερινής υπάρχουν και συνδέονται με τα πλοία αυτά. Τι συνέβαινε στην πραγματικότητα; Ευελπιστούμε πως, κάποια στιγμή, θα διεξαχθεί μία έρευνα που θα μας διαφωτίσει…
ΠΗΓΗ

Διάβασε περισσότερα »

Η λύση στο μυστηρίου του Beagle 2 που χάθηκε στον Άρη πριν από 11 έτη

Είναι πιθανό ο δορυφόρος MRO της NASA να εντόπισε στον Αρη το χαμένο ρομποτικό εξερευνητή Beagle 2.

Η αποστολή

Το πρωί της 25ης Δεκεμβρίου του 2003 οι περισσότεροι βρίσκονταν σπίτι τους γιορτάζοντας τα Χριστούγεννα όμως τα στελέχη της ευρωπαϊκής αποστολής Beagle 2 ήταν στη θέση τους αφού η προσεδάφιση του ρομποτικού εξερευνητή που είχαν στείλει στον Αρη ήταν προγραμματισμένη να γίνει εκείνο το πρωί.
Τα μέλη της αποστολής ανέμεναν με αγωνία το σήμα του ρομποτικού εξερευνητή ότι προσεδαφίστηκε ομαλά στον Κόκκινο Πλανήτη και ότι όλα τα όργανα του λειτουργούν σωστά.
Ομως το πολυπόθητο σήμα δεν έφτασε ποτέ παρά το γεγονός ότι όλες οι ενδείξεις έδειχναν ότι το ρομπότ είχε εισέλθει χωρίς προβλήματα στην ατμόσφαιρα του Αρη και η κάθοδος του γινόταν κανονικά χωρίς προβλήματα.
Βασικός στόχος της αποστολής του Beagle 2 ήταν η αναζήτηση οργανικών ενώσεων που θα έδειχναν αν ο Αρης διαθέτει ή διάθετε στο παρελθόν κάποιες μορφές ζωής. Το Beagle 2 θα προσπαθούσε επίσης να αναζητήσει νερό στο υπέδαφος του πλανήτη.
Τελικά το ρομπότ παρέμεινε σιωπηλό και παρά τη διετή αναζήτηση του δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί δημιουργώντας ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στη διαστημική εξερεύνηση.

Η λύση του μυστηρίου;

Η NASA ανακοίνωσε ότι θα δώσει συνέντευξη Τύπου την Παρασκευή σχετικά με τη τύχη του Beagle. Αν και επισήμως δεν έχει γίνει κάποια ανακοίνωση οι δημοσιογραφικές πληροφορίες αναφέρουν ότι η κάμερα HiRise του δορυφόρου MRO εντόπισε το Beagle 2.
Σύμφωνα με τους ειδικούς εκτός από τη λύση του μυστηρίου τα δεδομένα που θα προκύψουν από την ανακάλυψη του Beagle 2 θα βοηθήσουν στην καλύτερη οργάνωση των επόμενων αποστολών στον Κόκκινο Πλανήτη.
Μεγάλος απών από τη συνέντευξη θα είναι ο ιθύνων πίσω από τη κατασκευή του Beagle 2, o Βρετανός επιστήμονας Κόλιν Πίλινγκερ, που πέθανε τον περασμένο Μάιο.
Ο Πίλινγκερ εκτός των άλλων συμμετείχε και στην αποστολή Rosetta που πριν από λίγους μήνες έφθασε και εξερευνά τον κομήτη 67P.
Πηγή: Το Βήμα science

Διάβασε περισσότερα »